Zaćmienia Słońca – pierwsze wyliczenia (35).

Od wielkiego wybuchu po dzień dzisiejszy i daleko w przyszłość.
Awatar użytkownika
SPUNTI
VIP
Posty: 1637
Rejestracja: 8 lut 2019, o 20:14
 Polubiane: 18 times

Zaćmienia Słońca – pierwsze wyliczenia (35).

Post autor: SPUNTI »

Pierwszą matematyczną analizą wyliczeniową zajął się znakomity angielski astonom, matematyk Edmund Halley( 1656-1742). Nie trzeba przypominać, że od jego nazwiska pochodzi nazwa słynnej komety, która w sposób okresowy od setek lat co 75-76 lat pojawia się na ziemskim niebie. Powracając do zaćmień odkrył on różnice czasowe zaćmień Księżyca, wynikające z historycznych obliczeń. Temat wyliczeń zaćmień Słońca stał na różnym matematycznym poziomie. Obliczenia w dokładny sposób przebiegu zjawiska zaczęło się od poznawania teorii ruchu Księżyca. Był to oczywiście podstawowy argument, który trzeba było koniecznie poznać aby móc przewidzieć zaćmienia Słońca i Księżyca. Dobrze, że w tym samym czasie przyszło żyć dwóm znakomitym matematykom i astronomom mianowicie Jean Baptiste Joseph Delambre (1749-1822) i Friedrich Wilhelm Bessel (1784-1846). Chociaż Delambre był starszy dość znacznie ale żyli mniej więcej w tej samej epoce interesując się podobnymi zagadnieniami. Delambre był pierwszym astronomem wprowadzając równania astronomiczne z wzorami analitycznymi astronomii sferycznej , które są przydatne do obliczeń zaćmień Słońca. Wszystko to przedstawia w swoim dziele „Histoire de l'astronomie au dix-huitieme siècle” wydanym 1827 roku. Friedrich Wilhelm Bessel należał do znakomitych matematyków zajmował się astronomią i geodezją. Bessel w 1824 roku opracował metodę obliczeniową zaćmień Słońca tworząc tzw. elementy besselowskie. Metoda jaką opracował stosowana jest do dnia dzisiejszego przy wyliczeniach zakryć gwiazd przez Księżyc i zaćmień Słońca dla poszczególnych obserwatorów na kuli ziemskiej. Oprócz tego nie tylko możemy wyznaczyć samych momentu początku i końca zaćmienia Słońca. Możemy w łatwy sposób wyliczyć rozłożenia półcienia stożka cienia Księżyca na powierzchni Ziemi. Prace Bessel nad tą metodą obliczeniową rozpoczął w 1820 roku całość opracował upublicznił cztery lata później. Dwadzieścia lat później troszkę została z modyfikowana ulepszona przez matematyka William Chauvenet (1820-1870). Pierwsze prace jakie ukazały się wykonane przez tą metodę były zamieszczone w roczniku Astronomische Nachrichten zawierają one efemerydę obliczeniową niektórych zakryć jasnych gwiazd przez Księżyc. Natomiast w 1829 roku w tym samym roczniku zamieszczone są pierwsze wyliczenia dotyczące zaćmień Słońca. Winnych rocznikach astronomicznych wyliczenia zaćmień Słońca ich efemeryd były stosowane przez dwie metody obliczeń. Najstarszą oparta była metoda oparta na wyliczeniach przedstawianych jeszcze przez Johannesa Keplera, później zmodyfikowana i rozwinięta przez Jerome Lalande (1732-1807). Drugą metoda opracowana przez znakomitego matematyka m/n twórcą rozwiązań ułamków łańcuchowych Joseph-Louis Lagrange(136-1813). Prace ich nad metodyką wyliczeń zaćmień Słońca jednak zawierały błędy. Wszystkie wyliczenia odnosiły się do środka Ziemi nie uwzględniając sfery kuli ziemskiej.
Załączniki
Zaćmienia Słońca – pierwsze wyliczenia (35).
Zaćmienia Słońca – pierwsze wyliczenia (35).
ODPOWIEDZ

Wróć do „Astronomia teoretyczna”