TEORIA ZAĆMIEŃ (160)-zjawiska tranzytów.

Od wielkiego wybuchu po dzień dzisiejszy i daleko w przyszłość.
Awatar użytkownika
SPUNTI
VIP
Posty: 1637
Rejestracja: 8 lut 2019, o 20:14
 Polubiane: 18 times

TEORIA ZAĆMIEŃ (160)-zjawiska tranzytów.

Post autor: SPUNTI »

Bardzo ważnym zjawiskiem zaćmieniowym są tranzyty planet jakie mogą być obserwowane z powierzchni naszej planety. Z Ziemi takie zjawiska możemy obserwować z udziałem Merkurego i Wenus. Zjawiska przejść planet na tle tarczy słonecznej teraz dokonuje się przeważnie w celach widowiskowych niż bardziej pod względem naukowym. Tranzyty przyczyniły się do ustalenia jednostki astronomicznej ale obserwacja ich wykonywana była jednocześnie z różnych miejsc powierzchni Ziemi. Z obszarów naszej Polski można było obserwować w całości tranzyt Wenus w czerwcu w 2004 roku. Do drugiego tranzytu z udziałem tej planety doszło również w czerwcu 2012 roku ( zjawisko końcowe o wschodzie Słońca. Fajnie, że za naszego życia mogliśmy obserwować i sfotografować te niezwykłe rzadkie zjawiska astronomiczne. Jedno z nich obserwowaliśmy jako pełne zjawisko podczas dnia, drugie natomiast końcówkę przy wschodzącym Słońcu. Na kolejne tranzyty Wenus będzie nam długo jeszcze poczekać, przyszłe pokolenia będą mogły zaobserwować w 2117 i 2125 roku. W tych latach oba zjawiska przypadają na miesiąc grudzień i sumie tranzyt Wenus w tych momentach to nie komfortowe warunki obserwacyjne ale próbować trzeba. Dopiero w dniu 11 czerwca 2247 roku zjawisko odbywać się będzie podczas pełnego słonecznego dnia tak jak miało to miejsce 8 czerwca 2004 roku. Jeżeli chodzi o tranzyt planety Wenus w danym stuleciu zachodzą częściej niż tranzyty Wenus. W całym XXI wieku tranzytów Merkurego przypada 14 w maju pięć, w listopadzie dziewięć. Do końca bieżącego wieku majowe tranzyty przypadną w latach 2049, 2062, 2095. W listopadzie lata 2032, 2039, 2052, 2065, 2078, 2085, 2098. Przejście planety w sumie to czarna „kropeczka” przesuwająca się powoli na tle jasnej tarczy słonecznej. W przypadku Merkurego pozorna średnica jest 5-6 krotnie mniejsza od średnicy Wenus podczas jej tranzytu. Nie mniej jednak zjawisko tranzytu zawsze wzbudza zaciekawienie i warto je obserwować. Do ich obserwacji wystarczy już lornetka 10x50, która musi być koniecznie zaopatrzona w ciemny filtr zagłuszając skutecznie silny blask Słońca. Do nowoczesnych metod obserwacji zjawisk zakryć gwiazd przez Księżyc wykorzystuje się cyfrowe nośniki rejestracji obrazów. Połączone obrazy z wykorzystaniem dokładnej służby czasu diametralnie ułatwiają nam wykonywaniu obserwacji zakryć. Odtwarzany obraz zjawiska z wolniejszym tempie odczytamy moment zakrycia odkrycia z dokładnością 0,01 sekundy lub jeszcze dokładniej. Nowoczesne kamery cyfrowe każda z nich wyposażony jest wewnętrzny zegar systemowy. Na tle sygnałów poddawanych przez radiowa służbę czasu z łatwością odczytamy w którym momencie zjawisko się rozpoczęło i skończyło. Do najbardziej profesjonalnych obserwacji zakryć należą zakrycia rejestrowane za pomocą fotoelektrycznych detektorów promieniowania dokładności rejestrowania momentów zakryć gwiazd przez tarczę Księżyca jest rzędu kilku milisekund nawet do 0,001 sekundy. Obserwacja za pomocą tych przyrządów umieszczony w teleskopie możemy wykonywać przy dużej wartości fazy Księżyca i małej względnie jasności gwiazdy rzędu 11-13 mag.
Załączniki
-zjawiska tranzytów
-zjawiska tranzytów
ODPOWIEDZ

Wróć do „Astronomia teoretyczna”