Astronautyka(105) – odwrotna strona Księżyca.

Czyli człowiek i jego narzędzia w przestrzeni kosmicznej.
Awatar użytkownika
SPUNTI
VIP
Posty: 1637
Rejestracja: 8 lut 2019, o 20:14
 Polubiane: 18 times

Astronautyka(105) – odwrotna strona Księżyca.

Post autor: SPUNTI »

Astronautyka(105) – odwrotna strona Księżyca.
Teleskopowe naukowe obserwacje powierzchni Księżyca rozpoczął Galileusz po nim wiele innych astronomów do którego należał również Jan Heweliusz. Właśnie obserwacje tarczy księżycowej doprowadziły do wykrycia tzw. libracji pozwalające dostrzec niektóre szczegóły na jej brzegu z odwrotnej strony Księżyca. Zjawisko występowania libracji księżycowe jest bardzo łatwa do wytłumaczenia i można ją rozdzielić na librację szerokościową, paralaktyczną oraz długościową. Libracja w długości uzależniona jest od położenia układu Ziemia-Księżyc w zależności w jakim punkcie nasz naturalny satelita znajduje swoje położenie na orbicie wokółziemskiej. Wówczas widoczny jest bardziej zachodni lub wschodni brzeg tarczy Księżyca. W libracji długości tzw. selenograficznej może dochodzić do nawet ok. 8* odpowiada to na równiku księżycowym ok. 250 km. Natomiast libracja w szerokości powstaje wyniku nachylenia osi obrotu Księżyca dokładnie 83,3*. Płaszczyzna orbity księżycowej do płaszczyzny ekliptyki nachylona jest pod kątem 5,2* równik Księżyca 1,5*. Wskutek takich nachyleń odsłaniany jest w sposób okresowy biegun północny i południowy. Widać dobrze przez teleskop szczegóły znajdujące się na brzegu tarczy poza osią biegunów. Libracja paralaktyczna bierze się z ruchu wirowego naszej planety na Ziemi względem obserwatora nie przekraczając ok. 2* i jest wartością najmniejszą. Sumując wszystkie kąty jakie występują podczas libracji wynoszą 10*. Odpowiada to maksymalnej całkowitej powierzchni Księżyca 59%. Czyli 41% powierzchni nigdy z Ziemi jest niewidoczna te wszystkie opisane libracje należą do tzw. libracji optycznej inaczej wizualnej. Występuje jeszcze libracja fizyczna spowodowana kołysaniem się Księżyca, zwrócona jest ku środkowi Ziemi ale wartość jej niewielka niewpływająco znacząca na wynik powierzchniowy. Dlatego ZSRR jako pierwszy wystrzelił Łunę-3 aby po raz pierwszy mogła w dziejach ludzkości odsłonić tajemnice 41% nigdy niewidocznej powierzchni. Aparaty zamieszczone w sondzie odwrotnej strony Księżyca wykonały pierwsze 4 zdjęcia z odległości 60 tyś km. Znajdowała się akurat nad północną półkulą Księżyca większość odwrotnej strony w tym momencie czasu zawiera szczegóły z tej właśnie strony. Tarcza Księżyca z takiej odległości widoczna jest pod kątem 3,4*. Na fotografii uwidocznione było dobrze morze Humboldta widoczne co prawda przy libracji wizualnej tzn. optycznej. Formacja morza jest niewielkich rozmiarów powierzchniowo odpowiada połowie naszego kraju (300 km). Otoczone górami szczyty wznoszą się do 4 km
Załączniki
Astronautyka(105) – odwrotna strona Księżyca.
Astronautyka(105) – odwrotna strona Księżyca.
ODPOWIEDZ

Wróć do „Kosmonautyka”