Wiadomości astronomiczne z internetu

Ciekawostki i postępy w dziedzinie astronomii
Paweł Baran
VIP
Posty: 17352
Rejestracja: 9 lut 2019, o 13:58
 Polubił: 1 time
 Polubiane: 23 times

Re: Wiadomości astronomiczne z internetu

Post autor: Paweł Baran »

Niebo na początku drugiej dekady kwietnia 2021 roku
2021-04-13. Ariel Majcher
W środkowej części kwietnia do głosu dojdzie Księżyc. Srebrny Glob w poniedziałek 12 kwietnia rano przeszedł przez nów i od wtorku zacznie pojawiać się na niebie wieczornym. Początkowo nisko nad widnokręgiem, ale szybko nabierze wysokości. Do niedzieli 18 kwietnia m.in. minie planetę Mars i zakryje Mebsutę, jedną z jaśniejszych gwiazd Bliźniąt. Po zapadnięciu ciemności można obserwować planetoidę (4) Westa oraz gwiazdę nową V1405 Cas. O świcie nisko nad południowo-wschodnim horyzontem pokazują się planety Saturn i Jowisz.
Naturalny satelita Ziemi w poniedziałkowy poranek spotkał się ze Słońcem, przechodząc ponad 4° na południe od niego. Oznacza to, że znajdował się wtedy w prawie maksymalnej odległości kątowej od ekliptyki, z naszej perspektywy pod nią. Gdyby wędrował na ekliptyką, być może byłaby szansa na dostrzeżenie Księżyca tuż po zachodzie Słońca jeszcze w poniedziałek, prawie 17 godzin po nowiu. A tak Srebrny Glob pojawi się na niebie wieczornym we wtorek 13 kwietnia, gdzie godzinę po zachodzie Słońca zajmie pozycję na wysokości zaledwie 3°, prezentując cieki sierp w fazie 2%. Niecałe 15° na prawo od Księżyca pokaże się główna figura gwiazdozbioru Barana, 20° nad nim zaś — jasna gromada otwarta gwiazd Plejady.
W gwiazdozbiorze Byka Księżyc spędzi kolejne cztery wieczory. W środę 14 kwietnia o tej samej porze tarcza Srebrnego Globu zwiększy fazę do 6% i zajmie pozycję na wysokości 13°, przekraczając właśnie granicę między Baranem a Bykiem. Plejady znajdą się 9° prawie dokładnie nad nią. Od tego wieczora aż do początku maja odnalezienie naturalnego satelity Ziemi na nocnym niebie nie sprawi kłopotu. Kolejnej doby przejdzie on między Plejadami a Hiadami, zwiększając fazę do 11% i wysokość nad widnokręgiem do ponad 20°. W piątek 16 kwietnia, trzeciej doby wędrówki Księżyca przez Byka, przejdzie on do wschodniej części gwiazdozbioru, pokazując sierp w fazie 18%. Tej doby Srebrny Glob znajdzie się prawie dokładnie w połowie drogi między Aldebaranem (najjaśniejszą gwiazdą Byka) a Marsem. Od obu ciał niebieskich oddzieli Księżyc dystans po 9°. Najbliżej Czerwonej Planety Księżyc przejdzie już kolejnego dnia. W piątek 17 kwietnia około godziny 13:30 polskiego czasu gdyby nie obecność Słońca, można by było dostrzec Księżyc niecałe 40′ na południe od Marsa. Natomiast mieszkańcy południowo-wschodniej Azji dostaną możliwość obserwacji zakrycia Marsa przez Księżyc (na mapce owale cyjanowe oznaczają zakrycie podczas wschodu — owal lewy — i zachodu — owal prawy — Księżyca; czerwona linia przerywana – zakrycie podczas dnia; linia niebieska – zakrycie podczas zmierzchu, linia biała – zakrycie w trakcie nocy). Gdy w Polsce zrobi się ciemno, Księżyc zdąży się oddalić od Marsa na prawie 3°. Do tego momentu tarcza Srebrnego Globu zwiększy fazę do 28%. Mars świeci obecnie z jasnością +1,5 magnitudo, a jego tarcza ma średnicę 5″. Wraz z odległą o 5° gwiazdą El Nath Mars tworzy obecnie parę mogącą mylić się z sąsiednią parą jasnych gwiazd Kastor i Polluks.
Ostatni wieczór tygodnia Księżyc spędzi już w gwiazdozbiorze Bliźniąt. O zmierzchu jego tarcza pokaże fazę ponad 35%, a o godzinie podanej na mapce dla tego dnia zajmie on pozycję na wysokości ponad 50° Niecały 1° na zachód od Księżyca da się dostrzec Mebsutę, gwiazdę 3. wielkości, oznaczanej na mapach nieba grecką literą ε. Wcześniej dojdzie do zakrycia tej gwiazdy przez Księżyc i tym razem zakrycie nastąpi również nad Polską, niestety podczas dnia. Zjawisko da się dostrzec z zachodniej Azji.
W tym tygodniu mamy ostatnią szansę na komfortowe obserwacje Westy w kwietniu. Potem obserwacje planetoidy uniemożliwi, a co najmniej bardzo utrudni, silny blask Księżyca bliskiego pełni. Westa góruje przed godziną 22, jeszcze przed nastaniem nocy astronomicznej. Planetoida właśnie pokonuje zakręt na kreślonej przez siebie pętli i w niedzielę 18 kwietnia zbliży się na 35′ do gwiazdy 5. wielkości 51 Leonis. Blask samej planetoidy wynosi natomiast 6,5 magnitudo i w jej obserwacjach potrzebna jest lornetka, lub teleskop. Planetoidę początkowo najlepiej obserwować wieczorem, gdy znajduje się ona najwyżej nad widnokręgiem, lecz potem trzeba czekać aż Księżyc zniknie z nieboskłonu.
Na północnej części nieba wędruje na wiosnę gwiazdozbiór Kasjopei, a w nim niedawno wybuchła gwiazda nowa, która otrzymała oznaczenie V1405 Cas. Jest ona łatwa do odnalezienia mniej więcej 0,5 stopnia na południe od całkiem jasnej gromady otwartej gwiazd M52. Na początku nocy astronomicznej ta część sfery niebieskiej właśnie dołuje, ale V1405 Cas jest na tyle blisko Gwiazdy Polarnej, że wznosi się wtedy na wysokość ponad 20°. Lepiej obserwować ją nad ranem. O godzinie 3:30, gdy noc astronomiczna ma się ku końcowi, V1405 Cas wznosi się na wysokość 40°, a zatem jest widoczna bardzo dobrze. A jeszcze przez ponad tydzień w jej obserwacjach nie przeszkodzi blask Księżyca. Jasność nowej ocenia się obecnie na poniżej +8 magnitudo, a zatem do jej odnalezienia potrzebna jest co najmniej lornetka.
W tym tygodniu swoją aktywność zaczyna coroczny rój meteorów Lirydy, który najwięcej zjawisk pokazuje około 22 kwietnia, ale zaczyna promieniować tydzień wcześniej. Choć owe meteory nazywają się Lirydy, to radiant roju znajduje się w sąsiednim gwiazdozbiorze Herkulesa, niecałe 10° na zachód od Wegi. Radiant góruje pod koniec nocy astronomicznej na wysokości prawie 70°. W okolicach maksimum aktywności można spodziewać się ponad 20 meteorów na godzinę.
O świcie coraz wyżej wznoszą się planety Saturn i Jowisz. Saturn wschodzi około godziny 3:30, Jowisz zaś pół godziny później. Godzinę przed wschodem Słońca pierwsza z wymienionych planet wznosi się na wysokość +0,7 magnitudo, druga z nich natomiast jest 3° niżej. Obie planety wędrują przez gwiazdozbiór Koziorożca, choć Jowisz jest blisko granicy z Wodnikiem i opuści Koziorożca jeszcze przed końcem kwietnia. Obie planety dzieli dystans ponad 13°. W tym tygodniu Saturn świeci blaskiem +0,7 wielkości gwiazdowej przy średnicy tarczy 16″. Blask Jowisza wynosi -2,1 magnitudo, a jego tarcza ma średnicę 36″. Można próbować celować teleskopami w obie planety, ale na razie ich obraz nie zachwyci, gdyż w obserwacjach przeszkodzi niskie położenie planet nad widnokręgiem i wynikające zeń zaburzenia obrazu obu planet przez falowanie naszej atmosfery.
Mapka pokazuje położenie Księżyca i Marsa na początku drugiej dekady kwietnia 2021 r. (kliknij w miniaturkę, aby powiększyć). Źródło: StarryNigh
Mapka pokazuje położenie planetoidy (4) Westa na początku drugiej dekady kwietnia 2021 r. (kliknij w miniaturkę, aby powiększyć). Źródło: StarryNigh

