Wiadomości astronomiczne z internetu

Ciekawostki i postępy w dziedzinie astronomii
Paweł Baran
VIP
Posty: 17356
Rejestracja: 9 lut 2019, o 13:58
 Polubił: 1 time
 Polubiane: 23 times

Re: Wiadomości astronomiczne z internetu

Post autor: Paweł Baran »

Spojrzenie w lipcowe niebo 2022
2022-06-30,
Tego lata, w okresie urlopów i zaczynających się wakacji, będziemy mogli korzystać z dobrodziejstw słonecznego nieba. Lipiec to okres długich dni, a krótkich nocy, które niezbyt sprzyjają obserwacjom astronomicznym. Niemniej jednak wiele ciekawych zjawisk będziemy mogli zaobserwować na niebie w okresie wakacji. Postarajmy się w tym celu wykorzystać wolny czas, a być może pogoda dostosuje się do naszych oczekiwań. Zatem z głową — mimo wszystko — podniesioną do góry spójrzmy, co tam na naszej sferycznej scenie szykuje nam pogodne lipcowe niebo.
Na południowo-wschodnim niebie, gdy dobrze się ściemni, a w lipcu to dopiero około godz. 23, króluje tzw. Trójkąt letni. Tworzą go trzy gwiazdy pierwszej wielkości: Deneb, Wega i Altair. Należą one, w kolejności, do gwiazdozbiorów: Łabędzia, Liry i Orła. W trójkącie tym najwyżej nad horyzontem mieści się prawie w całości Łabędź (jego jasne gwiazdy tworzą krzyż), na prawo, nieco poniżej Lira i u dołu Orzeł. Przez wszystkie te trzy gwiazdozbiory, w ich tle, przebiega Droga Mleczna, czyli nasza Galaktyka. Aby ją na niebie dostrzec, wystarczy tylko sprawne oko i poświęcenie paru chwil w bardzo późny pogodny wieczór, ale z dala od miejskich świateł. W jej centrum, nisko nad horyzontem, dostrzeżemy gwiazdozbiór Strzelca, w którym mieści się masywna czarna dziura, a zarazem silne źródło promieniowania radiowego, oznaczone symbolem Sgr A. Natomiast już 5 lipca o godz. 9 Ziemia na orbicie okołosłonecznej znajdzie się najdalej od Słońca (w aphelium), w odległości ponad 152 mln km. Zaś Słońce w swej „wędrówce” po ekliptyce podąża powoli ku równikowi niebieskiemu, przez co jego deklinacja, czyli wysokość nad horyzontem, będzie systematycznie maleć, a w związku z tym dni staną się nieznacznie, ale niestety coraz to krótsze.
Słońce
W Małopolsce w dniu 1 lipca Słońce wschodzi o godz. 4.35, a zachodzi o godz. 20.53, a dzień będzie trwał 16 godzin i 18 minut. Będzie już krótszy od najdłuższego dnia w roku o 5 minut; natomiast 31 lipca Słońce wschodzi o 5.08, a zachodzi o 20.24, czyli będzie nam świeciło przez 15 godzin i 16 minut: zatem przez ten miesiąc ubędzie dnia o 62 minuty. W międzyczasie Słońce w swej wędrówce wśród znaków Zodiaku przejdzie 22 lipca ze znaku Raka w znak Lwa. Jeśli zaś chodzi o aktywność magnetyczną Słońca, to utrzymuje się ona na wysokim poziomie. Znacznie zwiększoną aktywność w jego 25 cyklu aktywności możemy obserwować pod koniec lipca, czego widomą oznaką będzie wielki wzrost ilości plam i rozbłysków w fotosferze Słońca. Natomiast zawsze należy się liczyć z niespodziankami z jego strony, takimi jak możliwość zaobserwowania w Małopolsce zorzy polarnej.
Fazy Księżyca
Księżyc rozpocznie i zakończy ten miesiąc wakacyjny po nowiu. Kolejność jego faz w lipcu będzie następująca: pierwsza kwadra 7 VII o godz. 4.14, superpełnia 13 VII o godz. 20.57, ostatnia kwadra 20 VII o godz. 16.18 i nów 28 VII o godz. 19.55. W perygeum (najbliżej Ziemi) znajdzie się Księżyc 13 VII o godz. 11. Natomiast w apogeum (najdalej od Ziemi) będzie 26 VII o godz. 12. Warto też pamiętać, że 20 lipca miną już 53 lata, od kiedy statek Apollo 11 wylądował na Księżycu, a dzień później stopy człowieka (Neil Armstrong i Buzz Aldrin) po raz pierwszy dotknęły powierzchni Srebrnego Globu. Wypada zatem spojrzeć bardziej sentymentalnie na naszego naturalnego satelitę, który będzie wtedy widoczny u nas w drugiej połowie nocy, w fazie ostatniej kwadry. Księżyc jest aktualnie rezerwatem ścisłym, gdzie, jak głosi nasza legenda, wciąż na nowych śmiałków (dotychczas było ich tylko 12) czeka Mistrz Twardowski. Ponadto Księżyc zbliży się w lipcu na niewielką odległość kątową do planety Uran oraz do Merkurego, Marsa, Wenus, Neptuna, Saturna i Jowisza. U nas w Polsce będą widoczne zbliżenia Księżyca do Neptuna 18 VII o godzinie 3 i Jowisza – 19 VII też o godzinie 3.
Planety
Jeśli zaś chodzi o planety, Merkurego będzie można obserwować na porannym niebie, nisko nad wschodnim horyzontem, tylko w pierwszym tygodniu miesiąca. Potem skryje się w promieniach Słońca, by pojawić się nisko na wieczornym niebie w ostatnim tygodniu lipca. Wenus przez całe wakacje gra rolę Gwiazdy Porannej, zatem jawi się nam w lipcu przez ponad godzinę przed wschodem Słońca, nisko na wschodnim niebie. Mars, przebywający w gwiazdozbiorze Barana, będzie widoczny na niebie w drugiej połowie nocy. Powoli jaśnieje, zbliżając się do opozycji, która wystąpi 8 XII. Wtedy od Ziemi będzie go dzieliła odległość prawie 83 mln km.
W gwiazdozbiorze Wieloryba możemy praktycznie przez całą drugą część nocy obserwować Jowisza z gromadką galileuszowych księżyców. W ostatniej dekadzie lipca wschodzi już przed północą, co raduje miłośników jego obserwacji. Saturn, przystrojony w pierścienie, które możemy podziwiać już przez niewielką lunetę, gości w gwiazdozbiorze Koziorożca. Wschodzi już przed północą, a 14 sierpnia będzie w opozycji, możemy go zatem obserwować na nocnym niebie prawie przez cały okres wakacji. Natomiast Uran i Neptun widoczne będą w drugiej połowie nocy, odpowiednio w gwiazdozbiorach Barana i Wodnika. Końcówka wakacji będzie szczególnie dobrym okresem do obserwacji tych planet w związku z ich przebywaniem bliżej opozycji: Neptun 16 IX, a Uran 9 XI. Aby te planety dostrzec, musimy się posłużyć chociażby lornetką, a najlepiej lunetą.
Inne zjawiska
W drugiej połowie lipca, z maksimum 28 VII, można obserwować powolne meteory z roju Akwarydów, związanych z kometą Halleya, których radiant leży w gwiazdozbiorze Wodnika; w obserwacjach wieczornych nie będzie nam przeszkadzał Księżyc w nowiu. Jeśli nie planujemy urlopu w wakacje, to pamiętajmy o staropolskiej prognozie pogody: „Czego lipiec i sierpień nie dowarzy, tego wrzesień nie usmaży”.
Adam Michalec
MOA w Niepołomicach, 22 maja 2022


