TEORIA ZAĆMIEŃ(110) - Pomiar odległości do Księżyca

[SPUNTI]

Ziemia obiega naszą dzienna gwiazdę w czasie 365,25 dni. Jednak Ziemia nie jest sama, towarzyszy jej jedyny naturalny satelita, Księżyc - najbliższe ciało niebieskie naszej planety. Już od czasów włoskiego fizyka G. Galileo (1564–1642), który jako pierwszy wykorzystuje swój pierwszy teleskop do obserwacji Księżyca (1609 rok). Szybko przy wykorzystywaniu coraz to lepszych urządzeń obserwacyjnych staje się jasne, satelita Ziemi jest jałowym globem pozbawionym życia globem. Na stałe zwrócony jedną stroną swojej powierzchni widoczny tylko z Ziemi. W naszych współczesnych czasach glob księżycowy jest nam dobrze zanany, wiedza o nim jest ogromna. Miłośnicy astronomii obserwując jego powierzchnię uzyskują doskonałe fotografie jego powierzchni. Na ich fotografiach ukazują ogromną liczbę dużych i małych kraterów, rozległe doliny pokryte zastygłą lawą, obszary zwane morzami i jeziorami, obfitość pasm górskich i ich szczytów. Wspomniałem w poprzednim poście, Księżyc pozbawiony jest atmosfery, dlatego nie tylko brzeg jego tarczy dobrze jest widoczny ale również wyraźne ostre cienie rzucane przez nierówności rzeźby jego powierzchni. Księżyc jest jedynym jak na razie ciałem niebieskim po którym w ramach misji Apollo spacerowali po jego powierzchni ludzi. Ten zaszczyt spotkał tylko 12 ludzi, którzy na im byli i bezpiecznie z niego powrócili przywieźli z niego ok 400 kg. gruntu księżycowego. Miało to miejsce w latach 1969 – 1972 po ostatniej wyprawie Apollo-17 (grudzień 1972 rok) prawie od pół wieku nikt w sposób bezpośredni jego nie odwiedzał. W październiku 1959 roku poznaliśmy jego nigdy niewidoczną z Ziemi jego tarczę. Radziecka kosmiczna sonda Łuna-3 przesłała zdjęcie jego niewidocznej strony na Ziemię, która zaskoczyła naukowców odkrywając na nich znaczna ilość kraterów niż z widocznej strony. Przed lądowaniem człowieka na powierzchni Księżyca (lipiec 1969 roku ) amerykańskie automatyczne sondy Lunar Orbiter, Suyevor Ranger z bliskiej odległości przekazały dobrej jakości fotografie powierzchni Księżyca. Księżyc cały czas jest badany pod względem naukowym nie tylko za sprawą przywiezionego gruntu z jego powierzchni i wykonywanych zdjęć. Badania prowadzone są pod katem poznawania coraz to dokładniejszej jego teorii ruchu. Teorie jego ruchu poznawaliśmy już znaczniej wcześniej przy dokonywaniu obserwacji zakryć gwiazd przez Księżyc i samych zaćmień Słońca przy jednoczesnym wykorzystywaniu coraz to ulepszonej służby czasu. Współcześnie bardziej dokładnie poznajemy teorię ruchu Księżyca po przez pozostawienia na jego powierzchni przez załogi Apollo odbłyśników laserowych. Dokładne pomiary wiązki światła wysłane z Ziemi do odbłyśników i powrót wiązki pozwoliło na poznanie bardzo dokładnej odległości. Na podstawie tych pomiarów uzyskano wynik 3,82 cm na rok średnie oddalenia naszego Księżyca od Ziemi.