Wiadomości astronomiczne z internetu

[Paweł Baran]

ESO: zobrazowano gwałtowne procesy gwiazdotwórcze
2022-06-27.
Astronomowie pokazali szczegóły obszaru gwiazdotwórczego 30 Doradus, znanego też jako Mgławica Tarantula. Wykorzystano nowe obserwacje z Atacama Large Millimeter/submillimeter Array (ALMA). Na opublikowanych niedawno przez Europejskie Obserwatorium Południowe (ESO) obrazach wysokiej rozdzielczości, wraz z danymi z ALMA, widzimy mgławicę w nowym świetle, z delikatnymi obłokami gazu, które dają wgląd w to, jak masywne gwiazdy kształtują ten rejon.
Jak oznajmił Tony Wong, który kierował badaniami 30 Doradus, zaprezentowanymi podczas spotkania Amerykańskiego Towarzystwa Astronomicznego (AAS), owe fragmenty ukazane na obrazowaniach mogą być pozostałościami dawniejszego większego obłoku, który został poszatkowany przez olbrzymią energię uwalnianą przez młode masywne gwiazdy, w procesie zwanym sprzężeniem zwrotnym. Początkowo astronomowie sądzili, że gaz w tych obszarach jest zbyt rzadki i zbyt przytłoczony turbulentnym sprzężeniem zwrotnym, aby grawitacja mogła zebra go razem dla uformowania nowych gwiazd. Ale nowe dane ukazały także znacznie gęstsze włókna, w których rola grawitacji nadal jest znacząca.
Nasze wyniki sugerują, że nawet przy występowaniu bardzo silnego sprzężenia zwrotnego, grawitacja może wywierać silny wpływ i prowadzić do kontynuowania powstawania gwiazd.
Tony Wong, profesor University of Illinois w Urbana-Champaign
Położona w Wielkim Obłoki Magellana, galaktyce satelitarnej naszej własnej Drogi Mlecznej, Mgławica Tarantula jest jednym z najjaśniejszych i najbardziej aktywnych obszarów gwiazdotwórczych w naszym galaktycznym sąsiedztwie. Znajduje się około 170 000 lat świetlnych od Ziemi. W sercu mgławicy są jedne z najmasywniejszych znanych gwiazd, z których kilka ma masy przekraczające 150 razy masę Słońca, czyniąc ten rejon idealnym miejscem do badania, w jaki sposób obłoki gazu zapadają się po wpływem grawitacji, tworząc nowe gwiazdy.
Jak oznajmił Guido De Marchi, naukowiec z Europejskiej Agencji Kosmicznej (ESA), współautor publikacji prezentującej wyniki nowych badań, to co czyni 30 Doradus unikalną, jest fakt, że znajduje się wystarczająco blisko nas, aby szczegółowo badać, jak formują się gwiazdy, przy czym jej własności nadal są podobne do podobnych obszarów w bardzo dalekich galaktykach, nawet gdy Wszechświat był młody. Dodał on także, że dzięki 30 Doradus możemy badać, jak gwiazdy formowały się 10 miliardów lat temu, kiedy to narodziła się większość gwiazd.
O ile większość poprzednich badań Mgławicy Tarantula skupiała się na centrum tego obiektu, to astronomowie od dawna wiedzieli, że powstawanie masywnych gwiazd zachodzi także w innych miejscach. Aby lepiej zrozumieć ten process, zespół badawczy przeprowadził obserwacje w wysokiej rozdzielczości, pokrywające duży obszar mgławicy. Przy pomocy ALMA zmierzono emisję promieniowania od gazowego tlenku węgla. Pozwoliło to na opracowanie mapy wielkich, chłodnych obłoków gazu w mgławicy, które zapadają się, aby dać życie nowym gwiazdom – a także w jaki sposób się zmieniają, gdy wielkie ilości energii są uwalniane przez młode gwiazdy.
Spodziewaliśmy się ustalić, że fragmenty obłoku najbliżej młodych masywnych gwiazd będą wykazywać najwyraźniejsze oznaki przytłaczania grawitacji przez sprzężenie zwrotne. Zamiast tego odkryliśmy, że grawitacja jest nadal ważna w rejonach narażonych na sprzężenie zwrotne – co najmniej we fragmentach obłoku, które są wystarczająco gęste.
Tony Wong
Na obrazie opublikowanym dzisiaj przez ESO widzimy nowe dane ALMA nałożone na wcześniejszy obraz podczerwony tego samego rejonu, który pokazuje jasne gwiazdy i jasnoróżowe obłoki gorącego gazu – uzyskany przy pomocy teleskopów ESO: VLT i Visible and Infrared Survey Telescope for Astronomy (VISTA). Kompozycja pokazuje wyraźny, przypominający pajęczynę kształt obłoków gazu Mgławicy Tarantula, który dał jej pajęczą nazwę. Nowe dane ALMA obejmują jasne czerwono-żółte smugi: bardzo zimny i gęsty gaz, który pewnego dnia może zapaść się i utworzyć gwiazdy.
Nowe badania zawierają szczegółowe wskazówki na temat tego, jak zachowuje się grawitacja w obszarach gwiazdoztwórczych Mgławicy Tarantula, ale prace jeszcze się nie skończyły. Jak podsumował prof. Tony Wong, wciąż jest dużo więcej do zrobienia z tym unikalnym zestawem danych. Został on udostępniony także publicznie, aby zachęcić innych naukowców do prowadzenia nowych badań w tym zakresie.
Źródło: ESO .
Fot. ESO.org

