Astronautyka (168) – konstrukcja stacji Salut.

Czyli człowiek i jego narzędzia w przestrzeni kosmicznej.
Awatar użytkownika
SPUNTI
VIP
Posty: 1637
Rejestracja: 8 lut 2019, o 20:14
 Polubiane: 18 times

Astronautyka (168) – konstrukcja stacji Salut.

Post autor: SPUNTI »

Każdy numer stacji orbitalnej wyposażony był w szereg urządzeń naukowo – pomiarowych. Jednym ważnym urządzeniem zamontowanym na stacji nim teleskop optyczny przez, który kosmonauci mogli obserwować pobliski kosmos poza granicami ziemskiej atmosfery. Trzeba wspomnieć, że na obwodzie przedziału roboczego była zamocowana konstrukcja ramowa do której znajdowały się specjalne agregaty podtrzymującą stałą temperaturę jej wnętrza. Wewnętrzna część stacji to cos w rodzaju ramy tworząca kwadrat z którego wolna przestrzeń była miejscem zamieszkania dla załogi. Wnętrze indywidualne dla kosmonauty zamykane jest panelem. Natomiast dla wygody załóg całe jej wnętrze pomalowano na różne kolory podłogi, sufity i ściany. Wewnątrz Saluta znajdowała się strefa kontrolna nad całością stacji orbitalnej z pozycji załogi jak i również strefa odpoczynku. Większy przedział cylindryczny stacji wyposażony był w sprzęt naukowy, toalety i najważniejsze sprzęt sportowy do ćwiczeń. Chciano w ten sposób zaoszczędzić przykrych aspektów dłuższego przebywania kosmonautów w stanie nieważkości zaraz po powrocie na powierzchnie Ziemi. Po połączeniu z węzłem cumowniczym ze statkiem Sojuz dokował on do śluzy kanału długości 3 metrów i średnicy 2 metrów. Jeżeli wszystko było w porządku pod względem technicznym nie było żadnego problemu przedostania się kosmonautów w obie strony ze Sojuza na stację Salut. Sama komora agregatu przymocowana była do tylnego końca cylindra komory roboczej o dużej średnicy, w której znajdował się korekcyjny układ napędowy ze zbiornikami paliwa, silnikami układu orientacji i ich zbiornikami paliwa. Korekcyjny układ napędowy został pobrany ze statku kosmicznego Sojuz i działał na dwuskładnikowym wysokowrzącym paliwie rakietowym. Silniki systemu orientacji, również z Sojuz, pracowały na paliwie jednoskładnikowym W porównaniu ze statkiem kosmicznym Sojuz pojemność zbiorników paliwa została podwojona. Poza przedziałem agregatu zainstalowano dwa na stałe skrzydła ogniw krzemowych. Cała stacja jego elektrownia była zasilana z baterii niklowo-kadmowych i okresowo ładowanych z paneli. Na zewnątrz stacji znajdował się ekran izolacyjny zapobiegał on przegrzaniu się samej stacji przez oświetloną jego część przez Słońce i ochłodzeniu kiedy znajdowała się w cieniu Ziemi. Izolacja chroniła stację również stację przed mikrometeorytami. Skład powietrza wewnątrz stacji zbliżony był do ziemskiego pod tym samymi proporcjami. Dwutlenek węgla powstały podczas oddychania kosmonautów został pochłonięty przez naboje regeneracyjne, a tlen został uwolniony do atmosfery stacji podczas reakcji chemicznej.
Załączniki
– konstrukcja stacji  Salut.
– konstrukcja stacji Salut.
ODPOWIEDZ

Wróć do „Kosmonautyka”