Wiadomości astronomiczne z internetu

Ciekawostki i postępy w dziedzinie astronomii
Paweł Baran
VIP
Posty: 17352
Rejestracja: 9 lut 2019, o 13:58
 Polubił: 1 time
 Polubiane: 23 times

Re: Wiadomości astronomiczne z internetu

Post autor: Paweł Baran »

Woda nie tak powszechna na egzoplanetach jak uważaliśmy

2019-12-13.

Najnowsze badania wskazują, że woda jest powszechna na dużych egzoplanetach, ale rzadsza niż przewidują to modele planetarne.

Woda wydaje się być kluczowym elementem do podtrzymania życia - przynajmniej takiego, jakie znamy. Substancja ta może występować powszechnie we wszechświecie, choć jej detekcje są niezwykle trudne.

Naukowcy przyjrzeli się składowi atmosferycznemu 19 egzoplanet o wielkości od minineptuna (10 razy większych od Ziemi) do superjowisza (600 razy większych od naszej planety). Para wodna została wykryta w 14 spośród przebadanych egzoplanet, ale było jej znacznie mniej niż oczekiwano. Dla porównania - obecność pierwiastków takich jak potas lub sód na sześciu egzoplanetach była zgodna z oczekiwaniami.

- Widzimy pierwsze oznaki wzorców chemicznych na planetach pozasłonecznych i widzimy, jak różnorodne mogą one być pod względem składu chemicznego - powiedział dr Nikku Madhusudhan z Uniwersytetu w Cambridge.

Dr Madhusudhan był w zespole, który po raz pierwszy dokonał pomiaru pary wodnej na gigantycznej egzoplanecie pięć lat temu. Od tego czasu naukowcy zdobywają coraz więcej danych na temat ich właściwości. Według najnowszych odkryć nie można zakładać, że pierwiastki chemiczne są powszechne na planetach zgodnie z ustalonymi modelami.

W Układzie Słonecznym gazowe olbrzymy mają o wiele więcej węgla niż Słońce, najprawdopodobniej dlatego, że lód i skały odgrywały ważną rolę w ich powstawaniu. Do tej pory uważano, że podobnie może być z gazowymi olbrzymami występującymi poza naszym układem planetarnym, ale najnowsze badania wskazują, że cale tak być nie musi.

Teraz astronomowie planują przyjrzeć się większej liczbie egzoplanet, aby sprawdzić czy ten niedobór wody jest powszechny, czy nie.

Źródło: INTERIA

https://nt.interia.pl/raporty/raport-ko ... Id,3552159
Załączniki
Woda nie tak powszechna na egzoplanetach jak uważaliśmy.jpg
Paweł Baran
VIP
Posty: 17352
Rejestracja: 9 lut 2019, o 13:58
 Polubił: 1 time
 Polubiane: 23 times

Re: Wiadomości astronomiczne z internetu

Post autor: Paweł Baran »

