ZAĆMIENIA SŁOŃCA (41) – doskonalenie teorii ruchu Księżyca.

Od wielkiego wybuchu po dzień dzisiejszy i daleko w przyszłość.
Awatar użytkownika
SPUNTI
VIP
Posty: 1637
Rejestracja: 8 lut 2019, o 20:14
 Polubiane: 18 times

ZAĆMIENIA SŁOŃCA (41) – doskonalenie teorii ruchu Księżyca.

Post autor: SPUNTI »

John Couch Adams miał ogromny udział w odkryciu planety Neptuna. Odkrycie Neptuna uczonego uświadomiło jemu, że również może mieć ogromny swój udział w doskonaleniu teorii ruchu Księżyca. Posiadał już świadomość, że nieregularny wpływ obrotu Ziemi powoduje nieznaczne zmiany położenia Księżyca na sferze niebieskiej. Z kolei ma to przełożenie na momenty czasu w wielu zjawisk astronomicznych w tym zaćmień Słońca. Postanowił więc przeanalizować cofając się do historycznych czasów z dużym uwzględnieniem wyliczeniami wykonanymi przez Edmunda Halleya w 1695 roku. Halley już pod koniec XVII wieku sugerował, że ruch Księżyca po sferze niebieskim nie przebiega w sposób regularny. W XVIII wieku brytyjski geodeta i astronom Richard Dunthorne (1711-1775) określa 10-sekundowe wiekowe różnice jakie występują w długości położeń Księżyca na sferze niebieskiej. Warto przypomnieć, że astronom wydaną 1739 roku tablice księżycowe pod tytułem Praktyczna astronomia Księżyca. Obserwując położenie Księżyca wprowadza korekty i poprawki wynikające z teorii Newtona ustala jego w ten sposób prędkość orbitalną. Za jego badawczą pracą powstaje pierwszy matematyczny opis średniego ruchu długości Księżyca na sferze niebieskiej. Wzorze tym umieszczone poprawki w formie współczynników wiekowego przyspieszenia Księżyca w jego długości. Zawiera on również funkcję czasu. Po podstawieniu odpowiednich danych otrzymujemy, że opóźnienie wiekowe w długości położenia księżyca wynosi 5 sekund kątowych. Dwaj geofizycy o światowym wkładzie naukowym Sir Harold Jeffreys (1891-1989) oraz A.W. Heiksanen badając ruch obrotowy Ziemi zajmowali się przemieszczaniem się płyt oceanicznych. Jednoznacznie nie potwierdzono, mają one wpływ na hamowanie ruchu obrotowego naszej planety. Natomiast potwierdzono w anomalii ruchu Księżyca wiąże się ona bezpośrednio spowolnienie rotacji obrotowego naszej planety. Ma to wpływ na teoretyczne obliczenia efemeryd planet, Księżyca i Słońca. Oczywiście przekłada się to na zjawiska astronomiczne ich momenty dotyczą również zaćmień Słońca. Dlatego też historyczne obliczenia zaćmień Słońca nie uwzględniały poprawek obrotu Ziemi i długości w ruchu Księżyca.
Załączniki
ZAĆMIENIA SŁOŃCA (41) – doskonalenie teorii ruchu Księżyca.
ZAĆMIENIA SŁOŃCA (41) – doskonalenie teorii ruchu Księżyca.
face.JPG (30.57 KiB) Przejrzano 766 razy
ODPOWIEDZ

Wróć do „Astronomia teoretyczna”