TEORIA ZAĆMIEŃ(112) - Orbita Księżyca.

Od wielkiego wybuchu po dzień dzisiejszy i daleko w przyszłość.
Awatar użytkownika
SPUNTI
VIP
Posty: 1637
Rejestracja: 8 lut 2019, o 20:14
 Polubiane: 18 times

TEORIA ZAĆMIEŃ(112) - Orbita Księżyca.

Post autor: SPUNTI »

TEORIA ZAĆMIEŃ(112) - Orbita Księżyca
Natężenie światła słonecznego jest ok. 3200 większe od natężenia jakie dociera z Ziemi w kierunku Księżyca. Dlatego jaskrawe światło słoneczne dominuje na tarczy Księżyca, jeżeli chodzi o zakrycia gwiazd widać dokładnie jak przy jasnym świetle popielatym dokładnie widać jak jasna popielata tarcza dokonuje znikanie światło gwiazdy. Dokładna analiza ruchu Księżyca wykazuje, że dokonuje się w pobliżu ekliptyki. Płaszczyzna orbity księżycowej nachylona zmienia się od 4*09’ do 5*19’. Punkt przecięcia płaszczyzny orbity z ekliptyką występują w dwóch miejscach zwanymi węzłami księżycowymi oddalone od siebie w odległości 180*. W jednym z nich tzw. węzłem wstępującym, Księżyc przekracza ruch ekliptyki, jego ruch dokonuje się w kierunku na północ od ekliptyki. Stopniowo z dnia na dzień się od niej odsuwa na średnią odległość kątowa 5*09’. Osiągając największa wartość zaczyna się proces odwrotny Księżyc po pewnym czasie znajdzie się w drugim punkcie węzła zwanego zstępującego. Od tego momentu będzie się oddalał o ta samą wartość kątowa ale już na południe od ekliptyki. Przy takiej rozbieżności nachylenia płaszczyzny orbity księżycowej do ekliptyki Księżyc może osiągnąć maksymalne deklinacje od 28,43* do 28,76*. W naszych geograficznych szerokościach na równoleżniku +52,0* podczas górowania Księżyc osiąga maksymalne wartości wysokości w zimę 66,76* w lecie 9,24*. Wartości wysokości górowania wyliczono na maksymalne nachylenie płaszczyzny orbity księżycowej do ekliptyki. Gdyby Księżyc poruszał się w płaszczyźnie ekliptyki wartości górowania nad horyzontem w danym miejscu na powierzchni Ziemi pokrywały się wartością górowania Słońca ale rozłożonym w czasie. Ponieważ zmiana deklinacji w przypadku Księżyca zmienia się szybciej niż deklinacja Słońca. Księżyc systematycznie dokonuje po przez sferę niebiską swój ruch z zachodu na wschód i jego pełny obieg trwa dokładnie 27,32 doby. Okres ten czasu nazywamy miesiącem syderycznym (miesiącem gwiezdnym). Nazwa jego zapożyczono z języka łacińskiego – sideralis (gwiazda), Księżyc ponowie znajduje się na niebie w okolicach tych samych gwiazd. Okresy czasu związane z ruchem Księżyca związany był z pomiarem czasu na tzw. miesiące księżycowe. Dopiero już po dokładniejszych obserwacjach zauważono później, że różnią się one nieco od innych okresowego ruchu Księżyca i otrzymają wprowadzono dodatkowe nazwy. Należy również zauważyć, że miesiąc gwiazdowy jest wyrazem okresu rzeczywistego obiegu Księżyca wokół Ziemi.
Załączniki
TEORIA ZAĆMIEŃ(112) - Orbita  Księżyca .
TEORIA ZAĆMIEŃ(112) - Orbita Księżyca .
fb obraz.jpg (30.27 KiB) Przejrzano 405 razy
ODPOWIEDZ

Wróć do „Astronomia teoretyczna”