Rok satelity PW-Sat2 na orbicie
2019-12-13. Redakcja
Mija rok od wysłania w kosmos polskiego satelity PW-Sat2.
Głównym celem misji było przetestowanie systemu deorbitacji, który pozwoli na szybsze usunięcie satelity z orbity i w przyszłości pomoże rozwiązać problem tzw. “śmieci kosmicznych”. Satelita zbudowany przez członków Studenckiego Koła Astronautycznego pozostaje sprawny i nadal znajduje się na orbicie.
Start rakiety Falcon 9 z polskim satelitą na pokładzie odbył się 3 grudnia 2018 roku z bazy wojskowej Vandenberg w Kalifornii. Podczas startu na pokładzie wraz z satelitą znajdowało się ponad 60 innych satelitów.
Otwarcie żagla deorbitacyjnego nastąpiło 29 grudnia 2018 roku – wcześniej niż pierwotnie planowano. Główna część misji miała trwać 40 dni, jednak większość eksperymentów wykonano znacznie wcześniej ze względu na korzystny układ sesji komunikacyjnych. W celu zminimalizowania ryzyka utraty misji podjęto decyzję o otwarciu żagla deorbitacyjnego jeszcze przed końcem grudnia.
Rozłożenie żagla przebiegło pomyślnie i jeszcze tego samego dnia udało się odebrać pierwsze ujęcia z kamer pokładowych. Niestety po ok. 3 dniach na żaglu pojawiły się rozerwania, które z czasem objęły około 30-35% powierzchni żagla. Obniżyło to skuteczność jego działania i aktualnie przewidywany czas deorbitacji to ok. 2,5 roku.
W ciągu ostatniego roku PW-Sat2 prowadził badania środowiska radiacyjnego panującego na niskiej orbicie okołoziemskiej (26 eksperymentów czujnika pochłoniętej dawki promieniowania jonizującego RadFET), a uzyskane wyniki były prezentowane na branżowych konferencjach m.in. European CubeSat Symposium. Satelita przeprowadził również 22 testy eksperymentalnego czujnika Słońca SunS, który określa orientację satelity względem Słońca.
Do dziś operatorzy stacji naziemnych nawiązali ponad 2300 sesji łączności z satelitą, przesyłając telekomendy, wyniki eksperymentów, a także ponad 700 zdjęć wykonanych za pomocą dwóch kamer pokładowych. Do pomocy włączyła się również społeczność radioamatorów z Polski i świata, odbierając dane z satelity PW-Sat2 i przekazując je zespołowi.
Wnioski z misji i wyniki badań członkowie zespołu zaprezentowali na prestiżowym Międzynarodowym Kongresie Astronautycznym, który w tym roku odbył się w Waszyngtonie.
Kilka miesięcy temu kolejne pokolenie studentów Politechniki Warszawskiej rozpoczęło prace nad następnym satelitą. PW-Sat3 prawdopodobnie będzie nieco większy od swojego poprzednika. Więcej szczegółów na temat misji pojawi się w przyszłym roku.
Dodatkowe informacje i partnerzy
Członkowie Studenckiego Koła Astronautycznego na Wydziale Mechanicznym Energetyki i Lotnictwa pracowali nad satelitą w cleanroomie (miejsce o podwyższonej czystości i kontrolowanych parametrach, o znikomej ilości zanieczyszczeń typu: pył, kurz, opary chemiczne) Centrum Badań Kosmicznych PAN oraz dzięki JM Rektorowi PW w Centrum Zaawansowanych Materiałów i Technologii CEZAMAT. Wcześniej przez wiele miesięcy projektowali i rozwijali swoje rozwiązania w Centrum Zarządzania Innowacjami i Transferem Technologii Politechniki Warszawskiej.
Partnerem strategicznym budowy PW-Sat2 są gliwickie firmy Future Processing oraz FP Instruments. Obydwie firmy udzielają studentom wsparcia merytorycznego, a wiosną 2016 roku ufundowały oraz stworzyły oprogramowanie dla komputera pokładowego, czyli „mózgu” PW-Sat2. Oprogramowanie to jest dostępne open-source na GitHubie PW-Sat2.
Wraz z firmą SoftwareMill stworzyli narzędzie do analizy i prezentacji danych odebranych z satelity, które jest dostępne dla internautów i radioamatorów.
Współpracowali z takimi firmami jak OMAX Polska, EC Test Systems czy Astronika. Studenci podczas swoich prac uzyskali nieocenioną pomoc od PGNiG S.A., Instytutu Lotnictwa, Agencji Rozwoju Przemysłu i SSW Pragmatic Soluions. Swojego wsparcia podczas rozwoju projektu udzieliły firmy takie jak Polska Grupa Zbrojeniowa, ABM Space, Samorząd Studentów Politechniki Warszawskiej, Piasecka&Żylewicz, Weil, Komes, Spacive, Rapid Crafting czy Ltt. Partnerem strategicznym budowy PW-Sat2 są gliwickie firmy Future Processing oraz FP Instruments. Dokumentacja oraz oprogramowanie stworzone przez studentów są otwarte i dostępne na stronach projektu i GitHubie.
Materiały dodatkowe
Zdjęcia w wysokiej jakości: flickr.com/photos/pwsat2
Wykresy derobitacji satelity: sail.pw-sat.pl
Serwis dla radioamatorów: radio.pw-sat.pl
Najświeższe informacje na temat stanu misji publikowane są na Twitterze: @PWSat2
(PW-Sat 2)
https://kosmonauta.net/2019/12/rok-sate ... a-orbicie/
Załączniki
Rok satelity PW-Sat2 na orbicie.jpg
Rok satelity PW-Sat2 na orbicie2.jpg
Rok satelity PW-Sat2 na orbicie3.jpg
Rok satelity PW-Sat2 na orbicie4.jpg
Paweł Baran
VIP
Posty: 17352
Rejestracja: 9 lut 2019, o 13:58
 Polubił: 1 time
 Polubiane: 23 times

