Astronautyka (112). Kosmiczny program Łuna.

Czyli człowiek i jego narzędzia w przestrzeni kosmicznej.
Awatar użytkownika
SPUNTI
VIP
Posty: 1637
Rejestracja: 8 lut 2019, o 20:14
 Polubiane: 18 times

Astronautyka (112). Kosmiczny program Łuna.

Post autor: SPUNTI »

Astronautyka (112). Kosmiczny program Łuna.
Program misji lotów księżycowych Łuna jak na pionierskie lata był bogatym przedsięwzięciem technicznym. W 1963 roku rozpoczął się II etap programu Łuny, który trwał przez 5 lat. W tym czasie wystrzelono 18 sond kosmicznych programu Łuna tylko 6 z nich uległo awarii przy próbie startu w kosmodromie Bajkonur. Natomiast 12 sond Łun zrealizowało w 100% procentach lub częściowo swój kosmiczny program. W drugiej edycji w kwietniu 1963 roku udało się wystrzelić Łunę oznaczono numerem 4. Jej zadanie nie polegało na twarde trafienie w powierzchnię Księżyca lecz na miękkim lądowaniu. Szkoda, że tego zamiaru nie udało się zrealizować. Łuna -4 minęła Księżyc w odległości prawie 8400 km wchodząc na orbitę heliocentryczną. W sumie II edycja lotów Łun ku Księżycowi był już bardziej technicznie zaawansowany. Sondy ich konstrukcja była bardziej złożona składały się z dwóch części o wysokości prawie 3 metrów. Natomiast ich masa wahała się w przedziale od 1400 – 1600 kg w zależności od numeru misji. Rosjanie pracowali i był to ich priorytet miękko wylądować na powierzchni Księżyca jeszcze przed amerykanami w ramach wyścigu zdobywania Kosmosu. Tutaj główną rolę odgrywał główny hamujący silnik sond. Tutaj nie mogło być żadnych pomyłek, pracowano nad nim opracowując najmniejsze najdrobniejsze szczegóły. Na obwodzie sond powyżej silnika umieszczono zbiorniki zaopatrzone one były w paliwo z materiałów pędnych. Drugim takim technicznym rozwiązaniem były małe umieszczone silniki korekcyjne. Miały one kolosalne znaczenie dla korekcji trajektorii lotu. Przypomnijmy, że coś takiego nie zamontowano w pierwszych trzech sondach Łun. Silniki korekcyjne tuż nad powierzchnią kiedy rozpoczynał się proces hamowania wytracania prędkości sondy były one odrzucane. Na samej górze po przeciwnej stronie silnika głównego umieszczono tzw. (moduł) w skrócie ASŁ (Awtomaticzeskaja Łunnaja Stancja). Moduł księżycowej stacji miał kształt kuli chroniony był przez osłony amortyzujące. Pierwsze moduły stacji księżycowej miały masę nieco powyżej 80 kg w dalszych już udanych miękkich lądowań zwiększono je do 150 kg. W momencie kiedy Łuna miękko wylądowała na powierzchni Księżyca ładunkiem pirotechnicznym była odrzucana z głównego lądownika, amortyzatory zabezpieczający moduł wypełniały się sprężonym powietrzem. Miał za zadanie modułu chronić przed skutkami uderzenia o grunt księżycowy. Wyrzucony moduł jego lot po paraboli nie był kontrolowany i upadał w dowolnym miejscu na powierzchnię nie wiadomo o jakiej skali trudności.
Załączniki
Astronautyka (112). Kosmiczny program Łuna.
Astronautyka (112). Kosmiczny program Łuna.
face.JPG (26.68 KiB) Przejrzano 517 razy
ODPOWIEDZ

Wróć do „Kosmonautyka”