Wiadomości astronomiczne z internetu

Ciekawostki i postępy w dziedzinie astronomii
Paweł Baran
VIP
Posty: 17352
Rejestracja: 9 lut 2019, o 13:58
 Polubił: 1 time
 Polubiane: 23 times

Re: Wiadomości astronomiczne z internetu

Post autor: Paweł Baran »

Według NASA może być znacznie mniej galaktyk, niż sądziliśmy
Autor: robertAnd (2021-01-22)
Naukowcy przeanalizowali dane dostarczone przez misję New Horizons, która miała zbadać obszary dookoła Plutona i Pasu Kuipera. Rezultaty były zaskakujące. We Wszechświecie jest znacznie mniej galaktyk, niż dotychczas szacowano.
Dotychczasowe wyliczenia i spekulacje wskazywały na to, że we Wszechświecie istnieją około 2 biliony galaktyk. Jednakże, najnowsze badania sugerują, iż jest ich „ledwie” kilkaset miliardów. Nadal mówimy o wielkiej liczbie, jednak znacznie mniejszej, niż poprzednio.
Obserwacji galaktyk i szacowania ich ilości dokonuje się na podstawie światła, które emitują i, które do nas dociera. Jak dotąd spekulacje dotyczące istnienia 2 bilionów galaktyk były opierane na danych zbieranych przez teleskop Hubble’a, jednak większość galaktyk było zbyt daleko i emitowały zbyt słabe światło. Użyto modelu matematycznego, który zakładał, że 90% galaktyk jest zbyt daleko, aby teleskop je zarejestrował. Jego możliwości zostały również ograniczone przez zanieczyszczenia świetlne, takie jak komety, asteroidy, czy cząsteczki pyłu.
Dzięki temu, że sonda kosmiczna New Horizons jest wystarczająco daleko od wszelkich rzeczy, które przeszkadzają w dokładnej obserwacji kosmosu, możliwe jest dokładniejsze spojrzenie na niego. Sonda „widzi” Wszechświat dziesięciokrotnie ciemniejszy, niż teleskop Hubble’a. Po odfiltrowaniu światła, które generują znane nam galaktyki, oraz światła gwiazd z Drogi Mlecznej, nadal zostały jasne punkty. Mogą to być galaktyki karłowate, gwiazdy międzygalaktyczne, rozproszone aureole gwiazd z innych galaktyk lub po prostu nieodkryte galaktyki.
Źródło: pixabay.com
https://zmianynaziemi.pl/wiadomosc/wedl ... sadzilismy
Załączniki
Według NASA może być znacznie mniej galaktyk, niż sądziliśmy.jpg
Według NASA może być znacznie mniej galaktyk, niż sądziliśmy2.jpg
Paweł Baran
VIP
Posty: 17352
Rejestracja: 9 lut 2019, o 13:58
 Polubił: 1 time
 Polubiane: 23 times

Re: Wiadomości astronomiczne z internetu

Post autor: Paweł Baran »