SPACE24

https://space24.pl/nauka-i-edukacja/eso ... zdotworcze

[Paweł Baran]

Rumunia spłaci dług w ESA
2022-06-28. Krzysztof Kanawka
Koniec kilkuletnich problemów Rumunii w ESA.
Rumuńska agencja kosmiczna ROSA poinformowała o deklaracji rządu tego państwa w sprawie spłaty długu wobec ESA. Zobowiązania na ponad 100 mln EUR zostaną spłacone do końca roku.
W październiku 2018 roku poinformowaliśmy o problemach Rumunii w ESA. To państwo przestało płacić część składek i w konsekwencji ESA postanowiła zawiesić Rumunię w prawach głosu w ramach Agencji.
Z dostępnych informacji wynika, że aktualny dług Rumunii w ESA opiewa na wartość 102,26 M EUR. Są to zobowiązania Rumunii związane z brakiem opłacania składki na programy opcjonalne z lat 2019 – 2022. Sugeruje to, że wcześniejsze długi zostały już spłacone przez Rumunię.
24 czerwca 2022 agencja kosmiczna ROSA poinformowała o decyzji w sprawie spłaty zobowiązań. Rumunia zamierza spłacić ten dług do końca roku. Po spłacie Rumunia odzyska prawo głosu w ESA.
Rumunia – jako drugie państwo naszego regionu – dołączyła do Europejskiej Agencji Kosmicznej (ESA) w grudniu 2011 roku. Wstąpienie do struktur ESA nastąpiło na prawie rok przed Polską. Od tego czasu Rumunia realizuje szereg projektów w ESA, a jej budżet wzrósł od około 20 do około 40 M EUR. Aktualnie rumuński wkład do ESA jest o około 5 M EUR mniejszy od składki Polski do tej agencji.
(ROSA)
https://kosmonauta.net/2022/06/rumunia- ... lug-w-esa/

[Paweł Baran]

