Przeżyć czarna dziurę.

[SPUNTI]

Przeżyć czarna dziurę.
Jeżeli moglibyśmy przebywać na powierzchni gwizdy, która zapadała by się pod wpływem własnego pola grawitacyjnego. Co obserwował by obserwator gdyby mógł tam przebywać? Nasze rozważania to tylko czysto teoretyczne ponieważ nikt z nas tego nie jest w stanie doświadczyć. Jeżeli byśmy mogli tam przebywać, to na pewnym etapie przekroczylibyśmy strefę promienia R z której nie byłoby już powrotu. Nikt i nic nie mógłby się z niej wydostać na zewnątrz nawet światło. Dalej spadalibyśmy już tylko do nieskończoności do jednego punktu. Podążalibyśmy do osobliwości w którym temperatura, gęstość dążyłaby do nieskończoności czas w tej przestrzeni zatraciłby sens. Wewnątrz czarnej dziury nie działają znane nam prawa fizyka. Nawet próba wysłania jakiekolwiek informacji o nas na zewnątrz spełzałaby na niczym. Żadna informacja nie zdoła się wydostać na zewnątrz czarnej dziury. Posiadając rakietę w której przebywalibyśmy próbując się oderwać w jakiś sposób od czarnej dziury może na jakiś czas ta próba byłaby owocna. Jednak grawitacja była by na tyle silna sprowadzając ponownie rakietę z nami do punktu nieskończoności. Strefę o promieniu R, która przekroczyliśmy nazywamy horyzontem zdarzeń. Astrofizycy, astronomowie i kosmolodzy zastanawiają się nad jednym faktem. Gdy żarłoczna czarna dziura ściąga ku sobie materię z pobliskich gwiazd jej gęstość przecież musi wzrastać co wiąże się z jej masą. Rodzi się pytanie czy ten proces „jedzenia” w końcu nie zostaje powstrzymywany gdzieś pod horyzontem zdarzeń ? Przecież to logiczne, że musi nastąpić kres masy i gęstości czarnej dziury. Niestety tak nie jest ponieważ spadająca materia na czarną dziurę nie związaną z gęstością. Sama już gwiazda przechodząca w status czarnej dziury tworzy wokół siebie niezależny horyzont zdarzeń.