FORUM OBSERWATORÓW NIEBA

Wszystkie sondy kosmiczne z programu Łuna ich miękkie lądowania odbywały się na otwartych równinnych terenach. Rejony te wybierano specjalne do lądowania wynikające z faktu przede wszystkim na dostępność możliwości napędowych radzieckich misji księżycowych. Co ciekawe ten sam obszar został ponownie wybrany w którym miała wylądować Łuna – 15 w lipcu 1969 roku. Niestety misja ta się nie powiodła uderzając o powierzchnię z ogromną prędkością. Miesiąc lipiec 1969 rok przez ZSRR nie został wybrany przypadkowo w tym samym czasie tydzień później po katastrofie Łuny-15 lądowała pierwsza załogowa wyprawa Apollo-11. Komunistyczne władze za wszelką cenę chcieli pokazać w jaki sposób nie narażając życia astronautów można dostarczyć próbki gruntu księżycowego. Oprócz samego gruntu księżycowego naukowcy radzieccy liczyli także, że grunt będzie zmieszany z szczątkami pochodzące z Łuny-15. Sonda księżycowa Łuna-24 wylądowała miękko w dniu 18 sierpnia 1976 roku o godzinie 03 czasu CET(obowiązującego w Polsce). Zaraz po wylądowaniu stacja kontroli naziemnej nad sondą Łunę-24 uruchomiła mechanizm pobierania gruntu księżycowego. Proces cały rozpoczął się od wykonania odwiertu zainstalowano specjalny typ wiertacza obrotowego. Cały przyrząd narzędzie było umiejscowione w sposób niezależnie pod jakim kątem pochyły osiadła by sonda wiercenie odbywało by się prostopadle do powierzchni gruntu. Wiertacz wyposażony w mechanizmy różnej mocy, która automatycznie dostosowywała się do twardości gruntu w jakim pracowała.