Jowisz drugą gwiazdą ???

[SPUNTI]

Planety znajdujące się poza pasem planetoid to planety zewnętrzne naszego układu słonecznego. Największa planeta Jowisz jest tak duży z w jego wnętrzu zmieściłoby się aż 1300 globów ziemskich. Na niebie ziemskim doskonale jest w zasięgu amatorskich przyrządów astronomicznych. Gdy obserwujemy jego przez teleskop zauważymy oprócz jego przepięknej barwy żółto-czerwonej barwie jego znaczne spłaszczenie na biegunach, wybrzuszenia na równiku. Stan takiej formy planet zawdzięczamy nie tylko masie ale na ich strukturę zaliczając do gazowych globów o dużej prędkości rotacyjnej wokół swojej osi wynoszący ok. 11 godzin. Jowisz jego powierzchnia atmosferyczna charakteryzuje się równoległymi pasami i Wielką Czerwoną Plamę o rozmiarach trzykrotnie większą od naszego globu. Jest to twór atmosferyczny bezustannie wirujący w atmosferze Jowisza już od 400 lat. Co ciekawe jak pokazują symulacje kiedy powstawał nasz układ słoneczny wystarczyłoby gdyby Jowisz byłby tylko 10-12 krotny cięższy niż obecnie wówczas wewnątrz tej planety zapoczątkowała by się reakcja termojądrowa. Ewolucja tej „planety” mogła potoczyć się inaczej i byłaby drugą gwiazdą ? W takim przypadku wysyłałby na zewnątrz własne światło i ciepło, a nasz układ słoneczny byłby układem podwójnym. Na nocne niebo jego blask jasności byłby dziesiątki razy silniejszy od Księżyca w pełni. W tej chwili planeta wysyła czterokrotnie więcej energii w przestrzeń kosmiczna niż ja otrzymuje od Słońca. Przyszedł czas w astronomii gdy po raz pierwszy do obserwacji użyto lunety astronomicznej. Tak to się stało m/n kiedy zaobserwowano jasne obiekty które z nocy na noc zmieniały swoje położenie względem Jowisza. Zaobserwował to w 1610 roku włoski znakomity uczony astronom, matematyk, fizyk Galileusz. Galileusz był pierwszym uczonym , który poparł model heliocentryczny Mikołaja Kopernika. Podczas obserwacji Galileusz dobrze wnioskował , ze jasne obiekty są powiązane do planety i sa jego satelitami tak jak Ziemia posiada swojego satelitę. Nadano im później nazwę Io, Ganimedes, Europa i Kallisto. Nic dziwnego, że przez lunetę Galileusza, która powiększała 30x nie trudno było je zaobserwować są to największe księżyce w naszym układzie słonecznym przewyższające rozmiarami Merkurego. Nasz ziemski Księżyc też należy do tego grona mająca średnicę ok. 3500 km. Ganimedes średnica jego przewyższa rozmiary Merkurego posiada 5200 km średnicy. Io to najciekawszy satelita Jowisza pod względem geologicznym jedyny księżyc który „kipi” silnie aktywnie wulkanicznie. Jego średnica jest większa o 200 km od naszego Księżyca. Bardzo szybko obiega Jowisza w czasie ok. 1,8 doby. Europa to najciekawszy z kolei księżyc jego powierzchnia pokryta jest lodowatym oceanem, który porysowany jest tysiącami bruzd. Prawdopodobnie jest jednym obiektem jak na razie na którym pod oceanem lodowym może istnieć życie. Średnica jego ok. 3100 km jest nieco mniejszy od naszego Księżyca. Kallisto duży obiekt o rozmiarze Merkurego posiada największą ilość występujących kraterów w układzie słonecznym na jego powierzchni.