Galileusz(1/4) – słuszność teorii Kopernika.
: 15 maja 2020, o 08:52
Galileusz(1/4) – słuszność teorii Kopernika.
Tak naprawdę nazywał się Galileo Galilei, żył w latach 1564-1642 jego ogromny wkład w dziedzinę nauki astronomii i fizyki był ogromny. Włoski astronom pierwszą swoją pracę naukową z dziedziny astronomii publikuje w 1604 roku z obserwacji gwiazdy supernowej, którą także obserwował Jan Kepler. Galileusz pisze gwiazda zaczym zniknęła była widoczna gołym okiem przez 15 miesięcy, a w pierwszym stadium jej jasność przewyższyła jasność planety Wenus. W styczniu 1610 roku Galileusz dokonuje najważniejszego odkrycia wykorzystując wcześnie wynalezioną lunetę do obserwacji astronomicznych. Kierując swój astronomiczny powiększający przyrząd w powiększeniu 32x w stronę planety Jowisz. Bez problemu dostrzega cztery jasne punkty , które przy regularnych obserwacjach zmieniają względem planety swoje położenie. Dziś wiadomo, że są to księżyce odkryte przez Galileusza później nazwano Io, Europa, Ganimedes i Kallisto. Ta obserwacja dokonana przez astronoma ponowny przełom w astronomii, udowadnia ona ostatecznie teorię heliocentryczną Mikołaja Kopernika. Jowisz i jego cztery jasne księżyce łudząco przypominają miniaturowy system planetarny. Wracając do jego najmłodszych lat Galileusza można napomnieć, iż od samego początku swojego życia frapowały jego zjawiska na które w tym czasie nikt nie umiał dać mu jednoznacznej odpowiedzi. Już jako uczeń zauważył, że podczas kiedy przebywał w katedrze na nabożeństwie kołysze się długi na sznurze świecznik, który wahania wykonuje w określonym stałym okresie czasu. W domu podobne doświadczenie wykonywał z mniejszym długości sznurka i masy świecznika.
Tak naprawdę nazywał się Galileo Galilei, żył w latach 1564-1642 jego ogromny wkład w dziedzinę nauki astronomii i fizyki był ogromny. Włoski astronom pierwszą swoją pracę naukową z dziedziny astronomii publikuje w 1604 roku z obserwacji gwiazdy supernowej, którą także obserwował Jan Kepler. Galileusz pisze gwiazda zaczym zniknęła była widoczna gołym okiem przez 15 miesięcy, a w pierwszym stadium jej jasność przewyższyła jasność planety Wenus. W styczniu 1610 roku Galileusz dokonuje najważniejszego odkrycia wykorzystując wcześnie wynalezioną lunetę do obserwacji astronomicznych. Kierując swój astronomiczny powiększający przyrząd w powiększeniu 32x w stronę planety Jowisz. Bez problemu dostrzega cztery jasne punkty , które przy regularnych obserwacjach zmieniają względem planety swoje położenie. Dziś wiadomo, że są to księżyce odkryte przez Galileusza później nazwano Io, Europa, Ganimedes i Kallisto. Ta obserwacja dokonana przez astronoma ponowny przełom w astronomii, udowadnia ona ostatecznie teorię heliocentryczną Mikołaja Kopernika. Jowisz i jego cztery jasne księżyce łudząco przypominają miniaturowy system planetarny. Wracając do jego najmłodszych lat Galileusza można napomnieć, iż od samego początku swojego życia frapowały jego zjawiska na które w tym czasie nikt nie umiał dać mu jednoznacznej odpowiedzi. Już jako uczeń zauważył, że podczas kiedy przebywał w katedrze na nabożeństwie kołysze się długi na sznurze świecznik, który wahania wykonuje w określonym stałym okresie czasu. W domu podobne doświadczenie wykonywał z mniejszym długości sznurka i masy świecznika.