Mapka pokazuje położenie radiantu Lirydów i gwiazdy V1405 Cas na początku drugiej dekady kwietnia 2021 r. (kliknij w miniaturkę, aby powiększyć). Źródło: StarryNigh

Mapka pokazuje położenie Saturna i Jowisza na początku drugiej dekady kwietnia 2021 r. (kliknij w miniaturkę, aby powiększyć). Źródło: StarryNigh
https://astronet.pl/na-niebie/niebo-na- ... 2021-roku/
Załączniki
Niebo na początku drugiej dekady kwietnia 2021 roku.jpg
Niebo na początku drugiej dekady kwietnia 2021 roku2.jpg
Niebo na początku drugiej dekady kwietnia 2021 roku3.jpg
Niebo na początku drugiej dekady kwietnia 2021 roku4.jpg
Niebo na początku drugiej dekady kwietnia 2021 roku5.jpg
Paweł Baran
VIP
Posty: 17352
Rejestracja: 9 lut 2019, o 13:58
 Polubił: 1 time
 Polubiane: 23 times

Re: Wiadomości astronomiczne z internetu

Post autor: Paweł Baran »

Teleskopy dla Wszystkich 2021 - program Międzynarodowej Unii Astronomicznej
2021-04-13.
Projekt „Teleskopy dla Wszystkich” 2021 to kolejna edycja programu popularyzującego naukę, realizowanego przez Międzynarodową Unię Astronomiczną. W ramach tego projektu rozdanych zostanie 12 teleskopów podpisanych przez astronautów i naukowców, w tym laureatów Nagrody Nobla!
Teleskopy trafią do słabiej rozwiniętych społeczności na całym świecie. Celem projektu jest poszerzenie horyzontów dzieci, dorosłych i pedagogów, wzbudzenie zainteresowania nauką i podniesienie świadomości dotyczącej równości szans w karierze astronomicznej.
Już teraz można aplikować o jeden z teleskopów. W tym celu należy przygotować propozycję wykorzystania tego sprzętu i przesłać ją do Krajowego Koordynatora IAU ds. popularyzacji astronomii w celu otrzymania stosownej rekomendacji. W Polsce Koordynatorem IAU ds. popularyzacji astronomii jest Krzysztof Czart.
Propozycje muszą składać się z jednego akapitu zawierającego maksymalnie 300 słów w języku angielskim. W tym akapicie należy opisać, w jaki sposób i gdzie teleskop będzie użyty do zainspirowania dzieci ze słabiej rozwiniętych społeczności i wzbudzenia w nich zainteresowania astronomią.
Po uzyskaniu rekomendacji od Koordynatora, należy przesłać ją pocztą elektroniczną razem ze swoją propozycją wykorzystania teleskopu do biura IAU Office for Astronomy Outreach (OAO) na adres public@oao.iau.org Tematem e-maila musi być „Telescopes for All 2021”.
W przypadku, gdy dany Koordynator nie uczestniczy w projekcie „Teleskopy dla Wszystkich”, możesz wysłać swoją propozycję bezpośrednio do IAU OAO. Pamiętaj jednak, aby do tej propozycji dołączyć list polecający w języku angielskim wystosowany przez lokalną instytucję (np. Uniwersytet, szkołę, organizację pozarządową, itp.).
Propozycje i rekomendacje należy przesłać do IAU OAO do godziny 23:59 czasu lokalnego dnia 1 czerwca 2021 r.
Zwycięzcy zostaną ogłoszeni do 15 czerwca 2021 r.

Więcej informacji i szczegółowe informacje dotyczące aplikacji:
• Witryna projektu „Teleskopy dla Wszystkich” 2021
• Kontakt do Koordynatora IAU na Polskę ds. popularyzacji astronomii

Autor: Joanna Molenda-Żakowicz
Na ilustracji: logo projektu „Teleskopy dla Wszystkich” 2021
https://www.urania.edu.pl/wiadomosci/te ... onomicznej
Załączniki
Teleskopy dla Wszystkich 2021 - program Międzynarodowej Unii Astronomicznej.jpg
Paweł Baran
VIP
Posty: 17352
Rejestracja: 9 lut 2019, o 13:58
 Polubił: 1 time
 Polubiane: 23 times

Re: Wiadomości astronomiczne z internetu

Post autor: Paweł Baran »

