Opozycja Marsa 2020 rok (3)

[SPUNTI]

Nie spuszczając wzroku z powierzchni tarczy planety w okularze teleskopu odróżnimy obszar czerwono-żółty astronomowie nazwali te rejony kontynentami. Natomiast ciemniejsze plamy morzami oczywiście w tych obszarach nie występuje woda w innym przypadku jeżeli tylko byłaby zapewne bez problemu byśmy ją odkryli. Zobaczylibyśmy w wodzie lustrzane odbycie naszej dziennej gwiazdy. Inne mniejsze ciemniejsze obszary występujące z mórz i położone na kontynencie nazwano jeziorami. Obszary jaśniejsze czyli kontynenty zajmują 83% obszaru powierzchniowego Marsa 17% (ciemne obszary). Ciemniejsze obszary czyli „morza” bardziej skupione są na południowej j marsjańskiej półkuli rozchodząc i ginąc na południowej jego półkuli. Wykonywane obserwacje astronomiczne teleskopowe z Ziemi na ich podstawie możemy na zmianę barw możemy wnioskować o marsjańskim powierzchniowym środowisku. Kontynenty w zasadzie ich kolor ceglasto-czerwony taki kolor posiadają pisaki pustyń na Ziemi. Natomiast te ciemniejsze obszary wykazują bardziej kolor ciemno niebiesko-zielony. Najbardziej ten najjaśniejszy wspomniany już to barwa czap polarnych Marsa prawdopodobnie jak się uważało przez dłuższy okres czasu pokryte były suchym lodem. W tym samym czasie kiedy odkryto księżyce Marsa włoski astronom Schiaparelli podczas tej samej opozycji w 1877 roku odkrywa słynne „kanały” marsjańskie. Tym odkryciem astronom uczynił prawdziwą na Ziemi wśród astronomów bardzo ogromny sporny problem. W okularze teleskopu tarcz planety Mars oprócz ciemnych i jasnych plam uwidaczniała przecinające się regularne linie ze sobą. Przecięcia kanałów były pod kątem prostym i skośnym. Wychodziły one z obszarów ciemnych ciągnące się do jasnych obszarów. Astronom te ciemne linie nazwał od razu kanałami. Późniejsze dokładniejsze obserwacje tych formacji wykazały, że ich długość dochodzi do 3000-4000 km. Szerokość tych kanałów dochodzi nawet do 300 km. Lepszej jakości techniczne teleskopy takim jakimi posługiwał się Lowell wykazał, że obserwował kanały nawet o szerokości 2-3 km. Astronomowie przyglądając się „kanałom” wydali opinię zgodną, że formację te na całej ciągnącej się długości posiadają prawie niezmienną swoja szerokość. Podczas kolejnych opozycji Schaparelli zauważył również, że od głównej linii kanałów widać mniejszej szerokości „kanał” biegnące równolegle do głównych tego typu formacji. Te mniejsze szerokości kanałów zachowują się zmienne wizualnie znikają i pojawiają się w zależności panującej pory roku na Marsie. Pod koniec XIX wieku sam Shaparelli dokładnie w 1895 roku na podstawie własnych marsjańskich obserwacji wysuwa śmiałą hipotezę, że są to formację zbudowane przez tamtejszą cywilizację. Również sam Lowell poświęcił się dokładnej obserwacji powierzchni Marsa. Za pomocą 65 centymetrowego teleskopu naliczył prawie ok 1000 kanałów różnej długości i szerokości. Niektórzy astronomowie mieli do dyspozycji jeszcze większe teleskopy m/n Barnard w obserwatorium astronomicznym Licka korzystał z 92-centymetrowego teleskopu wówczas nie dostrzegł kanałów na powierzchni tarczy planety. Okazało się i potwierdzono jeszcze raz, ze nanały waz z poramy roku zanikają ponownie się pojawiają.