Strona 1 z 1

Tycho de Brahe

: 1 maja 2020, o 09:06
autor: SPUNTI
Po Koperniku jednym z najwybitniejszym astronomem był Tycho de Brahe (1546-1601) . Prawdopodobnie astronomia urzekła go kiedy 21-10-1570 roku obserwował częściowe zaćmienie Słońca. Zagłębiał się w dzieła Ptolemeusza wyciągając z niego wnioski. W Niemczech buduje kilka przyrządów astronomicznych największy z nich to ponad 7 metrowy drewniany kwadrant. Gdy powraca do Dani dwa lata po powrocie w 1572 roku odkrywa i obserwuje supernową w gwiazdozbiorze Kasjopei. Wszystkie wydarzenia z supernową opisuje w książce De Stella Nova dokładnie charakteryzuje jej jasność barwę i położenie na niebie. W sumie Tycho de Brahe nie był zwolennikiem teorii heliocentrycznej nawet podważał jej słuszność ale obserwacje jakie wykonywał l korzystając tez z dzieła Kopernika dały do podwaliny jako doskonały materiał Johanowi Keplerowi , który był twórcą praw ruchu planet. Tycho de Brahe podnosi astronomię w którą się bardzo zaangażował na wyższy stopień dokładności. Dokładność wykonywania pomiarów astronomicznych za pomocą własnych budowanych przyrządów astronomicznych była wykonywana z dużą precyzją. Król Danii Fryderyk II podziwiał pomiary i zapał jaki wykonywał Tycho de Brahe na polu astronomicznym jak i też samo jego zaangażowanie się astronomię . Wskutek osobistego uznania i ogromnego wkładu w w astronomię, podarował mu wyspę, która znajdowała się 10 km od Danii oraz sfinansował budowę na niej obserwatorium. Wyspa nazywała się Hevn a posiadłość na którym wybudowano obserwatorium nazwano Uraniborg (Niebiański Zamek). Tycho de Brahe stosował w obserwacji nieba dokładniejszych przyrządy niż Kopernik. Nie posiadał doskonałych zegarów ale precyzyjnie z dużą dokładnością mierzył czas wykorzystując zegary z klepsydry, wypełnione rtęcią. Za pomocą opracowanej przez siebie metody zmierzył dokładnie odległość kątową planety Wenus podczas przejścia przez południk miejscowy. Planeta jak opisywał była doskonale widoczna za dnia podczas jasnego na niebie Słońca. Jednym z dużych osiągnięć astronoma było wyznaczenie położenia gwiazdy Hamal. Dokładność położenia gwiazdy wynosiła była bardzo dokładna jak na ówczesne czasy 25” kątowych uwzględniając stałą precesję. Odkrywa także nieregularność ruchu Księżyca i udowadnia, że jego nachylenie do ekliptyki zmienia się od 5 do 5,3 stopnia. Opracowuje na podstawie własnych obserwacji katalog położeń wszystkich 977 gwiazd widocznych gołym okiem jakie widoczne są z Dani. Pisze rozprawę o kometach jako obiektach, które są znacznie dalej położone od Ziemi i nie są jak twierdzono wyziewami i wyrzutkami atmosfery naszej planety.