Re: Wiadomości astronomiczne z internetu

Post autor: Paweł Baran »

Trwa aktywność meteorów z roju Geminidów. Maksimum w nocy z 13 na 14 grudnia.
2019-12-13. Andrzej
Jak co roku w połowie grudnia mamy doskonałą okazję podziwiać szczyt aktywności meteorów z roju Geminidów, który nastąpi już w nocy z 13 na 14 grudnia. W tym roku warunki do obserwacji maksimum nie będą idealne, a wszystko za sprawą Księżyca znajdującego się zaledwie dobę po pełni, którego jasny blask uniemożliwi dostrzeżenie najsłabszych a zarazem najliczniejszych obiektów. Z uwagi na niekorzystne warunki w ciągu godziny będzie można zaobserwować do 70 obiektów - zaraz po tym, gdy radiant roju znajdzie się w zenicie.
Geminidy są pozostałością po rozpadzie planetoidy 3200 Phaethon należącej do grupy Apolla. Średnia prędkość wchodzenia w atmosferę ziemską meteorów reprezentujących ten rój wynosi zaledwie 35km/s. Radiant czyli miejsce, z którego rozbiegają się meteory znajduje się w okolicy gwiazdy Kastora. Gwiazda ta jest jedną z najjaśniejszych gwiazd w gwiazdozbiorze Bliźniąt.

Obserwacje możemy rozpocząć już po godzinie 19:00 jednak z każdą godziną warunki będą ulegać stopniowej poprawie. Swój wzrok będziemy musieli skierować na wschodni horyzont w celu zlokalizowania radiantu. Aktywność Geminidów potrwa do 17 grudnia jednak każdego dnia liczba meteorów możliwych do zaobserwowania po maksimum będzie mniejsza.

Przypominamy również aby swojego wzroku nie kierować bezpośrednio w środek radiantu lecz kilkanaście stopni od niego - wtedy zaobserwujemy najjaśniejsze obiekty. Dla ułatwienia lokalizacji zamieszamy mapkę z zaznaczonym radiantem znajdującym się w gwiazdozbiorze Bliźniąt. Życzymy wszystkim obserwatorom pogodnego i bezchmurnego nieba oraz udanych łowów.

Zachęcamy wszystkich obserwatorów nieba do wysyłania własnych fotografii wykonanych podczas samodzielnych obserwacji. Za pomocą formularza (Wymaga rejestracji) zamieszczonego na naszej platformie możecie w łatwy sposób załadować dowolny plik z własnego komputera. Przed wysłaniem zalecamy podpisanie zdjęcia (data, miejsce, konfiguracja sprzętu, nazwa uwiecznionego obiektu). Każde oczywiście docenimy i zamieścimy na łamach naszego serwisu.
Zobacz też:

- Galeria zdjęć: Astrofotografia
- Sprawdź aktualne zachmurzenie
- Kalendarz zjawisk astronomicznych w 2019 roku
- Deszcze meteorów - Lista najciekawszych rojów meteorów



Źródło: astronomia24.com, imo.net.
https://www.astronomia24.com/news.php?readmore=968
Załączniki
Trwa aktywność meteorów z roju Geminidów. Maksimum w nocy z 13 na 14 grudnia..jpg
Trwa aktywność meteorów z roju Geminidów. Maksimum w nocy z 13 na 14 grudnia.2.jpg
Trwa aktywność meteorów z roju Geminidów. Maksimum w nocy z 13 na 14 grudnia.3.jpg
Paweł Baran
VIP
Posty: 17352
Rejestracja: 9 lut 2019, o 13:58
 Polubił: 1 time
 Polubiane: 23 times

Re: Wiadomości astronomiczne z internetu

Post autor: Paweł Baran »

