Astronautyka (152)-początek misji Sojuz.

Czyli człowiek i jego narzędzia w przestrzeni kosmicznej.
Awatar użytkownika
SPUNTI
VIP
Posty: 1637
Rejestracja: 8 lut 2019, o 20:14
 Polubiane: 18 times

Astronautyka (152)-początek misji Sojuz.

Post autor: SPUNTI »

Na deskach kreślarskich już od 1962 roku powstawał projekt Sojuza rakiety całkiem odmiennej niż jego poprzedniczki Wostok i Wschod. Rakieta ta powstawała jednak na bazie rakiet nośnych R-7 przeznaczonych do wcześniejszych radzieckich lotów załogowych. Sojuz była rakietą nośną o wysokości nie przekraczającej 50 metrów wysokości. Składała się z czterech stopni (członów). Pierwszy człon tzw. zerowy na jego obwodzie u jego postawy umieszczono cztery rakiety pomocnicze. Sięgały one do połowy wysokości rakiety. W czasie momentu startu Sojuz wytwarzał siłę ciągu ok 2000 kN i na orbicie mógł umieścić 6,5 tony ładunku. Przy starcie rakiety działały wszystkie silniki w ilości 20 sztuk po 60 sekundach po opuszczeniu wyrzutni nadawały prędkość jednego Macha. Całą konstrukcję rakiety nośnej można generalnie na trzy oddzielne bloki. Pierwszy blok oparty już na konstrukcji rakiety R-7K oraz dwa człony oddzielnie napędowe oznaczono R-9K i R-11K. Sam statek kosmiczny w którym miała się mieścić załoga dwuosobowa był również oddzielnym blokiem napędowym. Każdy blok napędowy odgrywały ważna rolę mające na celu umieszczenie Sojuza i kosmonautów na orbicie wokółziemskiej. Taki projekt był kreślony ale tak naprawdę kiedy powstał w całości inżynierom, którzy byli jego twórcami nastręczał najwięcej kłopotów. Projekt opiewał na kilka modeli całokształt spraw związanych zdobywaniem Księżyca wymagał również dokowania i mechanizmów cumowania. Odpowiedniego kanału przejściowego pomiędzy Sojuzami jak i również lądownikiem księżycowym. Rakiety nośne Sojuz i przedziały załogowe były tak projektowane aby mogły być modyfikowane w zależności od ich potrzeb wykorzystywania. Ciekawa sprawa okazała się z z węzłem cumowniczym pomiędzy Sojuzami. Początkowo konstruktorzy zakładali kanału „śluzy” przejściową ale później z niej zrezygnowano. Węzeł tylko posiadał możliwość połączenia Sojuzów na sztywno ze sobą. Nie był wyposażony w żaden wewnętrzny właz umożliwiający bezpośrednie przejście z statku do statku. Żeby tego dokonać kosmonauci mogli się nawzajem odwiedzać przez wyjście na zewnątrz w otwartą przestrzeń kosmiczną. Była to jedna droga aby znaleźć się we wnętrzu statku u swoich kolegów. Za czym fizycznie została zbudowana rakieta Sojuz zgodnie z ustalonym projektem musiała przejść bezzałogowe próby testowe. Kilka ich modeli wystrzelono w kosmos w celu sprawdzenia jej poprawnego działania. Jak się zachowuje podczas lotu, czy wszystkie systemy działają w sposób prawidłowy i bez zarzutu.
Załączniki
Astronautyka (152)-początek misji Sojuz.
Astronautyka (152)-początek misji Sojuz.
ODPOWIEDZ

Wróć do „Kosmonautyka”