TEORIA ZAĆMIEŃ(142)- analiza zaćmień z powierzchni Księżyca.

[SPUNTI]

Każde zaćmienie Księżyca tym bardziej całkowite czy częściowe cieszy się dużym zainteresowaniem. Przede wszystkim na widowiskowy jego charakter większości z nas dysponuje aparatami wysokiej klasy z profesjonalnymi wyposażonymi obiektywami. Za pomocą ich możemy uzyskać naprawdę przepiękne wykonane zdjęcia z tego zjawiska. Nie mniej jednak trzeba troszkę się przysłużyć aby takie zdjęcia i obserwacja zaćmienia Księżyca miała wartość naukową, a zdjęcie nie lądowały w naszym domowym albumowym archiwum. Z powierzchni Księżyca również przyszli astronauci będą mogli obserwować zaćmienia ale Słońca tylko będzie zjawisko wyglądało zupełnie inaczej niż obserwowane u nas z powierzchni Ziemi. Na Księżycu nie ma zaćmień pierścieniowych Słońca ponieważ na tamtejszym niebie pozorna średnica Ziemi jest ok 4 krotnie większa od tarczy słonecznej. Przy centralnych zaćmieniach Słońca z Księżyca widać wokół ciemnej traczy Ziemi jasną cienką świecąca obwódkę naszej atmosfery. Do efektownego zjawiska dochodzi kiedy na Ziemi występują centralne zaćmienia Słońca. Przyszli selenonauci będą mogli obserwować jak przez kilka godzin będzie przemieszczał cień Księżyca. Nawet na tle wodach oceanów cień Księżyca uwidoczni się na tle jasnych białych obłoków chmur. Natomiast przy maksymalnym rozmiarze centralnego pasa tj. 270 km stożek cienia Księżyca rzucany na powierzchnię Ziemi osiągnie rozmiar 2,4 minut kątowych. Przy takiej odległości 384404 km do Ziemi cień Księżyca powinien być widoczny gołym okiem. Wróćmy jednak do naukowych obserwacji zaćmień Księżyca obserwowanych z Ziemi. Zaćmienia te zwłaszcza całkowite obszernego materiału do badania struktury cienia Ziemi i półcienia. Za pomocą tego typu zaćmień dowiadujemy się na bieżąco o stanie górnych warstw ziemskiej atmosfery pod względem ich zanieczyszczeń. Szereg bardzo przydatnych obserwacji zaćmień Księżyca możemy dokonywać za pomocą najprostszych środków obserwacyjnych dostępnych miłośnikom astronomii. Wykonywane obserwacje całkowitych zaćmień Księżyca mówią nam przede wszystkim o szacunkowej jasności tarczy Księżyca w różnych fazach zaćmienia. Wizualnie i na podstawie wykonanych zdjęć z łatwością oszacowujemy jego kolor i jasność. Określamy również z dokładnością od 1 do nawet 10 sekund momenty kontaktów szczegółów jego powierzchni. Odnotowujemy i określamy momenty czasu punktów początku i końca wejścia i wyjścia cienia Ziemi z góry ustalonymi kraterami szczególnie kontaktów górek centralnych. Jeżeli chodzi o dokonywanie analizy całkowitej jasności Księżyca w różnych jego fazach zaćmienia możemy wykonać na różne sposoby. Jedną metoda jest obserwacja Księżyca przez nie duży teleskop. Do tego celu możemy użyć z powodzeniem lornetkę. Na obiektywach tych urządzeń trzeba zamontować takie filtry księżycowe aby osłabić światło księżycowe do jasności zerowej wielkości gwiazdowej jeszcze przed zjawiskiem. Najlepiej takiego osłabienia jasności dokonać na dobę lub jak jest możliwość nawet 0,5 doby przed zjawiskiem zaćmienia.