Misja Inspiration4 naprawdę tęskniła za świeżym powietrzem. Co zepsuło się podczas lotu?
2021-09-21, Radek Kosarzycki
Uczestnicy misji Inspiration4 mieli problemy ze świeżym powietrzem. A przecież gdy płacisz za lot pierwszą klasą kilkadziesiąt tysięcy dolarów, oczekujesz relaksującego komfortu w każdym jego wydaniu. Miękkie fotele, cisza, dobre jedzenie, wiadomo. Każde odstępstwo od najwyższych standardów wydaje się oburzające.
Ciekawe czy takie myśli przechodziły przez głowę Jareda Isaacmana, który za swój i swoich towarzyszy lot zapłacił co najmniej kilkadziesiąt milionów dolarów, a mimo to musiał się zmierzyć z…
…usterką toalety w Crew Dragonie.
Tak jednak nie było. Elon Musk potwierdził dzisiaj, że podczas misji Inspiration4 w systemie pojawiła się „anomalia” w działaniu systemu zarządzania odpadami.
No i sami sobie wyobraźcie, co też mogło się tam wydarzyć. Już samo korzystanie ze sprawnej toalety w przestrzeni kosmicznej jest nie lada wyzwaniem, bo brak grawitacji stwarza pewne problemy. Problemy te zazwyczaj eliminuje pompa zasysająca nieczystości do specjalnych zbiorników. Problem jednak w tym, że podczas lotu to właśnie ta pompa doświadczyła usterki. Resztę dopowie wam wyobraźnia.
Szef SpaceX przyznał, że przed kolejnym lotem turystycznym Crew Dragona z pewnością na jego pokładzie pojawi się usprawniona toaleta. Oznacza to, że mimo pozytywnych uśmiechów podczas relacji z orbity oraz już po wylądowaniu, astronauci, spoglądając przez szklaną kopułę na błękitną Ziemię odliczali czas do lądowania i zaczerpnięcia świeżego powietrza. Niestety, na orbicie okna w statku otworzyć się nie da. A jakby ktoś chciał, to na pokładzie są dla niego kajdanki. O ironio, jedyne okno w Dragonie znajduje się w... toalecie.
https://spidersweb.pl/2021/09/inspirati ... -tlen.html
Wiadomości astronomiczne z internetu
-
Paweł Baran
- VIP
- Posty: 17525
- Rejestracja: 9 lut 2019, o 13:58
- Polubił: 1 time
- Polubiane: 23 times
-
Paweł Baran
- VIP
- Posty: 17525
- Rejestracja: 9 lut 2019, o 13:58
- Polubił: 1 time
- Polubiane: 23 times
Re: Wiadomości astronomiczne z internetu
Spojrzenie w październikowe niebo 2021
2021-09-21.
Miesiąc październy, Genowefy (3.I.) obraz wierny – przysłowie to prognozuje nam chłodną, lecz pogodną, Złotą Polską Jesień. Oczywiście cieszymy się z faktu, że Słońce nie próżnuje, chociaż niestety jego deklinacja z dnia na dzień maleje, a w związku z tym długość dnia, u nas na półkuli północnej, stale się skraca, z czym musimy się niestety pogodzić. W Małopolsce ubędzie dnia aż 107 minut; z 11 godzin i 37 minut na początku października do 9 godzin i 50 minut na końcu miesiąca. Słońce w czwartek 1 października wschodzi o godz. 6:41, a zachodzi o 18:18, natomiast w ostatnim dniu miesiąca wzejdzie o 6:28 a schowa się pod horyzontem już o godzinie 16:18. Wprost nie do wiary, ale ten dzień będzie jeszcze dłuższy od najkrótszego dnia roku o 105 minut! Ponadto Słońce w dniu 23 października o godz. 7:50 przejdzie ze znaku Wagi w znak Skorpiona (Niedźwiadka).
Słońce
W tym miesiącu spodziewamy się raczej małej aktywności magnetycznej Słońca (plamy, rozbłyski, protuberancje), związanej z nielicznymi centrami aktywności w jego fotosferze. Nasza gwiazda jest już co prawda po minimum swojej aktywności, ale jakoś nie może się na dobre przebudzić, jednak często szykuje jakieś niespodzianki, którymi może nas zadziwić lub nawet zaskoczyć. Dlatego też warto i należy prowadzić bezpieczne obserwacje Słońca.
Uwaga! W nocy z 30 na 31 października (z soboty na niedzielę) śpimy rano o godzinę dłużej, przechodzimy bowiem na czas zimowy (środkowo-europejski), czyli cofamy dotychczasowe wskazania zegarów o godzinę. Oficjalnie należy to uczynić w nocy o godzinie 3, w niedzielę 31 X (dotyczy to w szczególności kolejnictwa i lotnictwa). Praktycznie zaś najlepiej cofnąć wskazania zegarów o godzinę jeszcze przed ułożeniem się do snu.
Księżyc
Ciemne bezksiężycowe noce, dogodne do obserwacji astronomicznych, będą w pierwszej dekadzie miesiąca, bowiem kolejność faz Księżyca jest następująca: nów – 6 X o godz. 13:05, pierwsza kwadra – 13 X o godz. 5:25, pełnia – 20 X o godz. 16:57 i ostatnia kwadra – 28 X o 22:05. W perygeum (najbliżej Ziemi) znajdzie się Księżyc 8 X o godz. 19, a w apogeum (najdalej od Ziemi) będzie 24 X o godz. 17.
Ponadto Księżyc, "spacerując" po październikowym niebie, przewędruje w pobliżu planet: Wenus (9 X o godz. 21), Saturna (14 X o godz. 9), Jowisza (15 X o godz. 12), Neptuna (17 X o godz. 16) i Urana (21 X o godz. 24), ale ich niestety nie zakryje! Na jesiennym niebie, z wieczora, dostrzeżemy za to różne gwiazdozbiory: Pegaza, Andromedy, Perseusza i Byka, a tuż po północy pojawią się nam na wschodzie konstelacje Bliźniąt i Oriona.
Planety
Merkurego można będzie szukać nisko na porannym niebie dopiero w drugiej połowie miesiąca. 26 X nad ranem znajdzie się on na niebie najdalej od Słońca (elongacja zachodnia, 18 stopni). Natomiast w zorzach nisko na zachodnim niebie znajdziemy Wenus, którą możemy obserwować przez prawie 2,5 godziny po zachodzie naszej Gwiazdy. W dniu 29 X, wieczorem, znajdzie się ona na niebie najdalej od Słońca (elongacja wschodnia 47 stopni). Mars kryje się przez cały miesiąc w promieniach Słońca, by się pojawić na porannym niebie dopiero w drugiej połowie listopada.
Natomiast Jowisza i Saturna możemy obserwować od wieczora, na wschodnim niebie. Planety przebywają w gwiazdozbiorze Koziorożca. W połowie miesiąca do tych olbrzymów gazowych zbliży się Księżyc po pierwszej kwadrze, zaledwie – lub aż – na odległość 4 stopni. W dniu 14 X do Saturna, a dzień później do Jowisza. Będzie co obserwować!
Uran gości w gwiazdozbiorze Byka, a ponieważ 5 XI będzie w opozycji do Słońca, można go obserwować praktycznie już przez całą noc. Natomiast Neptun po opozycji (14 IX) przebywa w gwiazdozbiorze Wodnika i widoczny jest przez teleskop od wieczora, przez większą część nocy.
Inne zjawiska
Już od 2 października aż do 7 listopada promieniują szybkie meteory z roju Orionidów, które wchodzą w górne warstwy atmosfery ziemskiej z prędkościami nieco ponad 60 km/sek. Maksimum roju przypada na 21 X, możemy wtedy oczekiwać 25 "spadających gwiazd" na godzinę. Radiant meteorów leży na granicy gwiazdozbiorów Oriona i Bliźniąt (południowo-wschodnia część nieba). Warunki obserwacji ich maksimum będą trudne w tym roku, ponieważ Księżyc jest wtedy tuż po pełni i świeci przez całą noc. Natomiast od 6 do 10 października (maksimum 7/8 X) promieniują powolne meteory Drakonidy – ich radiant leży wysoko, w gwiazdozbiorze Smoka. Warunki do ich nocnych obserwacji będą dobre, bo Księżyc będzie 2 dni po nowiu i zajdzie tuż po godzinie 19. Dla wzbudzenia nie tylko obserwacyjnych refleksji, po tegorocznej wakacyjnej pogodzie, odwołam się do sprawdzonego przysłowia: Jeśli październik jest wietrzny i mroźny, to nie będzie za to styczeń, luty groźny.
Czytaj więcej:
• Pierścienie i pory roku na Saturnie
• Niebo we wrześniu 2021 - Oczekuj nieoczekiwanego!
• Niebo w 2021 roku – The best of...
Źródło: Adam Michalec, MOA w Niepołomicach, 20 września 2021 r.
