Ekspertka: optymalny wiek astronautów to ok. 40-50 lat; ich nadzwyczajna sprawność fizyczna to mit
2020-05-26. Szymon Zdziebłowski
Najbardziej predestynowane do lotu w kosmos są osoby w wieku ok. 40-50 lat, które utrzymują równowagę między dobrym zdrowiem, sprawnością fizyczną, doświadczeniem i opanowaniem. Właśnie tacy astronauci w środę polecą w kosmos w kapsule Dragon - uważa dr Anna Fogtman z Europejskiego Centrum Astronautów.
Narodowa Agencja Aeronautyki i Przestrzeni Kosmicznej (NASA) poinformowała, że pierwszy załogowy lot kosmiczny statku Dragon wyprodukowanego przez firmę SpaceX wyznaczono na 27 maja. Będzie to pierwszy lot załogowy na Międzynarodową Stację Kosmiczną (ISS) z terenu USA od prawie 10 lat. W tym czasie wymiana członków załogi stacji realizowana była wyłącznie za pomocą rosyjskich statków Sojuz.
W statku Dragon znajdzie się dwóch amerykańskich astronautów: Robert Behnken i Douglas Hurley. To weterani lotów kosmicznych. Uczestniczyli w programie STS, czyli wahadłowców kosmicznych, który trwał do 2011 r.
Hurley brał udział w ostatniej misji amerykańskich wahadłowców. Anna Fogtman z Europejskiego Centrum Astronautów należącego do Europejskiej Agencji Kosmicznej zapytana, czy NASA wybrała go do lotu Dragona bardziej ze względów symbolicznych - jako klamrę spinającą zawieszony program kosmiczny z właśnie rozpoczynającym się, zaprzecza.
"Zarówno Robert Behnken jak i Douglas Hurley zostali wybrani do tej misji nie ze względów symbolicznych, a dlatego, że obaj mają bogate doświadczenie jako załoga promów kosmicznych i co ważniejsze, jako piloci testowi. Jest to misja demonstracyjna i wymaga odpowiednio doświadczonych astronautów. Osobiście zgadzam się jednak, że fakt, iż Hurley leci w Dragonie to miły i symboliczny, ale jednak zbieg okoliczności" - dodaje.
Wybrani astronauci nie są osobami najmłodszymi: Hurley ma 53 lata a Behnken - 49 lat. Dlaczego więc właśnie oni zostali wybrani do tego historycznego lotu? Fogtman twierdzi, że właśnie osoby w wieku około 40-50 lat są najbardziej predestynowane do lotu w kosmos.
"Wysoka sprawność fizyczna to jest typowy mit, jeżeli chodzi o cechy astronautek i astronautów. Nie jest prawdą, że wszyscy z nich to atleci i atletki" - mówi w rozmowie z PAP Fogtman, podkreślając, że w misjach kosmicznych ważne są zarówno dobre zdrowie i w miarę dobra sprawność fizyczna, jak i jasny umysł, doświadczenie życiowe, opanowanie, równowaga psychiczna, dobrze rozwinięte zdolności kognitywne. "Około 40-50-latkowie mają te cechy w równowadze, co daje im zdecydowaną przewagę w porównaniu do osób dużo młodszych lub dużo starszych" - zaznacza Fogtman, której głównym zadaniem jest opracowanie strategii szacowania ryzyka zdrowotnego i ochrony zdrowia europejskich astronautów przed promieniowaniem kosmicznym.
Dodatkowo - podkreśla ekspertka - istotne jest ryzyko negatywnych konsekwencji zdrowotnych w wyniku narażenia na promieniowanie kosmiczne. "Tutaj, zgodnie z regulacjami NASA, starsi astronauci i astronautki są uprzywilejowani, ponieważ istnieje u nich mniejsze ryzyko wystąpienia nowotworów w wyniku takiej ekspozycji. Dlatego właśnie w misjach kosmicznych prawdopodobnie nigdy nie zobaczymy 20-latków" - dodaje Fogtman.
Podobnie jak w przestrzeni kosmicznej niewiele jest bardzo młodych osób, tak ciągle liczba kobiet w statkach jest zdecydowanie mniejsza. Z czego wynika taka sytuacja? Ekspertka wskazuje, że jest to częściowo wynik zaszłości pionierskiego programu Apollo, w wyniku którego lądowano na Księżycu.
"W tamtych czasach szanse uczestnictwa w programie miały przede wszystkim osoby wywodzące się z wojska, a byli to głównie mężczyźni. Drugim powodem jest mniejsza reprezentacja kobiet wśród osób zgłaszających się obecnie do programów kosmicznych" - mówi.
Kobiety - w ocenie Fogtman - uważa się stereotypowo za wrażliwsze i mniej wytrzymałe oraz niepredysponowane do tak zwanych "trudniejszych" zawodów.
"W istocie fakty świadczą o czymś zupełnie innym - kobiety i mężczyźni różnią się oczywiście w swoich cechach, ale w misjach kosmicznych idealnie się uzupełniają. Jeśli chodzi o konsekwencje zdrowotne - tam gdzie mężczyźni wydają się być słabsi, tam kobiety dominują, i na odwrót" - puentuje.
Ekspertka przewiduje, że w nadchodzących latach w kosmos poleci więcej osób spoza sił powietrznych i pilotów. Będą to też naukowcy.
"W istocie mit osób z zapleczem militarnym, jako lepiej predysponowanych do bycia astronautami, w Europie już wygasł i powoli wygasa w USA. Czasy pionierskich lotów w kosmos się skończyły. Przed nami stoją bardziej naukowe wyzwania: jak zapewnić stałą obecność w kosmosie, jak efektywnie zużywać dobra naturalne innych planet? To jest zadanie nie dla stereotypowych mięśniaków, lecz wykształconych ekspertek i ekspertów" - wskazuje.