Astronomowie odkryli starożytną superziemię!
Autor: John Moll (22 Styczeń, 2021)
W okolicy jednej z najstarszych gwiazd Drogi Mlecznej odkryto trzy nieznane wcześniej egzoplanety. Astronomowie byli pełni zaskoczenia, gdy okazało się, że jedna z nich jest starożytną superziemią.
Zaledwie 280 lat świetlnych od Słońca znajduje się pomarańczowy karzeł o nazwie TOI-561. Wokół gwiazdy krążą trzy egzoplanety, które otrzymały następujące nazwy: TOI-561 b, TOI-561 c i TOI-561 d. Obiekty te zostały wykryte z pomocą teleskopu kosmicznego TESS metodą tranzytu. Szczególną uwagę astronomów przykuła planeta TOI-561 b.
Dokładne obserwacje pozwoliły ustalić, że TOI-561 b to planeta skalista, która jest około 50% większa od Ziemi i posiada trzykrotnie większą masę. Co ciekawe, egzoplaneta krąży wokół pomarańczowego karła na bardzo krótkiej orbicie. Wykonanie jednego pełnego obiegu wokół gwiazdy zajmuje jej zaledwie 10,5 godziny. To tylko 630 minut! Co więcej, wiek planety szacuje się na około 10 miliardów lat.
Starożytna superziemia TOI-561 b znajduje się ekstremalnie blisko swojej gwiazdy macierzystej, dlatego też z całą pewnością nie nadaje się do utrzymania życia jakiego znamy. Szacuje się, że na jej powierzchni panuje temperatura rzędu ponad 1 700 stopni Celsjusza.
Okazuje się, że system TOI-561 jest ponad dwa razy starszy od Układu Słonecznego i jest niewiele młodszy od samego Wszechświata. Istnienie systemu TOI-561 wskazuje, że Wszechświat formował planety skaliste niemal od samego początku swego istnienia i mogą one pozostać stabilne przez bardzo długi czas.
Źródło: W. M. Keck Observatory/Adam Makarenko
https://tylkoastronomia.pl/wiadomosc/as ... uperziemie
Załączniki
Astronomowie odkryli starożytną superziemię!.jpg
Astronomowie odkryli starożytną superziemię2.jpg
Paweł Baran
VIP
Posty: 17352
Rejestracja: 9 lut 2019, o 13:58
 Polubił: 1 time
 Polubiane: 23 times

Re: Wiadomości astronomiczne z internetu

Post autor: Paweł Baran »

Astronomowie odkryli nową klasę gwiazd
Autor: Zmrozik (22 Styczeń, 2021)
Zespół naukowców z Uniwersytetu w Poczdamie w Niemczech i Uniwersytetu Federalnego w Kazaniu, odkrył oznaki powstania niezwykłej gwiazdy nowej klasy. Obserwacje prowadzono za pomocą kosmicznego obserwatorium rentgenowskiego XMM-Newton Europejskiej Agencji Kosmicznej.
Mgławice to chmury gazu i pyłu znajdujące się w pewnych obszarach kosmosu - wiele z nich można zobaczyć na niebie gołym okiem. Naukowcy, natrafili na zagadkową gwiazdę podczas badań nad mgławicą IRAS 00500 + 6713. Ich badania rozpoczęły się po tym, gdy inny zespół odkrył w zeszłym roku, że centralna gwiazda mgławicy, zwana J005311, charakteryzuje się wiatrem gwiazdowym o niezwykle dużych prędkościach.
Po przeanalizowaniu historii jej powstania, naukowcy doszli do wniosku, że powstała ona w wyniku zderzenia dwóch białych karłów. Zjawiska, które zazwyczaj prowadzi do wybuchu supernowej i anihilacji obydwu gwiazd. Wcześniejsze badania wykazały, że powstanie nowej gwiazdy jest możliwe, gdy jedna lub dwie gwiazdy „przeżyją” lub też połączą się. Naukowcy znaleźli dowody na to, że takie połączenie miało miejsce w przypadku gwiazdy J005311. Sęk w tym, że ta konkretna gwiazda, wykazywała do tego wyjątkowe właściwości.
Zdaniem badaczy, obiekt emitował niezwykle dużą ilość promieni rentgenowskich. Uwagę badaczy zwróciła również znacznie wyższa jasność niż oczekiwano początkowo.Te cechy nie pozwoliły badaczom zaklasyfikować go jako białego karła. Dalsza analiza wykazała, że gwiazda ma unikalny skład pierwiastkowy, w którym dominują tlen i neon. W toku badań odkryto, że gwiazda jest niestabilnym produktem dwóch białych karłów łączących się bez formowania się nowego białego karła. W miejsce tych dwóch ciał niebieskich narodził się zupełnie inny, nieznany typ gwiazdy. Zagadnienie to, wymaga oczywiście dalszych badań.
Źródło: NASA
https://tylkoastronomia.pl/wiadomosc/as ... ase-gwiazd
Załączniki
Astronomowie odkryli nową klasę gwiazd.jpg
Astronomowie odkryli nową klasę gwiazd2.jpg
Paweł Baran
VIP
Posty: 17352
Rejestracja: 9 lut 2019, o 13:58
 Polubił: 1 time
 Polubiane: 23 times

