Program lotów misji Apollo.

Czyli człowiek i jego narzędzia w przestrzeni kosmicznej.
Awatar użytkownika
SPUNTI
VIP
Posty: 1637
Rejestracja: 8 lut 2019, o 20:14
 Polubiane: 18 times

Program lotów misji Apollo.

Post autor: SPUNTI »

Program lotów misji Apollo na powierzchnie Księżyca rozpoczęto od budowy trzech równoległych rakiet nośnych. Pierwsza z nich to Saturn I i Saturn IB rakiety te wykorzystane były głownie do lotów na orbitę wokółziemską. Pierwszy stopień tych rakiet był wyposażony w 8 silników ich paliwo to nafta i ciekły tlen. Drugi stopień wyposażony był w 6 silników napędzany przez ciekły wodór i utleniacz ciekły tlen. Prawdziwy wyczyn techniczny jaką zbudowano w latach 60-tych XX wieku była nie wątpliwie rakieta Saturn-V. Był to kolos ponad 100 m długości, który trwale osadzony był na wyrzutni znajdowała się na niej do momentu samego startu. Trzystopniowa rakieta Saturn-V stosowana głównie była do misji tylko załogowych lotów na Księżyc. W momencie startu ważyła w całości 3000 ton. Rakieta ta wraz całym zespołem napędowym Apollo i lądownikiem księżycowym LM rozpędzała się do drugiej prędkości kosmicznej tj. blisko 11 km/sek. Pierwszy stopień był z modyfikowano co jej poprzedniczki i miał 5 silników. W chwili startu osiągał ciąg 35 mln N z każdą sekundą spalając ok. 13 ton paliwa. Taki ciąg pozwalał oderwać się od Ziemi i wprowadzić załogę na orbitę wokółziemską. Kapsuła załogowa zwana przedziałem dowodzenia miała kształt stożka o średnicy ok. 4 m i mogła pomieścić 3 członków załogi. Ona tylko powracała wodując na spadochronach po skończonej misji na oceanie Spokojnym. Trzecim zespołem po rakiecie i kapsule załogowej był lądownik księżycowy przystosowany dla dwóch członków załogi. Składał się z platformy lądującej wyposażony w silnik rakietowy oraz przedział dla dwóch członków załogi. Platforma łagodnie miękko lądowała na powierzchni Księżyca opierając się o grunt księżycowy na czterech podporach. Platforma nosiła również nazwę przedział opadania. Z platformy po skończonych zadaniach na Księżycu astronauci dokonywali startu powrotu na oczekującego ich członka załogi do statku macierzystego Apolla. Agencja kosmiczna NASA uruchomiła równolegle program podboju Księżyca przez automatyczne sondy kosmiczne. Był to program o nazwie Ranger, Lunar Orbiter i Surveyor dzięki tym sondom kosmicznym NASA uzyskał cenne informacje i dokładne zdjęcia powierzchni Księżyca co umożliwiało wybór odpowiedniego miejsca lądowiska. Natomiast inny kosmiczny program z udziałem Gemini dotyczył dwuosobowego statku dokonując symulację dokowania i do dokowania. Czas przebywania niektórych załóg na orbicie okołoziemskiej wynosił nawet dwa tygodnie taki pobyt potrzebny był do realizacji lotu na Księżyc. Szczytem techniki lat 60-tych był program księżycowy miękkiego lądowania na powierzchni Księżyca przez próbniki Surveyor. Był to bardzo ważny program nie tylko z punktu technicznego ale też na badanie twardości gruntu księżycowego. Rosjanie nie chcieli pozostawać w tyle uruchomili także swój program księżycowy z pomocą sond Łuny i Zond.
Załączniki
Program lotów misji Apollo.
Program lotów misji Apollo.
ODPOWIEDZ

Wróć do „Kosmonautyka”