Czytaj więcej:
• Niebo w 2022 roku

Źródło: MOA
Opracowanie: Adam Michalec, Elżbieta Kuligowska
Na ilustracji: Niebo w Krakowie, nad południowo-wschodnim horyzontem, o północy 15 lipca 2022 roku. Mapka wykonana została oprogramowaniem Stellarium.
https://www.urania.edu.pl/wiadomosci/sp ... niebo-2022
Załączniki
Spojrzenie w lipcowe niebo 2022.jpg
Paweł Baran
VIP
Posty: 17356
Rejestracja: 9 lut 2019, o 13:58
 Polubił: 1 time
 Polubiane: 23 times

Re: Wiadomości astronomiczne z internetu

Post autor: Paweł Baran »

Kosmiczne Ścieżki Kariery 2022
2022-06-30.
VII edycja konkursu stażowego „Polish Space Fellowship Program” organizowanego przez Agencję Rozwoju Przemysłu S.A. oraz Związek Pracodawców Sektora Kosmicznego wyłoniła siedemnastu laureatów, którzy rozpoczną pięciomiesięczne staże w firmach działających w polskim sektorze kosmicznym. Wydarzenie odbyło się 29 czerwca 2022 r. w ramach Konferencji „Kosmiczne Ścieżki Kariery. Budujemy kadry dla sektora technologii kosmicznych”.
Do VII edycji konkursu „Polish Space Fellowship Program” zgłosiło się aż 100 kandydatów. Spośród nich firmy polskiego sektora kosmicznego wybrały siedemnastu stażystów, którzy stoją u progu swojej kosmicznej kariery. Agencja Rozwoju Przemysłu S.A. (ARP S.A.) współfinansuje staże w wysokości 50% dla mikroprzedsiębiorstw oraz małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP) oraz 20% w przypadku firm dużych powyżej 250 osób. Staż trwa 5 miesięcy i rozpoczyna się z początkiem lipca. Stażyści mogą liczyć na wynagrodzenie w wysokości 4000 lub 5000 zł brutto w zależności od posiadanego wykształcenia.
Laureaci konkursu zostali przestawieni w trakcie Gali Finałowej VII edycji konkursu stażowego w siedzibie ARP S.A.
Laureaci konkursu i firmy, w których będą odbywali staż:
1. Absiskey Polska sp. z o. o. - Maciej Blacha
2. Astronika sp. z o.o. - Kacper Aftewicz
3. BitbyBit sp. z o.o. - Piotr Pasławski
4. Creotech Instruments S.A. - Michał Błażejczyk
5. ICEYE sp. z o.o - Mateusz Kiersnowski
6. Inphotech sp. z o.o - Michał Karol Majewski
7. KP Labs sp. z o.o. - Aleksandra Natalia Wilczyńska
8. Sieć Badawcza Łukasiewicz – Instytut Lotnictwa - Piotr Antczak
9. N7 Space Sp. z o.o. - Jacek Prokopczuk
10. OPEGIEKA sp. z o.o. - Julia Karmowska
11. PIAP Space Sp. z o.o. - Agnieszka Elwertowska
12. Progresja Space Sp. z o.o - Edyta Magdalena Gierada
13. Scanway sp. z o.o. - Justyna Krystecka
14. Sener Polska Sp. z o.o. - Krzysztof Zając
15. Sybilla Technologies Sp. z o.o. - Anna Krotewicz
16. SYDERAL Polska Sp. z o.o. - Dominika Lech
17. WiRan Sp. z o.o. - Szymon Mikołaj Słonina
Program stażowy „Polish Space Fellowship Program” realizowany przez ARP S.A. we współpracy ze Związkiem Pracodawców Sektora Kosmicznego (ZPSK) jest pierwszym tego typu programem organizowanym w Polsce (jednym z trzech w Europie). Adresatami programu są osoby z otwartym przewodem doktorskim oraz młodzi naukowcy z tytułem magistra, inżyniera lub magistra inżyniera, doktora nauk technicznych, społecznych lub ekonomicznych, którzy nie ukończyli 35 roku życia. Celem Konkursu jest wyłonienie absolwentów i młodych naukowców branży kosmicznej do odbycia płatnych staży w instytutach naukowych, jednostkach badawczych oraz przedsiębiorstwach prowadzących działalność gospodarczą w sektorze kosmicznym, będących członkami Związku Pracodawców Sektora Kosmicznego.
Źródło: ARP S.A.
Oprac. Paweł Z. Grochowalski
Foto: Zdjęcie grupowe laureatów konkursu

https://www.urania.edu.pl/wiadomosci/ko ... riery-2022
Załączniki
Kosmiczne Ścieżki Kariery 2022.jpg
Kosmiczne Ścieżki Kariery 2022.2.jpg
Paweł Baran
VIP
Posty: 17356
Rejestracja: 9 lut 2019, o 13:58
 Polubił: 1 time
 Polubiane: 23 times

