Geometria tranzytu Wenus.

[SPUNTI]

Geometria tranzytu Wenus.
Wenus przybliża się do Ziemi co 584 dni jeżeli pomnożymy tą ilość dni z 8 latami ziemskimi (365,25 dni) dokładnie otrzymamy ten prawie sam wynik różnica to tylko dwóch dni. Zachodzi tu pewna zależność Wenus w tym samym okresie czasu mniej więcej zajmuje to samo położenie na ziemskiej sferze niebieskiej. Jeżeli chodzi o tą zależność widać było dokładnie podczas dwóch ostatnich tranzytach 2004 i 2012 roku. Jeżeli i tak się dzieje to dlaczego co 8 lat nie dochodzi do tranzytu, zjawiska należą do rzadkości. Dlatego ponieważ dochodzą inne czynniki i uwarunkowania jak nachylenie płaszczyzny orbity Wenus do Ziemi, które wynosi 3,4*. Przy każdej koniunkcji dolnej planeta przechodzi nad tarczą słoneczną lub pod nią. Wenus jest tą planetą osiągając na sferze niebieskiej na Ziemi szerokości ekliptyczną nawet 9* oznacza to, że przy takiej szerokości w momentach swych koniunkcji może być gwiazdą zarówno poranną lub wieczorną. Druga zależność w latach odpowiada równym wartościom przy 234 obiegach Ziemi wokół Słońca z ilościami dni pokrywa się z 395 obiegami Wenus dookoła Słońca. Zachodzi synchronizowany rezonans matematyczny odnośnie wspólnych obiegów dookoła Słońca, Ziemi i Wenus. W tym okresie czasu Wenus zajmuje dokładne takie same miejsce względem Słońca co odzwierciedleniem jest jej tranzyt. W tym okresie czasu 243 lat ziemskich lub 395 lat wenusjańskich dochodzi do 4 tranzytów planety w odstępach kolejno 121,5 lat; 8 lat; 105,5 lat i znowu 8 lat. Tranzyt Wenus na Ziemi zawsze odbywa się na początku pierwszej dekady czerwca lub grudnia w innych miesiącach zjawisko nie zachodzi chociaż nie jest regułą wyniku zachodzącej powolnej precesji. W chwil i obecnej jeszcze będzie przez następne stulecia tranzyty będą przypadały w czerwcowych i grudniowych daty ponieważ linia węzłów przecina się w tych okolicach dat. Obserwacja planety Wenus nie nastręcza miłośnikom astronomii żadnych większych kłopotów. Jest trzecim obiektem pod względem jasności po Słońcu i Księżycu na sferze niebieskiej. Jasność jest imponująca i zmienia się od wielkości fazy od -3,9 mag do -4,7 mag. Podczas koniunkcji dolnej średnica Wenus osiąga 60’’ kątowych. Przy takim rozmiarze teoretycznie oko ludzkie może zobaczyć jego tarczkę ale jest to nie możliwe ponieważ znajduje się tym czasie pomiędzy Słońcem, a Ziemia i jest dla obserwatorów niedostępna.