20 grudnia będzie historyczną datą. Boeing szykuje lot kapsuły Starliner!
2019-12-13.
Amerykański koncern ogłosił, że jest już gotowy do wielkiego testu swojej załogowej kapsuły CST-100, dzięki której astronauci będą mogli podróżować pomiędzy Ziemią a Międzynarodową Stacją Kosmiczną.
Start rakiety Atlas 5 nastąpić ma 20 grudnia z kompleksu startowego nr 41, znajdującego się na przylądku Canaveral. W trakcie misji Orbital Flight Test (OFT), załogowa kapsuła uda się w podróż w kierunku Międzynarodowej Stacji Kosmicznej. Według planu, na pokładzie CST-100 znajdą się zapasy i prezenty dla astronautów oraz eksperymentalny manekin o nazwie Rosie.
Jako że będzie to lot testowy, inżynierowie z Boeinga będą na bieżąco monitorowali cały przebieg misji. Później te cenne dane zostaną przeanalizowane i na ich podstawie mają zostać dokonane ważne modyfikacje w kapsule. Inżynierowie podkreślają, że jeśli wszystko nie będzie dopięte na ostatni guzik, to nie nastąpi najważniejszy test, w którym na pokładzie kapsuły znajdą się już astronauci i udadzą w podróż do kosmicznego domu.
Ten lot ma odbyć się w połowie przyszłego roku. Przypomnijmy, że miesiąc temu odbył się test systemu ucieczkowego kapsuły Starliner. Niestety, nie przebiegł on idealnie. Kapsuła wylądowała zbyt blisko miejsca rozbicia się modułu serwisowego. Jest to ogromny problem, ponieważ wydobywają się z niego chmury trujących gazów, które otoczyły kapsułę. Może wydawać się, że to nic wielkiego, ale gdy kapsuła opadnie na ziemię, system wyrówna ciśnienie w jej środku, a wówczas zaciągnie powietrze z zewnątrz. Jeśli trujący gazy otoczą kapsułę, to mogą one zagrozić zdrowiu astronautów.
Ale to nie wszystko. W trakcie testu nie otworzył się też jeden z trzech spadochronów. Śledztwo ujawniło, że wina leżała nie po stronie sprzętu, tylko błędu obsługi. Ktoś zapomniał wyjąć zawleczkę zabezpieczającą. Może to wydać się śmieszne, ale to bardzo poważna sprawa, która obniżyła wiarygodność firmy w oczach NASA.
Źródło: GeekWeek.pl/Boeing/NASA / Fot. Boeing
https://www.geekweek.pl/news/2019-12-13 ... starliner/
Atlas V and CST-100 Starliner getting ready for launch (4K UHD)
Załączniki
20 grudnia będzie historyczną datą. Boeing szykuje lot kapsuły Starliner!.jpg
Paweł Baran
VIP
Posty: 17352
Rejestracja: 9 lut 2019, o 13:58
 Polubił: 1 time
 Polubiane: 23 times

Re: Wiadomości astronomiczne z internetu

Post autor: Paweł Baran »

W kosmicznym obiektywie: międzygalaktyczny podróżnik
2019-12-13. Anna Wizerkaniuk
Kosmiczny Teleskop Hubble’a dostarcza nie tylko zdjęć obiektów znajdujących się poza Układem Słonecznym, ale także tych, które zawędrowały w okolice naszej gwiazdy Słońca. Tym razem obiektyw Hubble’a został skierowany na kometę 2I/Borisov, która po ʻOumuamua jest drugim obiektem pozasłonecznym zaobserwowanym w naszym układzie planetarnym.
Po lewej stronie widoczna jest kometa Borisov na tle odległej galaktyki spiralnej 2MASX J10500165-0152029. Zdjęcie to zostało wykonane w listopadzie, kiedy to kometa znajdowała się w odległości 326 milionów kilometrów od Ziemi. Drugie zdjęcie zostało zrobione już w grudniu, krótko po tym jak kometa znalazła się najbliżej Słońca. Obiekt ten znajdował się wtedy blisko wewnętrznej granicy pasa planetoid, a od Ziemi dzieliło go 298 milionów kilometrów. Nie jest to jednak najmniejsza odległość od naszej planety, w jakiej się znajdzie podczas tej wizyty w Układzie Słonecznym. Pod koniec grudnia kometa zbliży się do Ziemi na 290 milionów kilometrów.
Zdjęcia dostarczone przez Kosmiczny Teleskop Hubble’a pozwoliły na oszacowanie rozmiarów jądra komety. Jego promień jest nie większy niż pół kilometra, a więc jest co najmniej 15 razy mniejszy, niż przypuszczano. Obserwacje pierwszej międzygwiezdnej komety mają pomóc astronomom w oszacowaniu masy i liczby tego typu obiektów w okolicach Układu Słonecznego, a także w całej Drodze Mlecznej.
Kometa Borisov została odkryta 30 sierpnia 2019 roku przez krymskiego astronoma amatora Gennady’ego Borisova. Kolejne obserwacje pozwoliły na obliczenie trajektorii lotu tego obiektu, na podstawie której stwierdzono, że kometa musi pochodzić spoza Układu Słonecznego.
Source :
HUbble Space Telescope
https://news.astronet.pl/index.php/2019 ... podroznik/
Załączniki
W kosmicznym obiektywie międzygalaktyczny podróżnik.jpg
Paweł Baran
VIP
Posty: 17352
Rejestracja: 9 lut 2019, o 13:58
 Polubił: 1 time
 Polubiane: 23 times