Re: Wiadomości astronomiczne z internetu

Post autor: Paweł Baran »

Start misji “Another One Leaves The Crust”
2021-01-23. Redakcja
Dnia 20 stycznia o godzinie 08:26 CET z Launch Complex 1 w Nowej Zelandii wystartowała rakieta Electron z ładunkiem dla OHB Group.
Na pokładzie rakiety Electron znalazł się mikrosatelita komunikacyjny należący do OHB. Satelita został wyniesiony na orbitę polarną. Lot otrzymał nazwę “Another One Leaves The Crust”.
Misję zapowiedziano 5 stycznia 2021, zaś okno startowo otworzyło się 16 stycznia. Ostatecznie start został przesunięty z 16 na 20 stycznia z powodu nieprawidłowych odczytów z czujnika nachylenia.
Była to osiemnasta misja rakiety Electron oraz pierwsza misja dla Rocket Lab w 2021 roku. Pomimo tego, że Rocket Lab pracuje nad odzyskiwaniem pierwszych stopni swoich rakiet. To tym razem nie podjęto żadnych prób odzyskania, a sam pierwszy stopień wpadł do Oceanu Spokojnego.
Autorem artykułu jest Mikołaj Data – serdecznie dziękujemy!
Rocket Lab - Another One Leaves The Crust Launch 01/20/2021


https://kosmonauta.net/2021/01/start-mi ... the-crust/
Załączniki
Start misji Another One Leaves The Crust.jpg
Start misji Another One Leaves The Crust2.jpg
Paweł Baran
VIP
Posty: 17352
Rejestracja: 9 lut 2019, o 13:58
 Polubił: 1 time
 Polubiane: 23 times

Re: Wiadomości astronomiczne z internetu

Post autor: Paweł Baran »

Sonda Juno odwiedza Ganimedesa i odkrywa na nim lód wodny
2021-01-22. Radek Kosarzycki
Sonda Juno, której misja została kilka tygodni temu przedłużona o kolejne dwa lata odwiedziła Ganimedesa, największy księżyc w Układzie Słonecznym, poszukując na nim wody.
Ganimedes jest unikatowym obiektem. Jego średnica to aż 5268 km (dla porównania średnica Księżyca to 3474 km), przez co jest on większy nawet od Merkurego, najmniejszej planety Układu Słonecznego.
Ganimedes jest także jedynym księżycem, który posiada własne pole magnetyczne, a pod jego powierzchnią najprawdopodobniej znajduje się ocean ciekłej wody. Nic więc dziwnego, że od dawna przyciąga on uwagę tak astronomów, jak i inżynierów projektujących misje kolejnych sond kosmicznych. W jego pobliżu w przeszłości przelatywały już takie sondy jak Pioneer, Voyager czy Galileo.
Juno odwiedza Ganimedesa
Od końca misji Galileo w 2003 roku żadna inna sonda nie zbliżyła się do Ganimedesa, aż do teraz. Sonda Juno przeleciała w jego okolicy 26 grudnia 2019 r. Choć odległość między nimi wyniosła 100 000 km, to pozwoliło to instrumentom sondy na sfotografowanie części powierzchni księżyca z dokładnością do 23 km na piksel.
Fotografując księżyc pod różnym kątem, Juno stworzyła swego rodzaju mapę albedo (zdolności odbijania światła na poszczególnych falach) jego powierzchni.
Analizując dane obserwacyjne wykonane w linii absorpcyjnej lodu wodnego, autorzy opracowali mapę przedstawiającą rozkład lodu wodnego w okolicach północnego bieguna księżyca. Oprócz wody na powierzchni zarejestrowano także obecność amoniaku, dwutlenku węgla czy sól magnezową.
Wkrótce poznamy Ganimedesa dużo lepiej
Obecnie nasza wiedza o Ganimedesie jest szczątkowa, a i w powszechnej świadomości ten księżyc nie istnieje. O ile Jowisza kojarzy każdy, to Ganimedesa już tylko nieliczni. Jest jednak szansa, że w ciągu najbliższych dziesięciu lat ten stan rzeczy ulegnie diametralnej zmianie.
W 2022 roku w kierunku Jowisza wystartuje europejska sonda JUICE. Po siedmiu latach lotu w 2029 r. sonda wejdzie na orbitę wokół Jowisza, gdzie będzie badała między innymi Ganimedesa, Europę i Kallisto.
We wrześniu 2032 r. sonda wejdzie na eliptyczną orbitę Ganimedesa, stając się tym samym pierwszą sondą kosmiczną, która będzie krążyła wokół księżyca innego niż ziemski. Początkowo sonda będzie krążyła w odległości ok. 5000 km od powierzchni Księżyca, aby w 2033 roku zejść na wysokość 500 km. Zdjęcia wykonane z orbity pozwolą nam dokładnie poznać ten fascynujący glob. Z pewnością powierzchnia Ganimedesa stanie się dla milionów ludzi dużo bardziej rozpoznawalna niż dzisiaj. Ostatecznie sonda JUICE rozbije się o powierzchnię Ganimedesa w 2034 r.
Ganimedes

