ZAĆMIENIA SŁOŃCA (58) – odwrócony stożek cienia Księżyca.

Od wielkiego wybuchu po dzień dzisiejszy i daleko w przyszłość.
Awatar użytkownika
SPUNTI
VIP
Posty: 1637
Rejestracja: 8 lut 2019, o 20:14
 Polubiane: 18 times

ZAĆMIENIA SŁOŃCA (58) – odwrócony stożek cienia Księżyca.

Post autor: SPUNTI »

Całkiem innymi rodzajami zaćmieniami Słońca to zaćmienia pierścieniowe. Z zaćmieniem Słońca pierścieniowym mamy do czynienia w sytuacji kiedy stożek cienia Księżyca kończy się tuż przed powierzchnią Ziemi. Prywatnie moja nazwa to odwrócony stożek cienia Księżyca. Każdy obserwator znajdujący się w pasie centralnego za zaćmienia pierścieniowego podczas maksymalnej fazy ciemna tarcza Księżyca pozornie na sferze niebieskiej jest mniejsza od pozornej tarczy Słońca. Księżyc przechodzący na tle Słońca dokonuje tzw. tranzytu na tle jego tarczy. Tarcza księżycowa jest wówczas jest nieco mniejszy nie zakrywając Słońce całkowicie. Ponad obrzeżem tarczy Księżyca wystaje cienki jasny brzeg Słońc . Niekiedy na zaćmienie pierścieniowe mówimy zaćmienie obrączkowe i jest to także prawidłowa jego nazwa. Podczas tego typu zjawiska nie ma możliwości na obserwację protuberancji i korony słonecznej ponieważ oślepiająca fotosfera i chromosfera uniemożliwia prowadzenia ich obserwacji. Zaćmienia pierścieniowe występują zazwyczaj kiedy Księżyc podczas nowiu znajduje się w apogeum na swojej orbicie wokółziemskiej. Zaćmienia Słońca hybrydowe stanowią inny rodzaj zjawiska występujący na kuli ziemskiej. Zdarzają się one rzadziej od zaćmień całkowitych i obrączkowych . Podczas jednego wieku czyli okresu 100 lat na wszystkie zaćmienia jakie zachodzą na globie ziemskim 5% zaćmień to zaćmienia hybrydowe. Stożek cienia Księżyca muska powierzchnię Ziemi przemieszczając się po niej. Ziemia trzeba powierzchnia jest krzywizną w momencie początku zaćmienia hybrydowego zaczyna się od zaćmienia pierścieniowego. Długość cienia jest nie wystarczająca kończąc się tuż nad jego powierzchnią. Podczas dalszego upływu czasu jest już na tyle długi przechodząc w zaćmienie całkowite. Kończy się ponownie zaćmieniem pierścieniowym. Zaćmienie hybrydowe jest inaczej zaćmieniem zmiennym, które w pasie centralnym ze względu na jego mała szerokość nie trwa długo. Zazwyczaj w pasie zaćmienia całkowitego czas trwania maksymalnej fazy poniżej 30 sekund. Zaćmienia tego typu występują na kuli ziemskiej na całej jej powierzchni ale największa ich ilość zdarza się w obszarach podbiegunowych naszego globu. W dniu 30 maja 1984 roku z terenu USA obserwatorzy mogli podziwiać pierścieniowe zaćmienie Slońca stożek cienie Księżyca mijał powierzchnie z Ziemi w odległości 6600 km.
Załączniki
ZAĆMIENIA SŁOŃCA (58) – odwrócony stożek cienia  Księżyca. <br />Całkiem innymi rodzajami zaćmieniami Słońca to  zaćmienia pierścieniowe.   Z zaćmieniem Słońca pierścieniowym  mamy do czynienia w sytuacji kiedy stożek cienia Księżyca kończy się tuż przed powierzchnią Ziemi. Prywatnie moja nazwa to odwrócony stożek cienia Księżyca.  Każdy obserwator znajdujący się w pasie centralnego za zaćmienia pierścieniowego  podczas maksymalnej fazy ciemna tarcza Księżyca pozornie na sferze niebieskiej jest mniejsza od pozornej tarczy Słońca. Księżyc przechodzący na tle Słońca dokonuje tzw. tranzytu na tle jego tarczy. Tarcza księżycowa jest wówczas jest nieco mniejszy nie zakrywając Słońce  całkowicie. Ponad obrzeżem tarczy Księżyca wystaje cienki jasny brzeg Słońc . Niekiedy na zaćmienie pierścieniowe  mówimy zaćmienie  obrączkowe i  jest to także prawidłowa jego nazwa. Podczas tego typu zjawiska nie ma możliwości na obserwację protuberancji i korony słonecznej ponieważ oślepiająca fotosfera i chromosfera uniemożliwia  prowadzenia ich obserwacji. Zaćmienia pierścieniowe  występują zazwyczaj kiedy Księżyc podczas nowiu znajduje się w apogeum na swojej orbicie  wokółziemskiej. Zaćmienia Słońca hybrydowe stanowią inny rodzaj zjawiska występujący na kuli ziemskiej.   