Kosmonautyka – napędy rakiet (49)

[SPUNTI]

Rakiety nośne współczesne, które wynosiły na orbity wokółziemskie pierwszych astronautów w kapsułach załogowych moc silników podczas odpalenia wynosi zazwyczaj ok. 1000 MW co odpowiada mniej więcej 20-22 tonom wybuchu trotylu. Napęd jądrowy moc takiego silnika byłby znacznie większy, a starty zapewne odbywałyby się w przestrzeni kosmicznej poza atmosferą ziemską. W chwili obecnej wiele zespołów a agencji kosmicznej tak jak NASA czy ESA myślą o rakietach o napędzie jądrowym. Można tylko przypuszczać, że pierwsze próby z rakietami o napędzie jądrowym zostaną przeprowadzone za 10-15 lat. Obecna technika rakietowa poszła o ogromny krok naprzód wykorzystywane są silniki o napędach jonowych . Tutaj w tych silnikach mamy do czynienia rolę gazów odgrywa wyrzut strumienia cząsteczek naładowanych elektrycznie. Specjalne źródła wytwarza cząsteczki rozpędzane są do dużej prędkości w polu elektryczno-magnetycznym. Jak wiemy napęd chemiczny w rakietach nośnych w silnikach moc jest ogromna ale działanie trwa kilka czy kilkanaście minut po całkowitym zużyciu paliwa. Napęd natomiast jonowy to cała zgoła odmienna technika w którym siła ciągu jest nieporównywalna mniejsza od napędu chemicznego. Ich moc w obecnym czasie to zaledwie porównywalna z kilkoma gramami wybuchu trotylu. Mam nadzieję że już w niedługim czasie inżynierowie techniczni w konstrukcji silników jonowych dojdą do mocy odpowiadającemu kilku kilogramów wybuchu trotylu. Nie mniej jednak prędkość wylotowa z dysz silników jonowych cząsteczek wynosi kilkadziesiąt kilometrów na sekundę jak i też nie setek zależne oczywiście będzie od mocy tych silników. W rakietach o napędzie chemicznym gazy podczas momentu startu rakiety wylatują z prędkością 3000-4500 m/sek. Natomiast silniki jonowe takie rakiety jeśli mają osiągnąć prędkość znacznie większe od tradycyjnych rakiet starty muszą odbywać się w przestrzeni międzyplanetarnej. Chodzi tu o jak najdłuższe działanie silnika napędowego.