POLSA publikuje katalog podmiotów sektora kosmicznego
2022-06-28.
Polska Agencja Kosmiczna opublikowała katalog podmiotów zawierający informacje o polskim sektorze kosmicznym i jego kompetencjach związanych z przemysłem i nauką w zakresie eksploracji i użytkowania przestrzeni kosmicznej. Jak podkreślił prof. Wrochna - jest to aktualne źródło informacji o polskim sektorze kosmicznym.
Katalog polskich podmiotów sektora kosmicznego jest kolejnym opracowaniem przygotowanym przez Polską Agencję Kosmiczną mającym na celu prezentację potencjału branży kosmicznej.
Polska może się poszczycić ponad 500-letnim doświadczeniem w badaniach i eksploracji kosmosu. Ich fundamentem były rewolucyjne idee Mikołaja Kopernika i jego kontynuatorów, w tym Jana Heweliusza, wielkich polskich astronomów, XX-wiecznych i naukowców pracujących współcześnie. Na przestrzeni lat uczeni i inżynierowie o polskich korzeniach, pracujący w kraju i za granicą, stworzyli wiele cennych koncepcji naukowych, wynalazków i urządzeń, które na stałe wpisały się w historię podboju kosmosu.
prof. Grzegorz Wrochna
Jak czytamy we wstępie, rodzimy sektor kosmiczny skupia obecnie ponad 300 firm, zatrudniających blisko 12 tysięcy osób. Kilkadziesiąt z nich swój model biznesowy w całości lokuje w sektorze kosmicznym, dla pozostałych stanowi on część ich aktywności. Firmy te są szczególnie aktywne w robotyce i automatyce, mechatronice, systemach zasilania urządzeń pokładowych, systemach optycznych i komunikacyjnych dla satelitów, czujnikach naukowych i penetratorach gruntu dla sond kosmicznych czy oprogramowaniu testującym systemy i podsystemy obiektów wynoszonych na orbitę.
Od kilku lat trwają też prace nad w pełni odzyskiwalnymi polskimi rakietami suborbitalnymi. W zamierzeniu mają one osiągać pułap powyżej 100 km i zabierać ze sobą kilkudziesięciokilogramowy ładunek, na który składałyby się różnego rodzaju eksperymenty, do których przeprowadzenia wymagane są warunki mikrograwitacji.
W katalogu zauważono także, że znaczenie krajowego sektora kosmicznego stale rośnie, ponieważ eksploatacja przestrzeni kosmicznej jest dziedziną rozwojową, opartą na rozwoju najnowszych technologii, wyznaczającą coraz to nowsze, ambitne cele. Rosnące znaczenie sektora kosmicznego w krajowej gospodarce to także zwrot społeczny w postaci płaconych do budżetu państwa podatków i budowanie pozytywnego wizerunku kraju. Branża kosmiczna, poprzez swój intensywny rozwój w najnowocześniejszych technologiach, inspiruje także młode pokolenie do samodoskonalenia w perspektywie realizacji najbardziej ambitnych celów - czytamy.
Publikacja zawiera zatem profile firm i podmiotów polskiego sektora kosmicznego wraz z opisem ich działalności, oferowanymi produktami i specjalizacjami według domen technologicznych. W katalogu znajdują się także niezbędne dane i kontakty do firm oraz drzewo technologiczne prezentujące zestawienie kompetencji przedstawionych podmiotów.
Jak dodała Polska Agencja Kosmiczna, katalog będzie rozbudowywany o kolejne firmy i podmioty z branży kosmicznej które będą zainteresowane prezentacją swojej działalności.
Niniejszy katalog polskich podmiotów sektora kosmicznego jest kolejnym opracowaniem przygotowanym przez Polską Agencję Kosmiczną. Publikacja zawiera informacje o polskim sektorze kosmicznym i jego kompetencjach związanych z przemysłem i nauką w zakresie eksploracji i użytkowania przestrzeni kosmicznej. Stanowi użyteczne i aktualne źródło informacji o polskim sektorze kosmicznym. Mamy nadzieję, że nasz katalog będzie pomocny w nawiązywaniu kontaktów, które zaowocują nowymi, ciekawymi projektami.
prof. Grzegorz Wrochna
Katalog jest dostępny na stronach POLSA w języku polskim i angielskim .
Źródło: POLSA
Fot. POLSA
SPACE24

https://space24.pl/polityka-kosmiczna/p ... osmicznego

[Paweł Baran]

AstroShow 2022 - Jedenasta edycja AstroShow zapowiada się... wielkopolsko!
2022-06-28. Astronomia24
Jedenasty zlot Astroshow 2022 odbędzie się w dniach 26-28 sierpnia w miejscowości Trzebaw w woj. wielkopolskim. Delta Optical AstroShow to jedyne w swoim rodzaju doroczne spotkanie fascynatów makro i mikrokosmosu - zarówno tych stawiających pierwsze kroki, jak i tych, którzy pewnie poruszają się po obu dziedzinach. Jak co roku, w myśl zasady „od laika do Kopernika” clou AstroShow stanowić będą warsztaty praktyczne, m.in. z obsługi teleskopu i zasad prostej astrofotografii. Pokazy w Mobilnym Planetarium Cyfrowym umilą natomiast czas oczekiwania na zajęcia praktyczne pod nocnym niebem.
Astroshow nie zapomina również o najmłodszych - na nich czeka Klub Młodego Przyrodnika, w ramach którego odbędą się zajęcia z biologii, fizyki i astronomii. Organizatorzy planują również wyprawę w teren w poszukiwaniu interesujących okazów, obserwacje mikroskopowe i ciekawe eksperymenty naukowe.

Po zmroku do dyspozycji uczestników przekazane zostaną fantastyczne teleskopy, w tym ogromny, półmetrowy Sky-Watcher Dobson 20” SynScan Go-To.