Opracowanie: Elżbieta Kuligowska
Na zdjęciu: Czy ta olbrzymia pomarańczowa kula zaraz stoczy się po porośniętym drzewami wzgórzu? Nie, ponieważ ta kula to tak naprawdę nasze Słońce. Centralna gwiazda Układu Słonecznego została uchwycona o wschodzie, ponad wzgórzem na Ziemi, dwanaście dni temu – wraz z uroczo szczegółowym pierwszym planem. Na tarczy Słońca widać pięć plam słonecznych. To całkiem sporo, biorąc pod uwagę fakt, że w okresie minimum cyklu aktywności słonecznej w ciągu ostatnich kilku lat przez większość dni w ogóle nie było plam. Źródło: APOD.pl
https://www.urania.edu.pl/wiadomosci/sp ... kowe-niebo
2021-09-21.
Miesiąc październy, Genowefy (3.I.) obraz wierny – przysłowie to prognozuje nam chłodną, lecz pogodną, Złotą Polską Jesień. Oczywiście cieszymy się z faktu, że Słońce nie próżnuje, chociaż niestety jego deklinacja z dnia na dzień maleje, a w związku z tym długość dnia, u nas na półkuli północnej, stale się skraca, z czym musimy się niestety pogodzić. W Małopolsce ubędzie dnia aż 107 minut; z 11 godzin i 37 minut na początku października do 9 godzin i 50 minut na końcu miesiąca. Słońce w czwartek 1 października wschodzi o godz. 6:41, a zachodzi o 18:18, natomiast w ostatnim dniu miesiąca wzejdzie o 6:28 a schowa się pod horyzontem już o godzinie 16:18. Wprost nie do wiary, ale ten dzień będzie jeszcze dłuższy od najkrótszego dnia roku o 105 minut! Ponadto Słońce w dniu 23 października o godz. 7:50 przejdzie ze znaku Wagi w znak Skorpiona (Niedźwiadka).
Słońce
W tym miesiącu spodziewamy się raczej małej aktywności magnetycznej Słońca (plamy, rozbłyski, protuberancje), związanej z nielicznymi centrami aktywności w jego fotosferze. Nasza gwiazda jest już co prawda po minimum swojej aktywności, ale jakoś nie może się na dobre przebudzić, jednak często szykuje jakieś niespodzianki, którymi może nas zadziwić lub nawet zaskoczyć. Dlatego też warto i należy prowadzić bezpieczne obserwacje Słońca.
Uwaga! W nocy z 30 na 31 października (z soboty na niedzielę) śpimy rano o godzinę dłużej, przechodzimy bowiem na czas zimowy (środkowo-europejski), czyli cofamy dotychczasowe wskazania zegarów o godzinę. Oficjalnie należy to uczynić w nocy o godzinie 3, w niedzielę 31 X (dotyczy to w szczególności kolejnictwa i lotnictwa). Praktycznie zaś najlepiej cofnąć wskazania zegarów o godzinę jeszcze przed ułożeniem się do snu.
Księżyc
Ciemne bezksiężycowe noce, dogodne do obserwacji astronomicznych, będą w pierwszej dekadzie miesiąca, bowiem kolejność faz Księżyca jest następująca: nów – 6 X o godz. 13:05, pierwsza kwadra – 13 X o godz. 5:25, pełnia – 20 X o godz. 16:57 i ostatnia kwadra – 28 X o 22:05. W perygeum (najbliżej Ziemi) znajdzie się Księżyc 8 X o godz. 19, a w apogeum (najdalej od Ziemi) będzie 24 X o godz. 17.
Ponadto Księżyc, "spacerując" po październikowym niebie, przewędruje w pobliżu planet: Wenus (9 X o godz. 21), Saturna (14 X o godz. 9), Jowisza (15 X o godz. 12), Neptuna (17 X o godz. 16) i Urana (21 X o godz. 24), ale ich niestety nie zakryje! Na jesiennym niebie, z wieczora, dostrzeżemy za to różne gwiazdozbiory: Pegaza, Andromedy, Perseusza i Byka, a tuż po północy pojawią się nam na wschodzie konstelacje Bliźniąt i Oriona.
Planety
Merkurego można będzie szukać nisko na porannym niebie dopiero w drugiej połowie miesiąca. 26 X nad ranem znajdzie się on na niebie najdalej od Słońca (elongacja zachodnia, 18 stopni). Natomiast w zorzach nisko na zachodnim niebie znajdziemy Wenus, którą możemy obserwować przez prawie 2,5 godziny po zachodzie naszej Gwiazdy. W dniu 29 X, wieczorem, znajdzie się ona na niebie najdalej od Słońca (elongacja wschodnia 47 stopni). Mars kryje się przez cały miesiąc w promieniach Słońca, by się pojawić na porannym niebie dopiero w drugiej połowie listopada.
Natomiast Jowisza i Saturna możemy obserwować od wieczora, na wschodnim niebie. Planety przebywają w gwiazdozbiorze Koziorożca. W połowie miesiąca do tych olbrzymów gazowych zbliży się Księżyc po pierwszej kwadrze, zaledwie – lub aż – na odległość 4 stopni. W dniu 14 X do Saturna, a dzień później do Jowisza. Będzie co obserwować!
Uran gości w gwiazdozbiorze Byka, a ponieważ 5 XI będzie w opozycji do Słońca, można go obserwować praktycznie już przez całą noc. Natomiast Neptun po opozycji (14 IX) przebywa w gwiazdozbiorze Wodnika i widoczny jest przez teleskop od wieczora, przez większą część nocy.
Inne zjawiska
Już od 2 października aż do 7 listopada promieniują szybkie meteory z roju Orionidów, które wchodzą w górne warstwy atmosfery ziemskiej z prędkościami nieco ponad 60 km/sek. Maksimum roju przypada na 21 X, możemy wtedy oczekiwać 25 "spadających gwiazd" na godzinę. Radiant meteorów leży na granicy gwiazdozbiorów Oriona i Bliźniąt (południowo-wschodnia część nieba). Warunki obserwacji ich maksimum będą trudne w tym roku, ponieważ Księżyc jest wtedy tuż po pełni i świeci przez całą noc. Natomiast od 6 do 10 października (maksimum 7/8 X) promieniują powolne meteory Drakonidy – ich radiant leży wysoko, w gwiazdozbiorze Smoka. Warunki do ich nocnych obserwacji będą dobre, bo Księżyc będzie 2 dni po nowiu i zajdzie tuż po godzinie 19. Dla wzbudzenia nie tylko obserwacyjnych refleksji, po tegorocznej wakacyjnej pogodzie, odwołam się do sprawdzonego przysłowia: Jeśli październik jest wietrzny i mroźny, to nie będzie za to styczeń, luty groźny.
Czytaj więcej:
• Pierścienie i pory roku na Saturnie
• Niebo we wrześniu 2021 - Oczekuj nieoczekiwanego!
• Niebo w 2021 roku – The best of...
Źródło: Adam Michalec, MOA w Niepołomicach, 20 września 2021 r.
Opracowanie: Elżbieta Kuligowska
Na zdjęciu: Czy ta olbrzymia pomarańczowa kula zaraz stoczy się po porośniętym drzewami wzgórzu? Nie, ponieważ ta kula to tak naprawdę nasze Słońce. Centralna gwiazda Układu Słonecznego została uchwycona o wschodzie, ponad wzgórzem na Ziemi, dwanaście dni temu – wraz z uroczo szczegółowym pierwszym planem. Na tarczy Słońca widać pięć plam słonecznych. To całkiem sporo, biorąc pod uwagę fakt, że w okresie minimum cyklu aktywności słonecznej w ciągu ostatnich kilku lat przez większość dni w ogóle nie było plam. Źródło: APOD.pl
https://www.urania.edu.pl/wiadomosci/sp ... kowe-niebo
- Załączniki
-
-
Paweł Baran
- VIP
- Posty: 17525
- Rejestracja: 9 lut 2019, o 13:58
- Polubił: 1 time
- Polubiane: 23 times
Re: Wiadomości astronomiczne z internetu
Dane satelitarne pomogą rolnictwu w Polsce
2021-09-22. Redakcja
Firmy KP Labs oraz QZ Solutions, połączyły swoje siły dla stworzenia metod opartych na wykorzystaniu sztucznej inteligencji do zdalnego szacowania parametrów gleby, takich, jak zawartość potasu, magnezu, fosforu czy poziomu pH w glebie, za pomocą zdjęć satelitarnych. Wdrożona innowacja umożliwi redukcję czasu oczekiwania na wyniki z 3 tygodni do 4 dni.
Dlaczego techniki wspierające rolnictwo są takie ważne?
Według badań FAO (ang. Food and Agriculture Organization) do 2050 roku produkcja rolna będzie musiała wzrosnąć aż o 70%, aby zapewnić wystarczającą ilość żywności dla stale rosnącej liczby ludności. Jest to zależne w głównej mierze od parametrów gleby i odpowiedniej strategii nawożenia upraw. Aby zwiększyć liczbę plonów i utrzymać odpowiednią dynamikę rozwoju gospodarstwa potrzebne są narzędzia, których głównym celem będzie przetwarzanie informacji o parametrach glebowych z wyszczególnieniem najistotniejszych danych. Odpowiedzią na to staje się coraz bardziej popularne rolnictwo precyzyjne, czyli system zarządzania gospodarstwem, który poprzez wykorzystanie nowoczesnych technologii, pozwala na zwiększenie wydajności i optymalizację rentowności upraw.