Re: Wiadomości astronomiczne z internetu

Post autor: Paweł Baran »

Supermasywna czarna dziura w naszej Galaktyce
2022-06-30.
Wiele galaktyk posiada w swoich jądrach supermasywne czarne dziury, które są tysiąc raz większe od naszej, np. jądro M87, którego obraz został wykonany przez Teleskop Horyzontu Zdarzeń (EHT) w 2020 roku. Ale Sgr A* jest stosunkowo blisko nas, zaledwie około 25 000 lat świetlnych, a jej bliskość oferuje astronomom unikalną możliwość zbadania supermasywnej czarnej dziury.
Supermasywna czarna dziura w jądrze naszej Galaktyki, Sagittarius A*, ma skromne rozmiary – zaledwie 4,15 miliona mas Słońca. Naukowcy pracujący przy programie EHT opublikowali niedawno submilimetrowy obraz, na którym widać ją oświetloną przez jej świecące otoczenie.
Gaz i pył powoli akreują na otaczające czarną dziurę gorące, podobne do dysku środowisko i promieniują w całym spektrum elektromagnetycznym. Epizodyczna akrecja i zmienne wybuchy promieniowania dostarczają wskazówek co do natury akrecji, rozmiarów i lokalizacji każdego zdarzenia w złożonym środowisku czarnej dziury (w torusie lub jego pobliżu? w jakiejś części wiatru?), a także jak te epizody mogą być powiązane ze sobą i z własnościami czarnej dziury, na przykład z jej spinem. Każda długość fali niesie ze sobą własne informacje, a jednym z kluczowych narzędzi diagnostycznych jest różnica czasu pomiędzy rozbłyskami na różnych długościach fali, która pozwala prześledzić, gdzie w wybuchu zachodzą różne mechanizmy produkcji. Sgr A* jest na tyle blisko, że jest monitorowana na falach radiowych od czasu jej odkrycia w latach 50-tych; średnio Sgr A* akreuje materię w bardzo niskim tempie, kilka setnych części masy Ziemi na rok, ale wystarczająco, aby wytworzyć zmienność, jak również bardziej dramatyczne rozbłyski.
Astronomowie CfA wraz ze współpracownikami zakończyli analizę czasową skoordynowanych, równoczesnych obserwacji Sgr A* w bliskiej podczerwieni, promieniach X i na falach submilimetrowych przy użyciu kamery IRAC znajdującej się na Kosmicznym Teleskopie Spitzera, teleskopu rentgenowskiego Chandra, misji NuSTAR, ALMA oraz instrumentu GRAVITY na interferometrze VLTI; kampania wymagała złożonego planowania misji i redukcji wielu rodzajów zbiorów danych. Rozbłyski miały miejsce w dniach 17-26 lipca 2019 roku. Zespół zauważa, że aktywność z 2019 roku wydaje się odzwierciedlać niezwykle wysoki wskaźnik akrecji. Podczas gdy niektóre zdarzenia obserwowano jako występujące jednocześnie, rozbłysk submilimetrowy (ALMA) pojawił się około 20 minut po rozbłyskach w podczerwieni i promieniowaniu rentgenowskim (Chandra).
Naukowcy rozważają trzy scenariusze: emisja podczerwieni i rentgenowska w tych rozbłyskach powstała z naładowanych cząstek poruszających się spiralnie w potężnych polach magnetycznych; podczerwień i fale submilimetrowe pochodziły z tego pierwszego procesu, ale emisja rentgenowska powstała, gdy fotony podczerwieni zderzyły się z naładowanymi cząsteczkami poruszającymi się z prędkością bliską prędkości światła; i wreszcie, że tylko promieniowanie submilimetrowe pochodziło z pierwszego procesu, a wszystkie inne pasma zostały wytworzone przez drugi. Niestety obserwacje naziemne nie mogą być ciągłe, w związku z czym nie udało się zaobserwować szczytu emisji rozbłysku submilimetrowego, co utrudniło ustalenie jakiegokolwiek opóźnienia czasowego między nim a promieniowaniem rentgenowskim, które mogłoby sygnalizować jego powstanie w innym miejscu lub z innego procesu. Zespół, łącząc swoje wyniki z wcześniejszymi badaniami zmienności, znalazł jeden spójny obraz, w którym podczerwień i promieniowanie X pochodzą z drugiego procesu, po którym następuje submilimetrowa emisja z pierwszego w rozszerzającej się, chłodzącej namagnesowanej plazmie.
Opracowanie:
Agnieszka Nowak
Więcej informacji:
• The Supermassive Black Hole in Our Galaxy
• Multiwavelength Variability of Sagittarius A* in 2019 July
Źródło: CfA
Na ilustracji: Wizualizacja symulowanej aktywności rozbłyskowej i obłoków materii wokół supermasywnej czarnej dziury w centrum Galaktyki, Sgr A*. Źródło: ESO, Gfycat.
https://www.urania.edu.pl/wiadomosci/su ... -galaktyce
Załączniki
Supermasywna czarna dziura w naszej Galaktyce.jpg
Paweł Baran
VIP
Posty: 17356
Rejestracja: 9 lut 2019, o 13:58
 Polubił: 1 time
 Polubiane: 23 times

Re: Wiadomości astronomiczne z internetu

Post autor: Paweł Baran »