Po więcej szczegółów zapraszamy bezpośrednio na stronę organizatora: astroshow.pl
Źródło: astroshow.pl

Jedenasty zlot Astroshow 2022 odbędzie się w dniach 26-28 sierpnia.

https://www.astronomia24.com/news.php?readmore=1192

[Paweł Baran]

Kosmiczni turyści niebezpieczeństwem dla klimatu?
2022-06-28.
Jak podali naukowcy z University of Cambridge (UCL) i Massachusetts Institute of Technology (MIT), cząstki sadzy uwalniane przez silniki rakietowe zatrzymują ciepło 500 razy silniej niż cząstki pochodzące z innych źródeł, a także uszkadzają warstwę ozonową. Ich zdaniem częste loty rakiet wpływają więc na klimat i skład atmosfery, a zagrożenie jeszcze bardziej rośnie w związku z rozwojem kosmicznej turystyki.
Jak bowiem odkryli, sadza emitowana do atmosfery przez rakiety, w przeliczeniu na jednostkę masy potrafi zatrzymywać ciepło 500 razy sprawniej, niż emitowana przez samoloty czy źródła na Ziemi.
Co więcej, choć obecny ubytek warstwy ozonowej spowodowany lotami rakiet jest niewielki, to z czasem może przybrać na znaczeniu.
Jak naukowcy dodali, czątki te mają tak silne działanie głównie dlatego, że trafiają prosto do górnych warstw atmosfery.
„Loty rakiet rutynowo przyrównuje się do gazów cieplarnianych i zanieczyszczeń powietrza emitowanych przez samoloty. Jak pokazaliśmy, to błąd - mówi dr Eloise Marais z UCL. - Cząstki sadzy pochodzące z rakiet mają dużo większy wpływ na klimat, niż samoloty i źródła naziemne. Dlatego nie potrzeba tylu startów rakiet, co międzynarodowych lotów, aby uzyskać ten sam efekt. To, czego obecnie potrzebujemy, to dyskusja ekspertów na temat najlepszej strategii dla uregulowania tej szybko rozwijającej się gałęzi przemysłu" - dodaje badaczka.
Do swoich wyników naukowcy doszli po przeanalizowaniu danych na temat substancji uwolnionych w trakcie startów 103 rakiet na całym świecie w 2019 roku, a także na temat wpływu rakiet wielokrotnego użytku oraz wracających do atmosfery kosmicznych śmieci.
Dekada stosowania obecnych rakiet - według badaczy - spowodowała zatrzymanie ciepła na poziomie 3,9 mW na metr kwadratowy. Jednak liczba ta podwoiła się zaledwie w trzy lata z powodu dodatkowych emisji związanych z kosmiczną turystyką.
Badacze wymieniają tu starty rakiet SpaceX napędzanych naftą oraz pojazdów Virgin Galactic zasilanych nowego typu syntetycznym paliwem.
Kosmiczna turystyka przy lotach realizowanych nawet tygodniowo może m.in. zaszkodzić odbudowie warstwy ozonowej, którą udało się uzyskać po wprowadzeniu protokołu montrealskiego.
„Jedna część atmosfery, w której widać silną odbudowę warstwy ozonowej po wprowadzeniu protokołu montrealskiego to górna warstwa, a tam właśnie działają cząstki uwalniane przez rakiety. Nie spodziewaliśmy się zobaczyć tak dużych zmian w warstwie ozonowej. Zagrażają one jej regeneracji" - alarmuje jeden z badaczy, dr Robert Ryan.
Naukowcy podkreślają jednocześnie, że nadal pozostaje wiele do nauczenia na temat wpływu rakiet na atmosferę i klimat. Wiele też będzie zależało od stosowanego paliwa.
„Badanie to pozwala nam wkroczyć w erę kosmicznej turystyki z oczami szeroko otwartymi na potencjalne skutki. Musimy rozpocząć rozmowy na temat wpływu startów rakiet na środowisko, aby zminimalizować działanie na warstwę ozonową i klimat" - mówi dr Ryan.
Źródło:PAP

Fot. Pxhere (domena publiczna)

https://space24.pl/nauka-i-edukacja/kos ... la-klimatu

[Paweł Baran]

Góry kosmicznych śmieci pozwolą podróżować po Wszechświecie

2022-06-28. Filip Mielczarek

Kosmiczne śmieci to gigantyczny problem, który z każdym rokiem coraz bardziej narasta. Pojawił się jednak bardzo ciekawy pomysł na przemianę ich w paliwo rakietowe do podróży po całym Układzie Słonecznym.