Poseł pyta o uczestnictwo POLSA w EU SST
2021-04-14.
Na początku kwietnia poseł Kacper Płażyński wystosował interpelację w sprawie udziału POLSA w działania konsorcjum EU SST.
Pierwszego kwietnia do Ministra Rozwoju, Pracy i Technologii wpłynęła Interpelacja nr 22183 w sprawie funkcjonowania Polskiej Agencji Kosmicznej. Znalazły się tam cztery pytania.
Poseł Płażyński zadał następujące pytania:
1. Czy prawdą jest, że właściciele przyrządów pomiarowych zgłoszonych przez Polską Agencję Kosmiczną w imieniu Polski do modernizacji w kwocie około 9 milionów euro w ramach projektu unijnego EU 952852 2-3SST2018-20, zatwierdzonego przez Komisję Europejską 16 grudnia 2020 roku, nie mieli a być może dalej nie mają wiedzy o takim zgłoszeniu?
2. Jeżeli tak, jakie są tego przyczyny i skąd wzięła się taka sytuacja?
3. Czy w ostatnim czasie prowadzono kontrolę uczestnictwa POLSY w Konsorcjum EU SST? Jeśli tak: jakie wyniki przyniosła ta kontrola? Jeśli nie: czy przewiduje Pan skontrolowanie działań Agencji w tym obszarze?
4. Czy istnieją nierówności płacowe pomiędzy pracownikami wykonującymi swoje obowiązki w głównej siedzibie PAK w Gdańsku, a osobami pracującymi na tych samych stanowiskach w Oddziale Terenowym w Warszawie? Jeżeli tak: czy zostaną one zniwelowane?
Interpelacja nr 22183, autor – poseł Kacper Płażyński
Trzy pierwsze pytania dotyczą uczestnictwa w pracach europejskiego Konsorcjum EU SST (Space Surveillance and Tracking – Obserwacja i Śledzenie Obiektów Kosmicznych). Polska stała się pełnoprawnym członkiem tego konsorcjum w grudniu 2018 roku. Główne cele programu EUSST dotyczą:
1. oceny i redukcji ryzyka dla wynoszenia i operacji na orbicie europejskich statków kosmicznych wynikającego z możliwych kolizji;
2. badania, oceny i ostrzegania przed niekontrolowanym wejściem w atmosferę obiektów i śmieci kosmicznych zagrażającym bezpieczeństwu obywateli i infrastruktury naziemnej;
3. poszukiwania sposobów zapobiegania rozprzestrzenianiu się śmieci kosmicznych.
Jako członek Konsorcjum EU SST Polska zapewni wykorzystanie na rzecz europejskiego systemu SST 19 teleskopów rozmieszczonych na całej kuli ziemskiej (m.in. w Polsce oraz Argentynie, Australii, Chile, RPA i USA).
Oprócz wkładu europejskiego, na działania wokół tematyki SST proponuje się także przeznaczenie pewnych funduszy w ramach Krajowego Programu Kosmicznego.
Warto tu dodać, że we wrześniu 2020 poseł Kacper Płażyński wystosował w interpelacji serię pytań dotyczących funkcjonowania POLSA. Wówczas pytania głównie dotyczyły programu NCBiR Szybka Ścieżka „Technologie Kosmiczne”, przygotowanie Krajowego Programu Kosmicznego jak również realizację Polskiej Strategii Kosmicznej.
(Sejm)
https://kosmonauta.net/2021/04/posel-py ... -w-eu-sst/
Załączniki
Poseł pyta o uczestnictwo POLSA w EU SST.jpg
Paweł Baran
VIP
Posty: 17352
Rejestracja: 9 lut 2019, o 13:58
 Polubił: 1 time
 Polubiane: 23 times

Re: Wiadomości astronomiczne z internetu

Post autor: Paweł Baran »

Dwutlenek siarki z erupcji wulkanu na Karaibach dotarł nad Europę. Czy może ochłodzić klimat?
2021-04-14.
Podczas potężnych erupcji wulkanu na Karaibach do atmosfery uwalniane są nie tylko duże ilości popiołów, ale również groźnych gazów, w tym dwutlenku siarki. Docierają już one nad Europę i wkrótce obiegną kulę ziemską. Czy mogą spowolnić ocieplanie się klimatu?
Erupcje wulkanu La Soufrière na karaibskiej wyspie Saint Vincent są coraz potężniejsze. Do kolejnej doszło akurat w 42. rocznicę poprzedniej erupcji z 1979 roku. Wulkan produkuje olbrzymie ilości popiołów i gazów, w tym dwutlenku węgla i dwutlenku siarki.
Dwutlenek węgla odpowiada za ocieplanie się klimatu. Jednak już dwutlenek siarki ma zupełnie odwrotne działanie, powoduje spadek temperatury. Obecnie chmura SO2 rozciąga się na tysiące kilometrów, od Ameryki Środkowej i Południowej aż po północną Afrykę i południową Europę.
50-krotne przekroczenie normy
Maksymalna koncentracja nad basenem Morza Śródziemnego, w tym nad południowymi regionami Hiszpanii, Włoch i Grecji, przekracza 200 mg/m2 i jest przeszło 50-krotnie większa niż obecnie notowana nad Polską. Niebawem chmura dwutlenku siarki dotrze nad kraje Bliskiego Wschodu.
Z biegiem dni i tygodni okrąży kulę ziemską gnana prądami powietrznymi. Jeśli wulkan w tym czasie się nie uspokoi, to może wyemitować do atmosfery nawet kilkaset tysięcy ton tego gazu, a są to wartości znaczące, mogące wpłynąć na klimat, ale nie tylko.
Dwutlenek siarki jest krótkotrwałym związkiem chemicznym. Gdy unosi się do stratosfery łączy się z parą wodną i przekształca w aerozole z kwasu siarkowego. Wtedy jego żywotność wzrasta. Może się utrzymywać nie tylko tygodnie i miesiące, ale też całe lata.
Skutek bywa poważny, ponieważ podobnie, jak miało to miejsce po erupcji wulkanu Pinatubo na Filipinach w 1991 roku, cząstki aerozolu mogą rozproszyć tak dużo promieni słonecznych, aby spowodować obniżenie temperatury powietrza.
Czy wulkan ochłodzi klimat?
Część siarki opadła na wyspę Saint Vincent wraz z deszczem, który zanieczyścił glebę i uprawy oraz skaził wody powierzchniowe i podziemne, w tym ujęcia wodny pitnej. Wraz z kwaśnym deszczem zaczął opadać gęsty, szary popiół, który pokrył budynki, samochody i pola warstwą o grubości nawet kilku centymetrów.
Naukowcy z Politechniki Michigan twierdzą, że odczuwalne ochłodzenie klimatu może spowodować jedynie emisja dwutlenku siarki rzędu 5-10 milionów ton. Przykładowo wulkan Pinatubo w 1991 roku wyemitował 15 milionów ton dwutlenku siarki, co poskutkowało trwającym kilka lat globalnym spadkiem średniej rocznej temperatury powietrza od 0,5 do 1 stopnia.
Dwutlenek siarki wyemitowany przez wulkan La Soufrière może natomiast spowodować uszkodzenie powłoki ozonowej nad Antarktydą lub Arktyką. 2 lata temu, po erupcji wulkanu Ambae, dziura ozonowa nad Antarktydą okazała się największą od 9 lat i jednocześnie czwartą największą w historii pomiarów satelitarnych, które prowadzone są od 1979 roku.
Źródło: TwojaPogoda.pl / NASA.
Koncentracja dwutlenku siarki prognozowana na sobotę, 17 kwietnia 2021. Fot. Windy / Copernicus.
New Volcano Eruption La Soufriere in St Vincent (April 13, 2021) Barbados cove


https://www.twojapogoda.pl/wiadomosc/20 ... ic-klimat/
Załączniki
Dwutlenek siarki z erupcji wulkanu na Karaibach dotarł nad Europę. Czy może ochłodzić klimat.jpg
Paweł Baran
VIP
Posty: 17352
Rejestracja: 9 lut 2019, o 13:58
 Polubił: 1 time
 Polubiane: 23 times

