Astronomia Arabska.

[SPUNTI]

Jednak w tym wczesnym średniowieczu jaką ogarniał Europę honor ratowali Arabowie . Byli do doskonali matematycy i astronomowie wiedzieli dobrze ,ze Ziemia krąży dookoła Słońca tylko nie umieli tego udowodnić. Arabskim mędrcom zawdzięczamy pojęcie zenitu nadiru Jednak jeden z najwybitniejszych średniowiecznych astronomów Władca Samarkandy był Uług Beg . W roku 1429 oddaje do użytku dostrzegalnię astronomiczną z wybudowanym największym na świecie 40 metrowym wmurowany sekstansem. Tak naprawdę był to instrument przejściowy umożliwiał obserwacje obiektów przechodzących przez południk miejscowy. Dokładność wyznaczania położeń ciał niebieskich które akurat przechodziły przez południk była niewiarygodnie dokładna 1/10”, a więc znacznie poniżej niż to czyni oko ludzkie. Na tamte czasy można Ułan Bega podziwiać za jego uzyskiwanie dokładności pomiarów. Astronom wyznaczył z wysoką dokładnością długość trwania roku gwiazdowego i zwrotnikowego jka i również okresy synodyczne Księżyca planet, położenie punktu równonocy wiosennej i roczną precesję. Jego największym dziełem były Nowe tablice Gwiezdne, które zawierały położenie 1019 gwiazd i opisy dane ruchu położeń planet. Astronomia arabska stała dość na wysokim poziomie i starano się dostrzegać zjawiska astronomiczne jakie na sferze niebieskiej zachodziły. Od początku wiedzieli o regularnym i systematycznym pojawianiu się Słońca nad horyzontem przemierzające nieboskłon do momenty kiedy nie schował się za zachodni horyzont. W nocy z kolei obserwowano gwiazdy wykonujący ruch będący odzwierciedleniem ruchu obrotowego Ziemi dookoła swej osi. Astronomia Arabska dokonując tej obserwacji nie wiedzieli o czymś takim jak ruch obrotowy Ziemi. Ponieważ mieli świadomość Ziemia na której stali była twarda i nieruchoma. Na podstawie tych dokonywanych obserwacjach wyciągnięto wnioski, że to ciała niebieskie zawieszone na sferze niebieskiej obracają się względem nieruchomej Ziemi. W takim toku myślenia powstał model statycznej Ziemi wokół, której wszystko było w ruchu, a ona sama była centrum świata i tkwiła nieruchomo.