ZAĆMIENIA SŁOŃCA (61) – metoda cięciw.

[SPUNTI]

Dokładne wyniki obserwacyjne z zaćmień Słońca otrzymuje stosując po przez metodę fotograficzną. Cała rzesza miłośników astronomii posiada w swojej dyspozycji aparaty fotograficzne i teleskopy. Wystarczy tylko zorganizować dobrą służbę czasu i forma obserwacji zaćmienia Słońca pozostaje tylko czysto naukową. Przeprowadzanie obserwacji metodą wizualną mija się z celem ponieważ ten rodzaj obserwacji tak naprawdę jest mało dokładny. Po pierwsze rezultaty otrzymanych wyników tą metodą mogą wynosić nawet kilka minut. Po drugie tarczę Księżyca obserwator zauważy dopiero zarys już widnieje na tle tarczy słonecznej. Po trzecie podczas zaćmień zachodzą nisko nad horyzontem 10* mogą występować poważne turbulencje atmosfery ziemskiej jest to przyczyną zniekształcenia obrazu tarcz Księżyca i Słońca. Wykonanie fotografii zjawiska zaćmienia Słońca otrzymamy całą serie zdjęć z tego przepięknego zjawiska. Każdą fotografię obrabiamy odpowiednio programem RegiStax5 i Paint.NET dokonujemy pomiaru cięciw łuku brzegu Księżyca który widnieje na tle jasnej tarczy słonecznej. Przeglądając dalsze wykonane fotografie nie sposób zauważyć jak długość cięciw ich wartość jest inna. Teraz metodą analityczną dokonują pomiary długości cięciw i jak się zmieniają w czasie. Pomiędzy długością samej cięciwy zachodzi związek czasu jaki upływa podczas trwania zjawiska. Najlepsze warunki do wykonywaniu takiej analizy obliczeniowej występują przy zaćmieniach częściowych tzw. głębokich powyżej fazy maksymalnej 70% . Wówczas dokładność uzyskanych wyników jest najdoskonalsza przy zaćmieniach płytszych o mniejszych fazach dokładność wyznaczenia kontaktów jest znacznie mniejsza i nie ma aż tak wartości naukowej. Obliczenia kontaktów czyli momentu styku czarnej tarczy Księżyca z tarczą słoneczną wykonujemy metodą interpolacji matematycznej. Pomiary długości cięciw przenosimy na wykres widzimy jak się one zmieniają wraz z funkcją czasu. W ten sposób bez żadnego wyznaczymy moment pierwszego i ostatniego kontaktu tarczy słonecznej z tarczą Księżyca. Przeglądając wykonane fotografie nie sposób zauważyć jak długość cięciw ich wartość jest inna. Teraz metodą analityczną dokonują pomiary długości cięciw i jak się zmieniają w czasie. Pomiędzy długością samej cięciwy zachodzi związek czasu jaki upływa podczas trwania zjawiska, którego możemy opisać poniżej zamieszczonym wzorem ( na rysunku). Wyrażenie traktujemy jako wielomian gdzie do , d1, dn … są współczynnikami do wyznaczenia. Generalnie należy dopasować taki wielomian, który całkowitą funkcję pozwala nam wyznaczyć z jak najmniejszym błędem. Oznaczenia : do – początkowa wartość cięciwy ; d1 – zmienna chwilowa długości cięciwy w czasie. Wzór ten stosujemy dla zaćmień , które przebiegają w sposób jednostajny i Księżyc przesuwa się po tarczy słonecznej w sposób płynny.