Re: Wiadomości astronomiczne z internetu

Post autor: Paweł Baran »

Czarne dziury uwielbiają jeść, ale każda inaczej
2021-04-14. Radek Kosarzycki
Praktycznie w każdej dużej galaktyce znajdziemy przynajmniej jedną supermasywną czarną dziurę. Naukowcy katalogujący ich zachowanie zauważają jednak, że każda z nich zachowuje się w nieco inny sposób.
Przegląd aktywnych jąder galaktycznych (AGN) znajdujących się w wycinku nieba znanym jako GOODS-North w gwiazdozbiorze Wielkiej Niedźwiedzicy pozwolił naukowcom porównać ze sobą znajdujące się w nich supermasywne czarne dziury. W przeciwieństwie do większości przeglądów tego wycinka nieba tym razem do obserwacji posłużyła sieć radioteleskopów.
Każda czarna dziura ma inne zwyczaje
W trakcie swoich obserwacji badacze doszli do ciekawych wniosków. Nie ma jednego schematu, według którego postępują wszystkie czarne dziury. Jedne czarne dziury pożerają ogromne ilości gazu i pyłu w swoim otoczeniu, inne raczej ograniczają się do stabilnego pochłaniania umiarkowanych ilości materii, a jeszcze inne – mimo znajdowania się w centrum swojej galaktyki – głodzą się.
Analogicznie, nie ma jednej zależności wiążącej aktywność czarnej dziury z procesami gwiazdotwórczymi w jej otoczeniu. W części przypadków pochłanianie dużej ilości gazu przez czarną dziurę prowokuje wzrost aktywności gwiazdotwórczej w jej otoczeniu (wtedy też młode gwiazdy przyćmiewają blaskiem samą czarną dziurę, przez co ciężko ją dostrzec), a w części obserwuje się jedynie aktywność czarnej dziury i brak aktywności gwiazdotwórczej. Taki sam brak zależności dotyczy także tego czy aktywnie pochłaniająca gaz czarna dziura emituje dżety radiowe, czy nie.
Radioteleskopy FTW
Przeprowadzone badania, choć wskazują na niezwykłą złożoność procesów zachodzących w aktywnych jądrach galaktycznych, wskazują na jeszcze jeden element: radioteleskopy doskonale nadają się do badania aktywności supermasywnych czarnych dziur. W ramach tego programu wykorzystano przede wszystkim teleskopy VLA, e-MERLIN oraz EVN (European VLBI Network), jednak wkrótce astronomowie będą mieli do dyspozycji nowe narzędzia, takie jak chociażby radioteleskopy kilometrowe (SKA), które jeszcze dokładniej będą mogły przyglądać się supermasywnym czarnym dziurom. Najbliższe lata gwarantują zatem stopniowy rozwój naszej wiedzy na temat ewolucji samych czarnych dziur, jak i aktywnych jąder galaktycznych.
https://www.pulskosmosu.pl/2021/04/14/c ... iaja-jesc/
Załączniki
Czarne dziury uwielbiają jeść, ale każda inaczej.jpg
Paweł Baran
VIP
Posty: 17352
Rejestracja: 9 lut 2019, o 13:58
 Polubił: 1 time
 Polubiane: 23 times

Re: Wiadomości astronomiczne z internetu

Post autor: Paweł Baran »

Gdzie zniknęła antymateria? O asymetrii barionowej
2021-04-14.
W latach 20 XX wieku brytyjski fizyk teoretyk Paul Dirac udoskonalił równanie Schrödingera, tworząc równanie falowe opisujące elektron, które w przeciwieństwie do poprzedniego uwzględniało efekty Szczególnej Teorii Względności. Ku zaskoczeniu naukowca, równanie elektronu, zamiast posiadać dwa rozwiązania, dla każdego z dwóch możliwych spinów, rozwiązań posiadało aż cztery, dwa dodatkowe dla elektronu o dodatnim ładunku elektrycznym. Była to przesłanka do założenia, że taki stan elektronu mógłby teoretycznie być możliwy.
W 1932 roku amerykański fizyk Carl Anderson doświadczalnie zaobserwował opisaną przez równanie Diraca cząstkę, która w polu elektromagnetycznym poruszała się zgodnie z przewidywaniami Diraca. Pierwszą odkrytą cząstkę antymaterii – antyelektron – nazwano pozytonem. Okazał się to dopiero wierzchołek góry lodowej, można by powiedzieć anty góry lodowej, ponieważ z czasem okazało się, że każda znana nam cząstka posiada swojego przeciwnego kompana. Kompana, który przeciwny ma nie tylko ładunek elektryczny, ale również wszystkie inne addytywne liczby kwantowe, takie jak liczba barionowa. Warto wspomnieć, że są cząstki, które wydawałoby się, że nie posiadają swojego odpowiednika, jak foton, kwant energii, ale jest tak za sprawą tego, że dla fotonu wszystkie addytywne liczby kwantowe wynoszą zero, co sprawia, że po zmianie znaku liczby te pozostają bez zmian i antyfoton jest nieodróżnialny od fotonu.
Anihilacja i kreacja
Cząstka i antycząstka przyciągają się do siebie, ponieważ mają przeciwne ładunki elektryczne. Co dzieje się, gdy antymateria zetknie się z koinomaterią (zwykłą materią)? Dochodzi do anihilacji, podczas której obie cząstki znikają. Jednak prawa fizyki obowiązują dalej, dlatego energia oraz pęd układu muszą zostać zachowane, dlatego anihilacja zazwyczaj wiąże się z emisją fotonów w taki sposób, by powstałe kwanty energii miały sumarycznie energię oraz pęd układu cząstka antycząstka. Dlaczego zazwyczaj? Ponieważ choć rzadkie, możliwe są inne wyniki anihilacji, takie jak powstanie nowej pary cząstka-antycząstka, która również zachowa energię oraz pęd poprzedników.
Co ważne, do anihilacji dochodzi tylko między cząstką i antycząstką tego samego typu, ponieważ różne typy cząstek mają różne liczby kwantowe. Gdyby możliwa była anihilacja elektronu z antyfotonem, po zniknięciu obu cząstek, z czego tylko jednej obdarzonej ładunkiem elektrycznym, sumaryczny ładunek układu uległby zmianie, co łamałoby zasadę zachowania ładunku elektrycznego. W przypadku zderzenia pozytonu z protonem nie dochodzi do anihilacji obu cząstek tylko zderzenia, którego efektem może być co najwyżej powstanie nowych cząstek z energii kinetycznej, która została zmniejszona podczas takiego zderzenia. Pozyton i proton nie anihilują.
Przeciwieństwem anihilacji jest kreacja. Gdy układ przemierza bardzo duży kwant energii, a dokładniej wynosi on przynajmniej masę przyszłego układu cząstka-antycząstka razy prędkość światła do kwadratu, może zamienić się w taki układ. Jest to reakcja dokładnie odwrotna do anihilacji, z kwantu energii tworzy się nowa para cząstki i antycząstki tego samego typu.

