Astronautyka(111)-Program Łuna.

Czyli człowiek i jego narzędzia w przestrzeni kosmicznej.
Awatar użytkownika
SPUNTI
VIP
Posty: 1637
Rejestracja: 8 lut 2019, o 20:14
 Polubiane: 18 times

Astronautyka(111)-Program Łuna.

Post autor: SPUNTI »

Program księżycowy Łuna był w latach 60-tych XX wieku bogatym przedsięwzięciem i jednocześnie zróżnicowanym program bezzałogowych sond kosmicznych do badań powierzchni Księżyca. W pierwszym etapie konstrukcja sond kosmicznych serii Łuna jak na współczesne nam czasy jest reliktem myśli technicznej. Były to sondy wyposażone w proste urządzenia naukowe m/n w czujniki cos w rodzaju detektorów rejestrujące poziom „gęstości” promieniowania kosmicznego i strumienia wiatru słonecznego. Miały zdolność w przypadku pierwszy trzech sond zaznaczyć swoją obecność w przestrzeni kosmicznej. W odległości oko 113-115 tys.km od Ziemi ze specjalnego pojemnika został uwolniony gaz sodu przybierając kolor pomarańczowy. Rosjanie w ten sposób tworzyły sztuczną kometę na kilka minut widoczna była z Ziemi przez niektóre obserwatoria astronomiczne. W ten sposób Rosjanie potwierdzały, że ich obiekt wytworzony przez ich ręce znajdował się na trajektorii ku Księżycowi. Konstrukcja sond kosmicznych posiadały masę nie większa niż 300 kg i co ciekawe nie posiadały one tzw. silników korekcyjnych mogących w nieprzewidywanych znajdujących się sytuacjach skorygować ich nową orbitę. Takim wydarzeniem w jaki znalazła się Łuna-1 zabrakło takich silników mogłaby mogła trafić w Księżyc. Do tego wydarzenia doszło kiedy trzeci stopień jej rakiety nośnej nadał prędkość o 100-150 m/s. niż było to zaplanowane. Wówczas dojść do korekcji trajektorii Łuny-1 i automatycznie została skierowana na orbitę heliocentryczną. Przypadkiem i nie planowo sonda ta została pierwszym sztucznym satelitą naszej dziennej gwiazdy. Fotografowanie Księżyca w tych sondach konkretnie z Łuny -3 następowało dzięki rotacji samej sondy. Żeby fotografowanie Księżyca odbywało się bezwładnie na pokładzie sondy zamieszczono czujnik jeden odczytywał położenie Słońca, drugi Księżyca. Kiedy dane były już odczytane najbardziej optymalne następowało fotografowanie powierzchni Księżyca. Szczególnie inżynierom chodziło kiedy Łuna-3 znajdowała się po niewidocznej stronie Księżyca. Konstruktor radzieckich rakiet nośnych i całego lotu księżycowego chciał umieścić zamiast sondy niewielki ładunek jądrowy, byłby detonowany w zetknięciu się z powierzchnią księżyca. Ze względów bezpieczeństwa z takich rozwiązań w ostateczności zrezygnowano. Rosjanie nie chcieli wywołać III wojny światowej gdyby w czasie przejścia przez atmosferę ziemską nastąpił by nie kontrolowana trasa lotu. Rakieta mogła spaść na dowolne państwo miałby brzemienne skutkach dalszy rozwój sytuacji.
Załączniki
Astronautyka(111). Program Łuna.
Astronautyka(111). Program Łuna.
face.JPG (20.75 KiB) Przejrzano 549 razy
ODPOWIEDZ

Wróć do „Kosmonautyka”