ISS uniezależnia się od rosyjskich statków Progress
2022-07-01.
Statek transportowy Cygnus wykonał pierwsze w historii podniesienie ISS na orbicie okołoziemskiej. Do tej pory manewr ten realizowany był tylko przez rosyjskie statki Progress.
25 czerwca 2022 roku statek Cygnus firmy Northrup Grumman przeprowadził manewr orbitalnego podniesienie Międzynarodowej Stacji Kosmicznej (ISS). Od czasu wycofania wahadłowców kosmicznych w 2011 roku, rosyjskie statki Progress były odpowiedzialne za napęd, kontrolę położenia i manewry stacji.
Statek Cygnus uruchomił silnik na około 5 minut i podniósł stację ISS o około pół kilometra. Manewry podniesienia orbitalnego są konieczne, aby utrzymać właściwą wysokość i prędkość ISS. W przeciwnym wypadku, ISS z czasem obniżałaby orbitę, a w konsekwencji wyhamowała i spłonęła w ziemskiej atmosferze.
Pierwsza próba podniesienia ISS została przeprowadzona 20 czerwca 2022 roku. Po pięciu sekundach manewr został przerwany. Procedura została zatrzymana automatycznie. Ekspertyza techniczna wykazała, że parametry pracy silników statku Cygnus były w normie i przerwanie podniesienia z 20 czerwca nie było konieczne.
Wycofanie Rosji z programu ISS
Zawieszenie współpracy z Rosją miało uniemożliwić przeprowadzenie operacji podnoszenia ISS. Szef agencji kosmicznej Roscosmos Dmitrij Rogozin stwierdził, że zerwanie współpracy z Rosją doprowadzi do upadku ISS na Stany Zjednoczone lub Europę.
Przyszłość stacji ISS nie jest zagrożona. Funkcję rosyjskich statków Progress przejęły amerykańskie statki Cygnus firmy Northrup Grumman. Pomoc zaoferował również Elon Musk. Firma SpaceX transportuje astronautów i zaopatrzenie na Międzynarodową Stację Kosmiczną, a w przyszłości statki Dragon mogą również przeprowadzać korekty kursu i manewry podnoszenia ISS.
źródło: NASA
Statek Cygnus dokujący do ISS. Fot. JSC
https://nauka.tvp.pl/61063904/iss-uniez ... w-progress
Załączniki
ISS uniezależnia się od rosyjskich statków Progress.jpg
Paweł Baran
VIP
Posty: 17356
Rejestracja: 9 lut 2019, o 13:58
 Polubił: 1 time
 Polubiane: 23 times

Re: Wiadomości astronomiczne z internetu

Post autor: Paweł Baran »

Nowe spojrzenie na ewolucję podwójnej czarnej dziury
2022-07-01.
Wykrycie fal grawitacyjnych otwarło nową drogę do badania podwójnych czarnych dziur w kosmicznym czasie. Czego możemy się dowiedzieć o ewolucji podwójnych czarnych dziur z układów, które wykryliśmy za pomocą fal grawitacyjnych?

Badanie zdarzeń fal grawitacyjnych
Wraz ze wzrostem wykrywanych przez nas łączących się układów podwójnych czarnych dziur, możemy zacząć odpowiadać na fundamentalne pytania dotyczące tego, jak te fascynujące układy powstają i ewoluują. A ponieważ czarne dziury są punktem końcowym ewolucji gwiazd, badanie, w jaki sposób populacja czarnych dziur mogła zmienić się w czasie, może również dostarczyć wglądu w ewolucję gwiazd.

W nowej publikacji zespół kierowany przez Sylvię Biscoveanu (Massachusetts Institute of Technology) wykorzystał bogactwo danych dotyczących czarnych dziur do poszukiwania trendów spinów czarnych dziur w układach podwójnych. Korzystając ze zbioru 69 zdarzeń podwójnych czarnych dziur z trzeciego katalogu Gravitational-Wave Transient Catalog LIGO, zespół dążył do ustalenia, czy spiny czarnych dziur są skorelowane z ich masami, czy z przesunięciem ku czerwieni, w którym znajduje się układ podwójny.

Obliczenia z wyselekcjonowanego katalogu
Biscoveanu i współpracownicy odkryli, że średni spin podwójnych czarnych dziur różnił się nieznacznie wraz z przesunięciem ku czerwieni (wskaźnik kosmicznego czasu) lub masą, ale rozkład spinów rozszerzał się przy wyższych przesunięciach ku czerwieni. Innymi słowy, czarne dziury w układach podwójnych miały ten sam średni spin 10 miliardów lat temu, co dzisiaj, ale w przeszłości było więcej czarnych dziur wirujących szybciej – zarówno z wyższym dodatnim, jak i ujemnym spinem – niż obecnie.

Zespół przeanalizował syntetyczne dane dotyczące czarnej dziury i zastosował nowe modele do istniejących danych, aby wykluczyć możliwość, że poszerzenie
1. jest spowodowane wzrostem niepewności w pomiarach spinu układów podwójnych o wysokim przesunięciu ku czerwieni,
2. odzwierciedleniem leżącej u podstaw korelacji między innymi czynnikami, takimi jak masa czarnej dziury i przesunięcie ku czerwieni, lub
3. konsekwencją zastosowania niewłaściwego modelu do danych
Analizy te sugerowały, że trend jest prawdziwy. W rzeczywistości rozkład, który rozszerza się wraz ze wzrostem przesunięcia ku czerwieni, powinien być łatwiejszy do wykluczenia niż inne trendy, ponieważ szybko wirujące czarne dziury są ogólnie łatwiejsze do wykrycia niż te, które wirują powoli, więc niewykrycie ich przy wysokim przesunięciu ku czerwieni wykluczałoby rozszerzający się rozkład.

Szersze spojrzenie na wirowanie czarnej dziury
Poszerzenie rozkładu spinu z przesunięciem ku czerwieni może mieć wiele przyczyn fizycznych. Może to wskazywać, że istnieje kilka ścieżek formacji dla układów podwójnych czarnych dziur, a każda ścieżka ma inny rozkład spinu. Inną możliwością jest to, że układy podwójne czarnych dziur mogą powstawać tylko jedną ścieżką, ale następnie ewoluują w taki sposób, że spiny zmieniają się w czasie.

Jednak chociaż obie hipotezy mogą prowadzić do powstania czarnych dziur o wysokim dodatnim spinie przy dużym przesunięciu ku czerwieni, nie mogą jeszcze wyjaśnić wzrostu liczby czarnych dziur o wysokim ujemnym spinie, które są niezbędne do stworzenia obserwowanego przez nas szerokiego rozkładu spinu. Jedną z możliwości jest to, że te układy o ujemnym spinie – w którym spin pojedynczej czarnej dziury jest odbiegający od momentu pędu układu podwójnego – mogłyby powstać, gdyby czarne dziury we wczesnym Wszechświecie uzyskały większe niż dzisiaj „kopnięcie” grawitacyjne, gdy się rodzą. Wciąż jest wiele do zbadania, a wraz z powiększaniem się naszego katalogu układów podwójnych czarnych dziur, nasze odpowiedzi prawdopodobnie będą dalej ewoluować!