Re: Wiadomości astronomiczne z internetu

Post autor: Paweł Baran »

Waga naszej galaktyki już znana. Liczba zer imponuje
2019-12-13.ŁZ.MNIE
1,76 septyliona kilogramów, przy czym jeden septylion to 10 z 42 zerami – tyle według ustaleń naukowców z brytyjskiego Imperial College London waży nasza galaktyka Drogi Mlecznej. To 890 miliardów więcej od masy Słońca, tyle waży również 6 miliardów miliardów miliardów słoni…
Naukowcy przyznają, że zadanie nie było łatwe. „Zważenie” galaktyki było możliwe dzięki śledzeniu ruchów gwiazd wewnątrz Drogi Mlecznej, co pomogło ujawnić, jak grawitacja galaktyki wpływa na te gwiazdy. Sęk w tym, że większość obiektów, które wchodzą w jej skład jest dla nas niewidocznych.
Pomiary musiały uwzględnić fakt, że chmury pyłu blokują odległe gwiazdy, przez co urządzenia obserwacyjne nie mogą ich dostrzec. Wzięto również poprawkę na ruch naszego Układu Słonecznego, który miał wpływ na oszacowanie wagi.
Dysk naszej galaktyki się kręci jednolicie, ale już obiekty znajdujące się w różnej odległości od jej centrum poruszają się z różną prędkością – zwrócił uwagę w rozmowie z serwisem Live Science astrofizyk Fabio Iocco z Imperial College London, współautor badań.
Droga mleczna składa się nie tylko z gwiazd, planet, gazu i innych widocznych rzeczy, ale przede wszystkim z ciemnej materii, która wywiera wpływ grawitacyjny, a jednocześnie nie tworzy żadnych obiektów astrofizycznych, które możemy bezpośrednio obserwować – zwraca uwagę serwis Whatnext.pl. Eksperci przyjęli, że czarna masa stanowi około 93 proc. całkowitej masy galaktyki (830 mld mas Słońca).
źródło: LiveScience.com, Whatnext.pl
https://www.tvp.info/45775447/wielka-br ... i-mlecznej
Załączniki
Waga naszej galaktyki już znana. Liczba zer imponuje.jpg
Paweł Baran
VIP
Posty: 17352
Rejestracja: 9 lut 2019, o 13:58
 Polubił: 1 time
 Polubiane: 23 times

Re: Wiadomości astronomiczne z internetu

Post autor: Paweł Baran »