“Dla podkreślenia znaczenia, jakie odkrycie naszych firm może wnieść w dalsze dzieje rolnictwa postanowiliśmy nazwać nasz projekt Genesis – czyli początek. Ma on stanowić punkt zwrotny w tradycyjnym podejściu do planowania upraw i stać się narzędziem, które w przyszłości zrewolucjonizuje tę gałąź gospodarki” – mówi Zbigniew Kawalec, dyrektor generalny QZ Solutions.
Współpraca z Europejską Agencją Kosmiczną
Zlecony przez Europejską Agencję Kosmiczną (ESA) projekt polega na przeprowadzeniu programu pilotażowego dotyczącego analizy gleby z wykorzystaniem danych hiperspektralnych. Rozdzielczość jaką uzyskuje się z próbek w przypadku danych z satelity (~30m/piksel) i danych lotniczych (~2m/piksel), pozwala na pozyskanie szczegółowych informacji, które są niezbędne do dalszej interpretacji. Tradycyjne podejście do monitorowania parametrów gleby jest całkowicie zależne od człowieka, ponieważ próbki gleby muszą być zbierane, mieszane i wysyłane do analizy, co zajmuje około 3 tygodni i jest bardzo pracochłonne. Porównując metodę tradycyjną z zaprezentowaną technologią, która znajdzie się na pokładzie Intuition-1, będzie można skrócić czas oczekiwania na wyniki do 4 dni, czego rezultatem będzie znaczne usprawnienie działań związanych z uprawą pól.
Pomysł wykorzystania obrazowania hiperspektralnego wspartego sztucznymi sieciami neuronowymi pozwoli na porównanie zebranego na miejscu materiału – metodą tradycyjną – z tym pozyskanym i przetworzonym zdalnie. Jeśli okaże się, że za sprawą wykorzystanej technologii, możliwe jest mapowanie parametrów takich, jak zawartość potasu, magnezu, fosforu czy poziomu pH w glebie, uruchomiony zostanie kolejny etap projektu. Będzie on odbywał się w przestrzeni kosmicznej, gdzie przetwarzanie danych nastąpi bezpośrednio na orbicie. Na pokładzie satelity Intuition-1, na przełomie 2022/2023 poza kamerą hiperspektralną, zaimplementowane zostaną algorytmy oraz jednostka przetwarzania danych Leopard. Są one najistotniejszymi elementami umożliwiającymi pozyskiwanie i selekcję danych w taki sposób, aby uchwycone i przesłane na Ziemię zostały tylko te informacje, które są kluczowe dla odbiorcy końcowego. Obecnie na rynku funkcjonują już systemy teledetekcji satelitarnej, których zdjęcia mogą być wykorzystywane w analizach rolniczych. Wyjątkowość satelity Intuition-1 polega na redukcji objętości zdjęć oraz automatycznej selekcji obiektów na pokładzie satelity, dzięki czemu skrócony jest czas i zmniejszony koszt przesyłu danych na Ziemię.
“Genesis nie tylko przyczyni się do rozwoju rolnictwa, ale również udowodni, że uczenie maszynowe może dostarczyć kluczowych informacji z surowych danych hiperspektralnych w wyspecjalizowanych aplikacjach – stanowiąc wielki krok w przyszłość rolnictwa.” mówi Michał Zachara, dyrektor operacyjny KP Labs.
Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej na temat misji Intuition-1 więcej informacji znajdziesz na stronie:
https://www.kplabs.pl/processing-of-hyp ... tuition-1/
nformacje na temat twórców projektu Genesis:
Firma QZ Solutions z Opola zajmuje się tworzeniem nowoczesnych rozwiązań technologicznych w branży rolnej. Jako firma IT działająca w branży rolniczej skupiamy się na zwiększaniu efektywności pracy i przede wszystkim zwiększaniu ekonomicznego wyniku finansowego klientów. Firma QZ skupia się na wykorzystaniu danych hiperspektralnych, które w połączeniu z algorytmami sztucznej inteligencji pozwalają na efektywną i szybką analizę dużych zbiorów danych.
KP Labs to innowacyjna firma New Space z siedzibą w Gliwicach, której misją jest przyspieszenie eksploracji kosmosu przez rozwój autonomicznych statków kosmicznych i technologii robotycznych. Doświadczenie KP Labs obejmuje m.in.: tworzenie oprogramowania pokładowego, urządzeń do obrazowania hiperspektralnego, algorytmów sztucznej inteligencji oraz wysokowydajnych komputerów. KP Labs opracowuje obecnie Smart Mission Ecosystem, składający się z algorytmów, oprogramowania i sprzętu satelitarnego, który pozwala ograniczyć czas i koszty operacyjne misji. Zatrudnia specjalistów z takich dziedzin jak: informatyka, uczenie maszynowe, elektronika, fizyka, mechanika, termika, automatyka, robotyka.
INTUITION-1
Wizualizacja satelity Intuition-1. Rys 1
https://kosmonauta.net/2021/09/dane-sat ... -w-polsce/
2021-09-22. Redakcja
Firmy KP Labs oraz QZ Solutions, połączyły swoje siły dla stworzenia metod opartych na wykorzystaniu sztucznej inteligencji do zdalnego szacowania parametrów gleby, takich, jak zawartość potasu, magnezu, fosforu czy poziomu pH w glebie, za pomocą zdjęć satelitarnych. Wdrożona innowacja umożliwi redukcję czasu oczekiwania na wyniki z 3 tygodni do 4 dni.
Dlaczego techniki wspierające rolnictwo są takie ważne?
Według badań FAO (ang. Food and Agriculture Organization) do 2050 roku produkcja rolna będzie musiała wzrosnąć aż o 70%, aby zapewnić wystarczającą ilość żywności dla stale rosnącej liczby ludności. Jest to zależne w głównej mierze od parametrów gleby i odpowiedniej strategii nawożenia upraw. Aby zwiększyć liczbę plonów i utrzymać odpowiednią dynamikę rozwoju gospodarstwa potrzebne są narzędzia, których głównym celem będzie przetwarzanie informacji o parametrach glebowych z wyszczególnieniem najistotniejszych danych. Odpowiedzią na to staje się coraz bardziej popularne rolnictwo precyzyjne, czyli system zarządzania gospodarstwem, który poprzez wykorzystanie nowoczesnych technologii, pozwala na zwiększenie wydajności i optymalizację rentowności upraw.
“Dla podkreślenia znaczenia, jakie odkrycie naszych firm może wnieść w dalsze dzieje rolnictwa postanowiliśmy nazwać nasz projekt Genesis – czyli początek. Ma on stanowić punkt zwrotny w tradycyjnym podejściu do planowania upraw i stać się narzędziem, które w przyszłości zrewolucjonizuje tę gałąź gospodarki” – mówi Zbigniew Kawalec, dyrektor generalny QZ Solutions.
Współpraca z Europejską Agencją Kosmiczną
Zlecony przez Europejską Agencję Kosmiczną (ESA) projekt polega na przeprowadzeniu programu pilotażowego dotyczącego analizy gleby z wykorzystaniem danych hiperspektralnych. Rozdzielczość jaką uzyskuje się z próbek w przypadku danych z satelity (~30m/piksel) i danych lotniczych (~2m/piksel), pozwala na pozyskanie szczegółowych informacji, które są niezbędne do dalszej interpretacji. Tradycyjne podejście do monitorowania parametrów gleby jest całkowicie zależne od człowieka, ponieważ próbki gleby muszą być zbierane, mieszane i wysyłane do analizy, co zajmuje około 3 tygodni i jest bardzo pracochłonne. Porównując metodę tradycyjną z zaprezentowaną technologią, która znajdzie się na pokładzie Intuition-1, będzie można skrócić czas oczekiwania na wyniki do 4 dni, czego rezultatem będzie znaczne usprawnienie działań związanych z uprawą pól.
Pomysł wykorzystania obrazowania hiperspektralnego wspartego sztucznymi sieciami neuronowymi pozwoli na porównanie zebranego na miejscu materiału – metodą tradycyjną – z tym pozyskanym i przetworzonym zdalnie. Jeśli okaże się, że za sprawą wykorzystanej technologii, możliwe jest mapowanie parametrów takich, jak zawartość potasu, magnezu, fosforu czy poziomu pH w glebie, uruchomiony zostanie kolejny etap projektu. Będzie on odbywał się w przestrzeni kosmicznej, gdzie przetwarzanie danych nastąpi bezpośrednio na orbicie. Na pokładzie satelity Intuition-1, na przełomie 2022/2023 poza kamerą hiperspektralną, zaimplementowane zostaną algorytmy oraz jednostka przetwarzania danych Leopard. Są one najistotniejszymi elementami umożliwiającymi pozyskiwanie i selekcję danych w taki sposób, aby uchwycone i przesłane na Ziemię zostały tylko te informacje, które są kluczowe dla odbiorcy końcowego. Obecnie na rynku funkcjonują już systemy teledetekcji satelitarnej, których zdjęcia mogą być wykorzystywane w analizach rolniczych. Wyjątkowość satelity Intuition-1 polega na redukcji objętości zdjęć oraz automatycznej selekcji obiektów na pokładzie satelity, dzięki czemu skrócony jest czas i zmniejszony koszt przesyłu danych na Ziemię.