Opracowanie:
Agnieszka Nowak

Źródło:
AAS

Urania
Wizja artystyczna przedstawiająca dwie czarne dziury zbliżające się do połączenia. Źródło: LIGO/Caltech/MIT/Sonoma State (Aurore Simonnet).
https://agnieszkaveganowak.blogspot.com ... ojnej.html
Załączniki
Nowe spojrzenie na ewolucję podwójnej czarnej dziury.jpg
Paweł Baran
VIP
Posty: 17356
Rejestracja: 9 lut 2019, o 13:58
 Polubił: 1 time
 Polubiane: 23 times

Re: Wiadomości astronomiczne z internetu

Post autor: Paweł Baran »

Akademia Kaliska otwiera kierunek Lotnictwo i Kosmonautyka
2022-07-01.
Akademia Kaliska otrzymała zgodę Ministerstwa Edukacji i Nauki na utworzenie studiów pierwszego stopnia o profilu praktycznym na kierunku Lotnictwo i Kosmonautyka. Prace nad utworzeniem nowego kierunku poparła Polska Agencja Kosmiczna. I dodatkowo zobowiązała się do poprowadzenia przedmiotu wprowadzającego do zagadnień inżynierii kosmicznej i satelitarnej.
W dniu 27 czerwca br. na profilu Facebookowym Akademii Kaliskiej pojawiła się informacja o wyrażeniu zgody przez Ministra Edukacji i Nauki na utworzenie studiów pierwszego stopnia o profilu praktycznym na kierunku Lotnictwo i Kosmonautyka. Pomysł uruchomienia w Akademii Kaliskiej studiów o profilu lotniczo-kosmicznym bezpośrednio wynika z potrzeb lokalnych przedsiębiorców zrzeszonymi w Stowarzyszeniu Przedsiębiorców Przemysłu Lotniczego „Wielkopolski Klaster Lotniczy”, którzy w większości produkują elementy dla przemysłu lotniczego, m.in. silniki lotnicze.
Nowoczesne technologie stosowane w lotnictwie są szeroko wykorzystywane również w innych gałęziach przemysłu maszynowego, jak np. przemysł motoryzacyjny. Dlatego absolwenci nowego kierunku z łatwością znajdą pracę w przemyśle i będą dla pracodawców bardzo cennymi specjalistami – mówi dr inż. Antoni Niepokólczycki, dyrektor Instytutu Centrum Doskonałości Badań Kół Zębatych Akademii Kaliskiej. Kształceniem na nowym kierunku i jego programem interesują się oraz zgłosiły swoją gotowość do współpracy podczas jego realizacji, takie firmy jak: Pratt&Whitney Kalisz, WSK PZL Kalisz S.A., Meyer Tool Poland Sp. z o.o. w Kaliszu, Teknequip Kalisz Sp. z o.o. Ale to nie wszystko – powstaniem tego kierunku zainteresowany jest Aeroklub Ostrów Wielkopolski, który będzie mieć swój udział w procesie kształcenia w ramach nowego kierunku przyszłych pilotów oraz inżynierów mechaników naziemnej obsługi technicznej samolotów - dodaje Niepokólczycki.
Dodatkowo, działania zmierzające do uruchomienia kierunku lotnictwo i kosmonautyka poparła także Polska Agencja Kosmiczna.
Agencja wskazuje na dynamicznie rosnące potrzeby kształcenia na poziomie wyższym specjalistów w zakresie użytkowania przestrzeni kosmicznej, w szczególności inżynierii kosmicznej i satelitarnej. Agencja zaproponowała i zobowiązała się do poprowadzenia przedmiotu wprowadzającego do zagadnień inżynierii kosmicznej i satelitarnej. Dodatkowo zadeklarowała współpracę w organizacji praktyk i stażów studenckich w krajowych i zagranicznych ośrodkach przemysłu kosmicznego oraz w samej Agencji. Polska Agencja Kosmiczna spodziewa się, że wraz z rozwojem tego kierunku pojawi się możliwość podejmowania wspólnych inicjatyw o charakterze naukowo-badawczym. Będzie to nowość w skali regionu, ale w dłuższej perspektywie czasu bardzo potrzebna biorąc pod uwagę nieuchronność angażowania się światowych producentów lotniczych w technologie kosmiczne – podkreśla dr inż. Antoni Niepokólczycki.
Akademia Kaliska im. Prezydenta Stanisława Wojciechowskiego (AK) to najmłodsza akademia w Polsce, z najstarszego polskiego miasta czyli Kalisza. Powstała 1 września 2020 r. z przekształcenia Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Prezydenta Stanisława Wojciechowskiego w Kaliszu, założonej 15 lipca 1999 r. W roku 2020 AK była jedyną państwową wyższą szkołą zawodową w Polsce, która miała prawo nadawania stopnia naukowego doktora w dwóch dyscyplinach.
W dniu 4 lutego br. Rada Miasta Kalisza jednogłośnie poparła utworzenie Uniwersytetu Kaliskiego im. Prezydenta Stanisława Wojciechowskiego. To inicjatywa rektora Akademii Kaliskiej, prof. dra hab. Andrzeja Wojtyły.
Źródło: Akademia Kaliska, POLSA, Kalisz Nasze Miasto
Oprac. Paweł Z. Grochowalski
https://www.urania.edu.pl/wiadomosci/ak ... smonautyka
Załączniki
Akademia Kaliska otwiera kierunek Lotnictwo i Kosmonautyka.jpg
Paweł Baran
VIP
Posty: 17356
Rejestracja: 9 lut 2019, o 13:58
 Polubił: 1 time
 Polubiane: 23 times

Re: Wiadomości astronomiczne z internetu

Post autor: Paweł Baran »

II Studencka Konferencja Kosmiczna
2022-07-01.
W dniach 20-21 października br. we Wrocławiu odbędzie się, organizowana przez Polską Agencję Kosmiczną oraz Wydział Mechaniczno-Energetyczny Politechniki Wrocławskiej, druga edycja Studenckiej Konferencji Kosmicznej – SKK Wrocław 2022.
Konferencja, w formule hybrydowej: stacjonarnie we Wrocławiu i on-line, poświęcona będzie prezentacji studenckich badań i projektów w zakresie wykorzystania technologii kosmicznych i satelitarnych. Do wzięcia udziału w wydarzeniu organizatorzy zapraszają zarówno studentów, jak i nauczycieli akademickich oraz przedstawicieli firm sektora kosmicznego.