Dlatego Fogtman jest przekonana o tym, że wkrótce optyka rekrutacyjna astronautów zmieni się na profil bardziej "naukowy".
"Oczywiście oznacza to, że wszyscy ci kandydaci i kandydatki będą musieli spełnić te same kryteria, jeśli chodzi o status zdrowotny, psychologiczny i intelektualny" - kończy.
PAP - Nauka w Polsce, Szymon Zdziebłowski
szz/ ekr/
Fot. Fotolia
http://naukawpolsce.pap.pl/aktualnosci/ ... -sprawnosc
Wiadomości astronomiczne z internetu
-
Paweł Baran
- VIP
- Posty: 17520
- Rejestracja: 9 lut 2019, o 13:58
- Polubił: 1 time
- Polubiane: 23 times
-
Paweł Baran
- VIP
- Posty: 17520
- Rejestracja: 9 lut 2019, o 13:58
- Polubił: 1 time
- Polubiane: 23 times
Re: Wiadomości astronomiczne z internetu
Słońce i Księżyc obok siebie. Te zdjęcia zachwyciły internautów. Nikt nie przypuszczał, że są fałszywe
2020-05-26.
Mozaika zdjęć dwóch Słońc lub, jak kto woli, Słońca i Księżyca obok siebie, w formie łańcuszka krąży po internecie. Każdy, kto je zobaczy, od razu zachwyca się ich pięknem. Niewielu zauważyło, że coś jest z nimi nie tak. No właśnie, co?
„Na granicy Stanów Zjednoczonych i Kanady wyłoniły się dwa słońca, jedno to prawdziwe Słońce, a drugie to Księżyc. Zjawisko to znane jest jako Łowca Księżyców” - taki opis umieszczony jest w łańcuszku z mozaiką malowniczych zdjęć, który krąży od jakiegoś czasu po globalnej sieci.
Sądząc po komentarzach pod facebookowym łańcuszkiem, każda osoba, która zobaczy to zjawisko, bezwiednie się nim zachwyca. „To są cuda przyrody, coś pięknego, bajeczna ta nasza Ziemia” - takich wpisów jest od zatrzęsienia.
Nikt nie zorientował się, że zdjęcia są fałszywe. Być może dlatego, że w opisie łańcuszka czytamy dalej, że „dzieje się to, gdy Ziemia zmienia oś. Księżyc i Słońce rodzą się w tym samym czasie, a księżyc odbija jasność Słońca z taką intensywnością, że wydaje się być drugim Słońcem”.
Przyznamy, że w życiu nie słyszeliśmy dziwaczniejszej teorii. Każdy z nas zdaje sobie sprawę z tego, że póki nie wybuchnie jakaś bliska nas supernowa, to dwóch słońc na niebie, jak w Gwiezdnych Wojnach, z pewnością nie ujrzymy.
Nie uda nam się dostrzec także spotkania Słońca i Księżyca w postaci dwóch blisko siebie świetlistych kul, a to dlatego, że nasz naturalny satelita obraca się wokół Ziemi i oświetlony w pełni jest tylko wówczas, gdy znajduje się po przeciwnej względem Słońca stronie nieba. Mówimy wówczas o pełni.
Natomiast na fałszywych zdjęciach widzimy zupełnie inną jego fazę, a mianowicie nów, który występuje wówczas, gdy Słońce oświetla niewidoczną z ziemi stronę Księżyca. Nie możemy więc wówczas Srebrnego Globu dostrzec, bo jest on niewidoczny, nieoświetlony, pogrążony w cieniu.
Tylko podczas jednego zjawiska astronomicznego ujawnia się naszym oczom podczas nowiu. To oczywiście zaćmienie Słońca. Wówczas czarna tarcza Księżyca przemieszcza się na tle tarczy słonecznej, częściowo lub całkowicie ją przysłaniając.
Choć przyroda nie przestaje nas zaskakiwać i jeszcze niejedno cudo nas zachwyci, to jednak z pewnością nie będzie to spotkanie Słońca i świetlistego Księżyca, bez względu na to, czy oś Ziemi zmieni się, czy też nie.
Źródło: TwojaPogoda.pl
Fot. Facebook.
Tak w rzeczywistości wyglądają Słońce i Księżyc na jednym zdjęciu podczas zaćmienia Słońca. Fot. NASA.
https://www.twojapogoda.pl/wiadomosc/20 ... -falszywe/
2020-05-26.
Mozaika zdjęć dwóch Słońc lub, jak kto woli, Słońca i Księżyca obok siebie, w formie łańcuszka krąży po internecie. Każdy, kto je zobaczy, od razu zachwyca się ich pięknem. Niewielu zauważyło, że coś jest z nimi nie tak. No właśnie, co?
„Na granicy Stanów Zjednoczonych i Kanady wyłoniły się dwa słońca, jedno to prawdziwe Słońce, a drugie to Księżyc. Zjawisko to znane jest jako Łowca Księżyców” - taki opis umieszczony jest w łańcuszku z mozaiką malowniczych zdjęć, który krąży od jakiegoś czasu po globalnej sieci.
Sądząc po komentarzach pod facebookowym łańcuszkiem, każda osoba, która zobaczy to zjawisko, bezwiednie się nim zachwyca. „To są cuda przyrody, coś pięknego, bajeczna ta nasza Ziemia” - takich wpisów jest od zatrzęsienia.
Nikt nie zorientował się, że zdjęcia są fałszywe. Być może dlatego, że w opisie łańcuszka czytamy dalej, że „dzieje się to, gdy Ziemia zmienia oś. Księżyc i Słońce rodzą się w tym samym czasie, a księżyc odbija jasność Słońca z taką intensywnością, że wydaje się być drugim Słońcem”.
Przyznamy, że w życiu nie słyszeliśmy dziwaczniejszej teorii. Każdy z nas zdaje sobie sprawę z tego, że póki nie wybuchnie jakaś bliska nas supernowa, to dwóch słońc na niebie, jak w Gwiezdnych Wojnach, z pewnością nie ujrzymy.
