Astronautyka (141) – rakieta nośna Woschod.

[SPUNTI]

Astronautyka (141) – rakieta nośna Woschod.
Kolejna seria kosmicznych radzieckich lotów kosmicznych realizowane były dzięki rakietą nośnych Woschod. Kapsuły załogowe były pierwszymi, które na swój pokład mogły zbierać załogę 2 lub 3 osobową. Misja Woschod torowała następnemu kosmicznemu programowi lotów serii Sojuz. Głównym celem Woschoda nie było tylko krążenie wokół Ziemi tą sztukę opanowano przez załogi Wostoka. Natomiast program Woschod wybrał sobie całkowicie nowy cel wyjście w otwarta przestrzeń kosmiczną i lot wieloosobowej załogi. Przedział załogowy kapsuły przeszedł gruntowną modyfikację jak i również pod względem nie tylko osobowym ale i technicznym. Fotele wstawione w kapsułę nie były już typu katapultowanego w zależności od misji 2 czy 3 osobowej. Ustawianie foteli obrócono o 90* w stosunku do pozycji fotel w kabinie załogi Wostoka. Natomiast kokpit statku pozostał w tej samej pozycji. Takie ustawienie kokpitu było trochę jednak nie komfortowe dla kosmonautów ponieważ aby zobaczyć przyrządy na tablicy kokpitu musieli kosmonauci przekręcać głowę aby móc odczytywać parametry lotu Woschoda. Co ciekawe Woschod jako jedyna rakieta nośna w pewnym stopniu nie zadbano o system ewakuacji gdyby się cos niespodziewanego z rakietą stało podczas startu. Kapsuła załogi mogła przy pełnym stanie załogi wykorzystana do maksymalnie 10 dni lotu. Na tyle czasu wystarczały baterie elektryczne oraz system podtrzymywania życia. Drugą taką niebezpieczną sytuacją jaką zetknęli się kosmonauci było brak wyposażeniu ich w skafandry kosmiczne. To moim zdaniem dwa elementy bezpieczeństwa kosmonautów mianowicie możliwość braku ewakuacji i skafandrów kosmicznych było wielkim ryzykiem i igranie ze śmiercią kosmonautów w razie poważnego niebezpieczeństwa. Wymóg zlikwidowania skafandrów dla członków załogi był podyktowany na modernizacji statku, a dokładnie kapsuły dla załogi chodziło tutaj o pełny system podtrzymywania życia. Dodatkowo doszło miejsce na umieszczenie dwóch głównych spadochronów i system silników rakietowych wraz ze zbiornikami uruchamiane przed samym lądowaniem na powierzchni Ziemi. Tutaj rozwiązano lądowanie miękkie na lądzie amerykanie w swoich misjach wybrali wodowanie. Wodowanie wydaje się manewrem bezpieczniejszym niż lądowanie na twardym ziemskim gruncie Rosjanie jednak taką formę końca misji kosmicznej wybrali.