Parker Solar Probe – pierwsze odkrycia
2019-12-14. Krzysztof Kanawka
NASA opublikowała podsumowanie pierwszych odkryć misji Parker Solar Probe.
Misja Parker Solar Probe rozpoczęła się 12 sierpnia 2018 o godzinie 09:31 CEST. Rakieta Delta IV Heavy umieściła tę sondę na bardzo eliptycznej trajektorii, której peryhelia będzie z czasem przebiegać coraz bliżej Słońca.
Pierwsze dane i pierwsze odkrycia
W połowie listopada NASA opublikowała pierwszy zestaw danych z misji PSP. Dane są dostępne przez następujące strony: Parker Solar Probe Science Gateway, Space Physics Data Facility oraz Solar Data Analysis Center. Ten pierwszy zestaw danych pochodzi z dwóch pierwszych przelotów sondy PSP. Ponadto, Międzynarodowa Federacja Astronautyczna (IAF) opublikowała 15 listopada nagranie z wykładu opisującego pierwsze wyniki misji PSP. Ten wykład został wygłoszony w trakcie konferencji IAC 2019.
Na początku grudnia NASA opublikowała zestawienie pięciu pierwszych odkryć związanych ze Słońcem, na podstawie danych z misji PSP. Odkrycia to detekcja strefy bez pyłu kosmicznego, zaskakujące szybkie zmiany linii pola magnetycznego Słońca, nieregularna tekstura wiatru słonecznego, punkt “graniczny” dla ruchu wiatru słonecznego oraz spojrzenie na bardzo małe wydarzenia energetyczne (których nie sposób mierzyć z większych odległości).
Dotychczasowa droga Parker Solar Probe
Pierwsze peryhelium zostało osiągnięte przez Parker Solar Probe 6 listopada 2018. Wówczas sonda znalazła się w odległości około 25,4 miliona kilometrów od środka naszej Dziennej Gwiazdy i około 35 promieni Słońca od powierzchni (fotosfery) naszej Gwiazdy.
Podczas pierwszego peryhelium Parker Solar Probe osiągnęła prędkość ponad 95,33 km/s. Jest to nowy rekord prędkości poruszania się statku kosmicznego. Poprzedni rekord prędkości heliocentrycznej, liczonej względem Słońca, wyniósł 68,6 km/s. Ten rekord został ustanowiony 16 kwietnia 1976 roku przez sondę Helios 2.
W kolejnych miesiącach Parker Solar Probe wykonała ruch po swojej eliptycznej orbicie. W nocy z 4 na 5 kwietnia 2019 sonda przeszła przez drugie peryhelium orbity. Parametry tego peryhelium były takie same jak pierwszego zbliżenia do Słońca.
Po tym peryhelium sonda Parker Solar Probe wykonała kolejną orbitę wokół Słońca. Trzecie peryhelium nastąpiło 1 września. Parametry tego peryhelium były takie same jak pierwszego i drugiego zbliżenia do Słońca.
Czwarte peryhelium będzie już bliższe – będzie to około 28 promieni Słońca od powierzchni (fotosfery) naszej Gwiazdy. Czwarte i piąte peryhelium będzie mieć takie parametry, po czym szóste i siódme peryhelium będzie jeszcze bliższe – około 20 promieni Słońca od powierzchni (fotosfery) naszej Gwiazdy. Docelowo sonda Parker Solar Probe ma zbliżać się na minimalną odległość około 10 promieni Słońca od powierzchni (fotosfery) naszej Gwiazdy.
NASA zapowiedziała na marzec 2020 pierwszą konferencję dotyczącą wyników z misji PSP.
Polecamy szczegółowy opis misji Parker Solar Probe.
Misja Parker Solar Probe jest komentowana w wątku na Polskim Forum Astronautycznym.
(NASA)
https://kosmonauta.net/2019/12/parker-s ... -odkrycia/
5 New Discoveries from NASA's Parker Solar Probe
Pierwsze pięć odkryć misji Parker Solar Probe / Credits – NASA Goddard
Załączniki
Parker Solar Probe – pierwsze odkrycia.jpg
Paweł Baran
VIP
Posty: 17352
Rejestracja: 9 lut 2019, o 13:58
 Polubił: 1 time
 Polubiane: 23 times

Re: Wiadomości astronomiczne z internetu

Post autor: Paweł Baran »

NASA pokazała najnowsze obrazy przerażających wirów w atmosferze Jowisza
2019-12-14.
Największa planeta Układu Słonecznego wciąż skrywa przed nami mnóstwo tajemnic. Sonda Juno powoli pokazuje nam tę planetę w taki sposób, w jaki jeszcze nigdy nie mogliśmy jej zobaczyć. To niesamowite!
Jowisz to planeta gazowa. Nie ma na niej stałego lądu. Zamiast tego posiada niezwykle gęstą atmosferę, w której bez przerwy dochodzi o niesamowicie dynamicznych procesów. W ich efekcie, pojawiają się tam cyklony, których obrazy przerażają. Najwięcej występuje ich w okolicach północnego i południowego bieguna planety.
NASA opublikowała niesamowite obrazy aż 6 cyklonów wirujących wokół centralnego, znajdującego się na biegunie południowym. Informacje pozyskane z sondy Juno pokazują, że jeszcze w październiku bieżącego roku było ich w sumie 6, a teraz jest 7. W listopadzie narodził się kolejny obiekt i dołączył do grupy. Naukowcy wskazują, że są to zjawiska niezależne i nie połączą się ze sobą.
Teraz wiry utworzyły coś niezwykłego, bo formację na kształt sześciokąta. Razem ich powierzchnia jest większa od naszej planety. Zjawisko sięga ok. 70 kilometrów wgłąb gęstej atmosfery Jowisza. Wiatry wiejące w nim osiągają 360 km/h. Astronomowie wciąż niewiele wiedzą o tych zjawiskach, ale mają nadzieję, że sonda Juno prześle na Ziemię więcej cennych danych na ich temat w trakcie kolejnych bliskich przelotów.
Jowisz nie jest jedyną gazową planetą w naszym Układzie Słonecznym, która może poszczycić się posiadaniem niezwykłych formacji w swojej gęstej atmosferze. Niedawno NASA opublikowała obrazy gigantycznej polarnej burzy w kształcie sześciokąta (zobacz tutaj). W odróżnieniu od Jowisza, na Saturnie jest to jedna, wielka burza, a nie sześć niezależnych zjawisk. Jednak ostatecznie cyklony na Jowiszu tworzą coś na kształt sześciokąta. Zobaczcie te niesamowite obrazy.
Źródło: GeekWeek.pl/NASA / Fot/ NASA
https://www.geekweek.pl/news/2019-12-14 ... e-jowisza/
Załączniki
NASA pokazała najnowsze obrazy przerażających wirów w atmosferze Jowisza.jpg
NASA pokazała najnowsze obrazy przerażających wirów w atmosferze Jowisza2.jpg
NASA pokazała najnowsze obrazy przerażających wirów w atmosferze Jowisza3.jpg
NASA pokazała najnowsze obrazy przerażających wirów w atmosferze Jowisza4.jpg
NASA pokazała najnowsze obrazy przerażających wirów w atmosferze Jowisza5.jpg
Paweł Baran
VIP
Posty: 17352
Rejestracja: 9 lut 2019, o 13:58
 Polubił: 1 time
 Polubiane: 23 times