Celem konferencji jest wymiana informacji o realizowanych projektach, promocja działań edukacyjnych związanych z sektorem kosmicznym, a także dyskusja na temat potrzebnych w sektorze kompetencji. Uczestnicy konferencji będą rozmawiać w ramach 4 sekcji tematycznych:
• studenckie projekty kosmiczne,
• mechatronika kosmiczna,
• przyszłościowe koncepcje w eksploracji kosmosu,
• badania przestrzeni kosmicznej.

Sekcje te obejmują zagadnienia takie jak: konstrukcja i eksploatacja minisatelitów, systemy GNSS i komunikacji satelitarnej, napędy kosmiczne, aplikacje systemów satelitarnych do monitoringu środowiska, badania astronomiczne, medycyna kosmiczna, prawo kosmiczne, czy edukacja kosmiczna na poziomie uczelni wyższych. Propozycje referatów można przesyłać za pośrednictwem formularza na stronie internetowej Agencji do 10 września br.

SKK 2022 wpisuje się w tegoroczne obchody 10-lecia przystąpienia Polski do Europejskiej Agencji Kosmicznej. Pozwala na dzielenie się wiedzą, przedstawienie realizowanych projektów, wspólne rozwiązywanie problemów i dyskusję na temat słuszności postawionych przez siebie tez w prowadzonych badaniach. Konferencja ma stać się platformą prezentacji pasji naukowych, kosmicznych projektów realizowanych w ramach konkursów i codziennej działalności kół studenckich, jak również okazją do wymiany doświadczeń i nawiązywania nowych naukowych kontaktów pomiędzy młodymi naukowcami.

SKK jest organizowana cyklicznie, co dwa lata. Jej pierwsza edycja miała miejsce w 2020 roku w gościnnych murach Politechniki Gdańskiej. Ze względu na obostrzenia pandemiczne, w całości została zorganizowana w formule on-line.
Czytaj więcej:
• Więcej informacji o wydarzeniu


Źródło i ilustracje: Polska Agencja Kosmiczna
https://www.urania.edu.pl/wiadomosci/ii ... -kosmiczna
Załączniki
II Studencka Konferencja Kosmiczna.jpg
II Studencka Konferencja Kosmiczna2.jpg
II Studencka Konferencja Kosmiczna2.jpg (3.68 KiB) Przejrzano 162 razy
Paweł Baran
VIP
Posty: 17356
Rejestracja: 9 lut 2019, o 13:58
 Polubił: 1 time
 Polubiane: 23 times

Re: Wiadomości astronomiczne z internetu

Post autor: Paweł Baran »

Super Diament Wrocławia dla Justyny Pelc za osiągnięcia naukowe w sektorze kosmicznym
2022-07-01.
Justyna Pelc czyli „dziewczyna nie z tej Ziemi” odebrała 1 lipca 2022 r. nagrodę Super Diament Wrocławia z rąk prezydenta miasta Jacka Sutryka za osiągnięcia naukowe w sektorze kosmicznym. Wyróżnienie przyznawane jest wybitnym osobom ze świata przemysłu, ochrony zdrowia, nauki, sztuki i kultury.
Super Diament Wrocławia to nagroda Wrocławskiej Księgi Pamięci. Ma na celu upamiętnianie osób zasłużonych dla miasta Wrocławia na różnych polach działalności: w przemyśle, ochronie zdrowia, nauce, sztuce i kulturze. Aktualnie jest to 47 edycja tej nagrody.
Ostatnie kilka lat to nieustanne pasmo sukcesów Justyny Pelc – „dziewczyny nie z tej Ziemi". Laureatka nagrody Super Diament Wrocławia jest rodowitą wrocławianką, absolwentką dwóch kierunków na studiach inżynierskich (automatyki i robotyki oraz zarządzania i inżynierii produkcji) Politechniki Wrocławskiej oraz absolwentką studiów magisterskich na Politechnice Wrocławskiej z zarządzania, ze specjalnością: zachowania i decyzje menedżerskie.
W czasie studiów była wiceprezeską koła naukowego Off-Road, które zajmuje się budową łazików marsjańskich (kierowała projektem lądownika marsjańskiego, który zajął drugie miejsce w konkursie Red Eagle w USA) i liderką grupy Innspace, która może pochwalić się m.in. nagrodą ESA Grand Prix w konkursie Student Aerospace Challenge we Francji.
Aktualnie dalej lideruje grupie Innspace, jest członkinią Advisory Board w Mars Society South Asia oraz Zarządu Polskiego Towarzystwa Astrobiologicznego i byłą już członkinią Rady Studentów przy Prezesie Polskiej Agencji Kosmicznej od czasu ukończenia studiów. Do tego jest polską ambasadorką Space Generation Advisory Council oraz uczestniczyła w najdłuższej w Polsce, sześciotygodniowej analogowej misji kosmicznej, badającej wpływ diety i światła na ludzki organizm.
Ma ogromne doświadczenie w popularyzacji wiedzy o kosmosie, z wielką pasją opowiada o planach jego eksploracji i o technologiach kosmicznych. Organizowała m.in. dwie edycje Space Day, a także przemawiała i prowadziła warsztaty w ramach TedX Politechnika Wrocławska, Noc Innowacji, SpaceHub, Dolnośląskie Dni Innowacji, HerStory czy Zestaw Kryzysowy: kierunek Mars. Ponadto jest współautorką 10 publikacji naukowych o tematyce kosmicznej, głównie związanych z eksploracją Marsa.
W ostatnim dwóch latach Justyna Pelc otrzymywała liczne wyróżnienia i nagrody, m.in.
• 1 grudnia 2020 r., w konkursie organizowanym przez Wrocławską Radę Kobiet, została ogłoszona „Wrocławianką Roku” w kategorii specjalnej „Teraz młodość – siła młodości”;
• 15 października 2020 r. weszła w skład zarządu Polskiego Towarzystwa Astrobiologicznego;
• 25 maja 2021 r. otrzymała nagrodę „Konstelacje ARP” w Kategorii „Nadzieja sektora kosmicznego”;
• 18 sierpnia 2021 nagrodzona została Studenckim Noblem w kategorii „Nauki techniczne”;
• 18 maja 2022 r. Justyna Pelc wraz ze Stowarzyszeniem Innspace otrzymała wyróżnienie za „polski kosmos” w konkursie ELLE x Longines na nowych pionierów i ich innowacyjne pomysły;
• A 30 maja 2022 r. ukazał się ranking „TOP 100 Women in Aerospace and Aviation Professionals to Follow on LinkedIn 2022”, w którym Justyna Pelc znalazła się na 50 miejscu jako druga z czterech Polek.