Nie uda nam się dostrzec także spotkania Słońca i Księżyca w postaci dwóch blisko siebie świetlistych kul, a to dlatego, że nasz naturalny satelita obraca się wokół Ziemi i oświetlony w pełni jest tylko wówczas, gdy znajduje się po przeciwnej względem Słońca stronie nieba. Mówimy wówczas o pełni.
Natomiast na fałszywych zdjęciach widzimy zupełnie inną jego fazę, a mianowicie nów, który występuje wówczas, gdy Słońce oświetla niewidoczną z ziemi stronę Księżyca. Nie możemy więc wówczas Srebrnego Globu dostrzec, bo jest on niewidoczny, nieoświetlony, pogrążony w cieniu.
Tylko podczas jednego zjawiska astronomicznego ujawnia się naszym oczom podczas nowiu. To oczywiście zaćmienie Słońca. Wówczas czarna tarcza Księżyca przemieszcza się na tle tarczy słonecznej, częściowo lub całkowicie ją przysłaniając.
Choć przyroda nie przestaje nas zaskakiwać i jeszcze niejedno cudo nas zachwyci, to jednak z pewnością nie będzie to spotkanie Słońca i świetlistego Księżyca, bez względu na to, czy oś Ziemi zmieni się, czy też nie.
Źródło: TwojaPogoda.pl
Fot. Facebook.
Tak w rzeczywistości wyglądają Słońce i Księżyc na jednym zdjęciu podczas zaćmienia Słońca. Fot. NASA.
https://www.twojapogoda.pl/wiadomosc/20 ... -falszywe/
- Załączniki
-
-
-
-
Paweł Baran
- VIP
- Posty: 17520
- Rejestracja: 9 lut 2019, o 13:58
- Polubił: 1 time
- Polubiane: 23 times
Re: Wiadomości astronomiczne z internetu
Kolejna asteroida w tym roku zbliżyła się do Ziemi
Autor: M@tis (2020-05-26)
Nowo odkryta asteroida nazwana 2020 KJ4 minie Ziemię w odległości niemal 0,4 odległości księżycowej. Jest to 42 obiekt w tym roku, który zbliżył się do Ziemi na tak niewielki dystans oraz czwarty w tym miesiącu.
2020 KJ4 został uchwycony przez astronomów z obbserwatorium Mt.Lemmon jeszcze 24 maja br. Obiekt zbliży się do Ziemi na najbliższą odległość już 28 maja. Szacuje się, że asteroida mierzy od 3 do 6 metrów szerokości i minie naszą planetę z prędkością około 5 km/s,
W odróżnieniu do większości obiektów zbliżających się ostatnio do Ziemi 2020 KJ4 nie należy do grupy Apollo. Pochodzi ona z grupy Ateny. Jest to ta sama grupa, do której należy słynna asteroida Apophis, która to w 2036 roku może potencjalnie zderzyć się z naszą planetą i wywołać globalną katastrofę.
Źródło: pixabay.com
https://zmianynaziemi.pl/wiadomosc/kole ... e-do-ziemi
Autor: M@tis (2020-05-26)
Nowo odkryta asteroida nazwana 2020 KJ4 minie Ziemię w odległości niemal 0,4 odległości księżycowej. Jest to 42 obiekt w tym roku, który zbliżył się do Ziemi na tak niewielki dystans oraz czwarty w tym miesiącu.
2020 KJ4 został uchwycony przez astronomów z obbserwatorium Mt.Lemmon jeszcze 24 maja br. Obiekt zbliży się do Ziemi na najbliższą odległość już 28 maja. Szacuje się, że asteroida mierzy od 3 do 6 metrów szerokości i minie naszą planetę z prędkością około 5 km/s,
W odróżnieniu do większości obiektów zbliżających się ostatnio do Ziemi 2020 KJ4 nie należy do grupy Apollo. Pochodzi ona z grupy Ateny. Jest to ta sama grupa, do której należy słynna asteroida Apophis, która to w 2036 roku może potencjalnie zderzyć się z naszą planetą i wywołać globalną katastrofę.
Źródło: pixabay.com
https://zmianynaziemi.pl/wiadomosc/kole ... e-do-ziemi
- Załączniki
-
-
-
-
Paweł Baran
- VIP
- Posty: 17520
- Rejestracja: 9 lut 2019, o 13:58
- Polubił: 1 time
- Polubiane: 23 times
Re: Wiadomości astronomiczne z internetu
Dinozaury miały wielkiego pecha. Kosmiczna skała uderzyła pod najgorszym kątem
2020-05-27. Grzegorz Jasiński
Dinozaury miały prawdziwego pecha, planetoida, która zakończyła ich panowanie uderzyła w Ziemię pod najgorszym możliwym dla nich kątem, do maksimum zwiększając zabójcze klimatyczne skutki - piszą na łamach czasopisma "Nature Communications" naukowcy z Imperial College London. Ich symulacje wskazują, że uderzenie pod kątem 60 stopni wyrzuciło w atmosferę miliardy ton siarki, przesłaniając światło słoneczne i prowadząc do zimy nuklearnej, która zabiła 75 proc. życia na Ziemi.
Globalny kataklizm sprzed 66 milionów zakończył dominację dinozaurów na Ziemi i otworzył drogę do sukcesu ssaków. Po dinozaurach pozostały tylko ptaki. Kolejne wyniki badań sugerują, że katastrofa przebiegła w wyjątkowo niekorzystny dla prehistorycznych zwierząt sposób. Miały nie tylko pecha, ale wielkiego pecha. A my wielkie szczęście.
