Strona 1 z 1

Astronautyka (130) – rakieta nośna WOSTOK

: 11 lip 2020, o 08:28
autor: SPUNTI
Rakieta nośna R-7 oznaczona kodem 8K72 wykorzystana była tylko trzy razy, dla Łuny-1,2 i 3. W sumie wykonano 9 startów rakiety w latach 1958 – 1960 większości z nich zostały niszczone awaryjne po kilku sekundowych lotach. W sumie pierwszy start R-7 8K72 w 1958 roku jej lot trwał niecałe 3 minuty po czym musiała automatycznie na rozkaz radiowy być zniszczona. Następna generacją rakiet nośnych dostarczając na powierzchnię Księżyca i orbitę wokółksiężycową oraz do lotów międzyplanetarnych były rakiety nośne Mołonia. Mołonia oznaczono kodem 8K78 w celach kosmicznych wypraw wykorzystywano ją w latach 1960-1965. Bardziej na ulepszoną wersja Mołoni pracowano równolegle kiedy odbywały się loty misji Łuny oznaczona kodem 8K78M. Ten model rakiety służył Związkowi Radzieckiemu jak i tez po przekształceniach politycznych Rosji wykorzystywana była przez 46 lat od 1964 roku do 2010 roku. Rakiety typu Mołonia jak już pisałem realizował program Łuny i Zond. Sondy kosmiczne Zond przeznaczone były do lotów w kierunku planety Wenus i Marsa. W przypadku Zond pojawiają się pierwsze rozwiązania konstrukcyjne rakiet typu Sojuz. Powróćmy jednak do rakiet nośnych Mołonia. Przede wszystkim w latach 60-tych XX wieku była to jedna z nowocześniejszych rakiet Związku Radzieckiego. NA stanowisku startowym liczyła sobie 40 metrów wysokości. Posiadała cztery stopnie chociaż rakiety członowe umieszczone na obwodzie pierwszego członu liczone były jak człon zerowy. Kiedy odpalano wszystkie silniki uzyskała w momencie startu ciąg 4100 kN. W sumie blisko z serii rakiet nośnych Mołonia na przestrzeni 50 lat wystrzelono 306 ich sztuk z tego 30 było nieudanymi startami. Jeszcze miał być wprowadzona rakieta nośna typu Ł bardziej potężniejsza w sile ciągu jednak nigdy Mołonia-Ł nie była wybudowana ale jej projekt istniał. Teraz po udanych i nieudanych lotach w ramach głównie misji księżycowej równolegle pracowano nad projektem nowej rakiety nośnej Wostok z myślą głównie umieszczenia pierwszego kosmonauty na orbicie wokółziemskiej. Trzeba było zaprojektować i zbudować rakietę, która wprowadziłaby bezpiecznie na orbitę człowieka okołoziemską i zapewniła by również bezpieczny powrót na Ziemię. Taka rakietą miała być rakieta nośna Wostok w trzech wersjach nad pierwsza wersją pracowano już w 1959 roku. Do lotu kosmicznego z człowiekiem przygotowano następny model rakiety Wostok-K oznaczono kodem8K72K była to w zasadzie rakieta R-7 ale bardziej z udoskonalona wersją pod względem technicznym. Wostok serii K umieszczał kosmonautów na orbicie wokółziemskiej w latch 1961-1964. Była to rakieta trzystopniowa człony zerowe były umieszczono stożkowo na obwodzie głównego pierwszego człony. Wysokość rakiety jako całość od dysz głównych do samego szczytu wynosiła 30,8 metra. Wytworzony ciąg silników nadawał im siłę 3900 kN natomiast masa całkowita 281 ton. Nośność rakiety Wostok-K była duża i wynosiła prawie 5 ton dlatego projektanci, którzy tworzyły na deskach kreślarskich kabinę załogową miały dość duży moment manewru.