Źródło: Justyna Pelc, Politechnika Wrocławska, Miasto Wrocław, Innspace
Oprac. Paweł Z. Grochowalski
Foto: Justyna Pelc z zespołem Innspace
https://www.urania.edu.pl/wiadomosci/su ... -kosmiczna
Załączniki
Super Diament Wrocławia dla Justyny Pelc za osiągnięcia naukowe w sektorze kosmicznym.jpg
Super Diament Wrocławia dla Justyny Pelc za osiągnięcia naukowe w sektorze kosmicznym2.jpg
Super Diament Wrocławia dla Justyny Pelc za osiągnięcia naukowe w sektorze kosmicznym3.jpg
Super Diament Wrocławia dla Justyny Pelc za osiągnięcia naukowe w sektorze kosmicznym4.jpg
Super Diament Wrocławia dla Justyny Pelc za osiągnięcia naukowe w sektorze kosmicznym5.jpg
Paweł Baran
VIP
Posty: 17356
Rejestracja: 9 lut 2019, o 13:58
 Polubił: 1 time
 Polubiane: 23 times

Re: Wiadomości astronomiczne z internetu

Post autor: Paweł Baran »

Niebo w lipcu 2022 - Superksiężyc
2022-07-01.
Jak się mają Obłoki Srebrzyste? Mają się, ale raczej blado... Znacznie okazalej na ich tle wypada Superksiężyc - i to 13-go ; ) Wprawdzie nie będzie to piątek, ale i tak przyniesie nam szczęście - jeśli tylko dopisze pogoda. Po Superpełni nasz satelita rozpoczyna serię spotkań na "najwyższym szczeblu" z Saturnem, Jowiszem, Marsem i Wenus. Zanim nastanie sierpień, niebo sypnie meteorami, więc już warto tworzyć listę życzeń do spełnienia. A kiedy trafi nam się przelot Międzynarodowej Stacji Kosmicznej, to będzie prawdziwa kosmiczna kumulacja! Jak to zobaczyć - radzi nasz filmowy kalendarz astronomiczny. Zapraszamy!
Są, ale szału nie ma - tak najkrócej można skwitować tegoroczny sezon Obłoków Srebrzystych (NLC). W przeciwieństwie do lat poprzednich, kiedy NLC atakowały na pół nieba, tym razem majaczą niziutko nad północnym horyzontem. Jak dotąd, łowcy "srebrzaków" mają na koncie zaledwie kilka obserwacji. Te z 15 i 21 czerwca należą do najbardziej udanych. Struktura i obfitość nocnych obłoków były z łatwością dostrzegalne gołym okiem i całkiem ładnie utrwalały się na zdjęciach. Miejmy nadzieję, że najlepsze jednak dopiero przed nami, więc musi zdarzyć się w lipcu ; ) Przynajmniej do połowy miesiąca mamy szanse na śledzenie Obłoków Srebrzystych, oczywiście na czystym niebie i pod warunkiem, że mamy widok na północny, niczym nie przesłonięty horyzont. Najlepszy czas na łowy wypada ok. 23:00 i 02:00 nad ranem.
Pierwsza połowa lipca 2022 upływa pod znakiem rosnącego Księżyca. Do 13-go nasz satelita zdąży urosnąć do miana Superksiężyca! Zbieg pełni z najmniejszą odległością Srebrnego Globu od Ziemi wypada w symbolicznej dacie, ale tym razem trzynastka przyniesie nam szczęście - przy sprzyjającej pogodzie. Polowanie zacznijmy już jednak wieczorem 12 lipca. O zachodzie Słońca popatrzmy dokładnie w przeciwnym doń kierunku, a ujrzymy księżycową dynię wznoszącą się nad pd-wsch horyzontem. Z zapadaniem ciemności nasz satelita będzie stopniowo wznosił się na niebie, by krótko po 23:00 osiągnąć minimalną deklinację, czyli w praktyce będzie kulminował w najniższym możliwym położeniu, na wysokości zaledwie 10 stopni kątowych nad południowym widnokręgiem. Fazę pełni osiągnie niecałą dobę później. Wciąż będzie rekordowo blisko nas i rekordowo nisko na sferze niebieskiej. Taka potrójna kumulacja sprawia, że Księżyc jest wizualnie o 14% większy niż w pełni przy apogeum, czyli w największym oddaleniu od Ziemi. Teoretycznie powinien być o 30% jaśniejszy, ale ekstremalnie mała wysokość mocno zredukuje jego blask za sprawą naszej atmosfery. No i zamiast "srebrnego" globu będziemy oglądali raczej - wspomnianą już - dojrzałą "dynię" na niebie. I znów potrzebujemy płaskiego widnokręgu, bo jeśli w kierunku południowym mamy np. wysokie i gęste drzewa lub liczną, zwartą zabudowę, to w ogóle możemy przegapić lipcowy Superksiężyc...
Po Superpełni nasz satelita ruszy na spotkanie planet o poranku. Z upływem czasu i wydłużaniem się nocy stają się one coraz lepiej widoczne i coraz wcześniej ukazują się na firmamencie. Wschód żółtawego Saturna obserwujemy już ok. 23:00, tuż przed północą wschodzi złotawy Jowisz, godzinę później nabierający mocy i czerwieni Mars, a po 03:00 nad ranem błyszcząca srebrzysta Wenus. 16 lipca przed świtem Księżyc dołącza do Saturna, trzy dni później widzimy go w złączeniu z Jowiszem, a 21-go i 22-go lipca księżycowy rogal jest już obok Marsa. Kto ma lornetkę, niech popatrzy uważnie 22-go, a dojrzy jeszcze Urana w tym towarzystwie w postaci całkiem wyraźnej "gwiazdki" z lewej strony naszego satelity, zanim niebo się rozjaśni. 26 lipca na tle porannej zorzy ujrzymy sierp Księżyca powyżej Wenus, a następnego ranka - po jej lewej stronie niziutko nad pn-wsch. horyzontem.
Z końcem lipca promieniują Południowe delta Akwarydy. Jest to jeden z mniej popularnych rojów meteorów, ale wart uwagi ze względu na szansę dostrzeżenia przynajmniej kilku jasnych, kreślących długie ślady "spadających gwiazd" w ciągu godziny. Tegoroczne maksimum delta Akwarydów przypada nocą z 29-go na 30-go lipca. Po północy patrzmy na południe, gdzie wznosi się konstelacja Wodnika, skąd meteory zdają się "rozbiegać" po niebie.
Warto pamiętać też o przelotach Międzynarodowej Stacji Kosmicznej (ISS). Niemal przez cały lipiec jest ona widoczna na nocnym firmamencie, a rozkład lotów ISS z dowolnego miejsca obserwacji podaje niezawodny portal www.heavens-above.com. Słońce - wciąż wędrujące jeszcze płytko pod horyzontem - oświetla elementy stacji na tyle mocno, że świeci ona blaskiem dorównującym Wenus.
Ostatnie dni lipca oznaczają powrót dogodnych warunków do obserwacji Drogi Mlecznej. Na ciemniejącym niebie świetlisty pas naszej Galaktyki staje się coraz wyraźniejszy, ujawniają się na nim warkocze ciemnego pyłu i jaśniejące obłoki złożone z milionów gwiazd. Przyjrzymy się im dokładniej już w sierpniu.
Czytelnikom "Uranii" życzę udanych wakacji pod niebem gwiaździstym!
Piotr Majewski