Re: Wiadomości astronomiczne z internetu

Post autor: Paweł Baran »

Zaproszenie na kosmiczną wystawę malarstwa "Ponad człowiekiem"
2019-12-14.
Dzieje kosmosu w odkryciach XX i XXI wieku to opowieść pełna oddziałujących na wyobraźnię, frapujących opisów. Ciemna energia wszechświata, który coraz szybciej się rozszerza i może ulec rozproszeniu, ciemna materia, która nic nie absorbuje i nic nie emituje, zbyt silna grawitacja, która doprowadzi do zapadnięcia się wszechświata, horyzont zdarzeń otaczający czarną dziurę i wyznaczający granice bez powrotu, zawieszone w zimnej czerni kule planet, gwiazdy rodzące się na nowo przez biliony lat w wielkich obłokach międzygwiazdowych – oto niektóre inspirujące siły kosmicznych żywiołów, do których w swoich pracach odniosła się twórczo artystka - Izabela Lewandowska. Ziemia w tym kontekście jawi się jako bardzo przytulny dom pełen konkretnych, sprecyzowanych i domkniętych form życia.
“Gdy pozwalamy, by oddziaływały na nas wielka ekspresywność, dynamika i feeria barw widoczne na zdjęciach teleskopowych i cyfrowych wszechświata, możemy odczuć niezwykłą więź z tym, co jest tak daleko i istniało przed nami. Kosmos jest poznawany przy pomocy nauki oraz empirycznych doświadczeń, a także poprzez badania w wymiarze subiektywistycznym. Do tych drugich zaliczam wnioski i refleksje towarzyszące wystawie pani Izabeli. Malarka, inspirując się fotografiami, wykreowała własny mikrokosmos, w którym układ planetarny został porównany do zgranej symfonii, urokliwa, spiralna mgławica do marzenia, a księżyc do tego, co zasłania lub odkrywa prawdę o świecie. Poprzez swobodne asocjacje obecne na obrazach i zaznaczone w ich tytułach możemy jako widzowie zmierzyć się z pograniczem istnienia czegoś i jego zaniku, zyskując nową perspektywę patrzenia na te wanitatywne stany. Dzieje się tak, gdy podziwiamy przeniesiony na obraz moment nagłego wybuchu gwiazdy, która jednak nie umiera do końca, lecz staje się czymś nowym – niezwykłą mgławicą.”
Człowiek personifikuje i animizuje twory wszechświata, sprowadzając je w znaczeniu mentalnym na ziemię do jej mikroskali i w wymiarze symbolicznym, zespalając to z elementami świata ziemskiego. Przykładem tego jest porównanie w kontekście jednego z obrazów wystawowych meteoroidu do symbolicznych okruchów pozostających po trudach kolejnego dnia naszego życia. Można zauważyć, że dla pani Izabeli każdy łącznik z kosmosem i jego energią oraz abstrakcyjnością, choćby poprzez metafory jego sfery wizualnej, kształtów i barw, jest możliwością otwarcia umysłu na ciągi pytań i odpowiedzi natury egzystencjalnej.
Wybrane i przestudiowane przez Malarkę zdjęcia kosmosu skłoniły Ją do podjęcia próby przeniesienia na podobrazia wielu zaobserwowanych tam środków artystycznego wyrazu. Na swoich obrazach Artystka ujęła wibrujące kontrasty barw dopełniających, delikatne sfumata na styku ciał niebieskich z czernią kosmicznej pustki, zestawienia jaskrawego światła z głębią cieni, laserunkowość plamy rozciągniętych niczym gaza mgławic i galaktyk, subtelności temperaturowe barw oraz śmiałość ostrych i nasyconych zestawień kolorów. Możemy także zaobserwować studium rozproszonego światła, miękkość i puszystość materii kosmicznych pyłów i gazów, jak również wydobytą różnorodność fakturowych śladów po gwiezdnych eksplozjach.
Jak twierdzi pani Izabela, obserwacja kosmosu uczy nas, że jego wielka energia nie jest niespożyta. Zostaje zawsze wykorzystana do stworzenia czegoś nowego. Poświadcza to fakt, iż miejsca, które wydają się pozbawione gwiazd, są wypełnione tysiącami galaktyk. W tej przeogromnej skali widoczne jest zorganizowanie. Istnieje też jednak pewna otwartość na ekspresywność i pozorny bezład. Ta natura uporządkowanego chaosu okazała się inspirująca dla Twórczyni.
Wystawa trwa do 7 stycznia 2019
Gdzie? Galeria 81 Stopni, Ul. Kłopotowskiego 38/5, Warszawa
Czytaj więcej:
• Strona wydarzenia
• Galeria 81 stopni