Dla dinozaurów wypełnił się literalnie najgorszy możliwy scenariusz - tłumaczy kierujący pracami prof. Gareth Collins z ICL Department of Earth Science and Engineering. Uderzenie planetoidy wyrzuciło do atmosfery olbrzymie ilości wpływających na klimat gazów, wywołując łańcuch zdarzeń, który doprowadził do wymierania dinozaurów. I do tego przyczynił się fakt, że planetoida uderzyła pod jednym z najgorszych możliwych kątów - dodał. Nasze symulacje pokazały, że kosmiczna skała upadła z północnego wschodu, pod kątem około 60 stopni do powierzchni - mówił Collins. To rozrzuciło maksymalnie dużo materiałów, także w górne warstwy atmosfery".
Autorzy pracy połączyli symulacje uderzenia w 3D z wynikami badań geofizycznych krateru Chicxulub, który po nim pozostał. Stworzyli model, który po raz pierwszy przedstawia cały przebieg zdarzenia, od samego uderzenia, po uformowanie się krateru. Budowa skał w tym rejonie wskazuje, że po uderzeniu do atmosfery mogły być wyrzucone olbrzymie ilości siarki, dwutlenku węgla i pary wodnej. Zwłaszcza ta siarka mogła być dla klimatu istotna, aerozol zawieszonych w atmosferze drobin prawdopodobnie przyblokował promieniowanie słoneczne, doprowadził do zatrzymania fotosyntezy i gigantycznego ochłodzenia. To dla dinozaurów - i wielu innych organizmów - było już za wiele. Na szczęście drobne ssaki przetrwały. Część przodków ptaków także.
We współpracy z naukowcami z University of Freiburg i University of Texas w Austin przeprowadzono analizę kształtu krateru. Uwzględniono też wyniki badan odwiertów skał. Wykazały one między innymi, że skały były poddane gigantycznym siłom, towarzyszącym uderzeniu. Ukształtowanie terenu pozwoliło ustalić kierunek i kąt upadku planetoidy. Mimo że część tych skał znalazła się już mniej więcej kilometr pod warstwą skał osadowych, badania geofizyczne pozwoliły ocenić ich zniekształcenia i na tej podstawie ustalić kąt uderzenia - mówi współautor pracy, dr Auriol Rae z University of Freiburg.
Źródło: RMF
Planetoida uderzyła w rejonie obecnego Meksyku /Chase Stone /Materiały prasowe
https://www.rmf24.pl/nauka/news-dinozau ... Id,4517683
2020-05-27. Grzegorz Jasiński
Dinozaury miały prawdziwego pecha, planetoida, która zakończyła ich panowanie uderzyła w Ziemię pod najgorszym możliwym dla nich kątem, do maksimum zwiększając zabójcze klimatyczne skutki - piszą na łamach czasopisma "Nature Communications" naukowcy z Imperial College London. Ich symulacje wskazują, że uderzenie pod kątem 60 stopni wyrzuciło w atmosferę miliardy ton siarki, przesłaniając światło słoneczne i prowadząc do zimy nuklearnej, która zabiła 75 proc. życia na Ziemi.
Globalny kataklizm sprzed 66 milionów zakończył dominację dinozaurów na Ziemi i otworzył drogę do sukcesu ssaków. Po dinozaurach pozostały tylko ptaki. Kolejne wyniki badań sugerują, że katastrofa przebiegła w wyjątkowo niekorzystny dla prehistorycznych zwierząt sposób. Miały nie tylko pecha, ale wielkiego pecha. A my wielkie szczęście.
Dla dinozaurów wypełnił się literalnie najgorszy możliwy scenariusz - tłumaczy kierujący pracami prof. Gareth Collins z ICL Department of Earth Science and Engineering. Uderzenie planetoidy wyrzuciło do atmosfery olbrzymie ilości wpływających na klimat gazów, wywołując łańcuch zdarzeń, który doprowadził do wymierania dinozaurów. I do tego przyczynił się fakt, że planetoida uderzyła pod jednym z najgorszych możliwych kątów - dodał. Nasze symulacje pokazały, że kosmiczna skała upadła z północnego wschodu, pod kątem około 60 stopni do powierzchni - mówił Collins. To rozrzuciło maksymalnie dużo materiałów, także w górne warstwy atmosfery".
Autorzy pracy połączyli symulacje uderzenia w 3D z wynikami badań geofizycznych krateru Chicxulub, który po nim pozostał. Stworzyli model, który po raz pierwszy przedstawia cały przebieg zdarzenia, od samego uderzenia, po uformowanie się krateru. Budowa skał w tym rejonie wskazuje, że po uderzeniu do atmosfery mogły być wyrzucone olbrzymie ilości siarki, dwutlenku węgla i pary wodnej. Zwłaszcza ta siarka mogła być dla klimatu istotna, aerozol zawieszonych w atmosferze drobin prawdopodobnie przyblokował promieniowanie słoneczne, doprowadził do zatrzymania fotosyntezy i gigantycznego ochłodzenia. To dla dinozaurów - i wielu innych organizmów - było już za wiele. Na szczęście drobne ssaki przetrwały. Część przodków ptaków także.
We współpracy z naukowcami z University of Freiburg i University of Texas w Austin przeprowadzono analizę kształtu krateru. Uwzględniono też wyniki badan odwiertów skał. Wykazały one między innymi, że skały były poddane gigantycznym siłom, towarzyszącym uderzeniu. Ukształtowanie terenu pozwoliło ustalić kierunek i kąt upadku planetoidy. Mimo że część tych skał znalazła się już mniej więcej kilometr pod warstwą skał osadowych, badania geofizyczne pozwoliły ocenić ich zniekształcenia i na tej podstawie ustalić kąt uderzenia - mówi współautor pracy, dr Auriol Rae z University of Freiburg.