W rzeczywistości, dzięki zasadzie nieoznaczoności Heisenberga, która w uproszczeniu można powiedzieć, że pozwala pożyczać określoną we wzorze energię na określony we wzorze czas, foton może posiadać znacznie mniejszą energię, by doszło do kreacji pary elektron-pozyton, natomiast ponieważ energia na utworzenie tych cząstek została pożyczona, musi zostać szybko zwrócona, więc para powstaje tak blisko siebie i z tak niewielką energią kinetyczną, że szybko ponownie się zapada przez oddziaływanie elektromagnetyczne i anihiluje, przywracając oryginalny foton.
Interpretacja Feynmana
John Wheeler wraz z Richardem Feynmanem zauważył, że teoretycznie gdyby elektron wprawić w taki ruch po czasoprzestrzeni, by poruszał się po osi czasu w tył, obserwowalibyśmy go jako cząstkę o dodatnim ładunku elektrycznym. Po dokładniejszych obliczeniach okazało się, że nie da się odróżnić elektronu cofającego się w czasie od pozytonu. Według interpretacji Feynmana antymateria jest materią poruszającą się w tył w czasie. Takie założenie uczyniło proces anihilacji bądź kreacji elektronu i pozytonu bardziej intuicyjnym i pozwoliło fizykowi na stworzenie diagramów Feynmana – czytelnego sposobu zapisywania zjawisk w elektrodynamice kwantowej.
Według interpretacji Feynmana, moment kreacji bądź anihilacji cząstki z antycząstką jest w rzeczywistości miejscem, w którym cząstka odbija się od fotonu i zawraca, zmienia swój kierunek poruszania się w czasie. To pozwala założyć, że wszystkie elektrony i pozytony we Wszechświecie są jedną, tą samą cząstką, która często zmienia swój kierunek poruszania się w czasoprzestrzeni, a ponieważ nie widzimy czterech wymiarów a zaledwie trzy, jesteśmy zależni od czasu, zamiast widzieć jedną cząstkę, która skacze po Wszechświecie, widzimy tylko aktualne fragmenty jej podróży, elektrony i pozytony. Taki model oznacza, że we Wszechświecie powinno być tyle samo elektronów co pozytonów, w końcu te zawsze powstają i znikają w parach.
Asymetria barionowa
Rzeczywistość, którą obserwujemy, wydaje się być jednak zgoła inna. Obserwacje antymaterii są utrudnione przez symetrię C (wartość bezwzględna ładunku elektrycznego elektronu i pozytonu są takie same, różni je tylko znak), która sprawia, że antymateria emituje promieniowanie w taki sam sposób, jak materia, a także to, że antymateria oddziałuje grawitacyjnie tak samo jak koinomateria, co wstępnie udało się stwierdzić w pierwszej połowie 2013 roku. Mimo to są sposoby na poszukiwanie obszarów we Wszechświecie zbudowanych z antymaterii. Promieniowanie kosmiczne, które dociera do naszej planety, poza kwantami energii składa się prawie w całości z materii, co sugeruje, że nasza najbliższa okolica nie zawiera skupisk antymaterii. Co z resztą Wszechświata? W miejscach, w których stykają się obszary zbudowane z antymaterii i materii, powinno dochodzić do masowej anihilacji, w wyniku której takie obszary graniczne powinny być możliwe do zaobserwowania. Pomimo ogromu obserwowalnego Wszechświata, kuli o promieniu prawie czternastu miliardów lat świetlnych, nie potrafimy znaleźć takich obszarów granicznych, nie znaleźliśmy też przypadku zderzenia galaktyki i antygalaktyki. Wszechświat wydaje się być zbudowany z samej materii. Ten niewyjaśniony dotąd problem nazywamy asymetrią barionową.
Bariogeneza
Naturalne jest, że Wszechświat powinien składać się z takiej samej ilości materii i antymaterii, ponieważ nie znamy ani jednego procesu, w którym mogłaby powstać materia, a nie powstałaby w parze z nią cząstka przeciwna. Liczba barionowa, która dla barionów takich jak proton wynosi jeden, a dla antybarionów minus jeden, wydaje się być zawsze zachowana, czyli kiedy powstają nowe cząstki, powstają również antycząstki, tak, że sumaryczna liczba barionowa układu pozostaje bez zmian.
Oznacza to, że są dwie możliwości wyjaśnienia obserwowanej nierównowagi: Wszechświat od samego początku był w nierównowadze, albo ta nierównowaga powstała w młodym Wszechświecie. Hipotezy idące drugą ścieżką w większości zakładają istnienie hipotetycznego okresu w historii młodego Wszechświata, zwanego erą bariogenezy.
Podczas bardzo krótkiej, trwającej mniej niż sekundę ery bariogenezy dochodziłoby do hipotetycznych procesów, podczas których proporcje materii do antymaterii delikatnie zmieniłyby się na korzyść tej pierwszej. Był to okres, w którym temperatura Wszechświata była tak duża, że fotony miały wystarczającą energię, by wszędzie dochodziło do spontanicznych kreacji par cząstka-antycząstka. W wyniku tego cząstek materii i antymaterii było wtedy miliony jeśli nie miliardy razy więcej, niż obecnie. W tak gorącym Wszechświecie wystarczyłoby, by jedna na kilkaset milionów cząstek zamieniła się w antycząstkę, by tak niewielka nierównowaga doprowadziła do obecnego stanu. Temperatura Wszechświata z czasem spadła do poziomu, poniżej którego fotony przestały mieć możliwość tworzyć nowe pary barion-antybarion z taką łatwością. Rozpoczęła się era hadronowa, podczas której anihilacja doprowadziła do zniknięcia i zamienia w fotony prawie wszystkie cząstki i antycząstki, pozostawiając tę materię, która była nadprogramowa i przez to nie miała swojej pary, z którą mogłaby anihilować. Według hipotezy bariogenezy ta miliardowa część całości, która w wyniku hipotetycznych procesów zmieniła stronę, jest dzisiaj praktycznie całym Wszechświatem.
Warunki Sacharowa
W 1967 roku rosyjski fizyk Andriej Sacharow opublikował pracę, w której przedstawił trzy warunki, które musiałby spełniać Wszechświat, by proces bariogenezy mógł wystąpić.
1. Muszą istnieć oddziaływania, które łamałyby prawo zachowania liczby barionowej, czyli umożliwiające zaburzenie równowagi w proporcjach cząstki-antycząstki.
2. Oddziaływania te muszą łamać symetrię C i CP, czyli nie mogą działać identycznie na materię i antymaterię. Prawdopodobieństwo zajścia zmiany antymaterii w materię powinno być większe od reakcji odwrotnej, by efekt obu się nie zrównał.
3. Procesy bariogenezy muszą przebiegać w stanie odbiegającym od równowagi termodynamicznej, ponieważ w tych przebiegających w równowadze termodynamicznej prawdopodobieństwo procesów zależy tylko od energii różnych stanów. Masa cząstek i ich odpowiedników jest taka sama, dlatego taka równowaga spowodowałaby, że reakcji zamieniających materię w antymaterię byłoby tyle samo, co odwrotnych.
Ponieważ symetrię C oraz CP udało się już pół wieku temu złamać w przypadku oddziaływań słabych, a rozszerzający się Wszechświat nie był w stanie równowagi termodynamicznej, kluczowy jest punkt pierwszy. Do tej pory nie udało się zaobserwować reakcji, która łamałaby zasadę zachowania liczby barionowej.
Modele bariogenezy
Teoria wielkiej unifikacji (Great Unification Theory) zakłada połączenie oddziaływania silnego z elektrosłabym przy bardzo dużych energiach. Zunifikowane oddziaływanie nie zostało jeszcze potwierdzone eksperymentalnie, dlatego pozostaje hipotezą. Potwierdzić je mogłoby zaobserwowanie rozpadu protonu. Model bariogenezy GUT zakłada proces zamieniający pozyton w kwark za pomocą wymiany bozonu X lub Y i odwrotnie, co łamałoby zasadę zachowania liczby barionowej. Przed GUT jest jednak jeszcze długa droga do potwierdzenia doświadczalnego.
Oddziaływania elektrosłabe otwierają furtkę do zamiany pozytonu w proton. W 1976 roku holenderski fizyk Gerardus ’t Hooft znalazł rozwiązania równań pola, które do tego prowadzą, zwane sfaleronami. By do takiej przemiany doszło, potrzebna jest energia szacowana na 10 TeV. Niestety łamanie symetri C i CP w oddziaływaniach słabych jest za małe, by móc odpowiadać za całą bariogenezę, co oznacza, że by ten model mógł samodzielnie ją wyjaśniać, potrzebne jest odkrycie kolejnych odstęp od symetrii w tych oddziaływaniach.
Ostatni z dużych modeli wiąże asymetrię barionową z ciemną materią. Wiemy dziś, że około czterech, pięciu procent masy Wszechświata stanowi materia zaś około 23% to ciemna materia, której pochodzenie i właściwości od lata stanowią dla naukowców zagadkę. Hylogeneza zakłada, że ciemna materia również posiadałaby liczbę barionową i w wyniku pewnych procesów składała się w większym stopniu ze swoich przeciwnych odpowiedników o ujemnej liczbie barionowej, równoważąc asymetrię barionową.
W razie porażek wszystkich wymienionych modeli, możliwe jest, że Wszechświat po prostu powstał niesymetryczny i od początku miał dodatnią liczbę barionową i zawierał więcej cząstek od antycząstek.
Źródła:
Baryogenesis: Why Are There More Protons Than Antiprotons?, Baryogenesis

