Mapy Księżyca – historia (5).

Od wielkiego wybuchu po dzień dzisiejszy i daleko w przyszłość.
Awatar użytkownika
SPUNTI
VIP
Posty: 1637
Rejestracja: 8 lut 2019, o 20:14
 Polubiane: 18 times

Mapy Księżyca – historia (5).

Post autor: SPUNTI »

Oprócz dokładnej mapy Księżyca, która wykonał Juliusz Schmidt był on szczególnym obserwatorem jego powierzchni. Dokonywał on pomiary nierówności rzeźby terenu Księżyca odnoszą się one w większości do szczytów masywów górskich. Takich pomiarów podczas swojej naukowej obserwacji wykonał 3050 jego dokonania opierały się na pomiarów rzucania przez szczyty cienie. Wyznaczając długość cienia i znając wysokość Słońca nad tamtejszym lokalnym horyzontem pozwoliło mu ustalić wysokość danej formacji górskiej. W 1867 roku astronom wydaje spis w formie katalogu 425 bruzd księżycowych z czego 2/3 z nich sam jest ich odkrywcą. Druga polowa XIX wieku oprócz obserwacji różnych zjawisk astronomicznych zainteresowania podążały w kierunku Słońca ( to za sprawą liczby Wolfa) i tworzenia coraz to lepszych map Księżyca. W sumie już nie mapy ponieważ dwaj astronomowie J. Nasmyth i J. Carpenter z map już istniejących Księżyca wykonali modele gipsowe nierówności jego powierzchni. Ich praca udostępniona jest w 1874 roku dwa lata później topograf angielski powierzchni Księżyca E. Neison publikuje ciekawą mapę Księżyca o średnicy 60 cm. Już w ostatnich dekadach XIX wieku mapy Księżyca o średnicach niecałych 100 cm publikowane są w 1884 roku i 1895 roku. Już na samym początku XX wieku opracowywanych jest szereg map obserwowanych przez różnych astronomów. Tutaj już odeszła praca wykonywanych rysunków wraz z techniką fotograficzną zapoczątkowano zdjęcia powierzchni Księżyca, które tak naprawdę do dnia dzisiejszego. Wykonywane są nie tylko przez obserwatoria astronomiczne, czy bezpośrednio przez sondy znajdujące się w bliskiej sąsiedztwie naszego Srebrnego Globu. Wykonywane są również zdjęcia Księżyca przez miłośników astronomii. Dzisiaj oni dysponują naprawdę dobrym sprzętem optycznym i fotograficznym. W ten sposób mogą uzyskiwać zdjęcia powierzchni Księżyca w różnych jego fazach o dobrej rozdzielczości. W ostatnim roku pierwszej dekady mapa Księżyca publikowana jest przez W. Goodacre druga jeszcze znacznie lepsza przez tego samego autora publikowana jest 1931 roku. Do bardzo ładnej mapy należy dzieło czeskiego selenografia K. Andel on waśnie w Pradze w 1926 roku swoją pracę publikuje w Pradze. Jest to mapa niezwykle plastyczna mapa o średnicy 60 cm. Natomiast chyba najdokładniejszą mapę Księżyca jak na pierwszą połowę XX wieku zostaje wydana mapa o rozmiarze 350 cm przez niemieckiego księżycowego topografa Ph. Fauth. Swoje przep(zmarł w r. 1941), który do badań jego powierzchni. Do wykonania swoje autorskiej mapy używał refraktora o średnicy 15,1’’ i ogniskowej 385 cm. Mapa o średnicy 350 cm posiadała skalę 1:1000000 (1 cm = 10 km). Do końca lat 50-tych XX wieku najdokładniejsza mapę Księżyca wykonał obserwator angielski selenograf H.P. Wiklins na podstawie wykonanych fotografii jego powierzchni. Mapa ta po rozłożeniu miała rozmiar 750 cm. Mniej więcej w tym samym czasie w Pradze zostaje wydana mapa Księżyca w skali 1:550000 zawiera ona 14 oddzielnych poszczególnych sektorów powierzchni. Do tej mapy dodano 4 panele plastyczne mapy centralnej ego części.
Załączniki
Mapy Księżyca – historia (5).
Mapy Księżyca – historia (5).
ODPOWIEDZ

Wróć do „Astronomia teoretyczna”