Sonda Juno

Sonda JUICE
https://www.pulskosmosu.pl/2021/01/22/w ... nimedesie/
Załączniki
Sonda Juno odwiedza Ganimedesa i odkrywa na nim lód wodny.jpg
Sonda Juno odwiedza Ganimedesa i odkrywa na nim lód wodny2.jpg
Sonda Juno odwiedza Ganimedesa i odkrywa na nim lód wodny3.jpg
Sonda Juno odwiedza Ganimedesa i odkrywa na nim lód wodny4.jpg
Paweł Baran
VIP
Posty: 17352
Rejestracja: 9 lut 2019, o 13:58
 Polubił: 1 time
 Polubiane: 23 times

Re: Wiadomości astronomiczne z internetu

Post autor: Paweł Baran »

Myśleliście, że wiecie coś o największych czarnych dziurach? No cóż…
2021-01-22. Radek Kosarzycki
Najnowsze badania przeprowadzone przez naukowców z Uniwersytetu Londyńskiego wskazują, że we wszechświecie mogą się czaić zdumiewająco duże czarne dziury, masą i rozmiarami znacznie przewyższające supermasywne czarne dziury.
Zdumiewająco duże czarne dziury (SLAB, ang. stupendously large black holes) wymykają się obecnie obowiązującym teoriom opisującym powstawanie i ewolucje masywnych czarnych dziur. Dotychczas bowiem uważano, że istnieje pewna górna granica masy i rozmiarów, której czarna dziura nie jest w stanie przekroczyć.
Powszechnie wiadomo, że w centrach masywnych galaktyk znajdują się supermasywne czarne dziury (w naszej galaktyce jest to SgrA*), których masa mierzona jest w milionach, a nawet miliardach mas Słońca. Choć wciąż nie wiadomo na pewno jak zaczynają one swoje życie, to wiemy, że na późniejszych etapach swojego istnienia nabierają one masy pożerając gwiazdy oraz gaz ze swojego bezpośredniego otoczenia, a czasami zderzają się z innymi czarnymi dziurami. Procesy te jednak mają swoje ograniczenia – górna granica masy takiej czarnej dziury kończy się przy wartości 100 miliardów mas słońca i rozmiarach Układu Słonecznego.
Czarne dziury o rozmiarach całej galaktyki
W najnowszym artykule naukowym badacze dowodzą, że supermasywne czarne dziury teoretycznie mogą jednak obejść to ograniczenie. Takie zdumiewająco duże czarne dziury mogły powstawać we wczesnym wszechświecie na długo przed pojawieniem się pierwszych galaktyk. Zważając na to, że takie obiekty nie powstawałyby w procesie kolapsu jądra masywnej gwiazdy, mogły one przyjmować zarówno bardzo małe jak i zdumiewająco duże rozmiary. Według Bernarda Carra, SLABy mogą mieć rozmiary galaktyk i masę nawet 100 miliardów miliardów mas Słońca.
Jak na razie nie mamy żadnych bezpośrednich dowodów na to, że SLABy istnieją. Natomiast możliwe, że mogły one powstawać i wciąż mogą istnieć poza galaktykami, w przestrzeni międzygalaktycznej. To zdumiewające, ale taka możliwość jak dotąd nie była szczegółowo badana
– mówi prof. Bernard Carr z University of London.
Czarne dziury a ciemna materia
Naukowcy zauważają, że jest to bardzo ciekawa informacja w kontekście… poszukiwań ciemnej materii. Powszechnie przyjmuje się, że ciemna materia – której jak dotąd nie udało nam się wykryć – tworzy 80 procent masy we Wszechświecie. Jej oddziaływanie grawitacyjne na materię barionową jest natomiast bardzo dobrze poznane.