Po lewej Paul Dirac, brytyjski fizyk, który przewidział istnienie antymaterii. Po prawej Wolfgang Pauli oraz Rudolf Peierls, Birmingham. Źródło: Wikimedia, Science Museum London

Diagram Feynmana przedstawiający anihilację elektronu z pozytonem w foton, a następnie kreację pary kwark-antykwark. Następnie antykwark wypuszcza gluon, kwant oddziaływania silnego. Oś na dole diagramu pokazuje kierunek upływu czasu. Źródło: Wikimedia

Jeden z diagramów Feynmana opisujących proces rozpadu protonu na pozyton i pion w modelu GUT, który łamałby zasadę zachowania liczby barionowej. Źródło: Wikimedia
https://astronet.pl/autorskie/gdzie-zni ... arionowej/
Załączniki
Gdzie zniknęła antymateria O asymetrii barionowej.jpg
Gdzie zniknęła antymateria O asymetrii barionowej2.jpg
Gdzie zniknęła antymateria O asymetrii barionowej3.jpg
Gdzie zniknęła antymateria O asymetrii barionowej4.jpg
Paweł Baran
VIP
Posty: 17352
Rejestracja: 9 lut 2019, o 13:58
 Polubił: 1 time
 Polubiane: 23 times

Re: Wiadomości astronomiczne z internetu

Post autor: Paweł Baran »

Wyciekło nagranie z UFO. Pentagon potwierdza: Jest autentyczne [WIDEO]
2021-04-14.MK.KF.
W sieci opublikowano nagranie, na którym widać niezidentyfikowane obiekty znajdujące się nad okrętem amerykańskiej marynarki wojennej. Autentyczność wideo potwierdza Pentagon i dodaje, że film jest przedmiotem analiz specjalnej grupy zadaniowej Departamentu Obrony. Analizujące nagranie amerykańskie media wskazują, że incydent zarejestrowany nad Kalifornią mógł być równie dobrze żartem lub złudzeniem optycznym.
Filmowiec i dokumentalista współpracujący z Netflixem Jeremy Corbell opublikował filmy, które wydają się pokazywać trójkątne lub stożkowate obiekty unoszące się wysoko nad pokładem amerykańskiego niszczyciela u wybrzeży południowej Kalifornii.
Trójkątne UFO u wybrzeży USA
Corbell wskazuje, że nagranie, które posiada, zostało zarejestrowane w lipcu 2019 roku. Początkowo jego twórcy myśleli, że to charakterystycznie „bzyczący dron”. Najnowsze doniesienia sugerują, że chodzi o UFO.
Portal Mystery Wire podaje, że wideo oraz zdjęcia opublikowane przez filmowca są częścią materiałów zgromadzonych przez Unidentified Aerial Phenomena Task Force (tłum. Grupa Zadaniowa ds. Niezidentyfikowanych Zjawisk Powietrznych), utworzonej przez Departament Obrony USA.
Pentagon potwierdza

Rzeczniczka Pentagonu Sue Gough potwierdziła portalowi Futurism.com autentyczność nagrania. „Mogę potwierdzić, że wspomniane zdjęcia i filmy zostały zrobione przez personel marynarki wojennej” – przekazała w odpowiedzi na pytania dziennikarzy. Jak dodała, „Departament Obrony nie omawia publicznie szczegółów ani obserwacji, ani badań dotyczących naruszenia przestrzeni powietrznej USA, wliczając w to naruszenia, które początkowo są przypisywane niezidentyfikowanym obiektom powietrznym”.

