Droga Mleczna wg. Williama Herschela.

[SPUNTI]

W piśmie przedłożonym do Royal Society William Herschel dokonuje analizy przedstawiając, że obserwując gwiazdy rozrzucone na sferze niebieskim wykazują swoją różnorodność. W niektórych obszarach nieba występują w ilości od 1-2 gwiazd w niektórych nie ma ich wcale ale są obszary w których ich ilość jest ogromna dochodząca do 116000 gwiazd które przechodzą przez pole widzenia teleskopu. Na podstawie mozolnych długich obserwacji i czasu spędzonego przy teleskopie dochodzi do wniosku , że przestrzeń gwiezdna w której otoczone jest nasze Słońce przypomina gwiezdny dysk łudząco pasujący do kształtu koła młyńskiego. Jego prace konstrukcyjne nad udoskonaleniu budowy teleskopów przyczyniły się do odkrycia w 1789 roku szóstego i siódmego księżyca Saturna Enceladusa i Mimasa. Skatalogował w dokładny sposób 850 gwiazd podwójnych i wielokrotnych tworzy spis 2500 mgławic, których sam odkrył. W XIX wieku w 1803 roku zaobserwował istnienie względnego ruchu gwiazd ich składników układów podwójnych. Pod koniec swojego życia otrzymuje szlachecki tytuł „sir”. W tym okresie czasu był naprawdę dużym pionierem nie tylko samych odkryć astronomicznych ale także budowniczym teleskopów, które przyczyniały się do wspaniałych odkryć. Na jego cześć unia Astronomiczna nadała jego nazwiskiem planetoidę 2000 Herschel. W maju 2009 roku Europejska Agencja Kosmiczna wysłała w Kosmos największe „oko” teleskop o średnicy zwierciadła 350 cm średnicy nazywając Kosmicznym Obserwatorium Herschela. Powracając na moment do astronomii gwiazdowej William Herschel dokonał prawidłowej jak na tamte czasy wiele dość trafnej analizy i uwagi w tej dziedzinie. Właśnie, on zapoczątkował nową dziedzinę w astronomii: astronomie gwiazdową. Na podstawie wykonywanych obserwacji w pewnym sensie odnosi się do budowy wszechświata i samych ruchy poszczególnych gwiazd. Mało kto wie ale astronom miał również duże osiągnięcia na polu wyznaczenia apeksu słonecznego. Apeks to punkt na sferze niebieskiej w którym wraz z całym system słonecznym podąża nasze Słońce. Astronom był również przekonany, że to samo dotyczy wszystkich gwiazd znajdujących się na sferze niebieskiej. Wyznaczenie apeksu Słońca dokonywał na podstawie systematycznej obserwacji 13 gwiazd znając wartości ich ruchu własnego. Kiedy już był pewny podał współrzędne apeksu, Słońce podąża ku gwieździe (gamma) Herkulesa rekt.=17,4 h i dekl.=26*. Współczesne pomiary wykazują dane rekt.=18,0 h i rekt.=30*. Wynik jaki uzyskała William Herschel jak na jego astronomiczne czasy jest dokładnie zadziwiające jaka ogromną obserwacyjną pracę uczony wykonał.