Druga załogowa wyprawa na Księżyc(1)

[SPUNTI]

Była to druga wyprawa człowieka na powierzchnię Księżyca odbyła się w listopadzie 1969 roku i zakończona pełnym sukcesem. W dniu 14 listopada 1969 roku o godz. 17:22 czasu CET ( środkowo-europejskiego) nastąpił zapłon rakiety nośnej Saturn-V. Na szczycie w module dowodzenia Apollo-12 znajdowało się trzech astronautów dowódcze wyprawy Charles Conrad i dwóch członków załogi Alena Beana, Richarda Gordona. Od momentu startu do 36 sekundy lot rakiety nośnej przebiegał w sposób normalny i planowy. Po 36 sekundzie lotu w rakietę nośną Saturn – V w czasie wyładowania atmosferycznego uderzył piorun. Przyrządy pokładowe znajdujące się w module dowodzenia zaczęły szaleć, a kabinę opanowały ciemności. W czasie tego wydarzenia procedura lotu jest jasna ewakuacja załogi po przez włączenie rakiety ratunkowej następuje oddzielenie moduł dowodzenia od reszty rakiety. Jednak lot rakiety Apollo-12 odbywał się dalej po krótkim czasie w 52 sekundzie lotu znowu Saturn-V przyjął na siebie powtórne uderzenie pioruna. Ośrodek kontroli lotu po tym incydencie kazał zresetować komputer pokładowy. Wszystko powróciło do normy wówczas członkowie załogi odetchnęli już z wielką ulgą. Przez kilkanaście sekund myślano podczas lotu kiedy w rakietę nośną uderzył piorun o przerwanie misji być może coś jest nie tak. Jednak kilka sekund później okazało się ,że wszystko wróciło do normy i można kontynuować księżycową misję. Misja ta w odróżnieniu od pozostałych była całkiem inna od Apollo-8, 10 i 11 różniła się w zasadniczy sposób co do trajektorii samego lotu. Załoga statku Apollo-12 dokonywała swój lot po trajektorii swobodnego powrotu. W tym przypadku wykorzystywali oddziaływanie grawitacyjne naszego naturalnego satelity żeby zmusić statek do powrotu na powierzchnie Ziemi. Taka możliwość była znacznie bezpieczniejsza od pozostałych księżycowych misji. Pozwalał na zawrócenie statku nawet gdyby odmówił w przypadku niespodziewanej awarii system napędowy modułu dowodzenia.