KOMETY (53) - kometa z 1882 roku(1/2)

[SPUNTI]

Po 23 latach ponownie na sferze niebieskiej ukazała się niezwykła kometa. Był czerwiec 1881 rok właśnie w tym miesiącu na niebie ukazał się ten obiekt tak niespodziewanie. Miesiąc wcześniej zauważył kometę 13 maja australijski miłośnik astronomii John Tebbutt. W tym okresie czasu przestrzenne ustawienie komety względem Ziemi było takie, że obserwatorom zdawało się jest ona naturalnym towarzyszem Ziemi. Kometa w 188 1 roku była krótkim epizodem obserwacyjnym ziemskim niebie. Prawdziwy hit wydarzył się za rok kiedy na sferze niebieskiej ukazał się nowy całkowicie kometarny obiekt. Jej odkrycie jest na 1 września 1882 roku zaobserwowano ją na porannym niebie w Przylądku Dobrej Nadziei oraz w Zatoce Gwinejskiej. W następnych dniach wielu ludzi z południowej półkuli obserwowało tę kometę. Oficjalną datę o jej odkryciu oficjalnie ogłoszono światu w dniu 7 września 1882 roku. Odkrycia dokonał astronom William H. Finlaya z Królewskiego Obserwatorium Astronomicznego w Kapsztadzie. Astronom widział ją jako obiekt + 3 mag. i w kolejnych dniach obserwacyjnych jasność diametralnie wzrastała. Już w dniu 05 września stwierdzono, że dosłownie w czasie 4 dni jej jasność dorównywała planecie Wenus. Za głową komety rozpościerał się jaskrawy jej warkocz. Świadkowie, którzy ją widzieli na niebie mówili kometa była rzucającym się w oczy obiektem z jądrem i dużą głową i z warkoczem o długości jednego stopnia. Kometa obserwowana był z różnych miejsc przed świtem miedzy innymi przez pracowników kolei czy ze statku morskiego. Wielka Kometa Wrześniowa z roku 1882 należała do typu długookresowej. W wrześniu 1882. W dniu 17 września 1882 roku osiągnęła peryhelium muskając powierzchnię naszej dziennej gwiazdy z odległości ok 450 tyś km. Dodatkowe niezależne w dniu 8 września obserwacje dokonywali J. Tebbutt w Nowej Południowej Walii w Australii i J. Reed z pokładu statku Triumph, na południe od Wysp Zielonego Przylądka. Do tych obserwacji dołączyli również i inni astronomowie stwierdzając, że jądro komety szczególnie głowa i warkocz zwiększały swoje rozmiary oraz jasność. Warkocz w tych dniach w oczach zwiększał swój rozmiar ciągnący się na 3 ° do 4 ° długości. Zbliżała się wyznaczona data peryhelium 17 września 1882 roku. Jej jasność wówczas jeszcze się zwiększyła doskonale widoczna była w momencie zachodu Słońca w odległości kątowej 14 minut. Jaka ona musiała posiadać jasność na niebie gdyby widoczna była w innych okolicznościach. Jeden z astronomów jadro komety obserwował za dnia przez swój teleskop o średnicy lustra 25 cm stwierdził, że jaskrawe jasne jądro w jednym kawałku przypominało jasność planety Wenus.