Zdarzają się  one rzadziej  od zaćmień całkowitych i obrączkowych . Podczas jednego wieku czyli okresu 100 lat na wszystkie zaćmienia jakie zachodzą na globie ziemskim  5% zaćmień to zaćmienia hybrydowe. Stożek cienia Księżyca  muska powierzchnię Ziemi przemieszczając się po niej.  Ziemia trzeba powierzchnia jest krzywizną  w momencie początku zaćmienia hybrydowego zaczyna się od zaćmienia pierścieniowego. Długość cienia jest nie wystarczająca kończąc się tuż nad jego powierzchnią.  Podczas  dalszego upływu czasu jest już na tyle długi przechodząc w zaćmienie  całkowite. Kończy się ponownie zaćmieniem pierścieniowym.  Zaćmienie hybrydowe jest inaczej zaćmieniem zmiennym, które w pasie centralnym ze względu na jego mała szerokość nie trwa długo. Zazwyczaj w pasie zaćmienia całkowitego czas trwania maksymalnej fazy poniżej 30 sekund. Zaćmienia  tego typu występują  na kuli ziemskiej na całej jej powierzchni  ale największa ich  ilość zdarza się w obszarach podbiegunowych naszego globu. W dniu 30 maja 1984 roku z terenu USA obserwatorzy mogli podziwiać pierścieniowe zaćmienie Slońca stożek cienie Księżyca mijał powierzchnie z Ziemi w odległości 6600 km.
ZAĆMIENIA SŁOŃCA (58) – odwrócony stożek cienia Księżyca.
Całkiem innymi rodzajami zaćmieniami Słońca to zaćmienia pierścieniowe. Z zaćmieniem Słońca pierścieniowym mamy do czynienia w sytuacji kiedy stożek cienia Księżyca kończy się tuż przed powierzchnią Ziemi. Prywatnie moja nazwa to odwrócony stożek cienia Księżyca. Każdy obserwator znajdujący się w pasie centralnego za zaćmienia pierścieniowego podczas maksymalnej fazy ciemna tarcza Księżyca pozornie na sferze niebieskiej jest mniejsza od pozornej tarczy Słońca. Księżyc przechodzący na tle Słońca dokonuje tzw. tranzytu na tle jego tarczy. Tarcza księżycowa jest wówczas jest nieco mniejszy nie zakrywając Słońce całkowicie. Ponad obrzeżem tarczy Księżyca wystaje cienki jasny brzeg Słońc . Niekiedy na zaćmienie pierścieniowe mówimy zaćmienie obrączkowe i jest to także prawidłowa jego nazwa. Podczas tego typu zjawiska nie ma możliwości na obserwację protuberancji i korony słonecznej ponieważ oślepiająca fotosfera i chromosfera uniemożliwia prowadzenia ich obserwacji. Zaćmienia pierścieniowe występują zazwyczaj kiedy Księżyc podczas nowiu znajduje się w apogeum na swojej orbicie wokółziemskiej. Zaćmienia Słońca hybrydowe stanowią inny rodzaj zjawiska występujący na kuli ziemskiej. Zdarzają się one rzadziej od zaćmień całkowitych i obrączkowych . Podczas jednego wieku czyli okresu 100 lat na wszystkie zaćmienia jakie zachodzą na globie ziemskim 5% zaćmień to zaćmienia hybrydowe. Stożek cienia Księżyca muska powierzchnię Ziemi przemieszczając się po niej. Ziemia trzeba powierzchnia jest krzywizną w momencie początku zaćmienia hybrydowego zaczyna się od zaćmienia pierścieniowego. Długość cienia jest nie wystarczająca kończąc się tuż nad jego powierzchnią. Podczas dalszego upływu czasu jest już na tyle długi przechodząc w zaćmienie całkowite. Kończy się ponownie zaćmieniem pierścieniowym. Zaćmienie hybrydowe jest inaczej zaćmieniem zmiennym, które w pasie centralnym ze względu na jego mała szerokość nie trwa długo. Zazwyczaj w pasie zaćmienia całkowitego czas trwania maksymalnej fazy poniżej 30 sekund. Zaćmienia tego typu występują na kuli ziemskiej na całej jej powierzchni ale największa ich ilość zdarza się w obszarach podbiegunowych naszego globu. W dniu 30 maja 1984 roku z terenu USA obserwatorzy mogli podziwiać pierścieniowe zaćmienie Slońca stożek cienie Księżyca mijał powierzchnie z Ziemi w odległości 6600 km.
face.JPG (12.91 KiB) Przejrzano 490 razy
ODPOWIEDZ

Wróć do „Astronomia teoretyczna”