Źródło: RMF
Planetoida uderzyła w rejonie obecnego Meksyku /Chase Stone /Materiały prasowe
https://www.rmf24.pl/nauka/news-dinozau ... Id,4517683
- Załączniki
-
-
Paweł Baran
- VIP
- Posty: 17520
- Rejestracja: 9 lut 2019, o 13:58
- Polubił: 1 time
- Polubiane: 23 times
Re: Wiadomości astronomiczne z internetu
Astronomia w Twoim domu XIII
2020-05-27,
Polskie Towarzystwo Astronomiczne
2020-05-28 Czwartek Godzina 18:00 do 19:30
Dawno Dawno temu odległej galaktyce
Pani Dr. Anna Durkalec ( Narodowe Centrum Badań Jądrowych)
Serdecznie Zapraszamy Polskie Towarzystwo Astronomiczne.
2020-05-27,
Polskie Towarzystwo Astronomiczne
2020-05-28 Czwartek Godzina 18:00 do 19:30
Dawno Dawno temu odległej galaktyce
Pani Dr. Anna Durkalec ( Narodowe Centrum Badań Jądrowych)
Serdecznie Zapraszamy Polskie Towarzystwo Astronomiczne.
- Załączniki
-
-
Paweł Baran
- VIP
- Posty: 17520
- Rejestracja: 9 lut 2019, o 13:58
- Polubił: 1 time
- Polubiane: 23 times
Re: Wiadomości astronomiczne z internetu
Wyślij dzieci w kosmos- Mgławice
2020-05-27
2020-06-02 Wtorek Godzina 18:00 do 19:30
Astrohunters
ZAPRASZAMY WSZYSTKIE DZIECI
2020-05-27
2020-06-02 Wtorek Godzina 18:00 do 19:30
Astrohunters
ZAPRASZAMY WSZYSTKIE DZIECI
- Załączniki
-
-
Paweł Baran
- VIP
- Posty: 17520
- Rejestracja: 9 lut 2019, o 13:58
- Polubił: 1 time
- Polubiane: 23 times
Re: Wiadomości astronomiczne z internetu
STS-132 – 10 lat temu
2020-05-27. Krzysztof Kanawka
Mija właśnie 10 lat od zakończenia misji STS-132 – jednej z ostatnich wypraw promów kosmicznych na orbitę.
Start promu Atlantis nastąpił 14 maja 2010 roku (warto tu polecić relację widza z Florydy). Celem tej misji było dostarczenie zapasów na Międzynarodową Stację Kosmiczną (ISS), oraz rosyjskiego modułu MRM-1 a także wykonanie trzech spacerów kosmicznych.
Załogę misji STS-132 stanowili:
• Kenneth Ham – dowódca misji (drugi lot, wcześniejsza wyprawa to STS-124)
• Dominic Antonelli – pilot misji (drugi lot, wcześniejsza wyprawa to STS-119)
• Garrett Reisman – specjalista misji, dokona dwóch spacerów kosmicznych (druga wyprawa na orbitę, start STS-123 a następnie Ekspedycje 16 i 17 pobyt na ISS, powrót na Ziemię w trakcie STS-124)
• Michael Good – specjalista misji, dokona dwóch spacerów kosmicznych (drugi lot, wcześniejsza wyprawa to STS-125)
• Stephen Bowen – specjalista misji, dokona dwóch spacerów kosmicznych (drugi lot, wcześniejsza wyprawa to STS-126)
• Piers Sellers* – specjalista misji (trzeci lot, wcześniejsze wyprawy to STS-112 oraz STS-121)
Cumowanie do ISS nastąpiło 16 maja 2010 roku. Wraz z cumowaniem do ISS rozpoczął się okres intensywnej pracy, w tym przenosiny modułu MRM-1 z ładowni oraz spacery kosmiczne. Ciekawostką był fakt, że moduł MRM-1 został zbudowany w Rosji i został dołączony do rosyjskiej części Stacji.
W trakcie części wspólnej misji nastąpiły między innymi trzy spacery kosmiczne (EVA-1, EVA-2 i EVA-3) oraz dołączenie nowego modułu MRM-1 do ISS. Odłączenie od Stacji nastąpiło 23 maja 2010 roku, a zakończenie misji (lądowanie w KSC na Florydzie) miało miejsce 26 maja 2010 roku.
Poniższe nagranie przedstawia przebieg i osiągnięcia misji STS-132.
Następna misja promu kosmicznego – STS-133 – została przeprowadzona w marcu 2011 roku. Ta misja doświadczyła serii opóźnień – w maju, gdy kończyła się misja STS-132, misja STS-133 planowana była na wrzesień 2010.
*Astronauta Piers Sellers zmarł w 2016 roku.
(NASA, PFA)
STS-132 Launch (Filmed in 1080, upscaled to 4K)
Start misji STS-132 (podniesiona jakość obrazu) / Credits – NASA TV, Central Florida Sights and Sounds
Załoga misji STS-132 – zdjęcie z 26 maja 2010 / Credits – NASA
STS-132 "Backflip" Rendezvous Pitch Maneuver Of Space Shuttle Atlantis
Manewr RPM przed dotarciem do ISS – misja STS-132 (16.05.2010) / Credits – NASA TV, Matthew Travis
STS-132 Atlantis HD Flight Day 8 Highlights!! (720P)
Podsumowanie ósmego dnia misji STS-132 – trzeci spacer kosmiczny / Credits – NASA TV
STS-132: The Mission Highlights
Filmowe podsumowanie misji STS-132 / Credits – NASA
https://kosmonauta.net/2020/05/sts-132-10-lat-temu/
2020-05-27. Krzysztof Kanawka
Mija właśnie 10 lat od zakończenia misji STS-132 – jednej z ostatnich wypraw promów kosmicznych na orbitę.
Start promu Atlantis nastąpił 14 maja 2010 roku (warto tu polecić relację widza z Florydy). Celem tej misji było dostarczenie zapasów na Międzynarodową Stację Kosmiczną (ISS), oraz rosyjskiego modułu MRM-1 a także wykonanie trzech spacerów kosmicznych.
