Programy księżycowych lotów.

[SPUNTI]

Podróż jaką miano odbyć na Księżyc ludzie musieli pokonać wiele trudności techniczno-naukowych także i technologicznych aby mogli bezpiecznie dotrzeć do powierzchni Srebrnego Globu i z niego powrócić na Ziemię. Nie wystarczyło tu na Ziemi posiadać tylko wystarczającej dużej rakiety trzeba było poznać dokładnie rejony lądowania przyszłych misji załogowych. Agencja kosmiczna NASA uruchomiła równolegle program podboju Księżyca przez automatyczne sondy kosmiczne. Był to program o nazwie Ranger, Lunar Orbiter i Surveyor dzięki tym sondom kosmicznym NASA uzyskał cenne informacje i dokładne zdjęcia powierzchni Księżyca co umożliwiało wybór odpowiedniego miejsca lądowiska. Natomiast program Gemini dotyczył dwuosobowych statków kosmicznych, które dokonywały zbliżeń, a przebywanie przez dwa tygodnie na orbicie astronautów to czas potrzebny do realizacji lotu na Księżyc. Szczytem techniki lat 60-tych był program księżycowy miękkiego lądowania na powierzchni Księżyca przez próbniki Surveyor. Był to bardzo ważny program nie tylko z punktu technicznego ale tez na badanie twardości gruntu księżycowego. Rosjanie nie chcieli pozostawać w tyle uruchomili także swój program księżycowy, Łuna i Zond. Kilka sond tej serii lądowało na powierzchni Księżyca natomiast Zondy oblatywały Księżyc i powróciło na Ziemię. Dużym szczytem technicznym był Łunochod – 1 dostarczony przez Łunę – 17 w listopadzie 1970 roku w trakcie już trwania misji załogowych na Księżyc . Łunochod – 1 był pierwszym bezzałogowym pojazdem samobieżnym kierowanym z Ziemi. przemierzając podczas swojej misji kilkanaście kilometrów. Radzieckim konstruktorom programu załogowego lotu na Księżyc nie udało się do końca przeprowadzić tej misji .Cztery kolejne próby z potężną rakietą nośną N-1 zakończyły się fiaskiem Rosjanie nie wiedzieli w tym czasie ile wysiłku technicznego musieliby pokonać. W końcu zaprzestali idąc w kierunku lotów wokół ziemskich na statkach Sojuz budując swoją stację kosmiczną Mir.