Czarne dziury powstające we wczesnym wszechświecie mogą właśnie okazać się taką ciemną materią. Jeżeli obiekty te powstały z dala od gwiazd i galaktyk i znajdują się w przestrzeni międzygalaktycznej, to nic dziwnego, że nie możemy ich w żaden sposób dostrzec. Czarne dziury jako obiekty, które nie emitują same z siebie żadnego promieniowania, pozostają przed nami skryte do momentu kiedy nie zdarzy im się pożreć jakiejś gwiazdy czy też rozgrzać otaczającego je gazu.
Jak zauważa prof. Carr, zdumiewająco duże czarne dziury (SLAB) z pewnością nie są w stanie samodzielnie rozwiązać problemu ciemnej materii. Nie zmienia to jednak faktu, że jeżeli SLABy powstały we wczesnym wszechświecie, to mogły także powstać ich mniejsze odpowiedniki, które w większej liczbie mogłyby już znacząco zmienić krajobraz poszukiwań ciemnej materii.
https://www.pulskosmosu.pl/2021/01/22/s ... ne-dziury/
Załączniki
Myśleliście, że wiecie coś o największych czarnych dziurach No cóż….jpg
Paweł Baran
VIP
Posty: 17352
Rejestracja: 9 lut 2019, o 13:58
 Polubił: 1 time
 Polubiane: 23 times

Re: Wiadomości astronomiczne z internetu

Post autor: Paweł Baran »

Największe jezioro na Tytanie ma nawet 300 metrów głębokości
2021-01-22. Radek Kosarzycki
Kraken Mare to największe jezioro na powierzchni Tytana. Naukowcy z Uniwersytetu Cornell postanowili oszacować jego głębokość – jak się okazało idealnie nadaje się ono do badań za pomocą automatycznych, bezzałogowych łodzi podwodnych.
W sumie nie można tu mówić o niczym “podwodnym”, bowiem jeziora na Tytanie wypełnione są nie wodą, a ciekłym metanem. Analiza danych zebranych podczas jednego z ostatnich przelotów sondy Cassini w pobliżu Tytana pozwoliła ustalić, że w okolicach centrum jeziora Kraken Mare jego głębokość wynosi nawet 300 metrów. Wcześniej astronomowie ustalali głębokość innych zbiorników na powierzchni Tytana, ale to właśnie największy z nich pozostawał niezbadany. Warto tutaj zauważyć, że w Kraken Mare znajduje się blisko 80 procent wszystkich cieczy na powierzchni księżyca.
Dane obserwacyjne pozwalające uzyskać taki wynik zostały zebrane podczas przelotu T104 w dniu 21 sierpnia 2014 r. To właśnie wtedy podczas badania nieco mniejszego jeziora Ligeia Mare naukowcy poszukiwali pojawiającej się i znikającej wyspy na jego powierzchni.
Przelatując z prędkością 20 000 km/h na wysokości 1000 km nad powierzchnią Tytana, sonda Cassini za pomocą radaru zmierzyła głębokość Kraken Mare oraz Moray Sinus, odpływu znajdującego się na północnym krańcu jeziora. Pomiar różnicy czasu odbicia wiązki od tafli jeziora oraz od jego dna pozwolił ustalić głębokość zbiornika. Jednocześnie udało się także ustalić, że wypełniająca jezioro mieszanina ciekłego metanu i etanu, zdominowana jest przez metan, choć wcześniej podejrzewano, że to etanu jest w nim więcej.
Czy kiedyś doczekamy się sondy, która zanurkuje pod powierzchnią któregoś z tytanowych jezior? Nie wiadomo, jednak z pewnością byłaby to jedna z najciekawszych misji kosmicznych w historii. Jakby nie patrzeć poza Ziemią w całym Układzie Słonecznym tylko na Tytanie znaleziono zbiorniki wypełnione jakąkolwiek cieczą.
Źródło: 1
Titan Submarine: Exploring the Depths of Kraken Mare