Orbitalne śmieci pozwolą nam podróżować po kosmosie
Ludzie to śmieciarze. Zanieczyszczamy odpadami nie tylko lądy i morza, ale również przestrzeń kosmiczną. Jeśli nic z tym problemem nie zrobimy, to astronomowie ostrzegają, że niebawem nie będziemy mogli bezpiecznie wysyłać misji kosmicznych i eksplorować obcych planet.
Pojawiło się jednak światełko w tunelu. Południowoaustralijski start-up o nazwie Neumann Space, na co dzień prężnie rozwijający się w świecie przemysłu kosmicznego, zaprezentował swoją koncepcję na wykorzystanie tej niezliczonej ilości ton kosmicznych śmieci do produkcji paliwa rakietowego.

Współpraca Neumann Space, Nanoracks, Astroscale i CisLunar ma ten innowacyjny pomysł wprowadzić w życie. Wspólnie inżynierowie opracowali koncepcję zbierania kosmicznych śmieci, przenoszenia ich, przetapiania i produkcji paliwa rakietowego na potrzeby dalekich misji.
Herve Astier, dyrektor generalny firmy Neumann Space, powiedział podczas prezentacji, że spalający metal silnik strumieniowy będzie zmierzał do pierwszego prototypu już w przyszłym roku. Recykling kosmicznych śmieci na paliwo rakietowe to przyszłość. Pomysłem już zainteresowała się NASA i Pentagon.
Metaliczny materiał pędny z kosmicznych śmieci

Rodzaj technologii, której używamy z metalicznym materiałem pędnym, jest dość tania w produkcji w porównaniu z innymi rozwiązaniami — powiedział Astier. — Paliwo może być przechowywane przez długi czas, nie jest narażone na promieniowanie i nie potrzebuje miejsca w zbiorniku — dodał.
Naukowcy uważają, że w przemyśle kosmicznym można stworzyć prawdziwą symbiozę technologii, która pozwoli od początku, czyli od wysłania rakiet czy satelitów na orbitę, do końca ich funkcjonowania, uczynić z nich efektywne urządzenia do wielu zastosowań.

Kosmiczne śmieci mogą stać się paliwem przyszłości /123RF/PICSEL

INTERIA

Space debris: A problem that’s only getting bigger



https://geekweek.interia.pl/astronomia/ ... Id,6122646

[Paweł Baran]

Mity Wśród Gwiazd: Gwiazdozbiór Zająca
2022-06-28. Zofia Lamecka
Gwiazdozbiór Zająca jest konstelacją nieba południowego i znajduje się pod stopami Oriona. W mitologii greckiej polowały na niego należące do Oriona psy myśliwskie, reprezentowane przez gwiazdozbiory Małego i Wielkiego Psa. Natomiast, z racji swojego położenia, według arabskich astronomów ten obszar przedstawiał tron lub stołek Oriona. Pierwszy skatalogował go Ptolemeusz w II w. n.e.
W Polsce konstelację można obserwować w miesiącach zimowych. Jest 51. pod względem wielkości. Sąsiaduje z takimi gwiazdozbiorami jak Erydan, Gołąb, Orion, Wielki Pies, Jednorożec i Rylec. Znajduje się w nim wiele ciekawych obiektów głębokiego nieba, jak na przykład gromadę kulistą NGC1904 czy galaktykę nieregularną NGC 1821. Natomiast na granicy Zająca i Erydanu leży R Leporis (Hind’s Crimson Star) – węglowa gwiazda zmienna, w której okresie zmienności jasność obserwowalna waha się między 5,5 a 11,7 magnitudo. Charakteryzuje się intensywnie czerwonym kolorem, gdyż w obecny w jej atmosferze węgiel pochłania światło niebieskie.
W obrębie Zająca znajduje się obiekt z katalogu Messiera – M79 (NGC 1904). To gromada kulista znajdująca się w odległości 41 lat świetlnych od Ziemi. Jej promień wynosi 52 lata świetlne, a jasność obserwowalna w przybliżeniu 8,6 magnitudo. Składa się z około 150.000 gwiazd, głównie czerwonych olbrzymów i błękitnych maruderów, z czego te ostatnie znajdują się blisko centrum mgławicy.
Źródła:
• Constellation Guide
28 czerwca 2022

• Messier Objects
28 czerwca 2022
Powyższa ilustracja pochodzi z dzieła Jana Heweliusza pod tytułem „Uranographia” i przedstawia wyobrażenie Zająca na tle gwiazd tworzących jego konstelację. Żródło Wikimedia Commons
Na powyższym obrazku widać fragment mapy nieba przedstawiający gwiazdozbiór Zająca w otoczeniu sąsiadujących konstelacji. Źródło: Wikimedia Commons