NIEBO W LIPCU 2022 | Superksiężyc


https://www.urania.edu.pl/wiadomosci/ni ... perksiezyc
Załączniki
Niebo w lipcu 2022 - Superksiężyc.jpg
Paweł Baran
VIP
Posty: 17356
Rejestracja: 9 lut 2019, o 13:58
 Polubił: 1 time
 Polubiane: 23 times

Re: Wiadomości astronomiczne z internetu

Post autor: Paweł Baran »

Szansa dla koralowców? Satelity pomogły naukowcowm
2022-07-02.ŁZ.ADOM.
Wielu gatunkom koralowców nie grozi bezpośrednie wyginięcie – sugeruje badanie oparte na danych satelitarnych. Nowy spis tych cennych tworów dotyczy pasa o długości 10 tys. km Oceanu Spokojnego między Indonezją a Polinezją Francuską. Pomoże on ekologom w podjęciu precyzyjnych decyzji dotyczących ochrony raf koralowych – informuje TVP Nauka.
Andreas Dietzel, biolog z Uniwersytetu Jamesa Cooka w Australii i jego współpracownicy wykorzystali zdjęcia satelitarne oraz mapy siedlisk koralowców, aby określić zasięg występowania raf koralowych. Większość szacunków dotyczących liczby koralowców opiera się na populacjach jednego gatunku lub danych z niewielkich obszarów. W nowym badaniu naukowcy z Australii postanowili przyjrzeć się populacjom koralowców całościowo – wskazuje TVP Nauka
Na podstawie danych 318 wykrytych gatunków koralowców badacze określili, że około 200 z nich ma ponad 100 milionów kolonii. W przypadku około 60 gatunków, liczba ta przekroczyła miliard, a 8 gatunków posiadało kolonie liczniejsze od ludności świata. Przy czym każda kolonia musiała mieć więcej niż 2 cm. Nawet populacje najrzadszych gatunków koralowców przekraczały liczbę jednego miliona. W sumie te wartości wskazują na około 500 miliardów koralowców. To oznacza, że są tak liczne jak wszystkie żyjące ptaki lub drzewa w Amazonii.
Blaknięcie raf koralowych
W ciągu ostatnich dziesięcioleci koralowce doznały licznych szkód wskutek podwyższonej temperatury wody. To z kolei stanowi czynnik stresogenny i prowadzi do blaknięcia raf koralowych. Na skutek tego procesu relacja między koralowcem a odżywiającym go glonem zostaje zaburzona. Kolonie koralowców są również zagrożone przez zakwaszenie oceanów, przełowienia i wycieki ropy.

W wyniku działalności człowieka, zasięg raf koralowych na Karaibach jest o połowę mniejszy niż w latach 70. XIX wieku. Eksperci ostrzegają, że większość raf koralowych może zniknąć do 2100 roku. Już teraz ponad 2 tysiące z 6 tysięcy znanych gatunków znajduje się na czerwonej liście gatunków zagrożonych publikowanej przez Międzynarodową Unię Ochrony Przyrody (IUCN).
Wyniki badań rzuciły nowe światło na istniejące już strategie ochrony raf koralowych. IUCN wskazała 80 z 318 gatunków jako zagrożone wyginięciem. Jednak populacja 12 z wymienionych gatunków przekraczała miliard. Naukowcy sugerują, że przy takiej liczbie, wymienione gatunki nie powinny wymrzeć w ciągu najbliższych lat. „Obecna klasyfikacja z czerwonej listy wymaga pilnej rewizji” – twierdzą Dietzel i współpracownicy.

David Obura, przewodniczący IUCN Coral Specialist Group, zapewnia, że przeklasyfikowanie koralowców już trwa. Jednak inni działacze IUCN koordynujący zapisy czerwonej listy, podkreślają, że status zagrożenia wyginięciem nie jest zależny tylko od liczebności populacji. Znanych jest wiele przypadków, gdzie nawet najliczniejsze gatunki zwierząt (na przykład gołąb wędrowny) całkowicie wymarły.
Dane przedstawione przez Dietzela i współpracowników nie oznaczają jednak, że koralowcom z Oceanu Spokojnego nie zagraża żadne niebezpieczeństwo. Mimo rozmiaru raf koralowych, populacja koralowców stale się kurczy. Naukowcy obawiają się, że badanie może przełożyć się na zmniejszenie wysiłków na rzecz ochrony raf koralowych. Co więcej, analiza Dietzela opiera się na danych sprzed 2006 roku, więc populacja koralowców w momencie rozpoczęcia badań mogła być już mniej liczna.
źródło: TVP Nauka
Rafy koralowe są niezwykle cennymi ekosystemami (fot. NASA)
https://www.tvp.info/61075501/nauka-kor ... y-koralowe
Załączniki
Szansa dla koralowców Satelity pomogły naukowcowm.jpg
ODPOWIEDZ

Wróć do „Wiadomości astronomiczne z internetu”