https://www.pulskosmosu.pl/2021/01/22/g ... a-tytanie/
Załączniki
Największe jezioro na Tytanie ma nawet 300 metrów głębokości.jpg
Paweł Baran
VIP
Posty: 17352
Rejestracja: 9 lut 2019, o 13:58
 Polubił: 1 time
 Polubiane: 23 times

Re: Wiadomości astronomiczne z internetu

Post autor: Paweł Baran »

Na Marsa zmierza lądownik NASA z pocztówką od GeekWeek.pl dla Marsjan
2021-01-23.
Za niespełna miesiąc na powierzchni Marsa wyląduje nowy łazik o nazwie Perseverance i pierwszy w historii dron o nazwie Ingenuity. W tej wielkiej misji NASA jest polski akcent, a mianowicie serwisu GeekWeek.pl.
W 2019 roku Amerykańska Agencja Kosmiczna stworzyła specjalną witrynę internetową, dzięki której każdy fan eksploracji kosmosu mógł wysłać kartkę ze swoimi danymi na Marsa. Wszystkie zebrane informacje zostały zapisane na specjalnym chipie, który znalazł się na pokładzie lądownika. Oczywiście, jest tam też i nasza wiadomość.
NASA zapowiada, że będzie to przełomowa misja w historii badań Czerwonej Planety. Łazik i dron już po pierwszych kilku tygodniach badań mają zdobyć niezbite dowody na istnienie życia na tym tajemniczym globie. Naukowcy uważają, że odkryjemy ślady biologicznych organizmów, które zamieszkiwały planetę miliardy lat temu, gdy wówczas przypominała ona dzisiejszą Ziemię.
Roboty będę eksplorowały obszar, na którym niegdyś znajdował się ogromny zbiornik wodny, a w nim, być może, rozkwitało biologiczne życie. Mowa tutaj o rejonie delty w kraterze Jezero, który znajduje się na skraju Isidis Planitia, czyli gigantycznej niecki położonej na północ od równika planety. Naukowcy wybrali ten obszar ze względu na występujące tam najstarsze i najciekawsze formy geologiczne Czerwonej Planety.
Najważniejszym elementem eksploracji Marsa będzie dokonanie odwiertów w gruncie i pobranie próbek skał. Następnie będą one szczelnie zapakowane i będą mogły być odebrane przez przyszłe misje, a następnie dostarczone na Ziemię do bardziej wnikliwych badań. Co ciekawe, Polska Agencja Kosmiczna będzie brała udział w tym karkołomnym przedsięwzięciu.
Lądowanie na powierzchni Marsa łazika i drona od NASA będzie miało miejsce 18 lutego. Agencja wówczas będzie miała do dyspozycji aż trzy różne roboty eksplorujące na Marsie. Oprócz misji Mars 2020, na tym tajemniczym globie pojawi się jeszcze sonda i łazik z Chin oraz orbiter ze Zjednoczonych Emiratów Arabskich.
Źródło: GeekWeek.pl/NASA / Fot. NASA
https://www.geekweek.pl/news/2021-01-23 ... a-marsjan/
Załączniki
Na Marsa zmierza lądownik NASA z pocztówką od GeekWeek.pl dla Marsjan.jpg
Na Marsa zmierza lądownik NASA z pocztówką od GeekWeek.pl dla Marsjan2.jpg
Paweł Baran
VIP
Posty: 17352
Rejestracja: 9 lut 2019, o 13:58
 Polubił: 1 time
 Polubiane: 23 times