“Genesis nie tylko przyczyni się do rozwoju rolnictwa, ale również udowodni, że uczenie maszynowe może dostarczyć kluczowych informacji z surowych danych hiperspektralnych w wyspecjalizowanych aplikacjach – stanowiąc wielki krok w przyszłość rolnictwa.” mówi Michał Zachara, dyrektor operacyjny KP Labs.
Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej na temat misji Intuition-1 więcej informacji znajdziesz na stronie:
https://www.kplabs.pl/processing-of-hyp ... tuition-1/
nformacje na temat twórców projektu Genesis:
Firma QZ Solutions z Opola zajmuje się tworzeniem nowoczesnych rozwiązań technologicznych w branży rolnej. Jako firma IT działająca w branży rolniczej skupiamy się na zwiększaniu efektywności pracy i przede wszystkim zwiększaniu ekonomicznego wyniku finansowego klientów. Firma QZ skupia się na wykorzystaniu danych hiperspektralnych, które w połączeniu z algorytmami sztucznej inteligencji pozwalają na efektywną i szybką analizę dużych zbiorów danych.
KP Labs to innowacyjna firma New Space z siedzibą w Gliwicach, której misją jest przyspieszenie eksploracji kosmosu przez rozwój autonomicznych statków kosmicznych i technologii robotycznych. Doświadczenie KP Labs obejmuje m.in.: tworzenie oprogramowania pokładowego, urządzeń do obrazowania hiperspektralnego, algorytmów sztucznej inteligencji oraz wysokowydajnych komputerów. KP Labs opracowuje obecnie Smart Mission Ecosystem, składający się z algorytmów, oprogramowania i sprzętu satelitarnego, który pozwala ograniczyć czas i koszty operacyjne misji. Zatrudnia specjalistów z takich dziedzin jak: informatyka, uczenie maszynowe, elektronika, fizyka, mechanika, termika, automatyka, robotyka.
INTUITION-1
Wizualizacja satelity Intuition-1. Rys 1
https://kosmonauta.net/2021/09/dane-sat ... -w-polsce/
- Załączniki
-
-
Paweł Baran
- VIP
- Posty: 17525
- Rejestracja: 9 lut 2019, o 13:58
- Polubił: 1 time
- Polubiane: 23 times
Re: Wiadomości astronomiczne z internetu
Amerykanie wracają na Księżyc - zbudują tam "stację benzynową"
2021-09-22.
NASA oficjalnie rozpoczyna powrót na Księżyc. Długofalowym celem misji będzie stworzenie stałej bazy na powierzchni Srebrnego Globu. Pierwszym krokiem do tego będzie wysłanie na mroźny, zacieniony biegun południowy Księżyca łazika wielkości wózka golfowego.
Łazik, nazwany Volatiles Investigating Polar Exploration Rover (VIPER), będzie przez 100 dni poszukiwał źródeł wody na Księżycu. To pierwsze takie badanie bieguna południowego naszego naturalnego satelity. Ostatecznie, pozwoli to na założenie stałej bazy, która odegra swoją rolę w misji na Marsa w latach 30. obecnego wieku. Bez ustalenia, gdzie na Księżycu jest woda, nie będzie to możliwe.
Załogowa misja na Marsa będzie wymagała dużych ilości paliwa, które nie będzie się dało zabrać ze sobą z Ziemi. Tankowanie na Księżycu może być konieczne dla statku kosmicznego zmierzającego na Czerwoną Planetę. Będzie to możliwe, jeżeli zlokalizujemy księżycowe rezerwuary wody, które da się zamienić w paliwo rakietowe.
- Gdzie jest woda, tam jest paliwo. Księżyc równie dobrze może być dla nas stacją benzynową w przyszłości - powiedział Bill Nelson, administrator NASA.
NASA ogłosiła, że wybrała już miejsce lądowania misji VIPER. Mowa o zróżnicowanym geologicznie regionie w pobliżu krateru uderzeniowego Nobile. Dzięki górzystej lokalizacji, łączność z robotem powinna być cały czas stabilna. Słońce tworzy tu cienie gór, które mogą rozciągać się na setki kilometrów. To może stanowić problem dla VIPER-a, który opiera się na energii słonecznej. Łazik
będzie więc musiał podążać "korytarzami światła", gdy cienie będą przesuwać się po biegunie.
Od czasu do czasu łazik będzie zanurzał się w kraterach, które są stale zacienione, czyli obszarach, których światło słoneczne nie dotknęło od miliardów lat. Te kratery to powód, dla którego NASA wybrała to miejsce lądowania - mogą one skrywać starożytne zbiorniki lodu.
NASA oczekuje, że VIPER pokona 16-25 km i odwiedzi sześć miejsc o różnych zakresach temperatur, gdzie może znajdować się lód wodny. Ten na pewno jest gdzieś na biegunie południowym Księżyca, choć nie wiadomo, gdzie dokładnie. Na to pytanie pomoże odpowiedzieć VIPER.
Łazik ruszy w drogę w 2023 r. Będzie to pierwsza od 50 lat robotyczna misja NASA - jeżeli się uda, VIPER będzie też pierwszą maszyną, która wyląduje na biegunie południowym Księżyca bez rozbijania się.
Źródło:INTERIA.Tech
Łazik VIPER i wizualizacja podróży na Księżyc /materiały prasowe
Regiony krateru Nobile /NASA
https://nt.interia.pl/raporty/raport-ko ... Id,5498183
2021-09-22.
NASA oficjalnie rozpoczyna powrót na Księżyc. Długofalowym celem misji będzie stworzenie stałej bazy na powierzchni Srebrnego Globu. Pierwszym krokiem do tego będzie wysłanie na mroźny, zacieniony biegun południowy Księżyca łazika wielkości wózka golfowego.
Łazik, nazwany Volatiles Investigating Polar Exploration Rover (VIPER), będzie przez 100 dni poszukiwał źródeł wody na Księżycu. To pierwsze takie badanie bieguna południowego naszego naturalnego satelity. Ostatecznie, pozwoli to na założenie stałej bazy, która odegra swoją rolę w misji na Marsa w latach 30. obecnego wieku. Bez ustalenia, gdzie na Księżycu jest woda, nie będzie to możliwe.
Załogowa misja na Marsa będzie wymagała dużych ilości paliwa, które nie będzie się dało zabrać ze sobą z Ziemi. Tankowanie na Księżycu może być konieczne dla statku kosmicznego zmierzającego na Czerwoną Planetę. Będzie to możliwe, jeżeli zlokalizujemy księżycowe rezerwuary wody, które da się zamienić w paliwo rakietowe.
- Gdzie jest woda, tam jest paliwo. Księżyc równie dobrze może być dla nas stacją benzynową w przyszłości - powiedział Bill Nelson, administrator NASA.
NASA ogłosiła, że wybrała już miejsce lądowania misji VIPER. Mowa o zróżnicowanym geologicznie regionie w pobliżu krateru uderzeniowego Nobile. Dzięki górzystej lokalizacji, łączność z robotem powinna być cały czas stabilna. Słońce tworzy tu cienie gór, które mogą rozciągać się na setki kilometrów. To może stanowić problem dla VIPER-a, który opiera się na energii słonecznej. Łazik
będzie więc musiał podążać "korytarzami światła", gdy cienie będą przesuwać się po biegunie.
Od czasu do czasu łazik będzie zanurzał się w kraterach, które są stale zacienione, czyli obszarach, których światło słoneczne nie dotknęło od miliardów lat. Te kratery to powód, dla którego NASA wybrała to miejsce lądowania - mogą one skrywać starożytne zbiorniki lodu.
NASA oczekuje, że VIPER pokona 16-25 km i odwiedzi sześć miejsc o różnych zakresach temperatur, gdzie może znajdować się lód wodny. Ten na pewno jest gdzieś na biegunie południowym Księżyca, choć nie wiadomo, gdzie dokładnie. Na to pytanie pomoże odpowiedzieć VIPER.
Łazik ruszy w drogę w 2023 r. Będzie to pierwsza od 50 lat robotyczna misja NASA - jeżeli się uda, VIPER będzie też pierwszą maszyną, która wyląduje na biegunie południowym Księżyca bez rozbijania się.
