Niebo na „wstecznym biegu”.

[SPUNTI]

Niebo na „wstecznym biegu”.
Wyobraźmy sobie, że powierzchnia planety Uran ma stały ląd na którym mogą wylądować astronauci. Co ujrzą na tamtejszym niebie jak ono może wyglądać spróbujmy to odtworzyć. Oczywiście Uran to glob gazowy, który nie posiada stałej powierzchni i przebywanie na nim jest nie możliwe. Sfera niebieska jaką możemy tam odtworzyć w sposób realistyczny to tylko poza jego atmosferą, która jednak dużo się nie różniłaby gdybyśmy mogli na powierzchni Urana przebywać. Wschody Słońca odbywałby się średnio w partiach równikowych co 17 godzin oś obrotu Urana wynosi blisko 98* taka sytuacja powoduje wsteczny jego obrót. Cała sfera niebieska odbywa przemieszcza się na „wstecznym biegu”. Kierunek wschodów i zachodów Słońca odbywa się w punktach przeciwnych niż u nas na Ziemi. Takie nachylenie osi planety powoduje cały mechanizm Słonce przebywa raz w zenicie nad biegunem północnym, a po 42 latach nad biegunowym południowym. Najjaśniejszym obiektem na sferze niebieskiej jest nasze Słońce jego średnia średnica pozorna wynosi nie wiele tylko 1’36’’ , które powoli się przesuwa w pobliżu ekliptyki 4,2* na 365 dni (rok ziemski). Nasze Słonce z tej odległości swoim blaskiem równym -20,2 mag. tj. natężeniem ok.~400 krotnym mniejszym niż u nas na Ziemi. Jedyna planeta, która względem Urana jest planetą zewnętrzną jest nim Neptun co 171 lat znajduje się ona w opozycji. Neptun w momencie opozycji jest w zasięgu ludzkiego wzroku świecąc barwą niebieską jako gwiazda +5,0 mag. jego tarcza pozorna zwiększa swój rozmiar do 7’’. Jest to prawie rozmiar porównywalny do rozmiaru kątowego Merkurego podczas tranzytu na tle tarczy Słońca obserwowanego z Ziemi wynoszący zazwyczaj ok. 10 ‘’. Do opozycji dochodzi bardzo powoli w ciągu jednego roku ziemskiego i do tego punktu (opozycyjnego) Neptun przesuwa się tylko 2,1*. Natomiast sam ruch wsteczny odbywa się przez 38-39 lat zakreślając na tamtejszej sferze niebieskiej powolna. Dla porównania Saturn na sferze ziemskiej wynosi przeciętnie 140 dni. Neptun przy każdej opozycji względem Urana zbliża się na odległość 10 AU (150 mln km). Po każdej opozycji za 85,5 lat znajduje się największej odległości podczas koniunkcji ze Słońcem 49,8 AU. Jest to odległość największa w naszym układzie słonecznym pomiędzy planetami na jaką mogą wzajemnie od siebie się oddalić (7,45 mld km). Wewnętrzne planety to przede wszystkim Jowisz i Saturn, które widoczne są zawsze w pobliżu Słońca. Pozostałe planety Merkury-Wenus-Ziemia-Mars przebywają zbyt blisko Słońca obserwacja ich jest utrudniona, Mars podczas maksymalnych elongacji oddala się na odległość 4*.