Re: Wiadomości astronomiczne z internetu

Post autor: Paweł Baran »

Parker Solar Probe przelatuje siódmy raz blisko Słońca
2021-01-23.
Amerykańska sonda Parker Solar Probe po raz siódmy zbliżyła się do Słońca. Statek krążący wokół naszej gwiazdy przeleciał przez peryhelium swojej obecnej orbity 17 stycznia.
Misja NASA Parker Solar Probe ma docelowo zbliżyć się do Słońca na odległość ok. 6 mln km. Już teraz jednak korzystając co jakiś czas z asysty grawitacyjnej Wenus zmniejsza regularnie swoją orbitę.
Podczas poprzedniego, szóstego bliskiego przelotu we wrześniu 2020 r. statek znalazł się w odległości 13,5 mln km od powierzchni Słońca. Teraz znajdując się na tej samej orbicie rekord został 17 stycznia 2021 r. wyrównany i znów sonda znalazła się w takiej odległości.
Podczas przelotu przez peryhelium na statku uruchamiane są urządzenia badawcze i przez około tydzień rejestrowane są dane naukowe. Położenie statku na orbicie względem Ziemi umożliwiło też zaangażować w ten bliski przelot kilka innych statków kosmicznych i około 40 obserwatoriów na naszej planecie. Skoordynowana akcja badania Słońca w czasie, gdy tak blisko przelatuje obok niego statek kosmiczny pozwala szerzej spojrzeć na aktywność naszej gwiazdy i połączyć dane z różnych źródeł dotyczące zjawisk na niej zachodzących. W akcji wzięły udział: europejski statek Solar Orbiter, europejsko-japońska sonda do Merkurego BepiColombo, amerykańskie sondy STEREO i SDO.
Zakończyły się dopiero dwa z planowanych siedmiu lat działania sondy Parker Solar Probe. Głównym celem misji jest dokładniejsze zbadanie aktywności Słońca, lepsze poznanie zjawisk zachodzących w zewnętrznej atmosferze Słońca czyli w koronie słonecznej i ustalenie struktury i dynamiki pól elektrycznych i magnetycznych w miejscach, które są źródłami wiatru słonecznego, dochodzącego do Ziemi.
Lepsze zrozumienie dynamiki korony słonecznej pozwoli dokładniej przewidywać zjawiska związane z pogodą kosmiczną, która ma wpływ na naszą planetę.
W 2021 roku statek Parker Solar Probe jeszcze trzy razy zbliży się do Słońca. W lutym znajdzie się w strefie oddziaływania grawitacyjnego Wenus, które ponownie zmniejszy jego orbitę. Kolejne przeloty przez peryhelium nastąpią 29 kwietnia i 9 sierpnia. Kolejna asysta grawitacyjna Wenus nastąpi 16 października. Miesiąc po niej, 21 listopada sonda zbliży się na rekordowe 8,5 mln km do Słońca.

Opracował: Rafał Grabiański
Na podstawie: NASA

Więcej informacji:
• oficjalna strona misji


Na zdjęciu: Wizja artystyczna sondy Parker Solar Probe obok Słońca. Źródło: NASA/JHAPL/Steve Gribben.
Profil misji Parker Solar Probe. Na górnym obrazku rzut z góry na kolejne orbity sondy. Na dolnym zmiany w odległości sondy od Słońca. Na zielono zaznaczono już przebytą drogę. Stan na 23 stycznia 2021 r. Źródło: NASA.

https://www.urania.edu.pl/wiadomosci/pa ... sko-slonca
Załączniki
Parker Solar Probe przelatuje siódmy raz blisko Słońca.jpg
Parker Solar Probe przelatuje siódmy raz blisko Słońca2.jpg
Paweł Baran
VIP
Posty: 17352
Rejestracja: 9 lut 2019, o 13:58
 Polubił: 1 time
 Polubiane: 23 times