Źródło:INTERIA.Tech
Łazik VIPER i wizualizacja podróży na Księżyc /materiały prasowe
Regiony krateru Nobile /NASA
https://nt.interia.pl/raporty/raport-ko ... Id,5498183
- Załączniki
-
-
-
Paweł Baran
- VIP
- Posty: 17525
- Rejestracja: 9 lut 2019, o 13:58
- Polubił: 1 time
- Polubiane: 23 times
Re: Wiadomości astronomiczne z internetu
Ta rakieta może skrócić czas podróży na Marsa o sześć miesięcy
2021-09-22.
Trwają testy rakiety, która mogłaby znacznie skrócić czas potrzebny człowiekowi na dotarcie na Marsa, zmniejszając tym samym ryzyko awarii mechanicznych i innych zagrożeń dla astronautów. Według wstępnych szacunków, podróż na Czerwoną Planetę może zająć nie siedem miesięcy, a pół roku mniej.
Firma Ad Astra Rocket Company ogłosiła, że zakończyła trwający 88 godzin test wytrzymałości rakiety plazmowej Vasimr VX-200SS o mocy 80 kW. Przeprowadzono go w warunkach laboratoryjnych, niedaleko Houston.
- Test jest wielkim sukcesem, kulminacją lat prób i błędów, żmudnych testów i skrupulatnej dbałości o szczegóły, a także wspaniałą nagrodą za wytrwałość i poświęcenie zespołu - powiedział Franklin R. Chang Díaz, prezes i dyrektor generalny firmy Ad Astra, który latał w siedmiu misjach NASA, spędzając ponad 1600 godzin w kosmosie.
Variable Specific Impulse Magnetoplasma Rocket (Vasimr) wykorzystuje plazmę podgrzaną do temperatury dwóch milionów stopni Celsjusza. Gorący gaz jest kierowany do silnika i pozwala rozpędzić się do 197 950 km/h. Celem firmy Ad Astra jest umożliwienie szybszych, ale i bezpieczniejszych podróży kosmicznych.
Rakiety jądrowe Vasimr będą wymagać klasycznych rakiet nośnych, aby dotrzeć na orbitę, poza Ziemią ukażą cały swój potencjał (uruchamiając silnik plazmowy). Rozwiązanie to może okazać się kluczowe w kontekście kolonizacji Marsa, bo skrócenie podróży z 7 miesięcy do zaledwie 30 dni to radykalna zmiana, ograniczająca ryzyko, że po drodze coś się zepsuje.
Konwencjonalna rakieta musi wykorzystać cały swój zapas paliwa w pojedynczej kontrolowanej eksplozji podczas startu. Nie ma procedur przerwania lotu czy zmiany kursu, aw przypadku jakiejkolwiek awarii kontrola misji będzie miała 10-minutowe opóźnienie, co w praktyce może oznaczać, że będzie bezradnie patrzeć, jak załoga umiera.
Rakieta Vasimr będzie utrzymywać stałą prędkość podczas całej podróży na Czerwoną Planetę. Będzie przyspieszać, aż osiągnie maksymalną prędkość 54 km/s w trzecim dniu lotu. Dzięki temu będzie cztery razy szybsza niż jakakolwiek istniejąca rakieta napędzana mieszanką chemiczną. To przełoży się na skrócenie podróży na Marsa o sześć miesięcy. Krótszy czas w przestrzeni kosmicznej oznacza mniejszą ekspozycję na promieniowanie słoneczne - ostatnie badania wykazały, że misje na Marsa nie powinny przekraczać czterech lat dla bezpieczeństwa załogi.
Po udanym teście rakiety plazmowej w lipcu, firma Ad Astra ogłosiła swoje plany na przyszłość. Jeszcze w tym roku chce zaprezentować mocniejszą wersję silnika.
Źródło: INTERIA.Tech
Wizualizacja rakiety Vasimr /materiały prasowe
https://nt.interia.pl/raporty/raport-ko ... Id,5498284
2021-09-22.
Trwają testy rakiety, która mogłaby znacznie skrócić czas potrzebny człowiekowi na dotarcie na Marsa, zmniejszając tym samym ryzyko awarii mechanicznych i innych zagrożeń dla astronautów. Według wstępnych szacunków, podróż na Czerwoną Planetę może zająć nie siedem miesięcy, a pół roku mniej.
Firma Ad Astra Rocket Company ogłosiła, że zakończyła trwający 88 godzin test wytrzymałości rakiety plazmowej Vasimr VX-200SS o mocy 80 kW. Przeprowadzono go w warunkach laboratoryjnych, niedaleko Houston.
- Test jest wielkim sukcesem, kulminacją lat prób i błędów, żmudnych testów i skrupulatnej dbałości o szczegóły, a także wspaniałą nagrodą za wytrwałość i poświęcenie zespołu - powiedział Franklin R. Chang Díaz, prezes i dyrektor generalny firmy Ad Astra, który latał w siedmiu misjach NASA, spędzając ponad 1600 godzin w kosmosie.
Variable Specific Impulse Magnetoplasma Rocket (Vasimr) wykorzystuje plazmę podgrzaną do temperatury dwóch milionów stopni Celsjusza. Gorący gaz jest kierowany do silnika i pozwala rozpędzić się do 197 950 km/h. Celem firmy Ad Astra jest umożliwienie szybszych, ale i bezpieczniejszych podróży kosmicznych.
Rakiety jądrowe Vasimr będą wymagać klasycznych rakiet nośnych, aby dotrzeć na orbitę, poza Ziemią ukażą cały swój potencjał (uruchamiając silnik plazmowy). Rozwiązanie to może okazać się kluczowe w kontekście kolonizacji Marsa, bo skrócenie podróży z 7 miesięcy do zaledwie 30 dni to radykalna zmiana, ograniczająca ryzyko, że po drodze coś się zepsuje.
Konwencjonalna rakieta musi wykorzystać cały swój zapas paliwa w pojedynczej kontrolowanej eksplozji podczas startu. Nie ma procedur przerwania lotu czy zmiany kursu, aw przypadku jakiejkolwiek awarii kontrola misji będzie miała 10-minutowe opóźnienie, co w praktyce może oznaczać, że będzie bezradnie patrzeć, jak załoga umiera.
Rakieta Vasimr będzie utrzymywać stałą prędkość podczas całej podróży na Czerwoną Planetę. Będzie przyspieszać, aż osiągnie maksymalną prędkość 54 km/s w trzecim dniu lotu. Dzięki temu będzie cztery razy szybsza niż jakakolwiek istniejąca rakieta napędzana mieszanką chemiczną. To przełoży się na skrócenie podróży na Marsa o sześć miesięcy. Krótszy czas w przestrzeni kosmicznej oznacza mniejszą ekspozycję na promieniowanie słoneczne - ostatnie badania wykazały, że misje na Marsa nie powinny przekraczać czterech lat dla bezpieczeństwa załogi.
Po udanym teście rakiety plazmowej w lipcu, firma Ad Astra ogłosiła swoje plany na przyszłość. Jeszcze w tym roku chce zaprezentować mocniejszą wersję silnika.
Źródło: INTERIA.Tech
Wizualizacja rakiety Vasimr /materiały prasowe
https://nt.interia.pl/raporty/raport-ko ... Id,5498284
- Załączniki
-
-
Paweł Baran
- VIP
- Posty: 17525
- Rejestracja: 9 lut 2019, o 13:58
- Polubił: 1 time
- Polubiane: 23 times
Re: Wiadomości astronomiczne z internetu
Rakieta Sojuz rzadkiego wariantu odpalona z Plesiecka. Z militarnym satelitą
2021-09-22. Mateusz Mitkow.
Rosyjskie Ministerstwo Obrony potwierdziło, że 9 września br., z użyciem rakiety Sojuz 2.1w, został wystrzelony kolejny satelita o zastosowaniu militarnym. Z wiarygodnych, acz nieoficjalnych doniesień wynika, że jest to system rozpoznania obrazowego – zaklasyfikowany pod nazwą Razbieg n°1.
Start z ładunkiem Razbieg został przeprowadzony z rosyjskiego wojskowego kosmodromu Plesieck na północy Rosji. Misja początkowo była zaplanowana na początek lipca, jednak nie doszła wtedy do skutku z niewyjaśnionych przyczyn (rakietę Sojuz 2.1w wraz z ładunkiem cofnięto z wyrzutni do hali). Ostatecznie jednak cel osiągnięto.
Start był siódmym lotem rosyjskiej rakiety w rzadkiej konfiguracji Sojuz 2.1w. System wystartował dokładnie 9 września o godz. 21:59 czasu polskiego.
Sam satelita Razbieg to prawdopodobnie niewielkich rozmiarów optoelektroniczny obiekt zbudowany przez rosyjską korporację NPP WNIIEM. Na pokładzie satelity prawdopodobnie znajduje się kamera, która została zbudowana przez białoruską firmę OAO Peleng.
Satelita będzie prowadzić swoje działania na trajektorii w układzie orbity polarnej, której zaletą jest to, że urządzenia ma możliwość obserwacji pasmowej całej planety. Dodatkowo, ma to pozwalać kamerze na zbieranie obrazów o wyższej rozdzielczości.