Zdjęcie M79 wykonane w ultrafiolecie przez satelitę GALEX Źródło: Wikimedia Commons

https://astronet.pl/autorskie/mity-wsro ... or-zajaca/

[Paweł Baran]

Wystartowała misja CAPSTONE. Wspomoże powrót człowieka na Księżyc
2022-06-28.
Rakieta Electron wyniosła satelitę CAPSTONE w przestrzeń kosmiczną. Zadaniem urządzenia jest zbadanie stabilności eliptycznej orbity Księżyca i sprawdzenie działania systemów nawigacyjnych.
Misja Cislunar Autonomous Positioning System Technology Operations and Navigation Experiment, czyli CAPSTONE, została wystrzelona we wtorek 28 czerwca o godzinie 11:55 czasu polskiego. Urządzenie zostało wysłane w kierunku Księżyca z wykorzystaniem rakiety Rocket Lab Electron.
,, CAPSTONE jest przykładem tego, jak ważna jest współpraca NASA z partnerami komercyjnymi do realizacji ambitnych planów dotyczących eksploracji Księżyca.
Jim Reuter, zastępca administratora w Dyrekcji ds. Misji Technologii Kosmicznych, NASA
Droga na księżycową orbitę
CAPSTONE znajduje się obecnie na niskiej orbicie okołoziemskiej, a dotarcie do docelowej orbity księżycowej zajmie statkowi kosmicznemu około czterech miesięcy.
Satelita jest podłączony do modułu Lunar Photon rakiety Electron firmy Rocket Lab. Trzeci stopień rakiety wyśle CAPSTONE w kierunku Srebrnego Globu. Krótko po wystrzeleniu Lunar Photon oddzielił się od drugiego stopnia Electrona. W ciągu następnych sześciu dni silnik Photona będzie okresowo zapalał się, aby opuścić niską orbitę okołoziemską. Lunar Photon następnie wystrzeli CubeSata CAPSTONE w kierunku Księżyca. CAPSTONE użyje własnego napędu i grawitacji Słońca, aby pokonać pozostałą drogę. Wykorzystanie asysty grawitacyjnej drastycznie zmniejszy ilość paliwa potrzebnego satelicie do dotarcia na orbitę Srebrnego Globu.
Misja CAPSTONE
Cubesat CAPSTONE jako pierwsze urządzenie przetestuje unikalną, eliptyczną orbitę Księżyca w ramach programu Cislunar Autonomous Positioning System Technology Operations and Navigation Experiment (CAPSTONE). Orbita, formalnie znana jako prawie prostoliniowa orbita halo (NRHO), jest znacznie wydłużona. Jej lokalizacja w punkcie równowagi w grawitacyjnej Ziemi i Księżyca zapewnia stabilność podczas długotrwałych misji, takich jak planowana księżycowa stacja Gateway. Orbita NRHO maga również minimalnej ilości energii do utrzymania pozycji statku.
Obiekty poruszające się na orbicie NRHO w miejscu najbliższym Księżyca znajdują się na wysokości około 1,6 tys. kilometrów nad powierzchnią Srebrnego Globu. W najbardziej odległym punkcie, sztuczne satelity i stacja Gateway oddalą się od naturalnego satelity Ziemi na odległość około 70 tys. kilometrów.
CAPSTONE zweryfikuje moc napędu do utrzymania orbity zgodnie z przewidywaniami modeli naukowców.
Nowy system księżycowej nawigacji
Okrążający Księżyc od 2009 roku satelita NASA Lunar Reconnaissance Orbiter (LRO) posłuży jako punkt odniesienia dla CAPSTONE. CAPSTONE będzie komunikował się bezpośrednio z LRO i wykorzystywał dane uzyskane z połączenia do pomiaru odległości od LRO i położenia CAPSTONE w przestrzeni kosmicznej. Informacje zostaną wykorzystane do oceny oprogramowania autonomicznej nawigacji satelity. Nowy system pozycjonowania pozwoli przyszłym księżycowym statkom kosmicznym określić lokalizację bez konieczności polegania wyłącznie na śledzeniu z Ziemi.
źródło: NASA
Start rakiety Electron z satelitą CAPSTONE na pokładzie. Fot. Rocket Lab
https://nauka.tvp.pl/60994532/wystartow ... na-ksiezyc

[Paweł Baran]

