TEORIA ZAĆMIEŃ(111) – ruch Księżyca.

Od wielkiego wybuchu po dzień dzisiejszy i daleko w przyszłość.
Awatar użytkownika
SPUNTI
VIP
Posty: 1637
Rejestracja: 8 lut 2019, o 20:14
 Polubiane: 18 times

TEORIA ZAĆMIEŃ(111) – ruch Księżyca.

Post autor: SPUNTI »

TEORIA ZAĆMIEŃ(111) – ruch Księżyca.
Przejdźmy do opisu teorii ruchu Księżyca, każdej pogodnej gwiezdnej nocy bez przeszkód jesteśmy w stanie zauważyć jak Księżyc wraz z gwiazdami wznosi się nad horyzontem po wschodniej stronie nieba. W miarę upływu czasu wartość jego wysokości nad horyzontem wzrasta osiągając kulminację w momencie przejścia przez południk miejscowy osiąga maksymalne swoje położenie. Później przechodzi na zachodnią stronę horyzontu do momentu jego zachodu. Dobowy ruch Księżyca po sferze niebieskiej podobnie odbywają gwiazdy, planety i Słońce z tym, że zmiana położenia naszego naturalnego satelity jest znacząca z doby na dobę. Nawet osoby nie znający się na astronomii spostrzegą, że Księżyc wschodzi i zachodzi nie o tej samej porze dnia, ale każdy dzień jego wschodu jest opóźniony ok.1,0-1,5 godziny. Również wyciągniemy prawidłowy wniosek jego ruch po sferze niebieskiej na tle gwiazd odbywa się z zachodu na wschód. Tylko w czasie jednej godziny Księżyc względem gwiazd zmieni swoje położenie w przybliżeniu o jego pozorną wielkość tarczy tj. 30 minut kątowych. Nasz naturalny satelita Ziemi ze względu na swoje pozorny rozmiar i poruszający się w pobliżu ekliptyki swoją tarczą zakrywa napotykane gwiazdy. Takim szczególnym przypadkiem zakryć są jasne gwiazdy i planety również zaćmienia Słońca. Przy centralnym zakryciu kiedy zakrywana gwiazda znajduje się pozornie 90 stopni od północnego czy południowego bieguna zjawisko trwa zazwyczaj jedną godzinę lub nieco dłużej. Jest to uzależnione rozmiarem tarczy Księżyca i chwilowym jego ruchem po sferze niebieskiej. Najkrótszy tego typu zjawiskiem jest zakrycie brzegowe czyli styczne do tarczy naszego naturalnego satelity. Kiedy będziemy znajdowali się na granicy tzw. zakrycia brzegowego zaobserwujemy szereg zniknięć i ponownych pojawień się gwiazdy. Jest to podyktowane występujących nierówności brzegu tarczy Księżyca, gór, dolin i wniesień. Przemieszczający się Księżyc na te zakrywanej gwiazdy kilka razy może ją odsłonić i ponownie ja zakryć. Do najbardziej efektownych zjawisk zakryć dochodzi przy popielatym jego światle. Wiadomo tak samo jak Słońce oświetla Ziemię oświetla również i Księżyc. Księżyc również oświetlony jest przez naszą planetę. Kiedy nasz Księżyc znajduje się w pobliżu dat nowiu, Ziemia z Księżyca jest prawie w pełni. Jej blask przy prawie 4 krotnej większej tarczy niż widoczny u nas Księżyc wynosi ok. -18 mag. Ziemia jest drugim najjaśniejszym obiektem po Słońcu widoczna z powierzchni Księżyca. Duża jasność i większa pozorna tarcza Ziemi wysyła ku Księżycu również swoje światło. Charakterystyczny szary grunt księżycowy nadaje właśnie takie popielatą jego nazwę.
Załączniki
TEORIA ZAĆMIEŃ(111) – ruch Księżyca.
TEORIA ZAĆMIEŃ(111) – ruch Księżyca.
fb obraz.jpg (51.67 KiB) Przejrzano 332 razy
ODPOWIEDZ

Wróć do „Astronomia teoretyczna”