Analizujące nagranie amerykańskie media wskazują, że incydent zarejestrowany nad Kalifornią mógł być równie dobrze żartem lub złudzeniem optycznym.
Obalają teorię o kosmitach

Jeden ze sceptyków twierdzeń, że wideo przedstawia UFO, przedstawia inną wersję tego zdarzenia. Zdaniem Micka Westa nagranie powstało prawdopodobnie za pomocą smartfona z monokularem noktowizoryjnym, który wygenerował trójkątną poświatę.
Jako przykład wskazuje modyfikowane przez amatorów noktowizory, w których zamontowano trójkątną przysłonę – wówczas światła samolotu mogą wyglądać jak wspomniane trójkąty lub piramidy.
Nie obala to jednak w zupełności teorii, że amerykańskim niszczycielem rzeczywiście interesowało się... UFO.
źródło: futurism.com

Is This Pyramid UFO just Bokeh?



Niezidentyfikowany obiekt latający nad amerykańskim statkiem? Kolejne doniesienia o UFO (fot. Matt Cardy/Getty Images)

https://www.tvp.info/53299907/wycieklo- ... my-corbell
Załączniki
Wyciekło nagranie z UFO. Pentagon potwierdza Jest autentyczne [WIDEO].jpg
Paweł Baran
VIP
Posty: 17352
Rejestracja: 9 lut 2019, o 13:58
 Polubił: 1 time
 Polubiane: 23 times

Re: Wiadomości astronomiczne z internetu

Post autor: Paweł Baran »

Space4Youth 2021 - konkurs na esej
2021-04-14.
Rozpoczął się kolejny konkurs Space4Youth! Interesujesz się przestrzenią kosmiczną i klimatem? Prześlij własny esej na temat „Przestrzeń kosmiczna jako narzędzie wspierania łagodzenia zmiany klimatu i przystosowania się do niej” i wygraj wspaniałe nagrody!
Zmiana klimatu to kluczowa kwestia naszych czasów, a młodzi ludzie będą odgrywać w niej kluczową rolę. Z tego powodu, Biuro ONZ do spraw Przestrzeni Kosmicznej, UNOOSA (ang. United Nations Office for Outer Space Affairs), czyli instytucja powołana przez i działająca pod auspicjami Zgromadzenia Ogólnego Organizacji Narodów Zjednoczonych, zajmująca się wdrażaniem polityki Zgromadzenia odnośnie do przestrzeni kosmicznej, chce dać głos i promować pomysły młodzieży na temat tego, jak przestrzeń kosmiczna może zostać wykorzystana, aby sprzyjać adaptacji i łagodzeniu zmian klimatu.
Chcemy usłyszeć od Państwa, jak przestrzeń kosmiczną można wykorzystać do sprostania wyzwaniom klimatycznym, podkreślając konkretne, realistyczne i oryginalne przykłady tego, jak nauka o kosmosie, technologia i jej zastosowania mogą wspierać działania i zobowiązania w zakresie polityki łagodzenia i adaptacji na szczeblu lokalnym, krajowym, regionalnym i międzynarodowym.
Aby wziąć udział w konkursie, należy przesłać esej w języku angielskim na temat „Space as a tool to foster climate mitigation and adaptation” (czyli „Przestrzeń kosmiczna jako narzędzie wspierania łagodzenia zmiany klimatu i przystosowania się do niej”). Esej musi zawierać nie więcej niż 1000 słów w języku angielskim, nie licząc bibliografii i streszczenia. Streszczenie nie może być dłuższe niż 100 słów w języku angielskim.
Esej i streszczenie należy przesłać razem w jednym dokumencie PDF na adres e-mail space4youth@un.org. Nazwa pliku powinna brzmieć „Space4Youth_Imie_Nazwisko”.
Rejestracji do konkursu i zgłoszenia należy dokonać przed upływem dnia 26 kwietnia 2021 r., 23:59 GMT.

Wymagania:
• Uczestnicy muszą być w wieku od 18 do 35 lat włącznie (czyli do dnia Twoich 36 urodzin) w dniu 1 lutego 2021 r.
• Konkurs jest otwarty dla osób indywidualnych - niedozwolone jest zgłaszanie drużyn.
• Do konkursu mogą przystąpić obywatele dowolnego państwa członkowskiego Organizacji Narodów Zjednoczonych.

Nagrody:
• Zwycięzcy zostaną nagrodzeni wyjazdem do Stanów Zjednoczonych na spotkanie z przedstawicielami Sektora Kosmicznego Stanów Zjednoczonych oraz wezmą udział w obozie dla dorosłych w Amerykańskim Centrum Kosmicznym i Rakietowym. Odpowiednie koszta zostaną pokryte przez U.S. Mission to the International Organizations in Vienna.
• Zwycięzcy wezmą udział w wydarzeniu internetowym zorganizowanym przez Brytyjską Agencję Kosmiczną w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych, podczas którego eksperci udzielą zwycięzcom informacji zwrotnych i, jeśli to możliwe, będą wspierać realizację zaproponowanych przez nich pomysłów i technologii kosmicznych w zakresie adaptacji i łagodzenia zmiany klimatu.
• Eseje zwycięzców zostaną umieszczone na stronie internetowej UNOOSA „Przestrzeń dla młodzieży”.
• Zwycięzcy mogą zostać zaproszeni do udziału w innych wydarzeniach

Więcej informacji:
• Witryna dotycząca bieżącej edycji konkursu Space4Youth
• Rejestracja do konkursu
• Adres e-mail, na który należy wysłać esej po zarejestrowaniu się do konkusru: space4youth@un.org
• Dokument zawierający szczegółowy regulamin konkursu, wytyczne i zasady udziału

Autor: Joanna Molenda-Żakowicz

Na ilustracji: logo All4Climate
https://www.urania.edu.pl/wiadomosci/sp ... rs-na-esej
Załączniki
Space4Youth 2021 - konkurs na esej.jpg
Paweł Baran
VIP
Posty: 17352
Rejestracja: 9 lut 2019, o 13:58
 Polubił: 1 time
 Polubiane: 23 times

Re: Wiadomości astronomiczne z internetu

Post autor: Paweł Baran »