Załogę misji STS-132 stanowili:
• Kenneth Ham – dowódca misji (drugi lot, wcześniejsza wyprawa to STS-124)
• Dominic Antonelli – pilot misji (drugi lot, wcześniejsza wyprawa to STS-119)
• Garrett Reisman – specjalista misji, dokona dwóch spacerów kosmicznych (druga wyprawa na orbitę, start STS-123 a następnie Ekspedycje 16 i 17 pobyt na ISS, powrót na Ziemię w trakcie STS-124)
• Michael Good – specjalista misji, dokona dwóch spacerów kosmicznych (drugi lot, wcześniejsza wyprawa to STS-125)
• Stephen Bowen – specjalista misji, dokona dwóch spacerów kosmicznych (drugi lot, wcześniejsza wyprawa to STS-126)
• Piers Sellers* – specjalista misji (trzeci lot, wcześniejsze wyprawy to STS-112 oraz STS-121)
Cumowanie do ISS nastąpiło 16 maja 2010 roku. Wraz z cumowaniem do ISS rozpoczął się okres intensywnej pracy, w tym przenosiny modułu MRM-1 z ładowni oraz spacery kosmiczne. Ciekawostką był fakt, że moduł MRM-1 został zbudowany w Rosji i został dołączony do rosyjskiej części Stacji.
W trakcie części wspólnej misji nastąpiły między innymi trzy spacery kosmiczne (EVA-1, EVA-2 i EVA-3) oraz dołączenie nowego modułu MRM-1 do ISS. Odłączenie od Stacji nastąpiło 23 maja 2010 roku, a zakończenie misji (lądowanie w KSC na Florydzie) miało miejsce 26 maja 2010 roku.
Poniższe nagranie przedstawia przebieg i osiągnięcia misji STS-132.
Następna misja promu kosmicznego – STS-133 – została przeprowadzona w marcu 2011 roku. Ta misja doświadczyła serii opóźnień – w maju, gdy kończyła się misja STS-132, misja STS-133 planowana była na wrzesień 2010.
*Astronauta Piers Sellers zmarł w 2016 roku.
(NASA, PFA)
STS-132 Launch (Filmed in 1080, upscaled to 4K)
Start misji STS-132 (podniesiona jakość obrazu) / Credits – NASA TV, Central Florida Sights and Sounds
Załoga misji STS-132 – zdjęcie z 26 maja 2010 / Credits – NASA
STS-132 "Backflip" Rendezvous Pitch Maneuver Of Space Shuttle Atlantis
Manewr RPM przed dotarciem do ISS – misja STS-132 (16.05.2010) / Credits – NASA TV, Matthew Travis
STS-132 Atlantis HD Flight Day 8 Highlights!! (720P)
Podsumowanie ósmego dnia misji STS-132 – trzeci spacer kosmiczny / Credits – NASA TV
STS-132: The Mission Highlights
Filmowe podsumowanie misji STS-132 / Credits – NASA
https://kosmonauta.net/2020/05/sts-132-10-lat-temu/
- Załączniki
-
-
-
Paweł Baran
- VIP
- Posty: 17520
- Rejestracja: 9 lut 2019, o 13:58
- Polubił: 1 time
- Polubiane: 23 times
Re: Wiadomości astronomiczne z internetu
Śladami Messiera: M29
2020-05-27. Katarzyna Mikulska
O obiekcie:
Obiekt oznaczany w katalogu Messiera jako M29 jest gromadą otwartą, znajdującą się w gwiazdozbiorze Łabędzia. Została ona odkryta 29 lipca 1764 przez Charlesa Messiera. Oddalona od Ziemi o 4000 lat świetlnych, zbliża się do nas z prędkością 28 km/s. Jej wiek został oszacowany na 10 milionów lat, natomiast rzeczywisty rozmiar na ok. 11 lat świetlnych.
M29 jest gromadą bez wyraźnej koncentracji gwiazd, rozproszoną. Zawiera gwiazdy o zróżnicowanej jasności, spośród których sześć jest jaśniejszych niż 9,5m. Całkowita jasność gromady świadczy o tym, że nie dostrzeżemy jej gołym okiem. W pewnym stopniu przyczynia się do tego fakt, że jest ona przysłonięta pyłem kosmicznym, więc docierające do nas światło jest blokowane przez pozostałości materiału, z którego tworzyły się gwiazdy.
Obszar nieba, w którym znajduje się M29, jest jasny i bogaty w gwiazdy – przebiega tamtędy wstęga Drogi Mlecznej. Ze względu na tak jasne tło można mieć trudności w odnalezieniu tego obiektu. William Herschel obserwując M29 w 1794 roku uznał, że takie skupisko kilku niezbyt jasnych gwiazd w tej części nieboskłonu nie jest niczym wyjątkowym. Dla pasjonatów obserwacji nocnego nieba poszukiwania gromady M29 pośród licznych gwiazd Drogi Mlecznej mogą jednak okazać się ciekawym wyzwaniem, a jej odnalezienie przynieść dużą satysfakcję.
Podstawowe informacje:
• Typ obiektu: gromada otwarta
• Inne oznaczenia: NGC 6913
• Jasność obserwowana: 7,1m
• Gwiazdozbiór: Łabędź (Cygnus)
• Rozmiar kątowy: 7′
• Rektascensja: 20h 23m56s
• Deklinacja: -38° 31′
Jak i kiedy obserwować?
Obserwacje gromady M29 można prowadzić lornetką, a najlepiej niewielkim teleskopem. Najbardziej korzystnym czasem do obserwacji jest okres od wiosny do jesieni. M29 znajduje się w pobliżu charakterystycznej gwiazdy Sadr, będącej przecięciem “Krzyża Północy”. Aby rozpoznać gromadę w tak jasnym obszarze nieba, warto przed obserwacjami spojrzeć na jej zdjęcia i zwrócić uwagę na rozmieszczenie najjaśniejszych gwiazd. Cztery z nich układają się w kształt zbliżony do prostokąta, a nad jednym z jego rogów następne trzy tworzą trójkąt równoramienny.
