Astronomia teoretyczna.

[SPUNTI]

Obserwacje zjawisk astronomicznych przy użyciu teleskopów jak i też bardziej widowiskowych obserwacjach w przypadku zaćmień Księżyca i Słońca wymagają nakładów czysto obliczeniowych. Wyznaczaniem efemeryd zjawisk jak i obliczeniem orbit planet, komet przyczynił się Karl Fredrich Gauss (1777 – 1855). Uczony nie istnieje w naukach ścisłych w której jego nazwisko, dorobek nie jest wymieniany. Do matematyki, fizyki, mechaniki nieba wniósł ogromny teoretyczny wkład. Jak podają źródła historyczne nauczyciel uczący jego matematyki w szkole
Zaproponował aby oni wyliczyli sumę liczb całkowitych od 1 do 100. Gauss podał wynik obliczeń natychmiast, nauczyciel z takiej podstawy swojego ucznia był kompletnie zaskoczony. Inni uczniowie wykonywali w tym czasie żmudne wyliczenie. Opracował wzór na sumę postępu arytmetycznego dlatego nie sprawiło mu to żadnego obliczeniowego kłopotu. W późniejszym już czasie opracował on metodę wyznaczania położenia planet i komet po prowadzeniu obserwacji astronomicznych o odczytaniu na sferze niebieskiej trzech jego zajmowanych miejsc. Wydanej przez niego książce w 1809 roku Theoria Montus (Teoria Ruchu) opisuje metodę obliczeniową położeń obiektów. Znacznie wcześniej przewidywano jedynie na prowadzeniu jak najwięcej obserwacji danego obiektu i metodą prób i błędów starano jedynie przypuszczać gdzie w niedalekiej przyszłości może znajdować się obserwowany obiekt. Jak się później okazywało, że ta metoda jest nieprecyzyjnie dokładna. Posługując się metodą obliczeniową Gaussa, która polegała na metodzie liczenia coraz mniejszych kwadratów okazał się jak najbardziej skuteczna. Przykładem była obserwowana pewna planetoida, która była widoczna do pewnego momentu, a później znikła teleskopom astronomów. Dzięki zastosowaniu metody Gaussa wyznaczono jej położenie na rok naprzód i jak się okazało wyliczeni były jej trafne zajmując wyliczone wcześniej położenie. Tak naprawdę astronomia w XIX wieku taki osiągnęła apogeum w obserwacji komet przy zastosowaniu coraz doskonalszych przyrządów astronomicznych i precyzyjnych obliczeń. Dzięki metodzie obliczeniowej Gaussa odkryto i skatalogowano ok. 400 komet, a 1/10 z nich była widoczna gołym okiem.