Według części komentatorów, satelita Razbieg jest operacyjną wersją satelity EMKA dla rosyjskich sił zbrojnych. System EMKA przenosił kompaktowy ładunek optyczny, mogący zmieścić się na stosunkowo małym satelicie. Wystrzelony w 2018 roku za pomocą rakiety Sojuz 2-1w satelita, miał za zadanie przede wszystkim zademonstrować przyszłą flotę wojskowych satelitów zwiadowczych.
Tak jak w przypadku wystrzelenia satelity EMKA, rakieta wynosząca ładunek skierowała się prawie dokładnie na północ, wykorzystując zwarty, jednokomorowy stopień silnika głównego NK-33 oraz cztery silniki kierunkowe RD-0110. Rakieta odłączyła pierwszy stopień i odrzuciła osłonę ładunku po wzniesieniu się ponad atmosferę. Pierwszy stopień rakiety prawdopodobnie spadł do Morza Barentsa, na północ od Murmańska. Chwilę później rosyjskie Ministerstwo Obrony oświadczyło, że rakieta z powodzeniem umieściła ładunek na nominalnej orbicie.
Wraz z pomyślnym rozmieszczeniem urządzenia na orbicie, przeszło ono pod kontrolę rosyjskich sił zbrojnych z oznaczeniem Kosmos-2551. „Lekki system nośny Sojuz-2.1w pomyślnie wyniósł statek kosmiczny Ministerstwa Obrony na zadaną orbitę" - podała agencja TASS.
Źródło: SPACE
Start Sojuza 2.1w z kosmodromu Plesieck. Fot. Ministerstwo Obrony Rosji [mil.ru]
https://www.space24.pl/rakieta-sojuz-rz ... m-satelita
2021-09-22. Mateusz Mitkow.
Rosyjskie Ministerstwo Obrony potwierdziło, że 9 września br., z użyciem rakiety Sojuz 2.1w, został wystrzelony kolejny satelita o zastosowaniu militarnym. Z wiarygodnych, acz nieoficjalnych doniesień wynika, że jest to system rozpoznania obrazowego – zaklasyfikowany pod nazwą Razbieg n°1.
Start z ładunkiem Razbieg został przeprowadzony z rosyjskiego wojskowego kosmodromu Plesieck na północy Rosji. Misja początkowo była zaplanowana na początek lipca, jednak nie doszła wtedy do skutku z niewyjaśnionych przyczyn (rakietę Sojuz 2.1w wraz z ładunkiem cofnięto z wyrzutni do hali). Ostatecznie jednak cel osiągnięto.
Start był siódmym lotem rosyjskiej rakiety w rzadkiej konfiguracji Sojuz 2.1w. System wystartował dokładnie 9 września o godz. 21:59 czasu polskiego.
Sam satelita Razbieg to prawdopodobnie niewielkich rozmiarów optoelektroniczny obiekt zbudowany przez rosyjską korporację NPP WNIIEM. Na pokładzie satelity prawdopodobnie znajduje się kamera, która została zbudowana przez białoruską firmę OAO Peleng.
Satelita będzie prowadzić swoje działania na trajektorii w układzie orbity polarnej, której zaletą jest to, że urządzenia ma możliwość obserwacji pasmowej całej planety. Dodatkowo, ma to pozwalać kamerze na zbieranie obrazów o wyższej rozdzielczości.
Według części komentatorów, satelita Razbieg jest operacyjną wersją satelity EMKA dla rosyjskich sił zbrojnych. System EMKA przenosił kompaktowy ładunek optyczny, mogący zmieścić się na stosunkowo małym satelicie. Wystrzelony w 2018 roku za pomocą rakiety Sojuz 2-1w satelita, miał za zadanie przede wszystkim zademonstrować przyszłą flotę wojskowych satelitów zwiadowczych.
Tak jak w przypadku wystrzelenia satelity EMKA, rakieta wynosząca ładunek skierowała się prawie dokładnie na północ, wykorzystując zwarty, jednokomorowy stopień silnika głównego NK-33 oraz cztery silniki kierunkowe RD-0110. Rakieta odłączyła pierwszy stopień i odrzuciła osłonę ładunku po wzniesieniu się ponad atmosferę. Pierwszy stopień rakiety prawdopodobnie spadł do Morza Barentsa, na północ od Murmańska. Chwilę później rosyjskie Ministerstwo Obrony oświadczyło, że rakieta z powodzeniem umieściła ładunek na nominalnej orbicie.
Wraz z pomyślnym rozmieszczeniem urządzenia na orbicie, przeszło ono pod kontrolę rosyjskich sił zbrojnych z oznaczeniem Kosmos-2551. „Lekki system nośny Sojuz-2.1w pomyślnie wyniósł statek kosmiczny Ministerstwa Obrony na zadaną orbitę" - podała agencja TASS.
Źródło: SPACE
Start Sojuza 2.1w z kosmodromu Plesieck. Fot. Ministerstwo Obrony Rosji [mil.ru]
https://www.space24.pl/rakieta-sojuz-rz ... m-satelita
- Załączniki
-
-
Paweł Baran
- VIP
- Posty: 17525
- Rejestracja: 9 lut 2019, o 13:58
- Polubił: 1 time
- Polubiane: 23 times
Re: Wiadomości astronomiczne z internetu
Chińska stacja kosmiczna "na wysokich obrotach". Po powrocie załogi - start misji towarowej
2021-09-22.
Po niedawnym finale misji Shenzhou-12 z trzyosobową załogą na pokładzie, która przez trzy miesiące zasiedlała zalążkowy moduł chińskiej stacji kosmicznej, w stronę rozbudowywanego obiektu poleciał kolejny statek (tym razem bezzałogowy). Chiński zaopatrzeniowiec w szybkim tempie dotarł i przybił (jeszcze tego samego dnia - w poniedziałek 20 września br.) do modułu Tianhe.
To już kolejny bezzałogowy chiński statek kosmiczny z zaopatrzeniem, który wysłano w stronę nowo tworzonej stacji kosmicznej Tiangong (jak dotąd obejmującej tylko moduł trzonowy - Tianhe). Statek Tianzhou-3 dotarł tam pomyślnie po zaledwie kilku godzinach lotu. Komunikat o powodzeniu operacji podała chińska agencja zajmującą się załogowymi programami kosmicznymi, CMSA (China Manned Space Agency).
Statek z zaopatrzeniem przybił do modułu Thianhe w poniedziałek o 22:08 czasu pekińskiego (16:08 w Polsce). Kapsuła wystartowała siedem godzin wcześniej z kosmodromu Wenchang na wyspie-prowincji Hajnan. "Po 297 sekundach Tianzhou-3 oddzielił się od rakiety i wszedł na orbitę. O 15:22 panele słoneczne Tianzhou-3 rozłożyły się i zaczęły poprawnie pracować" - przekazała państwowa agencja prasowa Xinhua.
Na pokładzie rozpatrywanego bezzałogowego statku kosmicznego znalazło się prawie 6 ton zaopatrzenia, w tym żywność dla astronautów. "Ten ładunek zapewni wystarczającą ilość jedzenia i wody dla trzech astronautów na okres sześciu miesięcy" - podała Xinhua.
To dokładnie tyle czasu, ile ma potrwać pobyt kolejnego chińskiego zespołu kosmonautów. Misja załogowa Shenzhou-13 planowana jest na październik, jednak dokładana data startu, jak i skład samej załogi wciąż nie są znane.
Zgodnie z planem stacja Tiangong ma zostać ukończona do końca 2022 roku, krążąc wokół Ziemi na wysokości pomiędzy 350 a 450 km. Według oficjalnych zapewnień, ma działać około 10 lat.
Źródło: CMSA/PAP
Źródło:SPACE24
Fot. China Manned Space [cmse.gov.cn]
https://www.space24.pl/chinska-stacja-k ... -towarowej
2021-09-22.
Po niedawnym finale misji Shenzhou-12 z trzyosobową załogą na pokładzie, która przez trzy miesiące zasiedlała zalążkowy moduł chińskiej stacji kosmicznej, w stronę rozbudowywanego obiektu poleciał kolejny statek (tym razem bezzałogowy). Chiński zaopatrzeniowiec w szybkim tempie dotarł i przybił (jeszcze tego samego dnia - w poniedziałek 20 września br.) do modułu Tianhe.
To już kolejny bezzałogowy chiński statek kosmiczny z zaopatrzeniem, który wysłano w stronę nowo tworzonej stacji kosmicznej Tiangong (jak dotąd obejmującej tylko moduł trzonowy - Tianhe). Statek Tianzhou-3 dotarł tam pomyślnie po zaledwie kilku godzinach lotu. Komunikat o powodzeniu operacji podała chińska agencja zajmującą się załogowymi programami kosmicznymi, CMSA (China Manned Space Agency).
