TEORIA ZAĆMIEŃ(130) – najdłuższe zaćmienia.

[SPUNTI]

W XX wieku najdłuższe pod względem czasowym przypadło na zaćmienie pierścieniowe w dniu 24 grudnia 1973 roku trwało ono 12 minut 03 sekundy. Obszar widoczności zaćmienia pierścieniowego widoczny był w pasie o szerokości 345 km. To było najdłuższe pod względem praktycznym i teoretycznym pod względem jego trwania. Faza maksymalna zaćmienia wynosiła 0,917 do końca XXX wieku nie wydarzy się zaćmienie pierścieniowe, które trwałoby powyżej 12 minut. W XXI wieku mamy już za sobą zaćmienie pierścieniowe o maksymalnym czasie pod względem jego trwania było to w dniu 15 stycznia 2010 roku (11 minut i 08 minut). Czas trwania tego typu zjawiska zależy od rozmiarów pozornych średnic Słońca i Księżyca ich wielkości średnic na sferze niebieskiej. Maksymalny czas trwania zaćmienia odnosi się do linii centralnej wówczas obserwator ujrzy współśrodkowe położenie czarnej tarczy Księżyca w stosunku do jasnej obwódki tarczy słonecznej. Jeżeli nawet od kilku do kilkunastu kilometrów znajdzie się obserwator czas trwania zjawiska jest już krótszy. Podczas tej maksymalnej fazy jeden brzeg obwódki tarczy słonecznej będzie rozmiarowo mniejszy, naprzeciwko znacznie większy. Do zaćmień pierścieniowych Słońca o najdłuższych jego czasach trwania dochodzi kiedy one przypadną na przełomie grudnia/stycznia. Ziemia na początku stycznia zawsze znajduje się najdalej od Słońca. Teraz kiedy zdarzą się przypadki Księżyca, równocześnie będzie on w nowiu i apogeum oraz punkcie jednych z węzłów cień jego stożka jest najkrótszy i kończy się w odległości 33,3 tyś km nad powierzchnią naszej planety. Jest to doskonały warunek aby na powierzchni naszej planety wystąpiło zaćmienie pierścieniowe Słońca o szerokim pasie jego widoczności. Szerokość pasa może wzrosnąć do rozmiaru 380 km, a półcienia nawet do ok. ~7400 km. Zaćmienie pierścieniowe z dnia 24 grudnia 1973 roku rozmiar półcienia na powierzchni Ziemi osiągnął wielkość 7336 km. Na Ziemi występują również takie przypadki zaćmień pierścieniowych którego pas centralny jego rozmiar wzrasta do ponad 1000 km (1200 – 1500 km). Jest to tylko perspektywiczne przestrzenne ułożenia odwróconego stożka cienia pasa centralnego na powierzchni Ziemi. Przyjmuje on mocno spłaszczonego owalu, którego wielka półoś ma takie właśnie takie rozmiary mniejsza posiada już znacznie mniejsze. W tym opisywanym przypadku zaćmienie pierścieniowe tego typu trwaja nie dłużej niż 5 minut. Każdy kto z nas obserwatorów doświadczył całkowitego zaćmienia Słońca znalazł się na jego pasie na pewno po raz drugi wszystko uczyni aby ponowie znalazł w ty miejscu gdzie ten rodzaj zaćmienia przypada. Na globie ziemskim każde zaćmienie Słońca rozpoczyna się zaćmieniem częściowym rozpoczynając się styku półcienia Księżyca z powierzchnią Ziemi. Ten punkt na Ziemi przypada przy jednoczesnym wschodzie Słońca.