Historia tranzytu Merkurego (tranzyt 2019 rok)

[SPUNTI]

Merkury to planeta, która zawsze sprawia obserwatorom na Ziemi dużo kłopotów. Jak pisałem w poprzednim poście poświęconemu tranzytowi zawsze przebywa w pobliżu Słońca i szybkość przemieszczania z doby na dobę po firmamencie niebieskim. Druga sprawa to odległość i mała jego średnica i tylko w najdogodniejszych momentach obserwacyjnych osiąga średnicę 9’’ Krótki czas przebywanie nad horyzontem przed wschodem Słońca lub jego zachodzie to nie warunki komfortowe do obserwacji planety nawet gdy dysponujemy dużym teleskopem. Nawet Mikołaj Kopernik tworząc swoje życiowe historyczne wielkie dzieło „O obrotach sfer niebieskich” prawdopodobnie nie zaobserwował Merkurego. Opierał się jedynie na założeniach obserwacyjnych tych osób, którzy planetę widzieli. Tranzyt planety czyli przejście na tle tarczy słonecznej w przypadku z perspektywy obserwacyjnej z naszej planety nie stosując żadnych przyrządów astronomicznych w postaci teleskopów w zasadzie przeszedł by niezauważalnie. Powód jest prosty ogromny blask Słońca małe średnice podczas przejścia w sposób istotny nie zakłócą pod żadnym względem zmiany jasności naszej dziennej gwiazdy. W przypadku tranzytu Merkurego spadek ten wynosi 0,0005%. W czasach starożytnych oczywiście takich zjawisko nie obserwowano. Dopiero kiedy do astronomii przystąpiła era mechaniki nieba wraz rozwojem przyrządów optycznych teleskopów zjawisko zaczęto pojmować na czym ono polega i obserwować. Pierwszym człowiekiem, który obserwował tranzyt Merkurego był francuski astronom i filozof Pier Gassendi (1592-1655). Korzystając z wyliczeń przez Keplera z 1629 roku przewidział on tranzyt Merkurego na dzień 07 listopada 1631 roku. Oprócz Keplera rozważeniami czysto teoretycznymi - matematycznymi zajmował się Christian Huygens (1629 - 1695) holenderski astronom i matematyk . wyniku swoich prowadzonych wyliczeń w 1650 roku ustala odległość kątową pomiędzy środkiem tarczy słonecznej, a planeta Merkury podczas maksymalnego zbliżenia.