Największy triumf radzieckiej techniki

[SPUNTI]

Łunochod-1 największy triumf radzieckiej techniki
W dniu 10 listopada 2019 roku minęło 49 lat od rozpoczęcia bezzałogowej radzieckiej misji księżycowej Łuny-17. Sonda po raz pierwszy w dziejach ludzkości dostarczyła na inne ciało niebieskie samobieżny pojazd sterowany z Ziemi Łunochod – 1. Pomysł wysłania księżycowego laboratorium był nie tyko pokierowany z pobudek czysto politycznych, Związek Radziecki chciał pokazać światu, że jako supermocarstwo liczy się w podboju Kosmosu. Lata 60-te XX wieku to ogromna rywalizacja pomiędzy USA i ZSRR to istny wyścig kosmiczny. Loty kosmiczne wokół Ziemi wygrywał Związek Radziecki umieszczając na orbicie Gagarina, Leonowa czy Tiereszkową. Misje księżycowe pierwsze zdjęcia odwrotnej strony Księżyca i miękkie lądowanie Łuny na jego powierzchni. Amerykanie na początku lat 60-tych XX wieku zapowiedzieli program misji Apollo mimo, że jeszcze nie wysłali człowieka w kosmos jedynie lot odbył się suborbitalny. Co więcej nie posiadali rakiety nośnej aby ten program w pełni mógł być zrealizowany. Mimo wszystkich trudności po ogłoszeniu programu księżycowego 7 lat później dokonują historycznego lotu wokół Księżyca w grudniu 1968 roku. W następnym roku 1969 w lipcu i listopadzie dwukrotnie załogą ludzką zdobywają powierzchnię Księżyca. Rosjanie już zdawali sobie już sprawę po ogromnych wyczynach wypraw księżycowych przez amerykanów, technicznie zostają w tyle. Chociaż równolegle do przygotowywania do lotów przez amerykanów także sami przygotowywali i swój załogowy program księżycowy. Do tego celu miała służyć potężna rakieta nośna Nova N-1, która była nadzieją na zrealizowanie całego programu na Księżyc. Była to rakieta podobnej wysokości co Saturn – V i składała się z czterech niezależnych zespołowych członów. Ważyła blisko 3000 ton i mogła udźwignąć ładunek o masie nawet do 95 ton . Pierwsze próby z rakietą dokonano w lutym 1969 roku niestety po starcie kiedy lot jej trwał ok 10 sekund i na wysokości 12 km nad powierzchnią Ziemi zaczęły się techniczne kłopoty. Cały przebieg lotu trwał 70 sekund rakieta spadał kilkadziesiąt kilometrów od miejsca startu. Kolejne próby startu rakiety N1 kończyły się fiaskiem co ciekawe jeden z nich nieudany wywołał eksplozję sile 7000 ton trotylu. Był to jak do tej pory największy wybuch odpowiadającej tej detonacji wywołany przez człowieka ( nie energią atomową). Powracając do lotu Łuny-17 sam lot w sąsiedztwie Księżyca trwał trzy doby, 15 listopada Łuna-17 weszła na niską orbitą wokółksiężycową. Krążąc nad powierzchnią Księżyca przybliża się do niego na wysokość 19 km, a oddala się na odległość 85 km. Po wykonaniu kilkunastu przelotów wokół księżyca tuż and jego powierzchnią przystąpiono do manewru miękkiego lądowania. Z niskiej orbity lądownik będący na wysokości 19 km po uruchomieniu silnika głównego będący także jednocześnie hamującym zaczął się manewr lądowania. Łuna-17 miękko lądował przez z 6-7 minut i osiadła wraz z Łunochodem – 1 w dniu 17 listopada 1970 roku o godz. 03:47 UT. Lądowanie cały jego proces odbył się bez żadnych miał miejsce na południe od Zatoki Tęczy graniczący z obszarem Morza Deszczów. Rejon w którym nastąpiło lądowanie to dość płaski i rozległy teren powierzchniowy chociaż zarazem gęsto usiany małymi kraterami Łuna -17 usadowiła się w jednym małym kraterze, który z kolei znajdował się we wnętrzu większego.