Przed rozpoczęciem poszukiwań M29 na nocnym niebie warto zapamiętać kształt, jaki tworzą jej najjaśniejsze gwiazdy. Wikisky
IAU and Sky & Telescope magazine (Roger Sinnott & Rick Fienberg) Źródła:
Messier 29
https://news.astronet.pl/index.php/2020 ... siera-m29/
2020-05-27. Katarzyna Mikulska
O obiekcie:
Obiekt oznaczany w katalogu Messiera jako M29 jest gromadą otwartą, znajdującą się w gwiazdozbiorze Łabędzia. Została ona odkryta 29 lipca 1764 przez Charlesa Messiera. Oddalona od Ziemi o 4000 lat świetlnych, zbliża się do nas z prędkością 28 km/s. Jej wiek został oszacowany na 10 milionów lat, natomiast rzeczywisty rozmiar na ok. 11 lat świetlnych.
M29 jest gromadą bez wyraźnej koncentracji gwiazd, rozproszoną. Zawiera gwiazdy o zróżnicowanej jasności, spośród których sześć jest jaśniejszych niż 9,5m. Całkowita jasność gromady świadczy o tym, że nie dostrzeżemy jej gołym okiem. W pewnym stopniu przyczynia się do tego fakt, że jest ona przysłonięta pyłem kosmicznym, więc docierające do nas światło jest blokowane przez pozostałości materiału, z którego tworzyły się gwiazdy.
Obszar nieba, w którym znajduje się M29, jest jasny i bogaty w gwiazdy – przebiega tamtędy wstęga Drogi Mlecznej. Ze względu na tak jasne tło można mieć trudności w odnalezieniu tego obiektu. William Herschel obserwując M29 w 1794 roku uznał, że takie skupisko kilku niezbyt jasnych gwiazd w tej części nieboskłonu nie jest niczym wyjątkowym. Dla pasjonatów obserwacji nocnego nieba poszukiwania gromady M29 pośród licznych gwiazd Drogi Mlecznej mogą jednak okazać się ciekawym wyzwaniem, a jej odnalezienie przynieść dużą satysfakcję.
Podstawowe informacje:
• Typ obiektu: gromada otwarta
• Inne oznaczenia: NGC 6913
• Jasność obserwowana: 7,1m
• Gwiazdozbiór: Łabędź (Cygnus)
• Rozmiar kątowy: 7′
• Rektascensja: 20h 23m56s
• Deklinacja: -38° 31′
Jak i kiedy obserwować?
Obserwacje gromady M29 można prowadzić lornetką, a najlepiej niewielkim teleskopem. Najbardziej korzystnym czasem do obserwacji jest okres od wiosny do jesieni. M29 znajduje się w pobliżu charakterystycznej gwiazdy Sadr, będącej przecięciem “Krzyża Północy”. Aby rozpoznać gromadę w tak jasnym obszarze nieba, warto przed obserwacjami spojrzeć na jej zdjęcia i zwrócić uwagę na rozmieszczenie najjaśniejszych gwiazd. Cztery z nich układają się w kształt zbliżony do prostokąta, a nad jednym z jego rogów następne trzy tworzą trójkąt równoramienny.
Przed rozpoczęciem poszukiwań M29 na nocnym niebie warto zapamiętać kształt, jaki tworzą jej najjaśniejsze gwiazdy. Wikisky
IAU and Sky & Telescope magazine (Roger Sinnott & Rick Fienberg) Źródła:
Messier 29
https://news.astronet.pl/index.php/2020 ... siera-m29/
- Załączniki
-
-
-
Paweł Baran
- VIP
- Posty: 17520
- Rejestracja: 9 lut 2019, o 13:58
- Polubił: 1 time
- Polubiane: 23 times
Re: Wiadomości astronomiczne z internetu
Kapsuła Dragon będzie widoczna na niebie. Przyślijcie nam zdjęcia!
2020-05-27.ES.
Mieszkańcy południowo-zachodniej, północno-wschodniej oraz centralnej Polski będą mogli być dziś świadkami historycznego wydarzenia. Załogowa kapsuła Dragon, kilkanaście minut po starcie z USA, będzie widoczna nad południowo-zachodnim horyzontem przez około trzy minuty między 22:54 a 22:57. Zachęcamy do obserwowania i czekamy na efekty. Wysyłajcie materiały na adres twoje@tvp.info, numer 601 600 100 oraz stronę TWOJE INFO na Facebooku.
Kapsuła przelatywać będzie nisko nad horyzontem, około 10 stopni.
To nie będzie bardzo wysoki przelot, dlatego jeśli chcemy się na taką obserwację wybrać, to konieczne będzie znalezienie miejsca z bardzo odsłoniętym horyzontem: jakaś wielka łąka, wzniesienie – instruuje Karol Wójcicki, popularyzator astronomii. Dojrzenie statku z terenu miasta może być problematyczne, bo zabudowania mogą przysłonić widok.
Obserwacje może niestety utrudniać aura. Według prognozy IMGW w nocy ze środy na czwartek przewidywane jest zachmurzenie duże z większymi przejaśnieniami. Możliwe są też przelotne opady deszczu, na zachodzie kraju zanikające. Miejscami na terenach podgórskich wystąpi mgła ograniczająca widzialność do 400 m.
Zachęcamy jednak do obserwowania i czekamy na wasze wiadomości.
źródło: PAP.
Kapsuła przelatywać będzie nisko nad horyzontem, około 10 stopni (fot. Joe Burbank/Orlando Sentinel/Tribune News Service via Getty Images)
https://www.tvp.info/48256930/kapsula-d ... am-zdjecia
2020-05-27.ES.