Coraz więcej Rosjan wierzy w ruch obiegowy Ziemi wokół Słońca
2022-06-28. Kacper Bakuła
Ponad 90 procent Rosjan uważa, że Słońce jest centrum Układu Słonecznego, a Ziemia wykonuje względem niego ruch obiegowy - ogłosiła moskiewska uczelnia. Jak dodała, w porównaniu z ostatnim badaniem przeprowadzonym 18 lat temu, odsetek ten wzrósł o 8 punktów procentowych.
Rosyjska państwowa agencja prasowa TASS podała do wiadomości, że coraz więcej Rosjan wierzy w ruch obiegowy Ziemi wokół Słońca (precyzując pytanie, to badaczom zapewne chodziło o sprawdzenie, jaki odsetek respondentów uważa, że Ziemia orbituje wokół środka masy Układu Słonecznego). Badania na ten temat przeprowadziła moskiewska Wyższa Szkoła Ekonomii.
Z komunikatu TASS dowiadujemy się, że odsetek Rosjan, u których "wiedza naukowa w ostatnich latach wzrosła" i twierdzących, że Słońce jest centralnym obiektem Układu Słonecznego uległ powiększeniu. W ostatnich 18 latach procent odpowiedzi twierdzących zwiększył się z 85% do 93%. Badania przeprowadzono w grupie wiekowej 18-65 lat, z udziałem 7 467 respondentów.
W akademickiej ankiecie poruszono także różne kwestie powiązane z geologią. Dla przykładu, 84% badanych odparło, że ziemskie jądro jest bardzo gorące, 83% Rosjan uważa, że od milionów lat na Ziemi występują ruchy tektoniczne kontynentów, 70% twierdzi, że elektron jest mniejszy od atomu, a 90% sądzi, że człowiek jest winny zmianom klimatu.
W podobnym badaniu, które zostało przeprowadzone w 2006 roku wyniki były nieco odmienne. Wówczas 85% Rosjan uważało, że Ziemia krąży wokół Słońca, 70% twierdziło o gorącym jądrze Ziemi, 48% sądziło, że występuje dryf kontynentów, a 51% miało zdanie, że elektron jest mniejszy od atomu.
Powyższe wyniki ankiety zatem w niewielkim stopniu odbiegają od podobnych ankiet zorganizowanych na przestrzeni lat w wielu krajach świata. Przed dekadą hiszpańska fundacja BBVA przeprowadziła badanie odnoszące się wiedzy z elementarnej wiedzy z zakresu fizyki ogólnej. Wówczas w 2011 roku 89 polskich respondentów zgadzało się, że to Słońce jest środkiem całej masy Układu Słonecznego. Nieco mniejszy odsetek Amerykanów zgodził się z tą tezą - było to niewiele ponad 80 procent. Brakuje za to nowszych wyników, aczkolwiek można przewidywać, że w obu wypadkach odsetek uległ zmianie na plus.
Z kolei rok później analogiczne badanie, aczkolwiek przeprowadzone tylko i wyłącznie wśród mieszkańców Stanów Zjednoczonych, zorganizowała Narodowa Fundacja Nauki na próbie 2200 osób. Wtedy 74% Amerykanów zaznaczyło odpowiedź twierdzącą przy pytaniu dotyczącym orbitowania Ziemi wokół Słońca. Jednakże należy mieć pewne wątpliwości co do metody konstruowania pytań, gdyż w badaniu rządowego organu mogliśmy znaleźć pytanie takie jak: "Istnienie Wszechświata rozpoczęło się wraz z wielką eksplozją", przy czym według obecnej wiedzy trudno stwierdzić, że "Wielki Wybuch" faktycznie był wybuchem.
Fot. Kevin Gill/Flickr/CC BY 2.0

SPACE24

https://space24.pl/nauka-i-edukacja/cor ... kol-slonca

[Paweł Baran]

