TEORIA ZAĆMIEŃ(97) – Sfera niebieska.

Od wielkiego wybuchu po dzień dzisiejszy i daleko w przyszłość.
Awatar użytkownika
SPUNTI
VIP
Posty: 1637
Rejestracja: 8 lut 2019, o 20:14
 Polubiane: 18 times

TEORIA ZAĆMIEŃ(97) – Sfera niebieska.

Post autor: SPUNTI »

Przebywając w pogodną ciepła noc daleko poza miastem od świetlenia miejskiego bez księżycową noc widzimy jak rozgwieżdżona jest sfera niebieska. Całe niebo usiane jest gwiazdami jasne gwiazdy tworząc różny asteryzm. Mniej jasne gwiazdy z tych skupisk przypominają figury tworząc konstelacje, warto przyjrzeć się tym konstrukcjom tworzące charakterystyczne gwiezdne formacje. Wystarczy obserwować gwiazdy przez 2-3 godziny jak powoli niektóre z nich osiągają maksymalną wysokość nad lokalnym horyzontem. Niektóre z nich już chowają się na zachodnim horyzontem. Osoby, które znają się choć trochę na astronomii bez żadnego problemu rozpoznają gwiazdozbiór Wielkiej Niedźwiedzicy, Herkulesa, Liry czy Łabędzia. Ich formacja gwiezdna, na która się składają przemieszcza się sposób majestatyczny zajmuje różne położenie na sferze niebieskiej w ciągu jednej nocy. W miejsce gwiazdozbiorów, które były widoczne chowając się poza zachodni horyzont pojawia się na wschodzie następna formacja gwiezdnych gwiazdozbiorów. Tworzą one inny już charakterystyczny układ gwiazd całkiem odmienny, który 2-3 godziny temu mogliśmy obserwować. Co odczuwamy podczas takiej nocnej obserwacji odnośmy wrażenie, że sfera niebiskie ze wszystkimi jego widocznymi gwiazdami jakie możemy dostrzec gołym okiem dokonuje ruchu wokół lokalnego miejsca na Ziemi. Teraz wystarczy zwykła lornetka, która poprawia zasięg widocznych gwiazd. Lornetkę osadźmy na statywie kierując na dowolny wycinek nieba. Ruch sfery niebieskiej wyda się nam szybszy od tego jaki obserwujemy gołym okiem. Powód jest prosty obiektyw lornetki ma znacznie mniejsze pole widzenia, większe powiększenie rzędu 10-20 krotne oraz występująca ilość gwiazd szybciej dokona przemieszczenia w obiektywie lornetki. To samo zaobserwujemy w teleskopie stosując większe powiększenia. Dlatego w pożądaniu w wykonywaniu obserwacji przez teleskop należy stosować specjalne mechanizmy samo prowadzące podążające za obserwowanym obiektem. Tu nie niebo wiruje wokół naszego miejsce obserwacji lecz ruch sfery niebieskiej – nieba jest odzwierciedleniem ruchu wirowego naszej planety dookoła swej osi. Wracając do obserwacji gołym okiem czy nawet przez lornetką patrząc na gwiazdy w pogodną noc mamy odczucie jako obserwatorzy, że znajdują się one od nas w równej odległości te jasne i mniej jaśniejsze. Są one zawieszone na pozornej sferycznej powierzchni, którą w astronomii nazywana jest sferą niebieską, a w jej środku znajduje się obserwator. W dawnej historii astronomii wszyscy odczuwali, że Ziemia z tego powodu znajduje się w środku tej sfery dlatego z tego punktu widzenia powstawała ówczesna astronomia. Przechodziła one różne koleje swojego losu od czasów astronomii starożytnej do Mikołaja Kopernika, który dokonuje rewolucji budowy wszechświata.
Załączniki
TEORIA ZAĆMIEŃ(97) – Sfera niebieska.
TEORIA ZAĆMIEŃ(97) – Sfera niebieska.
fb obraz.jpg (32.61 KiB) Przejrzano 340 razy
ODPOWIEDZ

Wróć do „Astronomia teoretyczna”