Teleskop Kosmiczny TESS odkrył ponad 2200 kandydatów na planety pozasłoneczne
2021-04-14.
Kosmiczny Teleskop TESS od NASA odkrył ponad 2200 kandydatów na planety pozasłoneczne podczas swojej podstawowej dwuletniej misji. Zespół naukowców związanych z projektem opublikował oficjalny katalog.
Teleskop Kosmiczny TESS został wysłany w przestrzeń kosmiczną przez rakietę Falcon 9 w 2018 roku. Statek zajął wysoką, eliptyczną orbitę wokół Ziemi, na której co dwa tygodnie zbliża się do naszej planety, by wysłać dane z pomiarów.
Podstawowa faza obserwacji trwała od lipca 2018 roku do lipca 2020 roku, w tym czasie obiektyw teleskopu został skierowany najpierw przez rok po kolei na 13 wyznaczonych sektorów na południowej półkuli ekliptycznej, a w kolejnym roku na 13 sektorów na półkuli północnej.
Okazuje się, że za sprawą teleskopu udało się zarejestrować 2241 kandydatów na planety pozasłoneczne. Wszystkie znajdują się wokół pobliskich naszemu Układowi Słonecznemu jasnych gwiazd. Wśród kandydatów jest wiele planet podobnych w pewnym stopniu do Ziemi – setki planet zbliżonych do niej rozmiarami.
Naukowcy cały czas pracują na utworzonym katalogu kandydatów, by po dokładnych analizach potwierdzać kolejne odkrycia. W tej chwili potwierdzonych jest około 120 egzoplanet z tego katalogu. Takie potwierdzenia często wymagają prowadzenia dodatkowych obserwacji naziemnych, a do tego użycia innych technik, jak np.: technika przesunięcia radialnego czy obrazowania w wysokiej rozdzielczości i charakteryzowania fizycznego gwiazdy, wokół której krąży dany kandydat.
Wiele z tych egzoplanet będzie mogło być obserwowanych w przyszłości przez następne teleskopy, jak choćby Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba. Dla najjaśniejszych gwiazd możliwe będzie profilowanie atmosfer przechodzących na ich tle egzoplanet, co może pozwolić na poszukiwanie w nich śladów wody, tlenu czy innych cząsteczek wskazujących na możliwość istnienia tam warunków sprzyjających życiu.
Egzoplanety są znajdowane za pomocą teleskopu TESS przy użyciu techniki fotometrycznej. Polega ona na poszukiwaniu periodycznych spadków jasności dochodzącej z gwiazd, które wskazywać będą na przejście potencjalnej egzoplanety przed gwiazdą (jej bardzo niewielkie zaćmienie). Detektory czterech kamer zamontowanych na TESS są w stanie wychwytywać takie względne spadki jasności na poziomie 0,1%.
Wiele z odkryć teleskopu TESS, które znajdują się w opublikowanym katalogu opisywaliśmy na łamach portalu Urania. W styczniu 2020 roku informowaliśmy o odkryciu egzoplanety TOI 700 d w układzie TOI 700 znajdującym się 100 lat świetlnych od nas. Była to pierwsza odkryta przez TESS egzoplaneta o rozmiarach zbliżonych do Ziemi.
360 lat świetlnych od Ziemi znaleziono układ TOI 125 – pierwszą gwiazdę, wokół której TESS odkrył wiele egzoplanet. Wokół TOI 125 krążą trzy mini-neptuny i możliwe, że też dwie mniejsze planety.
Ciekawym odkryciem była też egzoplaneta TOI 1338 b, która krąży wokół układu podwójnego gwiazd – to jedna z tylko kilku takich odkrytych planet pozasłonecznych.
Nie tak dawno, bo w lutym 2021 roku, można było przeczytać o odkryciu trzech planet w strumieniu młodych gwiazd Ryba-Erydan. Za pomocą TESS odkryto tam trzy gorące światy krążące po ciasnych orbitach wokół liczącej zaledwie 120 mln lat gwiazdy TOI 451 (znanej też jako CD-38 1467).


Więcej informacji:
• Informacja prasowa o publikacji kandydatów na egzoplanety z misji TESS
• Praca naukowa opisująca katalog kandydatów
Na podstawie: NASA
Opracował: Rafał Grabiański


Na zdjęciu: Wizja artystyczna wybranych egzoplanet odkrytych przez teleskop TESS. Źródło: NASA.
https://www.urania.edu.pl/wiadomosci/te ... asloneczne
Załączniki
Teleskop Kosmiczny TESS odkrył ponad 2200 kandydatów na planety pozasłoneczne.jpg
Paweł Baran
VIP
Posty: 17352
Rejestracja: 9 lut 2019, o 13:58
 Polubił: 1 time
 Polubiane: 23 times

Re: Wiadomości astronomiczne z internetu

Post autor: Paweł Baran »

Oglądaj: Blue Origin testuje boarding i ewakuację z kapsuły rakiety New Shepard
2021-04-14. Radek Kosarzycki
W przeciwieństwie do SpaceX kosmiczna firma Jeffa Bezosa – Blue Origin – jest bardzo powściągliwa w informowaniu o każdym kolejnym etapie rozwoju swoich projektów. Dzisiaj jest jeden z tych nielicznych dni, kiedy będziemy mogli obejrzeć test wyprodukowanej przez nich rakiety na żywo.
To już 15 lot New Sheparda (NS-15). Podczas lotu na pokładzie jeszcze nie znajdzie się żaden człowiek, ale już przed i po locie owszem.

Przy okazji lotu bowiem Blue Origin postanowiło przetestować procedurę wpuszczania pasażerów do kabiny oraz testowania przez nich zestawów komunikacyjnych już z foteli pasażerów. Po zajęciu miejsca przez personel Blue Origin, który będzie udawał pasażerów, inżynierowie zamkną na krótko właz kapsuły tak, jak będzie to miało miejsce podczas faktycznych lotów załogowych. Przed lotem jednak “pasażerowie” opuszczą kapsułę.
Rakieta New Shepard tak jak w każdym z 14 poprzednich lotów wyniesie kapsułę na granicę przestrzeni kosmicznej. Kapsuła oddzieli się od boostera i opadnie na Ziemię na spadochronach. Po locie do kapsuły ponownie wejdą “astronauci” i przetestują procedurę otwierania włazu i wychodzenia po zakończeniu lotu.
W międzyczasie, na kilka minut przed lądowaniem kapsuły, booster wyląduje nieopodal miejsca, z którego startował.
Kiedy pierwszy lot z pasażerami?
Mimo tego, że testy rakiety i kapsuły rozpoczęły się już pięć lat temu, jak na razie nie wiadomo kiedy Blue Origin rozpocznie realizację programu lotów załogowych. Przedstawiciele firmy przyznają jednak, że dzisiejszy lot (NS-15) stanowi jeden z ważniejszych kroków na drodze do rozpoczęcia lotów załogowych.
Pozostaje zatem trzymać kciuki za to, żeby wszystko poszło zgodnie z planem. Lot zaplanowany jest na godzinę 17:15. Relacja na żywo w oknie powyżej rozpocznie się godzinę wcześniej.
AKTUALIZACJA: Po lekkim opóźnieniu relacja rozpocznie się o 16:56, a start odbędzie się o 17:56 polskiego czasu.

Replay - New Shepard Mission NS-15 Webcast


https://www.pulskosmosu.pl/2021/04/14/o ... igin-test/
Załączniki
Oglądaj Blue Origin testuje boarding i ewakuację z kapsuły rakiety New Shepard.jpg
ODPOWIEDZ

Wróć do „Wiadomości astronomiczne z internetu”