Galileusz(4/4) – znaczenie odkryć astronomicznych.

[SPUNTI]

Galileusz już w 1581 roku bada prawa ruchu wahadła, obserwując wahania lampy zawieszonej na długim sznurze. Notując czas wahań a później przeprowadza sam doświadczenia wydłużając sznur. W roku 1609 uczony skonstruował lunetę o 32-krotnym powiększeniu, którą wykorzystywał do prowadzenia obserwacji astronomicznych. Jej obiektyw stanowiła dwuwypukła soczewka o długim ognisku, natomiast okular stanowiła soczewka dwuwklęsła o krótkim ognisku. Następnie odkrywa nierówność rzeźby powierzchni na Księżyc. Obserwując wysokie górskie szczyty wyznacza ich wysokość mierząc podstawę pomiaru długości cienia rzucanego przez nie na powierzchnię Księżyca. Zaobserwował również plamy na Słońcu, dzięki którym stwierdził, że obraca się ono wokół własnej osi. Jako pierwszy dostrzegł fazy Wenus i Merkurego, a także zaobserwował cztery największe księżyce Jowisza W roku 1611 Galileusz opublikował dzieło „Gwiezdny posłaniec”, w którym zawarł swoje obserwacje. Z swoje poglądy i obserwacje przedstawia w Rzymie władzom kościoła . W 1626 r. rozpoczął prace nad dziełem „Dialogi o dwóch systemach świata” . Dzieło to zawiera słuszność teorii heliocentrycznej Kopernika, a także wyniki badań. W wyniku wydania tego dzieła kościół wytoczył mu proces za głoszenie herezji. Groziło mu więzienie, a może nawet spalenie na stosie. Po procesie Galileusz zmuszony został do zamieszkania w swojej wiejskiej posiadłości Arcetri pod Florencją. Tam właśnie odkrył kołysanie się globu Księżyca, czyli librację. Kościół bardzo krytycznie przeciwstawił się teorii słusznej heliocentrycznej argumentując niedostatek mało danych przedstawianych przez samego Galileusza i nie wielu ludzi, którzy tą teorię popierają. Krytyka kościoła wobec Galileusza mocno narastała ale sam astronom w ogóle się tym nie przejmował ponieważ on jedyny wiedział rozumiał nową naukę w jaki sposób zbudowany jest świat. Sędziowie Świętej Inkwizycji zmusili Galileusza aby wszystko odwołał i zrzekł się swoich poglądów naukowych. W czasie odczytywania wyroku kiedy Galileusz klęczał miał wymawiać słowa po cichu „ a jednak się porusza” . Miał na myśli ruch obiegowy Ziemi dookoła Słońca. Astronom został uwięziony w sowim areszcie domowymi całkowicie odizolowany od społeczeństwa. Mimo tej izolacji nadal rozmyślał nad niezmiennymi prawami rządzącymi w przyrodzie i prawidłowością sytemu heliocentrycznego. W roku 1637 został całkiem ślepy spowodowaną chorobą oczy jaskrą. Prawdopodobnie do tej choroby przyczyniły się obserwacje tarczy słonecznej. przy obiektywie aby ogłuszyć ogromną jasność Słońca astronom używał szyby zakopconą płomieniem zapalonej świecy. Wiadomo sadza pozostawiona na szybie co prawda zmniejsza skutecznie silny blask słońca ale przepuszcza promieniowanie UV. Właśnie promieniowanie UV doprowadziły do choroby oczu i całkiem jego ślepoty. Galileusz umiera w 1642 roku i dalsza akcja prowadzona przez Kościół wobec astronoma odmawia mu pogrzebu tak jak na prawdziwego człowieka wielkiego uczonego, który włożył ogromny wkład do nauki mu przystoi. Pod koniec życia, tracił wzrok, jednak nie powstrzymało astronoma, przed dokończeniem najważniejszego dzieła dotyczącego praw swobodnego spadania ciał, ruchu wahadeł i wielu zagadnień mechaniki.