TEORIA ZAĆMIEŃ(129) – odległość pomiędzy środkami tarcz.

[SPUNTI]

W czasie maksymalnej fazy zaćmienia hybrydowego pas centralny zaćmienie osiąga średni maksymalny rozmiar 10-20 km. W tym pasie widoczne jest jako zaćmienie całkowite widoczne krócej niż jedną minutę. Zaćmienia hybrydowe w tym samym miejscu na Ziemi zachodzą niesłychanie rzadko i tak na ziemi polskiej wystąpiło w dniu 11 lutego 1802 roku ponownie będzie można go obserwować dopiero w dniu 12 kwietnia 2536 roku czyli po 734 latach. Okres ten uświadamia nas jaki rzadko mniej więcej w tych samych obszarach na Ziemi przypada zaćmienie jako hybrydowe. Przejdźmy teraz do geometrii zaćmień wielkości jego fazy czy długotrwałości pod względem widoczności. W sumie w sposób ogólny już przedstawiłem zajmiemy się matematyczną stroną. Każda maksymalna faza zaćmienia Słońca możemy wyliczyć kiedy znane są podstawowe dane rozmiar pozorny nas sferze niebieskiej tarcz Słońca i Księżyca oraz odległości kątowej pomiędzy środkami ich tarcz. Fazę zaćmienia na dowolny moment wyliczmy wg. matematycznego wzoru F = (Le – m)/(2*Le-0,5464) Dla przykładu zanalizujmy fazę zaćmienia jakie będzie miało miejsce dla mojego miast (Bełchatów) przypadające w dniu 10 czerwca 2021 rok godz. 11,0 UT dane m = 0,469614 Le – promień półcienia = 0,559872 po podstawieniu do wzoru otrzymamy F = 0,157. Jeżeli parametr m będzie zbliżał się do zera wówczas faza zaćmienia będzie coraz to większa. Dla zaćmienia całkowitego, które miało miejsce w dniu 11 sierpnia 1999 roku obserwator zajmował swoje położenie na szerokości geograficznej 45,8 *N i długości 19,3*E. Odległość tarcz Księżyca i Słońca pomiędzy ich środkami o godz. 10:55 UT wynosiła m = 0,003108 i Le = 0,538025 ; faza zaćmienia wg wyliczeń F = 1,01 czyi obserwator znajdował się w pasie zaćmienia całkowitego. Maksymalna faza całkowitego zaćmienia Słońca na Ziemi osiąga wartość F = 1,06 zaćmienie z dnia 30 czerwca 1973 roku F = 1,029. Natomiast faza zaćmienia F= 1,0 oznacza granicę pasa całkowitego zaćmienia dla północnej linii i południowej. Poza ta linią obserwator obserwuje zaćmienie jako częściowe dla m = Le faza F = 0 oznacza to z kolej granicę południowa lub północną zaćmienia częściowego. Dla obserwatora gdy m > Le zaćmienie Słońca nie występuje jest niewidoczne. Sprawa z zaćmieniami pierścieniowymi ma się troszkę inaczej. Średnica pozorna tarczy Słońca jest większa od tarczy Księżyca dotyczy również ich promieni. Rs>Rk. Im dłużej trwa zjawisko zaćmienia pierścieniowego tym krótszy jest cień stożka Księżyca w porównaniu z odległością układu Ziemia – Księżyc.