Statek z zaopatrzeniem przybił do modułu Thianhe w poniedziałek o 22:08 czasu pekińskiego (16:08 w Polsce). Kapsuła wystartowała siedem godzin wcześniej z kosmodromu Wenchang na wyspie-prowincji Hajnan. "Po 297 sekundach Tianzhou-3 oddzielił się od rakiety i wszedł na orbitę. O 15:22 panele słoneczne Tianzhou-3 rozłożyły się i zaczęły poprawnie pracować" - przekazała państwowa agencja prasowa Xinhua.
Na pokładzie rozpatrywanego bezzałogowego statku kosmicznego znalazło się prawie 6 ton zaopatrzenia, w tym żywność dla astronautów. "Ten ładunek zapewni wystarczającą ilość jedzenia i wody dla trzech astronautów na okres sześciu miesięcy" - podała Xinhua.
To dokładnie tyle czasu, ile ma potrwać pobyt kolejnego chińskiego zespołu kosmonautów. Misja załogowa Shenzhou-13 planowana jest na październik, jednak dokładana data startu, jak i skład samej załogi wciąż nie są znane.
Zgodnie z planem stacja Tiangong ma zostać ukończona do końca 2022 roku, krążąc wokół Ziemi na wysokości pomiędzy 350 a 450 km. Według oficjalnych zapewnień, ma działać około 10 lat.
Źródło: CMSA/PAP
Źródło:SPACE24
Fot. China Manned Space [cmse.gov.cn]
https://www.space24.pl/chinska-stacja-k ... -towarowej
- Załączniki
-
-
Paweł Baran
- VIP
- Posty: 17525
- Rejestracja: 9 lut 2019, o 13:58
- Polubił: 1 time
- Polubiane: 23 times
Re: Wiadomości astronomiczne z internetu
Sonda InSight rejestruje trzy największe dotychczas trzęsienia na Marsie
2021-09-23. Radek Kosarzycki
25 sierpnia 2021 r. sejsmometry znajdujące się na pokładzie lądownika InSight zarejestrowały dwa wstrząsy o magnitudzie 4,2 i 4,1. Były to rekordowo silne wstrząsy spośród wszystkich dotychczas zarejestrowanych w ramach tej misji. Wcześniej najsilniejszy miał 3,7 magnitudo i został zarejestrowany w 2019 r.
Nic jednak nie przebije wstrząsu zarejestrowanego zaledwie kilka dni temu, 18 września 2021 r. czyli dokładnie w tysiąc dni od lądowania na Marsie. Trzęsienie Marsa miało także siłę 4,2 magnitudo, ale wstrząs trwał prawie 90 minut.
Co ciekawe, do odkrycia tych wstrząsów nie doszłoby gdyby naukowcy nie powzięli ryzyka i nie spróbowali oczyścić paneli słonecznych zasilających sondę w prąd elektryczny za pomocą… sypania piasku na te panele. W toku misji, od momentu lądowania na Marsie w 2018 r. na ich powierzchni zebrała się całkiem spora warstwa pyłu marsjańskiego, przez co ilość generowanej przez panele mocy regularnie spadała. Co więcej, Mars niedawno przechodził przez aphelium swojej orbity, czyli punkt znajdujący się najdalej od Słońca. W efekcie naukowcy zmuszeni byli wyłączyć część instrumentów, aby zachować minimum energii do czasu kiedy Mars znajdzie się bliżej Słońca i będzie otrzymywał choć trochę energii słonecznej więcej. Sypiąc kilkukrotnie piaskiem w pobliżu krawędzi paneli słonecznych, naukowcom udało się strząsnąć część pyłu z ich powierzchni, dzięki czemu nie było konieczności wyłączenia sejsmometru.
Analiza sygnału zarejestrowanego przez sondę 25 sierpnia pozwoliła ustalić, że źródło wstrząsu znajdowało się 8500 km od lądownika. Tym samym było to najodleglejsze dotąd zarejestrowane trzęsienie Marsa.
Drugie trzęsienie z tego samego dnia, o sile 4,1 magnitudo miało swoje źródło zaledwie 925 km od sondy Insight.
Analiza trzęsienia z 18 września jeszcze się nie zakończyła.
W najbliższym czasie zespół misji najprawdopodobniej zdecyduje się na kolejne próby oczyszczenia paneli słonecznych. 29 września jednak, ze względu na to, że Mars znajdzie się dokładnie po drugiej stronie Słońca, naukowcy na jakiś czas dadzą mu spokój i przerwą komunikację z lądownikiem do czasu aż pojawi się po drugiej stronie tarczy słonecznej. Mimo to, sejsmometr na pokładzie lądownika będzie wciąż nasłuchiwał wstrząsów na Czerwonej Planecie.
https://www.pulskosmosu.pl/2021/09/23/s ... nia-marsa/
2021-09-23. Radek Kosarzycki
25 sierpnia 2021 r. sejsmometry znajdujące się na pokładzie lądownika InSight zarejestrowały dwa wstrząsy o magnitudzie 4,2 i 4,1. Były to rekordowo silne wstrząsy spośród wszystkich dotychczas zarejestrowanych w ramach tej misji. Wcześniej najsilniejszy miał 3,7 magnitudo i został zarejestrowany w 2019 r.
Nic jednak nie przebije wstrząsu zarejestrowanego zaledwie kilka dni temu, 18 września 2021 r. czyli dokładnie w tysiąc dni od lądowania na Marsie. Trzęsienie Marsa miało także siłę 4,2 magnitudo, ale wstrząs trwał prawie 90 minut.
Co ciekawe, do odkrycia tych wstrząsów nie doszłoby gdyby naukowcy nie powzięli ryzyka i nie spróbowali oczyścić paneli słonecznych zasilających sondę w prąd elektryczny za pomocą… sypania piasku na te panele. W toku misji, od momentu lądowania na Marsie w 2018 r. na ich powierzchni zebrała się całkiem spora warstwa pyłu marsjańskiego, przez co ilość generowanej przez panele mocy regularnie spadała. Co więcej, Mars niedawno przechodził przez aphelium swojej orbity, czyli punkt znajdujący się najdalej od Słońca. W efekcie naukowcy zmuszeni byli wyłączyć część instrumentów, aby zachować minimum energii do czasu kiedy Mars znajdzie się bliżej Słońca i będzie otrzymywał choć trochę energii słonecznej więcej. Sypiąc kilkukrotnie piaskiem w pobliżu krawędzi paneli słonecznych, naukowcom udało się strząsnąć część pyłu z ich powierzchni, dzięki czemu nie było konieczności wyłączenia sejsmometru.
Analiza sygnału zarejestrowanego przez sondę 25 sierpnia pozwoliła ustalić, że źródło wstrząsu znajdowało się 8500 km od lądownika. Tym samym było to najodleglejsze dotąd zarejestrowane trzęsienie Marsa.
Drugie trzęsienie z tego samego dnia, o sile 4,1 magnitudo miało swoje źródło zaledwie 925 km od sondy Insight.
Analiza trzęsienia z 18 września jeszcze się nie zakończyła.
W najbliższym czasie zespół misji najprawdopodobniej zdecyduje się na kolejne próby oczyszczenia paneli słonecznych. 29 września jednak, ze względu na to, że Mars znajdzie się dokładnie po drugiej stronie Słońca, naukowcy na jakiś czas dadzą mu spokój i przerwą komunikację z lądownikiem do czasu aż pojawi się po drugiej stronie tarczy słonecznej. Mimo to, sejsmometr na pokładzie lądownika będzie wciąż nasłuchiwał wstrząsów na Czerwonej Planecie.
https://www.pulskosmosu.pl/2021/09/23/s ... nia-marsa/
- Załączniki
-
-
-
Paweł Baran
- VIP
- Posty: 17525
- Rejestracja: 9 lut 2019, o 13:58
- Polubił: 1 time
- Polubiane: 23 times
Re: Wiadomości astronomiczne z internetu
Lucy już zakłada skafander. Wkrótce poleci w kierunku Jowisza
2021-09-22. Radek Kosarzycki
W końcu! Po latach przygotowań już wkrótce w swoją podróż wyruszy sonda Lucy. Jej celem będą obiekty (tak, liczba mnoga) iście wyjątkowe. Sonda leci bowiem pozwiedzać dwie chmury planetoid trojańskich, które okrążają Słońce po tej samej orbicie co Jowisz, przy czym jedna leci przed, a druga za nim.
Lucy będzie pierwszą sondą kosmiczną, która dotrze do planetoid trojańskich. Jak dotąd mamy o nich dość mgliste pojęcie, więc z pewnością czeka nas sporo zaskoczeń.
Start sondy Lucy zaplanowany jest na 16 października 2021 r.
Okno startowe dla sondy Lucy otwiera się 16 października 2021 r. i pozostanie otwarte przez 21 dni. Lucy zostanie wyniesiona w przestrzeń kosmiczną na szczycie rakiety Atlas 5 z Przylądka Canaveral. Sam cel misji to jednak nie wszystko. Architektura misji też należy do wyjątkowych. W ciągu dwunastu lat swojej misji sonda odwiedzi osiem różnych planetoid, przy czym jedną z nich będzie planetoida Pasa Głównego, niejako po drodze do Jowisza.