Źródło: GALERIA 81 STOPNI
Na zdjęciach: Obrazy z wystawy (Iza Lewandowska)
https://www.urania.edu.pl/wiadomosci/za ... zlowiekiem
Załączniki
Zaproszenie na kosmiczną wystawę malarstwa Ponad człowiekiem.jpg
Zaproszenie na kosmiczną wystawę malarstwa Ponad człowiekiem2.jpg
Zaproszenie na kosmiczną wystawę malarstwa Ponad człowiekiem3.jpg
Zaproszenie na kosmiczną wystawę malarstwa Ponad człowiekiem4.jpg
Zaproszenie na kosmiczną wystawę malarstwa Ponad człowiekiem5.jpg
Paweł Baran
VIP
Posty: 17352
Rejestracja: 9 lut 2019, o 13:58
 Polubił: 1 time
 Polubiane: 23 times

Re: Wiadomości astronomiczne z internetu

Post autor: Paweł Baran »

Betelgeza słabnie, ale prawdopodobnie nie eksploduje

2019-12-15.

Betelgeza znacznie pociemniała w ostatnich dniach. Astronomowie zastanawiają się nawet, czy gwiazda nie kończy powoli swojego żywota. Ale prawdopodobnie nic takiego się nie dzieje.


Betelgeza to czerwony nadolbrzym w gwiazdozbiorze Oriona, dziewiąta pod względem jasności gwiazda na nocnym niebie. Jest odległa od Słońca o ok. 640 lat świetlnych. Pewnego dnia stanie się supernową, a kiedy ten moment nadejdzie, będzie to spektakularny widok.

Chociaż istnieje kilka pobliskich gwiazd, które ostatecznie staną się supernowymi, Betelgeza jest prawdopodobnie na szczycie kolejki. Maksymalna długość życia gwiazdy to mniej niż milion lat - badacze szacują, że gwieździe pozostało co najwyżej 100 000 lat życia. To oznacza, że może eksplodować dosłownie w każdym momencie.

Raporty o nagłym spadku jasności gwiazdy zostały odebrane przez część astronomów jako początek końca. Ale prawdopodobnie nic takiego nie będzie miało miejsca. Betelgeza jest gwiazdą zmienną, co znaczy, że jej jasność stale się waha. Astronomowie starają się ustalić, skąd taka zmienność, którą obecnie obserwujemy.

Źródło: INTERIA

https://nt.interia.pl/raporty/raport-ko ... Id,3389202
Załączniki
Betelgeza słabnie, ale prawdopodobnie nie eksploduje.jpg
Betelgeza słabnie, ale prawdopodobnie nie eksploduje2.jpg
ODPOWIEDZ

Wróć do „Wiadomości astronomiczne z internetu”