Komety – teoria pochodzenia komet(8).

[SPUNTI]

Za każdym powrotem komety w pobliżu Słońca tracą cząstkowa swoja masę dotyczy również parametru wizualnej jasności. Powrót komety odbywa się po innej już zmienionej trajektorii oczywiście nie są to kolosalne zmiany ale jednak takie istnieją. Istnieją komety, które rozrywają się rozpadając się na tysiące mniejszych drobin przyjmując postać roju tysięcy meteorów. Każda kometa przechodzący w ten sposób proces tak naprawdę kończy swoje kometowe życie. Kiedy Ziemia jej orbita z takim rojem przecina orbitę już nieistniejącej komety na niebie możemy obserwować rój meteorytów. Takim przykładowym rojem jest słynny radiant Perseidów każdego roku w okresie połowy sierpnia występuje ich maksimum. Naukowców zawsze interesowało skąd się biorą komety i skąd one do nas przybywają. Ich droga za czym pojawią w naszym układzie słonecznym jest dość długa i daleka. Jedna idea dróg komet mówi, że są one pochodzenia międzygwiezdnego i za czym pojawią się jako „goście” w naszym układzie słonecznym okres czasu jest niekiedy bardzo długi. Natomiast druga teoria pochodzenia komet to planetarna polegająca na zderzeniu się dwóch ze sobą np. dwóch planetoid lub mniejszych księżyców z niektórych odleglejszych planet. Powstające odłamki z takiego przypadkowego zderzenia przekształcają się z powolnej ewolucji w kometę. Gorącymi zwolennikiem powstawania komet w przestrzeni międzygwiezdnej byli w latach 30-tych XX wieku m/n badacz i obserwator N. Bobrovnikoff (1896-1988) i Nolk (1936) zakładały, że w ogromnej odległości od naszego Słończ znajduje się znajduje się chmura materii, który jest one otoczone. Składnikiem tej materii musza być kamienne – lodowe śmieci. Wnioskowali komet pojawienie się komet w naszym układzie słonecznym o orbitach hiperbolicznych są dlatego tak rzadkie ponieważ za ich charakter odpowiadają dla nas nieznane czynniki. Zapewne chodzi o przypadkowe wytrącenie z trajektorii przez napotkany większy obiekt dryfujący w przestrzeni międzygwiezdnej. Jeżeli chodzi o komety planetarne to wg astronomów J.H. Oorta i A van Woerkama pochodzą one z pasa, który powstał wyniku rozerwania ogromnej dużej niegdyś planety znajdującej się daleko od naszego Słońca.