ZAĆMIENIA SŁOŃCA- poprawka do czasu efemeryd (43)

[SPUNTI]

Po opublikowaniu tablic Księżyca Willem de Sitter przedstawia nowe wiekowe przyspieszenie w ruchu Księżyca 5,22’’ z błędem 0,30’’. Wynik ten jaki uzyskuje dzięki studiowaniu starożytnych historycznych zaćmień Słońca. Natomiast fluktuacje poprawki B brano z bezpośredniej obserwacji dla momentów czasu obserwowanych zjawisk astronomicznych zakryć gwiazd i zaćmień Słońca na przestrzeni lat 1672-1908. Do poprawki fluktuacji B przyczynił się Spencer Jones jako wartość ścisła wynikająca z uzyskanych obserwacji. Fluktuacje poprawki B należy doszukiwać się w analizie anomalii ruchu Księżyca. Nie tylko Księżyc w zakresie zaćmień miał wpływ na moment zjawiska również zakłócenia w długości wykryto także u Słońca. Z dokonanych obserwacji wynikało, że wiekowe przyspieszenie w długości Słońca wynosi 1,23’’. Co ciekawe podobne największe przyspieszenie wiekowe posiadają Merkury i Wenus inne planety znacznie już mniejsze. Natomiast sama fluktuacja poprawki B, która jest wartością największa pochodzi z Ziemi i Księżyca. W przypadku Ziemi to nieregularny roczny ruch obrotowy dookoła swej osi w ciągu roku. Księżyc z kolei posiada nie stałe położenie w przestrzeni na swojej orbicie. Dlatego trzeba było przyjąć tzw. fluktuacją wyrażoną przez poprawkę B. Trzeba było w astronomii do czasu UT wprowadzić korektę, którą nazwano czasem efemerydalnym ET. Astronomowie przy obserwacjach zjawisk astronomicznych w którym główną role odgrywa moment czasu wyposażeni byli w poprawkę czasową. Wartość, która pozwoliła na zmianę dowolnego momentu czasu wyrażonego w czasie średnim słonecznym na moment jaki upływa wyniku zmiany długości położenia planet, Słońca, Księżyca, planetoid, komet związanym z czasem ET efemeryd. Poprawka do czasu efemeryd ET wyrażona jest wzorem : DT =24,349+72,318*T+29,958T^2+ 1,821*B gdzie T czas jaki minął od epoki 1900,0 (1 styczeń godz. 12,0) ; B - jest to tzw. fluktuacja, która przedstawia różnicę zaobserwowana długość ekliptyczna Księżyca pomniejszona o jej wartość wziętą z tablic Browna, poprawiona o stałą i uzupełniona wiekowymi i okresowymi przyspieszeniami ruchu Księżyca.