Re: Wiadomości astronomiczne z internetu

Post autor: Paweł Baran »

Czy układ HR 8799 pozostanie nienaruszony?
2021-01-23.
Wszystkie cztery planety krążące wokół gwiazdy HR 8799 zostały zidentyfikowane za pomocą metody bezpośredniego obrazowania – wyczyn możliwy dzięki temu, że planety są duże i krążą po rozległych orbitach wokół swojej gwiazdy. Układy planetarne o takich cechach często mają trudności z utrzymaniem się razem pod wpływem wszystkich oddziaływań grawitacyjnych. Ale czy układ HR 8799 mógłby w jakiś sposób pozostać nienaruszony?
Technika obrazowania bezpośredniego polega na wykonaniu zdjęcia gwiazdy i usunięcia całego światła pochodzącego od gwiazdy, aby zobaczyć, co pozostało (oby planety). Kiedy astronomowie zastosowali tę technikę do obserwacji gwiazdy HR 8799 w podczerwieni, odkryli cztery planety, które ją okrążają.

Zdjęcia pokazują, że najbardziej wewnętrzna planeta znajduje się w przybliżeniu 16 jednostek astronomicznych od gwiazdy – nieco bliżej niż Uran od Słońca – a wszystkie planety mają okresy orbitalne od 50 do 500 lat. Ale biorąc pod uwagę, że astronomowie nie byli w stanie obserwować tego układu przez bardzo długi czas, pozostaje niepewność co do długoterminowego zachowania orbit planet w tym układzie. W rzeczywistości niektóre wcześniejsze badania sugerowały, że układ może rozpaść się w odległej przyszłości.

Jednak w niedawnym badaniu Krzysztof Goździewski i Cezary Migaszewski (Uniwersytet Mikołaja Kopernika, Toruń, Polska) rozważają scenariusz, w którym HR 8799 jest w stanie pozostawać w nienaruszonym stanie – wystarczy uwzględnić rezonans ruchu średniego i orbity okresowe.

Kiedy orbitujące ciała znajdują się w rezonansie ruchu średniego, stosunek ich okresów orbitalnych jest małym współczynnikiem liczby całkowitej. Istnieją przykłady rezonansów ruchu średniego w Układzie Słonecznym: Neptun i Pluton są w rezonansie 3:2 (na 3 obiegi Neptuna wokół Słońca przypadają 2 obiegi Plutona wokół Słońca), a księżyce Jowisza Io, Europa i Ganimedes są w rezonansie 4:2:1.

Goździewski i Migaszewski już wcześniej pokazali, że cztery planety krążące wokół HR 8799 mogą mieć stabilny rezonans ruchu średniego 8:4:2:1. W tym badaniu ponownie przyjrzeli się temu rezonansowi planet HR 8799 w kontekście orbit okresowych, gdzie poszczególne elementy związane z orbitami planet zmieniają się okresowo w czasie.

Goździewski i Migaszewski wykorzystali obserwacje z określonego punktu do stworzenia wstępnego modelu układu HR 8799. Następnie pozwolili układowi ewoluować w warunkach rezonansu ruchu średniego i orbit okresowych. Powstały model nie tylko był zgodny z pomiarami układu wykonanymi od czasu początkowej obserwacji, ale można go również wykorzystać do określenia mas planet HR 8799. Potrzeba tylko jeszcze kilku przyszłych obserwacji.

HR 8799 może mieć jeszcze inne planety, które znajdują się bliżej niej niż cztery znane. Jednak nie mogą one drastycznie kolidować z rezonansem ruchu średniego w układzie. W każdym razie HR 8799 jest dobrym poligonem doświadczalnym dla teorii formowania się planet – trzeba tylko mieć na nie oko!

Opracowanie:
Agnieszka Nowak

Źródło:
AAS

Urania
https://agnieszkaveganowak.blogspot.com ... szony.html
Załączniki
Czy układ HR 8799 pozostanie nienaruszony.jpg
ODPOWIEDZ

Wróć do „Wiadomości astronomiczne z internetu”