Selenografia – historia (2).

Od wielkiego wybuchu po dzień dzisiejszy i daleko w przyszłość.
Awatar użytkownika
SPUNTI
VIP
Posty: 1637
Rejestracja: 8 lut 2019, o 20:14
 Polubiane: 18 times

Selenografia – historia (2).

Post autor: SPUNTI »

Kiedy przyjrzymy się historii selenografii trzeba przyznać autorzy pierwszych tworzonych map wkładali ogromny artystyczne swoje umiejętności. Obserwatorzy powierzchni Księżyca nie byli tylko astronomami lecz również artystami tworząc swoje przepiękne dzieła. Nie znano w tym czasie metody fotograficznej dziś wystarczy podłączyć aparat fotograficzny lub kamerkę do okularu teleskopu i wykonać zdjęcie. Wykonane dziś zdjęcia nawet przez amatorów astronomii nie różnią się na dobrą sprawę od zdjęć wykonywanych w profesjonalnych obserwatoriach astronomicznych. Jednak wykonywane mapy Księżyca jeszcze w XVII i XVIII wieku opierały się na podstawie sporządzanych rysunków i sprzętem astronomicznym jakim w tym czasie dysponowano. Jednak największym selenografem XVII wieku był astronom Polski, gdańszczanin Jan Heweliusz (1611-1687). Polskiego astronoma tak naprawdę uważa się za ojca selenografii. Systematyczne jego obserwacje powierzchni Księżyca przez okres 5 lat pozwoliło jemu na stworzenie i wydanie epokowego dzieła „Selenografia” w 1647 roku. Główne jego życiowe dzieło zawiera 495 stron tekstu i 40 rysunków Księżyca w poszczególnych jego fazach. Szczegółom powierzchni Księżyca nadawał również nazwy takie jakie same jakie z nazw geograficznych są na Ziemi np. Apeniny, czy Alpy. Dobrze, że te nazwy się przyjęli i nikt ich później nie negował pozostawiając je do czasów nam współczesnych. I tak wiemy, że załoga misji księżycowej Apollo-15 lądowała na powierzchni Księżyca u podnóża gór Apenin. Nazwę ta zawdzięczamy Heweliuszowi i tak już pozostało i dalej pozostanie. Później zaczęto nadawać nazwy wybitnych uczonym astronomów, fizyków Nazewnictwo takie nadawał astronom włoski Jan Babtysta Riccolie. W 1651 roku publikuje on mapę Księżyca, która wykonał Franciszek Grimaldi. Na jego sporządzonej mapie, chyba miał zgodę od autora umieszcza nazwy formacją księżycowym. Wiek XVII jego druga połowa i cały wały XVIII wiek nic nie dzieje się zbytnio z rozwojem nad mapami Księżyca. Jedynie tylko dwóch ludzi dokonują prace nad swoimi mapami są nimi Cherubin de Orleans i Jan Domenico Cassini . ten pierwszy publikuje mapę 1671 roku Cassini 1692 roku. Następuje przerwa i dopiero po 50 latach w 1742 roku Jan G. Doppelmayer wydaje dwie mapy Księżyca w nich zawarte są nazwy jakie nadawał Heweliusz i Ricciolie. Poźniej ale to już w latach 60-tych i 70 tych XVIII wieku w publikacji astronomicznej dotyczących efemeryd ciał niebieskich Maksymilian Heli zamieszcza mapę Księżyca z podanymi nazwami również jakie używał Heweliusz i Ricciolie.
Załączniki
Selenografia – historia  (2).
Selenografia – historia (2).
ODPOWIEDZ

Wróć do „Astronomia teoretyczna”