Opozycja Marsa 2020 rok (6)

[SPUNTI]

Podczas dnia od czasu do czasu po niebie marsjańskim można zaobserwować jak przemieszczają się powoli pierzaste lekkie obłoczki chmur. Powstają wskutek wydzielania się w rejonach czap polarnych pary wodnej złożonych głównie z kryształków lodu. Efekt chmurny został zarejestrowany przez samobieżny pojazd marsjański Opportunity w 2004 rok. Do atmosferycznych zjawisk na powierzchni marsjańskiej dochodzi przeważnie w okresach kiedy planeta znajduje się w okolicach peryhelium dochodzi do globalnych „burz piaskowych”. Powierzchnia Marsa otrzymuje więcej energii i różnica temperatury pomiędzy dniem, a nocy jest zwiększa dynamikę atmosfery w postaci powstających wiatrów. Burze piaskowe wówczas utrudniają obserwację szczegółów powierzchni jedna z największych zarejestrowanych burz miała miejsce na przełomie 1971/1972 roku. Przebywająca wówczas na orbicie wokółmarsjańskiej Mariner-9 przesyłał nie ostre fotografie powierzchni planety spowodowane trwającą burzą. Na jej powierzchni występują dość silne wiejące wiatry z prędkością 200-300 km/godz. nie kiedy dochodzące nawet do 400 km/godz. Niskie ciśnienie atmosferyczne panujące przy powierzchni, 100 krotne mniejsze niż na powierzchni Ziemi powodują, że huragany wiejące z taką prędkością wcale nie są odczuwalne i nie czyniąc żadnych szkód. Mars posiada swoje trzy planety wewnętrzne są nimi Merkury, Wenus i Ziemia. Merkury przy średniej swojej odległości i Marsa oddala się kątowo podczas maksymalnych elongacji na odległość ok. 15* świecąc blaskiem +2 mag. Z powierzchni Marsa planeta jest trudna do obserwacji i mała jasność i bliskość do Słońca oraz szybkie przemieszczanie to podstawowe warunki złej jego widoczności. Wenus jest znacznie lepiej widoczna przy średnich odległościach oddala się dwa razy większej od Słońca niż Merkury ( ok 30*). Jasność wizualna Wenus podczas jej dogodnych obserwacji na marsie osiąga blask -2,8 mag. Prawdziwym hitem obserwacyjnym jest nasza planet Ziemia wraz z księżycem stanowi układ gwiazdy podwójnej. Ziemia w maksymalnych elongacji przy średnich zachowanych odległościach wynosi 40* i znajduje się w odległości od Marsa 172 mln km. Z tej odległości widać ją pod kątem 15’’ kątowych świecąc blaskiem – 5 mag . Nasz naturalny satelita od niej się w odległości ok. 8 minut , kątowych przy dogodnych maksymalnych odchyleniach świecąc blaskiem 0,0 mag. Ziemia wraz z jego księżycem przypomina układ „gwiazdy” podwójnej. Zewnętrze planety dla Marsa to Jowisz, Saturn, Uran i Neptun. Jowisz wygląda na tamtejszym niebie podczas opozycji względem Marsa wspaniale i okazale. Przy dogodnych zbliżeniach do planety średnica pozorna dochodzi do 60’’, jasność wizualna nawet do – 3 mag. Mars dogania średnio Jowisza co 820 dni w tym czasie przypadają jego opozycje względem planety. Takie zbliżenie Mars do Jowisza miło miejsce 17 maja 2020 roku następne powtórzy się 24 lipca 2022 roku. Saturn podczas opozycji jest trochę jaśniejszy na marsjańskim niebie niżu nas na Ziemi i podczas opozycji świeci blaskiem -0,3 mag. Uran i Neptun ich jasność jest podobna jak na Ziemi odpowiednio +5,9 mag i 7,5 mag.