Mowa o tym, że sonda odwiedzi siedem planetoid trojańskich to jednak taki trochę trik, bowiem cztery z nich w rzeczywistości tworzą dwa układy podwójne, w których dwie planetoidy krążą wokół wspólnego środka masy.
Warto zauważyć, że inżynierowie tak zaplanowali trajektorię lotu sondy Lucy, że odwiedzi ona obie chmury planetoid trojańskich. Zresztą sami zobaczcie. Na grafice poniżej kolorem zielonym zaznaczono trajektorię lotu sondy kosmicznej.
Po starcie sonda najpierw wykona dwa bliskie przeloty w pobliżu Ziemi, a następnie skieruje się w stronę zewnętrznej części Układu Słonecznego. W 2025 r. sonda przeleci w pobliżu planetoidy Donaldjohanson. W chmurze L4 sonda przeleci w pobliżu planetoidy Eurybates o jej satelity, planetoidy Polymele, Leucus, a następnie Orus. Do wszystkich tych spotkań dojdzie w latach 2027-2028. Następnie odrywając się od tej chmury planetoidy Lucy ponownie przeleci w pobliżu Ziemi, kierując się do chmury L5 gdzie w 2033 r. odwiedzi układ podwójny Patroclus-Menoetius. Od tego czasu sonda będzie regularnie podróżowała między jedną a drugą chmurą odwiedzając każdą co 6 lat.
https://www.pulskosmosu.pl/2021/09/22/s ... do-startu/
2021-09-22. Radek Kosarzycki
W końcu! Po latach przygotowań już wkrótce w swoją podróż wyruszy sonda Lucy. Jej celem będą obiekty (tak, liczba mnoga) iście wyjątkowe. Sonda leci bowiem pozwiedzać dwie chmury planetoid trojańskich, które okrążają Słońce po tej samej orbicie co Jowisz, przy czym jedna leci przed, a druga za nim.
Lucy będzie pierwszą sondą kosmiczną, która dotrze do planetoid trojańskich. Jak dotąd mamy o nich dość mgliste pojęcie, więc z pewnością czeka nas sporo zaskoczeń.
Start sondy Lucy zaplanowany jest na 16 października 2021 r.
Okno startowe dla sondy Lucy otwiera się 16 października 2021 r. i pozostanie otwarte przez 21 dni. Lucy zostanie wyniesiona w przestrzeń kosmiczną na szczycie rakiety Atlas 5 z Przylądka Canaveral. Sam cel misji to jednak nie wszystko. Architektura misji też należy do wyjątkowych. W ciągu dwunastu lat swojej misji sonda odwiedzi osiem różnych planetoid, przy czym jedną z nich będzie planetoida Pasa Głównego, niejako po drodze do Jowisza.
Mowa o tym, że sonda odwiedzi siedem planetoid trojańskich to jednak taki trochę trik, bowiem cztery z nich w rzeczywistości tworzą dwa układy podwójne, w których dwie planetoidy krążą wokół wspólnego środka masy.
Warto zauważyć, że inżynierowie tak zaplanowali trajektorię lotu sondy Lucy, że odwiedzi ona obie chmury planetoid trojańskich. Zresztą sami zobaczcie. Na grafice poniżej kolorem zielonym zaznaczono trajektorię lotu sondy kosmicznej.
Po starcie sonda najpierw wykona dwa bliskie przeloty w pobliżu Ziemi, a następnie skieruje się w stronę zewnętrznej części Układu Słonecznego. W 2025 r. sonda przeleci w pobliżu planetoidy Donaldjohanson. W chmurze L4 sonda przeleci w pobliżu planetoidy Eurybates o jej satelity, planetoidy Polymele, Leucus, a następnie Orus. Do wszystkich tych spotkań dojdzie w latach 2027-2028. Następnie odrywając się od tej chmury planetoidy Lucy ponownie przeleci w pobliżu Ziemi, kierując się do chmury L5 gdzie w 2033 r. odwiedzi układ podwójny Patroclus-Menoetius. Od tego czasu sonda będzie regularnie podróżowała między jedną a drugą chmurą odwiedzając każdą co 6 lat.
https://www.pulskosmosu.pl/2021/09/22/s ... do-startu/
- Załączniki
-
-
-
Paweł Baran
- VIP
- Posty: 17525
- Rejestracja: 9 lut 2019, o 13:58
- Polubił: 1 time
- Polubiane: 23 times
Re: Wiadomości astronomiczne z internetu
O ile zmniejszył się zasięg lodu w Arktyce? Alarmujące dane NASA [WIDEO]
2021-09-22.ŁZ.KF.
NASA opublikowała dane, z których wynika, że 16 września lód morski w Arktyce osiągnął minimalny tegoroczny zasięg. Takie zmiany odbywają się cyklicznie, ale obecny wynik jest jednym z najniższych w historii.
Co roku, przez całą wiosnę i lato, w okolicach bieguna północnego zmniejsza się obszar, na którym występuje lód morski. Kurczenie się tego obszaru jest obserwowane przez sondy kosmiczne znajdujące się na orbitach biegunowych, co pozwala analizować, jak zmienia się klimat.
Co roku najmniej lodu morskiego w Arktyce można zarejestrować we wrześniu tuż przed równonocą jesienną, później wraz z ochłodzeniem zaczyna go przybywać. W tym roku 16 września minimalny zasięg spadł do 4,72 miliona mil kwadratowych (1,82 miliona kilometrów kwadratowych), przy czym zasięg lodu morskiego definiuje się jako całkowity obszar, na którym koncentracja lodu wynosi co najmniej 15 proc.
Zakres występowania lodu morskiego mierzony jest od 1978 roku. NASA zwraca uwagę, że w ciągu ostatnich 15 lat aż 15 razy notowano najniższe wyniki. W tym roku nie był on jednak rekordowo niski, ale był 12. najniższym w historii. Najmniejszy zasięg odnotowano w 2012 roku.
Portal „Spider's Web” zwraca uwagę, że najnowszy raport opublikowany w piątek przez Ramową Konwencję Narodów Zjednoczonych wskazuje, że jak na razie ludzkość zmierza do tego, aby pod koniec stulecia średnie temperatury na Ziemi były wyższe o 2,7 stopnie Celsjusza od czasów sprzed rewolucji przemysłowej. W ramach Porozumienia Paryskiego przywódcy ustalili, że celem będzie osiągnięcie 1,5 stopnia
źródło: NASA, SpidersWeb.pl
Arctic Sea Ice Reaches 2021 Minimum Extent
Zakres występowania lodu morskiego mierzony jest od 1978 roku (fot. NASA)
https://www.tvp.info/55994430/arktyka-m ... ch-klimatu
2021-09-22.ŁZ.KF.
NASA opublikowała dane, z których wynika, że 16 września lód morski w Arktyce osiągnął minimalny tegoroczny zasięg. Takie zmiany odbywają się cyklicznie, ale obecny wynik jest jednym z najniższych w historii.
Co roku, przez całą wiosnę i lato, w okolicach bieguna północnego zmniejsza się obszar, na którym występuje lód morski. Kurczenie się tego obszaru jest obserwowane przez sondy kosmiczne znajdujące się na orbitach biegunowych, co pozwala analizować, jak zmienia się klimat.
Co roku najmniej lodu morskiego w Arktyce można zarejestrować we wrześniu tuż przed równonocą jesienną, później wraz z ochłodzeniem zaczyna go przybywać. W tym roku 16 września minimalny zasięg spadł do 4,72 miliona mil kwadratowych (1,82 miliona kilometrów kwadratowych), przy czym zasięg lodu morskiego definiuje się jako całkowity obszar, na którym koncentracja lodu wynosi co najmniej 15 proc.
Zakres występowania lodu morskiego mierzony jest od 1978 roku. NASA zwraca uwagę, że w ciągu ostatnich 15 lat aż 15 razy notowano najniższe wyniki. W tym roku nie był on jednak rekordowo niski, ale był 12. najniższym w historii. Najmniejszy zasięg odnotowano w 2012 roku.
Portal „Spider's Web” zwraca uwagę, że najnowszy raport opublikowany w piątek przez Ramową Konwencję Narodów Zjednoczonych wskazuje, że jak na razie ludzkość zmierza do tego, aby pod koniec stulecia średnie temperatury na Ziemi były wyższe o 2,7 stopnie Celsjusza od czasów sprzed rewolucji przemysłowej. W ramach Porozumienia Paryskiego przywódcy ustalili, że celem będzie osiągnięcie 1,5 stopnia
źródło: NASA, SpidersWeb.pl
Arctic Sea Ice Reaches 2021 Minimum Extent
Zakres występowania lodu morskiego mierzony jest od 1978 roku (fot. NASA)
https://www.tvp.info/55994430/arktyka-m ... ch-klimatu
- Załączniki
-