Mieszkańcy południowo-zachodniej, północno-wschodniej oraz centralnej Polski będą mogli być dziś świadkami historycznego wydarzenia. Załogowa kapsuła Dragon, kilkanaście minut po starcie z USA, będzie widoczna nad południowo-zachodnim horyzontem przez około trzy minuty między 22:54 a 22:57. Zachęcamy do obserwowania i czekamy na efekty. Wysyłajcie materiały na adres twoje@tvp.info, numer 601 600 100 oraz stronę TWOJE INFO na Facebooku.
Kapsuła przelatywać będzie nisko nad horyzontem, około 10 stopni.
To nie będzie bardzo wysoki przelot, dlatego jeśli chcemy się na taką obserwację wybrać, to konieczne będzie znalezienie miejsca z bardzo odsłoniętym horyzontem: jakaś wielka łąka, wzniesienie – instruuje Karol Wójcicki, popularyzator astronomii. Dojrzenie statku z terenu miasta może być problematyczne, bo zabudowania mogą przysłonić widok.
Obserwacje może niestety utrudniać aura. Według prognozy IMGW w nocy ze środy na czwartek przewidywane jest zachmurzenie duże z większymi przejaśnieniami. Możliwe są też przelotne opady deszczu, na zachodzie kraju zanikające. Miejscami na terenach podgórskich wystąpi mgła ograniczająca widzialność do 400 m.
Zachęcamy jednak do obserwowania i czekamy na wasze wiadomości.
źródło: PAP.
Kapsuła przelatywać będzie nisko nad horyzontem, około 10 stopni (fot. Joe Burbank/Orlando Sentinel/Tribune News Service via Getty Images)
https://www.tvp.info/48256930/kapsula-d ... am-zdjecia
- Załączniki
-
-
Paweł Baran
- VIP
- Posty: 17520
- Rejestracja: 9 lut 2019, o 13:58
- Polubił: 1 time
- Polubiane: 23 times
Re: Wiadomości astronomiczne z internetu
Start rakiety Falcon 9 odłożony. Jest nowa data
2020-05-27.DMIR.TM.MG
Start rakiety Falcon 9 nie odbędzie się w środę z powodu niesprzyjającej pogody. Kolejna szansa na start - w sobotę.
Załogową kapsułę Dragon, którą wyniesie rakieta Falcon 9, wykonała na zlecenie Narodowej Agencji Aeronautyki i Przestrzeni Kosmicznej (NASA) firma znanego miliardera Elona Muska SpaceX.
Po raz pierwszy w kosmos wzniesie więc astronautów pojazd wyprodukowany przez prywatną firmę.
Będzie to pierwszy lot załogowy na Międzynarodową Stację Kosmiczną (ISS) z terenu USA od prawie 10 lat. Wraz z definitywnym wycofaniem w 2011 roku ze służby amerykańskich wahadłowców, NASA została pozbawiona własnych środków transportowania astronautów i zaopatrzenia na ISS. Wymiana członków załogi stacji realizowana była wyłącznie za pomocą rosyjskich statków Sojuz.
Misję wykonać mają Robert Behnken i Douglas Hurley. Obaj są bardzo doświadczonymi astronautami - stanowili załogę promów kosmicznych, są też pilotami testowymi. Hurley ma 53 lata, a Behnken - 49. Zdaniem ekspertów to optymalny wiek dla astronautów; muszą być to bowiem osoby zarówno z dużym doświadczeniem, jak też cechujące się dobrą kondycją psychofizyczną.
Dragon zadokuje na ISS po około 24 godzinach. Statek jest zaprojektowany w taki sposób, by proces ten dokonał się automatycznie. Jeden z astronautów będzie jednak monitorował przebieg dokowania i w razie nieprzewidzianych okoliczności wykona ten manewr manualnie.
źródło: PAP, Wiadomości, facebook.com/NASA
To pierwsza od 9 lat misja załogowa, która wystartuje z terenu Stanów Zjednoczonych (fot. PAP/EPA/BILL INGALLS / NASA / HANDOUT)
https://www.tvp.info/48256142/start-rak ... -nowa-data
2020-05-27.DMIR.TM.MG
Start rakiety Falcon 9 nie odbędzie się w środę z powodu niesprzyjającej pogody. Kolejna szansa na start - w sobotę.
Załogową kapsułę Dragon, którą wyniesie rakieta Falcon 9, wykonała na zlecenie Narodowej Agencji Aeronautyki i Przestrzeni Kosmicznej (NASA) firma znanego miliardera Elona Muska SpaceX.
Po raz pierwszy w kosmos wzniesie więc astronautów pojazd wyprodukowany przez prywatną firmę.
Będzie to pierwszy lot załogowy na Międzynarodową Stację Kosmiczną (ISS) z terenu USA od prawie 10 lat. Wraz z definitywnym wycofaniem w 2011 roku ze służby amerykańskich wahadłowców, NASA została pozbawiona własnych środków transportowania astronautów i zaopatrzenia na ISS. Wymiana członków załogi stacji realizowana była wyłącznie za pomocą rosyjskich statków Sojuz.
Misję wykonać mają Robert Behnken i Douglas Hurley. Obaj są bardzo doświadczonymi astronautami - stanowili załogę promów kosmicznych, są też pilotami testowymi. Hurley ma 53 lata, a Behnken - 49. Zdaniem ekspertów to optymalny wiek dla astronautów; muszą być to bowiem osoby zarówno z dużym doświadczeniem, jak też cechujące się dobrą kondycją psychofizyczną.
Dragon zadokuje na ISS po około 24 godzinach. Statek jest zaprojektowany w taki sposób, by proces ten dokonał się automatycznie. Jeden z astronautów będzie jednak monitorował przebieg dokowania i w razie nieprzewidzianych okoliczności wykona ten manewr manualnie.
źródło: PAP, Wiadomości, facebook.com/NASA
To pierwsza od 9 lat misja załogowa, która wystartuje z terenu Stanów Zjednoczonych (fot. PAP/EPA/BILL INGALLS / NASA / HANDOUT)
https://www.tvp.info/48256142/start-rak ... -nowa-data
- Załączniki
-