„Zdobywcy Marsa” na European Rover Challenge 2022
2022-06-29.
Już we wrześniu 2022 r. 16 najlepszych drużyn z 7 krajów świata stanie w szranki w zawodach robotów marsjańskich – European Rover Challenge 2022. Wśród finałowej szesnastki, która pojawi się na największym torze marsjańskim na świecie, zobaczymy kilka drużyn z Polski, w tym m.in. AGH Space Systems, otwierającą listę finalistów.
Od 9 do 11 września 2022 r. na terenie kampusu Politechniki Świętokrzyskiej w Kielcach odbędzie się kolejna edycja zawodów łazików marsjańskich – European Rover Challenge 2022. Wzorem lat poprzednich zawody odbędą się w formule hybrydowej.
Jak co roku, jury konkursu postawiło przed uczestnikami wymagania zbliżone do prezentowanych przez największe agencje kosmiczne. Po zaciętej rywalizacji, w której udział wzięły 92 drużyny z pięciu kontynentów (64 w formule stacjonarnej, 28 w zdalnej), w finale zawodów zobaczymy reprezentantów 7 krajów: Szwajcarii, Niemiec, Turcji, Włoch, Bangladeszu, Hiszpanii oraz Polski. Drużyny z Polski, które od lat są faworytami międzynarodowych konkursów robotycznych, uplasowały się wysoko w rankingu. Polskę będą na Marsyardzie reprezentowały: AGH Space Systems z łazikiem Kalman, SKA Robotics z łazikiem Sirius II z Politechniki Warszawskiej, KNR Rover Team z łazikiem Hal-062 z Politechniki Warszawskiej oraz IMPULS z łazikiem IMPULS II z Politechniki Świętokrzyskiej.
Zawody marsjańskie to nie jedyna atrakcja, jaka czeka na odwiedzających wrześniowe wydarzenie. W programie ERC 2022 przewidziano niezwykle interesujące interdyscyplinarne debaty dotyczące przyszłości ludzkiego osadnictwa na Czerwonej Planecie, przetrwania pierwszych astronautów w stałych bazach na Księżycu, wykorzystania technologii kosmicznych na Ziemi oraz komercjalizacji badań i technologii kosmicznych. Równocześnie goście wydarzenia będą mogli zobaczyć na żywo nowoczesne rozwiązania robotyczne, obejrzeć filmy 3D wyjaśniające, np. zjawisko zorzy polarnej czy opisujące strukturę lodowych pierścieni Jowisza, a także samemu poprowadzić łazik i wykonać nim zadanie na miarę prawdziwej misji marsjańskiej.
Wśród prelegentów tegorocznej edycji zobaczymy m.in.: Gianfranco Visentina – kierownika Sekcji Automatyki i Robotyki Europejskiej Agencji Kosmicznej (ESA), prof. Grzegorza Wrochnę – prezesa Polskiej Agencji Kosmicznej (POLSA), Artemis Westenberg – dyrektor generalną Explore Mars Europe, Marię Antoniettę Perino – dyrektor ds. eksploracji gospodarki kosmicznej i sieci międzynarodowej w Thales Alenia Space, czy dr. Gernota Groemera – założyciela i dyrektora administracyjnego Austriackiego Forum Kosmicznego.
Dzięki transmisjom i relacjom na żywo w mediach społecznościowych do ERC może dołączyć publiczność z całego świata. W ubiegłorocznej edycji wydarzenia dzięki internetowej transmisji uczestniczyło niemal pół miliona osób z najdalszych zakątków globu.
Uczestnicy tegorocznych zawodów wystartują w dwóch formułach: stacjonarnej, w której wezmą udział roboty skonstruowane przez drużyny oraz zdalnej, w której zawodnicy z całego świata połączą się zdalnie z robotem mobilnym Leo Rover oraz z ramieniem robotycznym, które będą znajdowały się na terenie zawodów zlokalizowanych na kampusie Politechniki Świętokrzyskiej. Przy czym uczestników zdalnej formuły zawodów poznamy dopiero w sierpniu, po zakończeniu kwalifikacji.
European Rover Challenge odbywa się pod stałym patronatem Europejskiej Agencji Kosmicznej oraz Polskiej Agencji Kosmicznej. Wydarzenie od lat wspierają także swoją obecnością m.in. decydenci i astronauci NASA i szefowie działów robotyki ESA, przedstawiciele Agencji Unii Europejskiej ds. Programu Kosmicznego, a także międzynarodowe organizacje i firmy kosmiczne. Od tego roku wydarzenie zostało także objęte patronatem Międzynarodowej Federacji Astronautycznej.
Współorganizatorami tegorocznej edycji ERC są Europejska Fundacja Kosmiczna oraz Politechnika Świętokrzyska. Miasto Kielce ponownie pełni rolę Miasta Gospodarza wydarzenia, a do grona Partnerów dołączyli m.in. Mars Society Polska, Politechnika Poznańska, Stowarzyszenie Polskich Profesjonalistów Sektora Kosmicznego PSPA, Polish Space Industry Association, Kell Ideas, Freedom Robotics, Pokojowy Patrol, a także amerykańska korporacja Mathworks oraz Mastercam.
Projekt jest dofinansowany z programu „Społeczna odpowiedzialność nauki” Ministra Edukacji i Nauki.

Wszelkie informacje dotyczące wydarzenia można znaleźć na stronie.

Źródło: Biuro Prasowe ERC
Oprac. Paweł Z. Grochowalski
https://www.urania.edu.pl/wiadomosci/zd ... lenge-2022